Modern Life Is War

Fever Hunting

Deathwish Inc. (2013)
Από τον Nτίνο Παυλίδη, 26/08/2013
Η μπάντα ό,τι μεγάλο είχε να καταφέρει το κατάφερε και πλέον της αξίζει να κάνει το κέφι της
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Είναι standard πως και στο hardcore, μέσα σε κάθε χρονιά, θα παίξει σίγουρα μία επανένωση, μία διάλυση και ασφαλώς μία μεγάλη δισκογραφική επιστροφή, που θα κερδίσουν όλες μαζί τις εντυπώσεις. Φέτος, σε αυτή -την κατά τ' άλλα πλεονεκτική- θέση έμελλε να βρεθούν οι Αμερικανοί Modern Life Is War, οι οποίοι έπειτα από περίπου έξι χρόνια αποχής αποφάσισαν να δραστηριοποιηθούν ξανά, κυκλοφορώντας τον τέταρτο κατά σειρά full-length δίσκο τους, με τίτλο "Fever Hunting".

Είναι κάπως παράξενο. Σε αυτήν την πολύ μικρή περίοδο απουσίας τους, οι Modern Life Is War κατάφεραν τόσα πολλά πράγματα, που είμαι σίγουρος πως ούτε οι ίδιοι έχουνε ακόμη συνειδητοποιήσει. Είναι παράξενο, διότι δεν είναι και πολύ σύνηθες να σταματήσεις να παίζεις μουσική διαλύοντας την μπάντα σου, και κατευθείαν να βλέπεις από το πουθενά νέα αξιόλογα συγκροτήματα να δημιουργούνται, εμπνευσμένα ολότελα από το έργο σου, από αυτά που είπες, από αυτά που έπαιξες, ένιωσες και έδειξες. Αναμφισβήτητα είναι σπάνιο αλλά και υπέροχο να επηρεάζεις τόσο πολύ κόσμο και να βλέπεις τόσο σύντομα αυτά τα αποτελέσματα.

Βεβαίως είναι και κάπως «ζόρικο» για να είμαστε ειλικρινείς. Ζόρικο διότι ο πήχης πλέον βρίσκεται σε απίστευτα υψηλά επίπεδα. Όταν πλέον στην «πιάτσα» κυκλοφορούνε μπάντες ογκόλιθοι, στις οποίες ο ίδιος έχεις ασκήσει μεγάλη επιρροή, όπως οι Touché Amoré και οι Defeater, και οι οποίες κυκλοφορούνε ασταμάτητα δίσκους εξαιρετικής ποιότητος, τότε τα περιθώρια σου στενεύουν για τα καλά και η επιστροφή σου πρέπει να είναι κάτι παραπάνω από δυναμική.

Όπως και να 'χει, οι Modern Life Is War με το νέο τους album φαίνεται ότι τα κατάφεραν αξιοπρεπώς. Το "Fever Hunting" περιλαμβάνει έντεκα κομμάτια στο γνωστό ύφος που τους καθιέρωσε και μας έκανε να τους αγαπήσουμε. Μελωδικό hardcore punk, τίγκα στο συναίσθημα και την οργή, που διακρίνεται από την υπερευαισθησία των προαναφερθεισών μπαντών, αλλά παίζει άτακτα με τον screamo ήχο των αρχών της προηγούμενης δεκαετίας.

Αυτό ακριβώς. Σε αυτό τον δίσκο, και στο "Health, Wealth & Peace", θα συναντήσεις υπερπιασάρικα σημεία για σηκωμένες στον αέρα γροθιές, εκπληκτικές κιθάρες και φανταστικές μελωδίες, όπως συμβαίνει με το "Cracked Sidewalk Surfer", φωνητικά να λυσσάνε απεγνωσμένα και επαναληπτικά στο κομμάτι "Brothers In Arms Forever" και τέλος δυνατό rhythm section να γεμίζει υπέροχα αυτό το πανέμορφο σύνολο.

Ο δίσκος είναι πολύ καλός. Εάν δεν περιείχε και το "Dark Water" θα ήταν ακόμη καλύτερος. Το βασικό μειονέκτημα του είναι πως έρχεται σε μια εξαιρετικά παραγωγική περίοδο για τον ήχο και ο ανταγωνισμός που θα συναντήσει θα είναι τεράστιος και «εξαντλητικός». Μακάρι να καταφέρει να επιβιώσει στο χρόνο και να παίζεται για αρκετά χρόνια ακόμη. Η μπάντα ό,τι μεγάλο είχε να καταφέρει το κατάφερε και πλέον της αξίζει να κάνει το κέφι της.
  • SHARE
  • TWEET