Lagrimas

Οι οιωνοί ήταν αποκαλυπτικοί. Από το, πλέον κλασικό, περσινό τους split με τους Μεξικανούς Habak, οι lagrimas είχαν δημιουργήσει προσδοκίες. Το neo-crust συγκρότημα από την Καλιφόρνια έφερε στον ήχο του όλα τα απαραίτητα συστατικά, μαζί με το κατάλληλο κοινωνικοπολιτικό περιεχόμενο/περίβλημα, ώστε να αφήσει εποχή στο σύγχρονο DIY underground. Το ντεμπούτο τους, "A Life Of Destruction", κατέφθασε τέλη Ιουνίου, και εκπλήρωσε στο έπακρο τις προσδοκίες που δημιούργησε η μπάντα.

Στο πρώτο τους full length, οι lagrimas δεν ηχούν απλώς ως βετεράνοι του ήχου. Σε μια εποχή συλλογικής αναβίωσης των θριαμβευτικών στιγμών των αρχών των ‘00s, με μπάντες όπως οι Habak, …But The Shadows Have Foes, Encierro, Autarch, Svdestada, Tenue, Knivad, Ett Dödens Maskineri, Dark Circles, Wreathe (και Morrow), Hemiptera, Malatesta, και πάει λέγοντας, οι lagrimas φέρνουν μια ανανεωτική μα και συνειδητοποιημένη πνοή. Μην απατάσαι, στο "A Life Of Destruction" δεν θα βρεις ηχητικές και πειραματικές ακροβασίες, ή ριζοσπαστικές καινοτομίες. Το ύφος του δίσκου, είναι ένας συνδυασμός neo-crust, μελωδικού crust punk, emoviolence, skramz, post-rock.

Στα 39 λεπτά που διαρκεί, μια ομολογουμένως θαρραλέα διάρκεια για το ιδίωμα, το ντεμπούτο των lagrimas συμπυκνώνει ένα αξιοσημείωτο εύρος συναισθημάτων. Οι μεταβάσεις στις ταχύτητες, αντηχούν τις συναισθηματικές εξάρσεις. Από την απόγνωση και την πολιτικοποιημένη οργή μέχρι την ελπίδα της συλλογικής αντίστασης, και από την καταπίεση έως την ελπιδοφόρα λύτρωση, τα δεκαπέντε κομμάτια του άλμπουμ δεν αφήνουν περιθώρια διαφυγής. Αναλογίσου μόνο πόσο «έντεχνα» η μπάντα μπορεί μέσα στα δυόμιση λεπτά του "Searching" να σε μεταφέρει στο κενό και πίσω στο δωμάτιό σου, και τότε πιθανώς όσα σου περιγράφω να φανερωθούν στις νότες του άλμπουμ.

Οι lagrimas δεν κρύβουν στιγμή τις επιρροές τους. Από τους Orchid και τους pg.99 μέχρι τους Remains Of The Day και τους Ekkaia, και από τους Saetia και τους πρώιμους Envy μέχρι τους Tragedy και τους Ictus, όλα είναι εδώ. Τα κοψίματα του "Validations" ανατριχιάζουν, το επικό riffing του "Cultural Destruction" σε γονατίζει, η αμεσολάβητη αγνότητα του "A Better Life" συγκινεί, το ομότιτλο εναρκτήριο είναι ένα κάλεσμα στη μάχη. Καταμεσής των πανέμορφων, από σύλληψη και εκτέλεση, στιχουργικά και αισθητικά, κομματιών του "A Life Of Destruction", αναμενόμενα ξεχωρίζουν οι δύο συμπράξεις των Αμερικανών με τους προαναφερθέντες Habak. Τα "Justified Violence" και "Resistance", ξεδιπλώνουν, αναμενόμενα τις πιο post πτυχές του ήχου της μπάντας, και με τα samples και τις συγχορδίες τους αποτελούν την μελοδραματική κορύφωση που ενισχύει την βουβή κραυγή που ξεσπαθώνει σε κάθε αναπαραγωγή του δίσκου.

Οι lagrimas με το "A Life Of Destruction" κυκλοφόρησαν ένα περιεκτικό και ουσιώδες neo-crust δίσκο. Από το φανταστικό artwork μέχρι την παραγωγή του, το άλμπουμ αποτελεί μια κυκλοφορία που φέρνει το σχήμα στην εμπροσθοφυλακή μιας αναβίωσης, ζωτικής, επιθυμητής και αναγκαίας. Για να το θέσω αλλιώς, αν θες να καταλάβεις τι το αξιοσημείωτο έχει αυτή η μουσική, που είναι ικανή να οπλίζει καλλιτεχνικά, ιδανικά, διεκδικήσεις, άγχη, αγωνίες και ταυτόχρονα να τείνει χείρα βοηθείας όταν όλα ηχούν κορεμένα και κενά, δίχως διαχρονικά να χάνει την μαγεία των μελωδικών riffs πάνω σε d-beats, οι lagrimas αποτελούν μια εντυπωσιακή δίοδο. Μια είσοδο, ικανή να σε οδηγήσει με τις στροφές και τις στάσεις της, σε μια ιστορική διαδρομή ούτε γραμμική, ούτε τελειωμένη. Αν δε, εκτιμάς τα ηχοχρώματα που αναφέρθηκαν, στην πιο ελευθεριακή τους μορφή, το ντεμπούτο των lagrimas οφείλεις να το θεωρείς ήδη σταθμό της σύγχρονης σκηνής.

Bandcamp
Youtube