Qrixkuor: «Είμαστε ένα γκρουπ που προκαλεί ακραίες αντιλήψεις»

 Όσοι έχουν παρακολουθήσει την πορεία των Qrixkuor ως τώρα, ίσως μπορούσαν να αισθανθούν ότι η βρετανική μπάντα είναι ικανή να κυκλοφορήσει κάτι "μεγάλο", ακόμα κι οι αισιόδοξοι όμως δεν προβλέψαμε πόσο σπουδαίο θα αποδεικνύοταν το δεύτερο τους full length με τίτλο "The Womb Of The World". Πρόκειται για ένα εκπληκτικό άλμπουμ που πάει ένα βήμα παραπέρα την ένωση του σπηλαιώδους black/death με την συμφωνική μουσική, και όσα απόκοσμα μπορεί αυτή η ένωση να γεννήσει. Για του λόγου το αληθές, τσεκάρετε το άλμπουμ στο Spotify, το Bandcamp ή απλώς θαυμάστε το αντίστοιχο βίντεο.  

Αναζητήσαμε λοιπόν τον S - συνθέτη, κιθαρίστα, τραγουδιστή και γενικώς ιθύνοντα νου πίσω από την μπάντα - για μια ξενάγηση στον εφιαλτικό και μυστηριώδη κόσμο των Qrixkuor. Με ευγένεια και απόλυτη εμπιστοσύνη στα καλλιτεχνικά του πεπραγμένα, ο S μας δείχνει την μέθοδο πίσω από την παραφροσύνη.

Σας καλωσορίζω με χαρά στο Rocking.gr και συγχαρητήρια για το νέο σας άλμπουμ! Πως είναι η υποδοχή του μέχρι στιγμής;

Ευχαριστώ και είναι χαρά μου που βρίσκομαι εδώ. Η ανταπόκριση στο άλμπουμ μέχρι τώρα φαίνεται να είναι εξαιρετικά θετική, με πάρα πολλά άρθρα, σχόλια και μηνύματα που υποδηλώνουν ότι το εύρος και η πρόθεση του έργου έχουν σε μεγάλο βαθμό εκτιμηθεί. Φυσικά, για κάποιους πέρασε εντελώς απαρατήρητο, αλλά μάλλον θα ανησυχούσα πολύ αν ένα έργο τόσο πυκνό και λεπτομερές γινόταν τόσο εύκολα και ευρέως κατανοητό ώστε να μην έχει κανέναν επικριτή. Μετά την κυκλοφορία του EP Zoetrope το 2022 φάνηκε να περνά κάπως απαρατήρητο από μεγάλο μέρος της σκηνής για πολλούς λόγους, οπότε είναι ικανοποιητικό να τραβάμε ξανά την προσοχή του κόσμου.

Με ποιο τρόπο θεωρείς πως έχει εξελιχθεί η μουσική σας στο "The Womb Of The World"; Ποιοι ήταν οι στιλιστικοί και αισθητικοί σας στόχοι κατά την σύνθεση του;

Απλώς θέλαμε όλα να είναι περισσότερο, πιο πυκνό, πιο αραιό, πιο γρήγορο, πιο αργό, πιο εκτεταμένο με κάποιους τρόπους, αλλά ταυτόχρονα πιο απλοποιημένο με άλλους. Θέλαμε ένα αποτέλεσμα πολύ πιο δυναμικό και πολύ πιο αποτελεσματικό, συγκεντρώνοντας όλα όσα υπομείναμε και μάθαμε την τελευταία δεκαετία περίπου σε ένα εκκωφαντικό, τρομακτικό κρεσέντο. Ο στόχος ήταν να ακολουθήσουμε όλα αυτά τα νήματα μέχρι τη φυσική τους κατάληξη, και αυτό επιτεύχθηκε πλήρως. Και ακόμη περισσότερο.

Μου αρέσει να διατηρώ έναν θησαυρό από μικρές λεπτομέρειες ακριβώς κάτω από την επιφάνεια αυτών των θαλασσών της ανατριχιαστικής έντασης

Φαίνεται πως με μια πιο καθαρή, γυαλισμένη παραγωγή, η μουσική σας θα ακουγόταν κάπως πιο προσιτή, εσείς όμως εμμένετε στο "σπηλαιώδες" ύφος. Ποιος είναι ο λόγος πίσω από αυτήν την απόφαση; Είναι ένας τρόπος να χτίζεται ένταση κι αντίθεση με τις μελωδίες ή αυτή η επιλογή αντανακλά καλύτερα τα concept της μπάντας;

Το τεντωμένο σκοινί ανάμεσα στη διαύγεια και την πυκνότητα είναι το βασικό ακροβατικό ισορροπίας που πρέπει να διαχειριστεί ο Greg (Chandler, ESOTERIC) σε μια παραγωγή των Qrixkuor. Πιστεύω ότι είναι ο μόνος άνθρωπος που θα μπορούσε να πάρει αυτό που του παρουσιάζουμε και να επιτύχει, όχι μόνο ικανοποιητικά, αλλά υποδειγματικά επίπεδα και στα δύο ταυτόχρονα. Σίγουρα, επίθετα όπως «καθαρός» ή «γυαλισμένος» είναι το ακριβές αντίθετο του τι αντιπροσωπεύουν οι Qrixkuor. Είμαστε ένα σκάφος απόλυτου τρόμου με τη βρωμιά στον σάπιο πυρήνα του, ανεξάρτητα από την αυξανόμενη ροπή μου προς τις περιστασιακές στιγμές διαύγειας ή από το πόσα εκλεπτυσμένα όργανα υπάρχουν. Μου αρέσει να διατηρώ έναν θησαυρό από μικρές λεπτομέρειες ακριβώς κάτω από την επιφάνεια αυτών των θαλασσών της ανατριχιαστικής έντασης, ώστε να αποκαλύπτονται αργά καθώς ο ακροατής βυθίζεται όλο και βαθύτερα στο έργο.

Οι άνθρωποι ακούν αυτό που θέλουν να ακούσουν, πολύ πιο συχνά απ’ όσο νομίζουν

Παρά τις μακροσκελείς συνθέσεις, η μουσική ακούγεται σαν να αφηγείται μια ιστορία. Πως το επιτυγχάνετε αυτό;

Επειδή η μουσική όντως αφηγείται μια ιστορία, λίγο-πολύ εξίσου με τους στίχους, αν και όχι τόσο προφανώς. Είναι φλόγες γεννημένες από την ίδια σπίθα. Πέρα από την προφανή επιρροή των δομών σύνθετων κλασικών έργων και κινηματογραφικών σκορ, η ρίζα αυτής της έλξης προς συνθέσεις μεγαλύτερης διάρκειας είναι πιθανότατα οι Iron Maiden, τόσο στα ’80s με κομμάτια όπως το Rime of the Ancient Mariner, όσο και στο υλικό της επανένωσής τους στις αρχές/μέσα του 2000, την περίοδο που ανακάλυψα το συγκρότημα και ξεκίνησα την κατάβασή μου στην άβυσσο του heavy metal που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Μου φαίνεται πως οι Qrixkuor είναι ένα συγκρότημα που προκαλεί ακραίες αντιλήψεις, έχω δει πολλούς να παραπονιούνται πως ενώνουμε τα riffs χωρίς λογική, ενώ άλλοι βλέπουν καθαρά τη μέθοδο μέσα στην τρέλα. Είναι όντως τρέλα, αλλά υπάρχει μέθοδος για όσους αναζητούν να τη βρουν. Οι άνθρωποι ακούν αυτό που θέλουν να ακούσουν, πολύ πιο συχνά απ’ όσο νομίζουν.

Τα συμφωνικά σας μέρη είναι εξαιρετικά ενδιαφέροντα. Εξήγησε μας την συνθετική διαδικασία: συνθέτετε πρώτα την metal βάση και προσθέτετε τα ορχηστρικά μέρη στην συνέχεια ή δουλεύετε και τα δύο ταυτόχρονα;

Και τα δύο τρέφονται το ένα από το άλλο, σπρώχνοντας το ένα το άλλο προς τα εμπρός μέχρι να ολοκληρωθεί το έργο. Μία όψη μπορεί να εμπνεύσει την άλλη και το αντίστροφο, μάλιστα, θα τολμούσα να πω ότι οι ιδέες που διατηρούν τη δύναμή τους όταν διασχίζουν διαφορετικές ομαδοποιήσεις οργάνων τείνουν να είναι από τις πιο αποτελεσματικές. Γενικά, το μεγαλύτερο μέρος του αφηρημένου πειραματισμού με τα ορχηστρικά στρώματα γίνεται αφού τα βασικά - ή «metal» - στοιχεία έχουν ως ένα βαθμό τοποθετηθεί, αλλά τίποτα δεν είναι πραγματικά ολοκληρωμένο μέχρι να ηχογραφηθεί, ίσως μάλιστα ούτε καν τότε. Τι σημαίνει, τελικά, «ολοκληρωμένο»;

Πόσοι άνθρωποι αποτελούν την Orchestra Of The Silent Stars; Πρόκειται για μισθωμένους μουσικούς; Κι αν ναι, πόσο δύσκολο είναι να οργανωθεί κάτι τέτοιο;

15 αυτή τη φορά νομίζω, ναι είναι όλοι μισθωμένοι μουσικοί, και η απάντηση είναι: πολύ δύσκολο. Γνωρίζω αρκετά για τα όργανα που εμπλέκονται ώστε να παρουσιάζω όλο το υλικό στους μουσικούς με τρόπο που να είναι καρποφόρος για την επίτευξη του αποτελέσματος που έχω στο μυαλό μου, αλλά η οργάνωση και η εκτέλεση είναι άθλος ηρακλείων διαστάσεων, ειδικά όταν αναλαμβάνω όλους τους υπόλοιπους ρόλους στο συγκρότημα εκτός από του ντράμερ. Δεν είναι κάτι που θα πρότεινα σε κανέναν να το επιχειρήσει επιπόλαια.

Δεν είμαστε οι πρώτοι που ενσωματώνουμε τέτοια κλασικότροπα στοιχεία, αλλά ίσως εδώ να το έχουμε κάνει με τρόπο ή σε βαθμό που μέχρι τώρα δεν είχε επιχειρηθεί και/ή επιτευχθεί

Τα κλασικότροπα μέρη μου θυμίζουν λίγο παλιά horror scores και παλιότερους κλασικούς συνθέτες. Έχεις επηρεαστεί από συγκεκριμένους συνθέτες;

Για αρχή, θα μπορούσαμε να αναφέρουμε τους Sostakovich, Schoenberg, Webern, Penderecki Ξενάκη, Ligetti… και σε κάποιον βαθμό και τον Stravinsky. Κυρίως συνθέτες του 20ού αιώνα, ως προς τις προθέσεις και τις προσεγγίσεις τους στην τέχνη τους, που είναι τα σημαντικότερα στοιχεία για να κατανοήσει κανείς πώς αυτά συγκρούονται με τη δική μας δουλειά. Ωστόσο, σίγουρα δεν θα ήταν λάθος να αναφερθούν και κάποια από τα λιγότερο γνωστά ή ακόμη και τα πιο προφανή ονόματα στη μουσική τρόμου του 20ού και 21ου αιώνα, καθώς και σε άλλα είδη κινηματογραφικής μουσικής, όταν εξετάζει κανείς την ατμόσφαιρα και την δομή που εμφανίζεται σε κάποιες από τις αραιά σκορπισμένες στιγμές σχετικής αρμονίας μας, ειδικά σε αυτόν τον δίσκο - η δουλειά των Qrixkuor είχε πάντοτε έντονο κινηματογραφικό στοιχείο, πολύ πριν αρχίσουμε να υιοθετούμε πτυχές της οργανολογίας του. Η επιρροή του γαλλικού συγκροτήματος Elend επίσης δεν μπορεί να υποτιμηθεί. Δεν πιστεύω ότι αυτά είναι πράγματα απρόσμενα στον χώρο του black και death metal ούτε ότι είμαστε οι πρώτοι που ενσωματώνουμε τέτοια στοιχεία, αλλά ίσως εδώ να το έχουμε κάνει με τρόπο ή σε βαθμό που μέχρι τώρα δεν είχε επιχειρηθεί και/ή επιτευχθεί.

Τρομερή κιθαριστική δουλειά επίσης, ειδικά στα leads. Αισθάνομαι αρκετό κλασικό 90s death metal εκεί, συμφωνείς;

Πράγματι, η δουλειά των Azagthoth, Vigna, Cortez και λοιπών με γοήτευε και με άφηνε άναυδο ως νεαρό που ανακάλυπτε το όργανο, και συνεχίζει να το κάνει μέχρι σήμερα. Ωστόσο, θα υποστήριζα ότι το lead-playing των τελευταίων κυκλοφοριών μας οφείλει εξίσου πολλά στους LaRocque, Smith/Murray, Tipton/Downing, Denner/Shermann και αμέτρητους άλλους που θα ήταν απολύτως σωστό να αναφέρει κανείς δίπλα σε αυτούς. Η μελωδική τους αντίληψη και το feeling τους είναι στοιχεία που με ελκύουν βαθιά, και που δεν μπορώ να αποτρέψω από το να βγαίνουν μέσα από τα χέρια μου.

Θα μπορούσες να επεκταθείς στα στιχουργικά θέματα του "The Womb Of The World"; Επίσης, πως συνδέεται ο τίτλος του άλμπουμ με το εντυπωσιακό εξώφυλλο του Santiago Caruso;

Η επιστροφή της ύλης στο δελεαστικό χώμα της γέννησής της με τον θάνατο και τα θραύσματα που αφήνονται πίσω - ή όχι - στη διαδικασία αυτή, καθώς και οι ευλογίες και οι κατάρες μιας ύπαρξης δεμένης στο να βαδίζει πάνω στο ολοένα λεπτότερο τεντωμένο σκοινί ανάμεσα στην παράνοια και την ιδιοφυΐα, χωρίς ποτέ να γνωρίζεις πραγματικά από ποια πλευρά θα πέσεις μέχρι να συμβεί η πτώση. Χωρίς να εμβαθύνω υπερβολικά στο έργο του Santiago εκ μέρους του, η τέχνη απεικονίζει αυτά τα θραύσματα, τα σιωπηλά άστρα στη μήτρα του κόσμου.

Αυτήν τη στιγμή, οι Qrixkuor αποτελούνται από δύο μέλη. Θα σε ενδιέφερε στο μέλλον να έχεις ένα πλήρες line-up; Θα σου άρεσε να είναι η μπάντα σε θέση να πάιξει live και να περιοδεύσει;

Ένα live συγκρότημα, ίσως. Ένα συγκρότημα που να περιοδεύει, αμφιβάλλω. Είμαι ανοιχτός στην ιδέα ζωντανών παρουσιάσεων της μουσικής μας σε ειδικές περιστάσεις, αλλά οι πολλές ερωτήσεις που μπορεί να έχετε σχετικά με το πώς θα μπορούσαμε ρεαλιστικά/λογιστικά να εκτελέσουμε τα πολλά στρώματα αυτού του άλμπουμ και ακόμη και του τελευταίου EP στο πλήρες δυναμικό τους και χωρίς να μειωθεί η αξία τους, δεν είναι κάτι για το οποίο έχω απάντηση αυτή τη στιγμή. Το γεγονός ότι δεν χρειάστηκε να ανησυχούμε για την αναπαραγωγή των υφών και των ηχητικών χρωμάτων του υλικού ζωντανά υπήρξε εξαιρετικά απελευθερωτικό στις δημιουργικές διαδικασίες αυτών των δίσκων, και δεν θα είχαμε σπάσει τα όρια της extreme μουσικής στον βαθμό που το έχουμε κάνει αν αυτό ήταν ανησυχία μας. Στην ουσία, δεν αισθάνομαι ότι είναι κάτι που ΠΡΕΠΕΙ να κάνουμε, αλλά ίσως θα ήταν κρίμα αν δεν το κάναμε ποτέ ξανά.

Τα πραγματικά αποκαλυπτικά extreme metal έργα είναι πολύ λιγότερα και σπανιότερα, αλλά υπάρχουν

Πως νιώθεις με το σημερινο ακραίο metal σαν ακροατής; Αισθάνεσαι τους Qrixkuor σαν μέρος μιας συγκεκριμένης σκηνής;

Όχι τόσο συναρπαστικό όσο πριν από 10 χρόνια, αλλά ίσως τότε και εγώ δεν ήμουν τόσο εκδηλωτικός, ή απλώς εντυπωσιάζομαι πιο δύσκολα. Πολλά από τα φεστιβάλ και τις διεθνείς εμφανίσεις που λάμβαναν χώρα εκείνη την περίοδο, και που τακτικά συνέδεαν τα μέλη αυτών των συγκροτημάτων καθώς και τους υποστηρικτές τους, έχουν πλέον γίνει λογιστικά αδύνατα τα τελευταία χρόνια. Αυτή είναι δυστυχώς η κατασταση σήμερα. Υπάρχουν σίγουρα νεότερα σχήματα που εξακολουθούν να κρατούν τη φλόγα ζωντανή, είτε προσπαθώντας ενεργά να ωθήσουν τα μουσικά σχήματα πιο πέρα είτε προσφέροντας μια αδυσώπητα αποτελεσματική εκδοχή των υπαρχόντων, και πολλοί από την παλιά φρουρά παραμένουν δυνατοί. Τα πραγματικά αποκαλυπτικά έργα είναι πολύ λιγότερα και σπανιότερα, αλλά υπάρχουν. Όσο για το αν οι Qrixkuor αποτελούν μέρος μιας σκηνής; Δεν έχω ιδέα και ούτε με νοιάζει ιδιαίτερα. Δεν υπάρχει πραγματική τοπική κοινότητα, ειδικά εκεί όπου κατοικώ στην «μαύρη καρδιά» των West Midlands - υποτίθεται στην κοιτίδα του metal - ούτε καν στο ευρύτερο Ηνωμένο Βασίλειο στις μέρες μας. Σίγουρα υπάρχουν συγκροτήματα και άτομα σε όλο τον κόσμο με τα οποία έχουμε προσωπικό και ιδιωτικό ιστορικό και συγγένεια, και αυτή η σύνδεση είναι για μένα αρκετή. Πιθανότατα γίναμε πολύ παράξενοι για να ευθυγραμμιστούμε μουσικά με αρκετά άλλα συγκροτήματα ώστε να αποτελέσουμε μέρος οποιαδήποτε σκηνής, κάτι που αδιαμφισβήτητα είναι υπέροχο από μόνο του.

Ποια είναι τα πλάνα και οι φιλοδοξίες σου για το μέλλον των Qrixkuor;

Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι απολύτως σίγουρος. Νιώθω σαν ένα άδειο δημιουργικό δοχείο για πρώτη φορά σε 15 χρόνια, έχοντας εξαντλήσει τα πάντα με αυτόν τον δίσκο. Το αν αυτό θα οδηγήσει σε έναν ιδιαίτερα τυχερό τόπο - ή στο ακριβώς αντίθετο - μόνο ο χρόνος θα δείξει. Προς το παρόν φροντίζω να απολαμβάνω πραγματικά τις στιγμές γύρω από την κυκλοφορία του The Womb of the World, αφού πάντα βυθίζομαι στο επόμενο πρότζεκτ μόνο όταν ξεπεράσει το προηγούμενο τα καθημερινά παραγωγικά εμπόδια που απαιτούνται για την κυκλοφορία του, και επομένως δεν είχα ποτέ πραγματικά την ευκαιρία να το κάνω. Ωστόσο, μην θεωρήσετε μια σύντομη περίοδο εορταστικής περισυλλογής ως αδιαφορία.

Ευχαριστώ πολύ γι' αυτήν τη συνέντευξη. Οι τελευταίες λέξεις είναι δικές σου.

Ευχαριστώ κι εγώ. Στην άκρη της λέξης στην 13η ώρα, οι καρποί της παράνοιας δεν σαπίζουν ποτέ.