Satan: «Προτιμώ να παρατήσω τη μουσική, παρά να βγάζω 40 χρόνια το ίδιο άλμπουμ»

Συνεπείς στο συχνό τους ραντεβού με τη δισκογραφία από τη στιγμή της προ δεκαπενταετίας επανασύνδεσης τους, οι Satan αποτελούν μια από τις πιο σκληρά εργαζόμενες μπάντες εκεί έξω. Με το νέο, "Songs In Crimson" προ των πυλών και με τη φετινή σειρά εγχώριων εμφανίσεων τους να ολοκληρώνεται πριν μερικές ημέρες, βρήκαμε αφορμή για μια κουβέντα με τον Russ Tippins, τον κορυφαίο κιθαρίστα και δημιουργικό τους νου.

Οι Satan είναι μια από τις σπουδαιότερες NWOBHM μπάντες, χωρίς αμφιβολία. Αλήθεια, μετά από όλα αυτά τα χρόνια που είστε ενεργοί, τί είναι αυτό που σας δίνει ώθηση να συνεχίζετε;

Προφανώς είναι η ίδια η μουσική. Όντας μουσικός δεν αποτελεί πλέον έναν γρήγορο τρόπο να πλουτίσει κανείς, οπότε αυτή τη στιγμή, περισσότερο από οποτεδήποτε άλλοτε, αν είσαι σε μπάντα για οποιονδήποτε άλλον λόγο πέραν της μουσικής, μάλλον θα απογοητευτείς. Υποθέτω είμαι υπερβολικά τυχερός που μπορώ να τα βγάζω πέρα δίχως να χρειάζεται να κάνω μια κανονική δουλειά, αλλά αυτό οφείλεται σε παράγοντες όπως η σκληρή δουλειά και η παραγωγικότητα. Δεν μπορώ να φανταστώ πως είναι να ξεκινάς τώρα την πορεία σου εντός της μουσικής βιομηχανίας. Πραγματικά, πως ξεκινάς την προσπάθεια να ξεχωρίσεις ανάμεσα σε αναρίθμητους άλλους;

Το να βρισκόμαστε εδώ και να απολαμβάνουμε τη μουσική αποτελεί ένα βραβείο από μόνο του, αλλά από τη στιγμή που επανενωθήκαμε, έχουμε βαλθεί να είμαστε πιο παραγωγικοί από το μέσο όρο των καλλιτεχνών γύρω μας. Το να βασιστούμε στις πρότερες δόξες μας δεν δίνει κανένα ενδιαφέρον στην μπάντα. Πού είναι η πρόκληση σε αυτό; Θέλουμε να συνεχίσουμε να ξεπερνούμε τον εαυτό μας, δίσκο με το δίσκο. Αυτό είναι από μόνο του ένα υπέρ αρκετό κίνητρο.

Το νέο σας άλμπουμ συνεχίζει το αξιοσημείωτο σερί κυκλοφοριών σας από τη στιγμή που επιστρέψατε στην ενεργό δράση. Ακόμη ένας εξαιρετικός δίσκος και αναρωτιέμαι, πως είναι δυνατόν να μην απολαμβάνετε το status συγκροτημάτων όπως οι Saxon, για παράδειγμα. Θεωρείς η επιλογή και χρήση του συγκεκριμένου ονόματος, δεκαετίες πίσω, είναι κι αυτή ένας ανασταλτικός παράγοντας επ’ αυτού, πέραν των υπολοίπων επιλογών καριέρας;

Μπα, κανείς δεν νοιάζεται για το όνομα μας πλέον. Υπάρχουν εννέα μπάντες που ονομάζονται Satan, καταγεγραμμένες στο Metal Archives και 198 που έχουν τη συγκεκριμένη λέξη στην ονομασία τους.

Οι Saxon, μιας κι αναφέρθηκαν, άφησαν το στίγμα τους σε μια εποχή που το κοινό πραγματικά περίμενε να αγοράσει νέες κυκλοφορίες. Έβγαλαν σπουδαία άλμπουμ τότε και περιόδευσαν σαν να μην υπάρχει αύριο. Αξίζουν στο έπακρο τη δημοφιλία τους, την κέρδισαν. Αντίθετα, οι Satan δεν επέδειξαν ποτέ τη συνέπεια αυτή στα ‘80s για να επιτύχουν τα παραπάνω. Σε δέκα χρόνια κάναμε δύο επανεκκινήσεις και καταφέραμε να βγούμε μόλις σε μια ολοκληρωμένη περιοδεία.

Η μουσική των King Crimson είναι 100%, πραγματική τέχνη

Ήδη από τον προηγούμενο δίσκο, υπάρχει μια τάση που σας θέλει να υιοθετείτε όλο και πιο πολύπλοκες δημιουργικές δομές. Μάλιστα, εδώ σε βρίσκουμε να προσφέρεις και κάποιες εκτεταμένες φωνητικές γραμμές σε τραγούδια όπως το "Era (The Day Will Come)", όπως συμβαίνει και στους Tanith. Πόσο συνειδητή είναι αυτή η δημιουργική στρυφνότητα, εν συγκρίσει με την πιο ευθύβολη προσέγγιση που είχατε, για παράδειγμα, στο "Life Sentence";

Είναι 100% συνειδητή. Σκεφτόμαστε πολύ προσεκτικά πως να προσδώσουμε σε κάθε νέα κυκλοφορία μας κάτι διαφορετικό, σε σχέση με τις δουλειές που διαδέχεται. Προσπαθούμε να παρουσιάσουμε μια μορφή προόδου, χωρίς να χαθεί ο ηχητικός πυρήνας της μπάντας. Αυτή η δημιουργική στρυφνότητα που ανέφερες είναι και αυτό το χαρακτηριστικό που μου δίνει προσωπικά ώθηση. Και, όπως προαναφέραμε, η συνέπεια είναι σημαντική αλλά όχι στο σημείο που σε οδηγεί να αναπαράγεις ξανά και ξανά τον ίδιο ακριβώς δίσκο για 40 χρόνια. Αυτή η προσέγγιση λειτούργησε άψογα για δύο από τις μεγαλύτερες μπάντες του κόσμου αλλά, ειλικρινά, θα προτιμούσα να παρατήσω τη μουσική και να βρω μια κανονική δουλειά, παρά να καταλήξω να κάνω αυτό το πράγμα.

Ο νέος δίσκος ονομάζεται "Songs In Crimson" και ο νους πάει ασυναίσθητα στους King Crimson. Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι οι ύστεροι Satan παρουσιάζουν μερικά στοιχεία κι επιρροές από prog rock τιτάνες σαν τους προαναφερθέντες; Επίσης, ποιο το νόημα του τίτλου τελικά;

Λατρεύω τους King Crimson. Έχουν ένα τόσο σκανδαλιάρικο ύφος ανά στιγμές. Για μένα, η μουσική τους είναι 100%, πραγματική τέχνη. Καταφέρνουν και κάνουν τα πάντα να έχουν νέες προοπτικές. Για την τελευταία τους περιοδεία είχαν τρεις ντράμερ – τρία drum kit να είναι στη σειρά μπροστά στη σκηνή, και η υπόλοιπη μπάντα να βρίσκεται πίσω τους σε μια υπερυψωμένη πλατφόρμα! Μιλώντας για μένα, αποτελούν ξεκάθαρα επιρροή. Όχι τόσο, βέβαια, για τους υπόλοιπους στην μπάντα. Οπότε, αν ακούς οτιδήποτε που να σου θυμίζει King Crimson στη μουσική μας, αυτό μάλλον προέρχεται από εμένα.

Νομίζω το αγαπημένο μου τραγούδι από το νέο άλμπουμ είναι το "Curse In Disguise". Φανταστικό, ξεκινάει με ένα galloping riff, συνεχίζει με ένα υφέρπον θέμα και γενικά αναπτύσσεται λες και περιέχει ιδέες για δύο ή τρία διαφορετικά τραγούδια. Σε αυτήν την περίπτωση, θα μπορούσες να μας μιλήσεις σχετικά με τη συνθετική διαδικασία που ακολουθείς πλέον;

Είναι κάπως τρελό, είναι σαν να μην βγαίνω σχεδόν ποτέ εκτός μιας διαδικασίας σύνθεσης. Δεν μπορώ να προβλέψω πότε ή που μια ιδέα θα εμφανιστεί σε μένα, αλλά όταν συμβεί, σταματάω ό,τι κάνω και φτιάχνω μια πρόχειρη φωνητική σημείωση της ιδέας. Κάποιες φορές είναι ένα κιθαριστικό riff – και αν δεν έχω κιθάρα κοντά μου, θα τραγουδήσω το riff στο recorder μου. Κάποιες φορές είναι μια φωνητική μελωδία ή ακόμη και μια φωνητική γραμμή, μερικές λέξεις. Ηχογραφώ οτιδήποτε μου έρχεται στο μυαλό και προσπαθώ να μην το κρίνω εκείνη την ώρα. Η πραγματική δουλειά συμβαίνει αργότερα, όταν έχω να τα ακούσω ξανά για να δω αν κάτι μου κάνει – αν, δε, δεν μπορώ να παίξω εύκολα το riff, είναι τέλειο! Τότε, ξεκινάει η διαδικασία ανάπτυξης της ιδέας, η οποία είναι συνήθως αρκετά χρονοβόρα. Όπως σου είπα, δεν μπορώ να λειτουργώ με διακόπτη. Φαντάσου, όταν ηχογραφούσαμε το "Earth Infernal" το 2021, εγώ ήδη δούλευα περιστασιακά σε νέα demos – τα οποία κατέληξαν να συμπεριληφθούν στο "Songs In Crimson".

Πρέπει να πει κάποιος στους Deep Purple πως ο Αυτοκράτορας είναι πλέον γυμνός

Είστε μια μπάντα που εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τη δεύτερη ευκαιρία που είχε, συνεχίζοντας δυναμικά και πραγματικά ελπίζω να απολαμβάνουμε δουλειές σας για πολλά χρόνια ακόμη. Ωστόσο, είναι γεγονός πως ήδη έχετε αρκετές δεκαετίες στην πλάτη σας, οπότε αναρωτιέμαι, που φτάνει το τέλος του δρόμου για τους Satan; Είστε της άποψης που ακολουθούν και οι Scorpions ή οι Deep Purple που λέει πως «όσο είμαστε ζωντανοί, θα συνεχίσουμε να γράφουμε και να παίζουμε μουσική» ή υπάρχει διαφορετικό πλάνο;

Οι Scorpions όντως φαίνονται απτόητοι ακόμη, σαν να μην έχει περάσει μια μέρα από πάνω τους. Οι Deep Purple, πάλι, όχι, και αυτό είναι κάπως θλιβερό. Κάποτε ήταν οι Αυτοκράτορες του rock κόσμου, αλλά τώρα, πρέπει να βρεθεί κάποιος κοντά στη μπάντα και να της πει πως ο Αυτοκράτορας είναι πλέον γυμνός. Λέγοντας τα παραπάνω, προσωπικά έχω κατά νου πως θα είμαστε ευτυχισμένοι να συνεχίσουμε μέχρι εκείνη τη στιγμή που θα φαίνεται ξεκάθαρα πως κι εμείς πλέον θα είμαστε «γυμνοί».

Είσαι ένας τρομερός κιθαρίστας και μαζί με τον Steve Ramsey αποτελείται πιθανότατα ένα από τα πιο παραγνωρισμένα κιθαριστικά δίδυμα εκεί έξω, τουλάχιστον όταν αναφερόμαστε στη heavy metal σκηνή. Σε μια κάπως πιο διαισθητική, αλλά και τεχνοκρατική ερώτηση, πόσο σημαντική θεωρείς τη χημεία σε ένα κιθαριστικό δίδυμο και πόσο επηρεάζει ο εκάστοτε κιθαριστικός «συνεργάτης» τον τρόπο με τον οποίο ένας κιθαρίστας παίζει;

Μπορώ να μιλήσω μόνο για την μπάντα, αλλά για εμάς η χημεία είναι τα πάντα. Ο Steve κι εγώ πλέον το θεωρούμε δεδομένο μιας και το κάνουμε αυτό για τόσο πολύ καιρό, που μπορούμε να συνεργαστούμε και στον ύπνο μας. Είναι σαν μια μορφή τηλεπάθειας και η αξία αυτής γίνεται ακόμη πιο ξεκάθαρη όταν ξεκινάς να παίζεις με άλλους κιθαρίστες, με τους οποίους δεν το έχετε αναπτύξει αυτό το χαρακτηριστικό.

Έχετε παίξει φέτος δύο φορές στην Ελλάδα, μία στην Αθήνα στις αρχές της χρονιάς και μία στην Κρήτη, μερικές μέρες πριν. Φαίνεται ότι η μπάντα έχει αναπτύξει ισχυρούς δεσμούς με το εγχώριο κοινό. Έχεις κάποιο μήνυμα για τους εδώ ακροατές σας;

Πρέπει να ομολογήσω πως υπήρξα διστακτικός πριν από το πρώτο show των Satan στην Ελλάδα, το 2018. Έμοιαζε πολύ μακρινό το ταξίδι και δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα υπήρχε τόσο πολύ ενδιαφέρον για τους Satan στην Ελλάδα, συγκριτικά, ας πούμε, με τη Γερμανία ή τις Ηνωμένες Πολιτείες που έχουμε περιοδεύσει τόσο πολύ. Ο Steve συνέχιζε να μου λέει πόσο φανταστικοί είναι οι Έλληνες οπαδοί, αφού είχε παίξει με τους Skyclad αναρίθμητες φορές εκεί. Και πάλι, δεν ένιωθα άνετα, αφού οι Satan δεν είναι Skyclad, αλλά τελικά κάναμε το show και είδα με τα μάτια μου πόσο υπέροχο μέρος είναι η Αθήνα. Ήταν μαγευτικά και γνώρισα μερικούς από τους πιο εγκάρδιους και φιλικούς ανθρώπους που συνάντησα ποτέ. Μας κάνατε να νιώθουμε σαν βασιλιάδες και ανυπομονώ να επιστρέψουμε στην Ελλάδα.