Underground Express #43 - Το Σώμα και οι Αισθήσεις του

 "All the world's a stage". Ο μεσαιωνικός στίχος του Shakespeare γίνεται όλο και πιο επίκαιρος σε κάθε περαστικό αιώνα, πάντα όμως πέρα από τα λαμπερά φώτα και τις μεγάλες σκηνές, σε κακοφωτισμένα προβάδικα, σε μικρά υπόγεια και γκαράζ, σε κάθε γωνιά αυτής της τρελής σφαίρας, η μουσική του αύριο παίζεται ήδη σήμερα. 

Το τρένο της φαντασίας μας που βαφτίσαμε Underground Express θα κάνει ένα ταξίδι κάθε δύο μήνες προς κάθε πιθανό και απίθανο προορισμό με μόνο σκοπό να ανακαλύψει μουσικές χωρίς σύνορα και συμβάσεις, ρίχνοντας φευγαλέες ματιές στον πολιτισμό των πόλεων που επισκέπτεται.

Ταξίδι #43 - Απρίλιος 2024: Σε μία εποχή που η όραση έχει γίνει η κυρίαρχη αίσθηση, κι όλα μπορούν να μεταγραφούν σε κείμενο (case in point, εδώ γράφουμε για ήχους), είναι μεν το σώμα που βλέπει, διαβάζει, και σκέπτεται, όμως εγκαταλείπεται μία συνολική βίωση της ανθρώπινης δραστηριότητας. Οι τομείς της καθημερινότητάς μας ολοένα και περισσότερο διαχωρίζουν την αίσθηση στην οποία αναφέρονται πρωταρχικά, εις βάρος των υπολοίπων: βλέπουμε ταινίες, ακούμε μουσική, τρώμε φαγητό, μυρίζουμε αφρόλουτρα, αγγίζουμε υφάσματα.

Πώς θα ήταν ο κόσμος, αν επιλέγαμε να τον προσεγγίσουμε πολυαισθητικά και συναισθητικά; Αν δοκιμάζαμε, δηλαδή, αυτό που νομίζουμε πως ισχύει μόνο μέσω της ψυχεδέλειας: να βλέπαμε τους ήχους και να ακούμε τα χρώματα. Ίσως, ο δρόμος για κάτι τέτοιο να είναι μέσα από τη συλλογική εμπειρία - σκέφτομαι, για παράδειγμα, πόσο έμπλεη ερεθισμάτων είναι η μουσική σε ζωντανό, άμεσο πλαίσιο: συναυλίες, ρεσιτάλ ωδείων, παραθαλάσσιες μαζώξεις, τζαμαρίσματα στο studio, νανουρίσματα, εκκλησίες, εκεί που το σώμα συμμετέχει στην ολότητά του. Καθώς το αθέατο τρένο του Rocking συνεχίζει το ατέρμονο ταξίδι του, αναρωτιέμαι αν πέρα από νέους προορισμούς, αναζητά και νέους τρόπους για να τους βιώνει. [Μ.Κ.Ο.]

Εικόνα εξωφύλλου: "Te llevo bajo mi piel" - Rubén Torres Llorca (1987), Εθνικό Μουσείο Καλών Τεχνών Αβάνας, Κούβα

Στάση 1η: Rouen, Γαλλία
Καλλιτέχνης : No Terror In The Bang
Άλμπουμ : Heal
Είδος : Cinematic Metal / Modern Metal
Εταιρεία : Klonosphere label / Season of mist / The orchard / Sony
Ημερομηνία Κυκλοφορίας : 12-01-2024
Bandcamp

Εκ πρώτης όψης, μόνο και μόνο από τις δισκογραφικές που έχουν πέσει πάνω σε αυτό το δίσκο, θα περίμενες ότι θα είχε προκαλέσει συζητήσεις. Ωστόσο, το δεύτερο άλμπουμ των No Terror in the Bang έχει ξεφύγει από τα μουσικόφιλα ραντάρ, πράγμα παράδοξο. Οι Γάλλοι παίζουν ένα φουριόζικο και ατμοσφαιρικό υβρίδιο καλογυαλισμένου metal, με μπροστάρισσα την τραγουδίστρια Sofia Bortoluzzi και το γρέζι της φωνής της, που με παρέπεμψε στην Alissa White-Gluz των Arch Enemy, ενώ οι ίδιοι αναφέρουν επιρροές από Jinjer και Sleep Token. Με τα prog ηχοχρώματα να κάνουν κι αυτά τα περάσματά τους, όμως μέσα από μία σύγχρονη, γκρουβάτη, και djenty λογική, οι No Terror In The Bang εν τέλει γράφουν αρκετά gloomy τραγούδια, που περνάνε από το εφιαλτικό παραμύθι στο νευρωτικό χτύπημα (αντιπαράβαλλε, λ.χ., το "Monster" με το "OD"). Θεματικά, το "Heal" μιλάει για τις παντός είδους συγκρούσεις και τις μάχες που δίνουμε, κι άρα καταπιάνεται με ζητήματα περιβαλλοντικά, ψυχικής υγείας, πολιτικής αλλά και με πιο ποιητικές, αφαιρετικές, μορφές σύγκρουσης. [M.K.O.]

• Το όνομα του συγκροτήματος προκύπτει από μία δήλωση του Alfred Hitchcock για το σασπένς των ταινιών του, που λέει ότι "there’s no terror in the bang, only in the anticipation of it".

• Κάποτε είχαμε ξανάρθει στη Rouen, και είχαμε περπατήσει ανάμεσα στις πολυπληθείς εκκλησίες της.

• Μικρή στο μάτι ως πόλη, όμως με μακρά ιστορία. Η Νορμανδική πόλη της Ρουέν έδωσε σκληρή μάχη προτού παραδοθεί στους Άγγλους κατά τη διάρκεια του εκατονταετούς πολέμου με την Γαλλία στις 19 Ιανουαρίου του 1419.

• Στην ίδια πόλη, λίγα χρόνια αργότερα, το 1431, θα έβρισκε μαρτυρικό θάνατο στην πυρά η Ιωάννα της Λωρραίνης ή αλλιώς Ζαν Ντ’ Αρκ, σε ηλικία μόλις 19 ετών. Κατηγορήθηκε για αίρεση, επειδή φορούσε ανδρικά ρούχα, με τη μόνη υπερασπιστική ένσταση να είναι πως το απαιτούσαν οι συνθήκες του πολέμου και της φυλακής.

Στάση 2η: Boston, ΗΠΑ
Καλλιτέχνης: Crippling Alcoholism
Άλμπουμ: With Love From A Padded Room
Είδος: Gothic/Noise rock
Εταιρεία: Self-released
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 29-02-2024
Bandcamp

Πολύς κόσμος στο underground - κι όχι μόνο - παραμιλάει με το δεύτερο άλμπουμ των Crippling Alcoholism. Σίγουρα επειδή αρκετοί αναζητούν παράξενες προσμίξεις και παράξενες νέες μπάντες, η μουσική του κουιντέτου από την Μασαχουσέτη δεν μπορεί παρά να εξάπτει την περιέργεια με την ιδιαίτερη ώσμωση ανάμεσα σε γοτθικές ατμόσφαιρες και σποραδικά noise rock τερτίπια - με τον τραγουδιστή να κουβαλά τον ίδιο επαρχιώτικο horror χαρακτήρα όπως εκείνος των Chat Pile να προσθέσω. Δεν είναι όμως μόνο θέμα στυλ. Υπάρχει κάτι αυθεντικά σκοτεινό και άρρωστο εδώ μέσα, μια ατμόσφαιρα παρανομίας κι εκφυλισμού, ανωμαλίας και παράνοιας. Κάτι από τα συναισθήματα που γέννησαν κάποτε οι ακροάσεις του "Viva Emptiness" είναι εδώ, στέκεται στις σκιές, κρύβεται κάτω από το κρεβάτι. Υπάρχουν τραγούδια εδώ που είναι αληθινά σπουδαία ("Ottessa", "Rough Sleepers"), υπάρχει ανακατωσούρα και μια απεγνωσμένη ευαισθησία, υπάρχουν τρόμοι που παραμονεύουν στα μαξιλάρια και τους τοίχους. Κάτω από προϋποθέσεις, οι Crippling Alcoholism μπορούν να στοιχειώσουν. Ως η πλέον ιντριγκαδόρικη κυκλοφορία, δεν μπορεί παρά να είναι το Άλμπουμ του Μήνα. (Α.Κ)

• Πολλοστή φορά στην Βοστώνη αλλά πάντα βρίσκουμε ενδιαφέροντα στοιχεία για την περιοχή!

• Την προηγούμενη φορά μιλήσαμε για τους Πουριτανούς που την εποίκησαν. Η φυλή ιθαγενών που προϋπήρχε της ευρωπαϊκής παρουσίας ήταν οι Massachuchet, όνομα που φυσικά παρέμεινε ως το όνομα όλης της πολιτείας. Σημαίνει "στον μεγάλο λόφο" και η αυθεντική ορθογραφία είναι massachuseuck.

• Φαίνεται πως η φυλή είχε ήδη αποδεκατιστεί και σχεδόν εξαφανιστεί πριν έρθουν οι Puritans. Κύρια αιτία οι ασθένειες που έφεραν από την Ευρώπη πρώιμοι έμποροι.

• Ένας σκασμός από διάσημες μπάντες έρχονται από την Βοστώνη, θα σταθούμε όμως στους λατρεμένους Kayo Dot. Ενώ ελπίζουμε για νέο άλμπουμ σύντομα, ο Toby Driver κυκλοφόρησε νέο άλμπουμ με το dark ambient σχήμα των Bloodmist και, προφανώς, φυσάει.

Στάση 3η: Los Angeles, ΗΠΑ
Καλλιτέχνης : Sweat
Άλμπουμ : Love Child
Είδος : Punk / Rock N’ Roll
Εταιρεία : Vitriol Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας : 15-03-2024
Bandcamp

Σκληροπυρηνικό πανκ από το Λος Άντζελες παίζουν οι Sweat, κι αν δεν βρείτε αρκούντως ανεβαστική την ηχητική πρόσμιξη με τις πιο rock n’ roll στιγμές, που φέρνει λίγο από Motorhead στο νου, τότε ίσως σας ξύσει περίεργα η φωνή της Tuna Tardugno που την φαντάζομαι σαν ένα μωρό που ουρλιάζει κόκκινο από το θυμό και την τσαντίλα. Με κάθε κομμάτι να μένει κάτω από τα τρία λεπτά, φρενήρη κι αυθόρμητα κιθαριστικά σόλο, ανελέητο ντράμινγκ, αλλά κι ένα μπάσο που κλείνει το μάτι στους NoMeansNo, οι Sweat στο δεύτερο δίσκο τους έρχονται για να σε ισοπεδώσουν, προσκαλώντας σε αδιάκοπο κοπανητό, χορό, και πολύ ιδρώτα. Τα πολλά λόγια είναι φτώχια. [Μ.Κ.Ο.]

• Αυθόρμητα το εξώφυλλο δημιουργεί συνειρμούς με ένα άλλο εμβληματικό στην ιστορία της μουσικής. Γράφει μάλιστα "No Cops" στο τζάκετ του τύπου. Μπορεί βέβαια να γίνομαι παρανοϊκός…

• Και τι μένει να ειπωθεί για το Λος Άντζελες που δεν το έχει ήδη πει κάποιο προηγούμενο τεύχος της στήλης, ή ένα τραγούδι των Red Hot Chili Peppers; Ας πούμε ότι είναι η δεύτερη πολυπληθέστερη πόλη στις ΗΠΑ, μετά την Νέα Υόρκη. Μάλιστα, έχει αδελφοποιηθεί και με την δική μας Αθήνα, το 1984.

• Καλλιτεχνική πρωτεύουσα του κόσμου, το Λος Άντζελες με το Californian Institute of the Arts του γέννησε το κλασικό πλέον στυλ στα cartoon που ονομάστηκε "CalArts Style", και το οποίο συναντούμε σε πληθώρα σειρών κινουμένων σχεδίων, είτε πιο παιδικών, είτε πιο ενήλικων.

• Εκτός από το Underground Express, ένα άλλο τρένο με προορισμό το Λος Άντζελες ήταν το επιβατηγό City of Los Angeles, της Union Pacific, το οποίο εκτελούσε δρομολόγια διάρκειας περίπου 5 ωρών από και προς το Σικάγο. Το τελευταίο του ταξίδι έγινε στις 2 Μαΐου 1971.

Στάση 4η: Oudtshoorn, Νότια Αφρική
Καλλιτέχνης: Charles East
Άλμπουμ: I Am Your Consequence (EP)
Είδος: Piano Doom/Experimental
Εταιρεία: Brucia
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 28-03-2024
Bandcamp

Πως ηχεί το genre που ο Charles East αποκαλεί "piano doom"; Προφανώς είναι κάτι σκοτεινό και δυσοίωνο και έχει φυσικά την βάση του στο πιάνο. Από πάνω, η φωνή του East διαθέτει έναν έντονο λυρισμό κι ένα πολύ δραματικό βιμπράτο, φέρνοντας στο νου διάφορους κλασικούς indie τραγουδιστές, διατηρώντας όμως και την δική της προσωπικότητα. Τα δύο τραγούδια αυτού του EP μας καλούν σε αυτό τον θλιμμένο κι ατμοσφαιρικό κόσμο και διατηρούν - καλά κρυμμένες κάτω από την επιφάνεια - κάποιες darkjazz και metal υπόνοιες, αν και το "I Am Your Consequence" παραμένει ένα κατασκότεινο δείγμα indie έκφρασης. Τα δέκα λεπτά αυτής της κυκλοφορίας δεν αρκούν για συμπεράσματα. Αρκούν όμως για να τραβήξουν την προσοχή μας σε έναν καλλιτέχνη που φαντάζει ιδιαίτερος και πολλά υποσχόμενος. Η Brucia εξάλλου δεν λαθεύει εύκολα. Ή και καθόλου. (Α.Κ)

• Όχι μόνο δεν έχουμε ξαναέρθει ποτέ στην πόλη Oudtshoorn αλλά προσωπικά δεν την είχα καν ακουστά.

• Πληθυσμός 60.000 κάτοικοι. Βρίσκεται στο νοτιοδυτικό κομμάτι της χώρας, καμιά 300αριά χιλιόμετρα ανατολικά από το Cape Town.

• Ως λευκός, ο East ανήκει στο 15% της πόλης. Το υπόλοιπο μέρος της αυτοπροσδιορίζεται ως έγχρωμο. Μόνο το 3% των κατοίκων μιλάει αγγλικά.

• Πρόκειται για την πρωτεύουσα των στρουθοκαμήλων! Είναι η περιοχή του κόσμου με τις περισσότερους στρουθοκάμηλους και η οικονομία της πόλης εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από αυτούς!

Στάση 5η: Michigan, Η.Π.Α.
Καλλιτέχνης: Crown Of Asteria
Άλμπουμ: Cypher
Είδος: Atmospheric Folk/Black Metal
Εταιρεία: Fiadh Productions
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 12-04-24
Bandcamp

Οι Crown Of Asteria από το Michigan δεν είναι κάποιο νεότευκτο σχήμα του black metal underground. Ούτε το μοναδικό τους μέλος, η Meghan Wood. Πιθανώς να την είδες να αναφέρεται στις ηλεκτρονικές μας σελίδες χάρη στο περσινό Another Black Autumn, ή τον διάττοντα αστέρα που ήταν το μοναδικό άλμπουμ των Golden Light. Όσον αφορά το βασικό της σχήμα, από το 2011 ακολουθούν ένα δικό τους μονοπάτι στην διαρκώς εξελισσόμενη αμερικανική σκηνή. Το πρώτο τους full length έπειτα από 6 χρόνια, είναι για ακόμη μια φορά, μια υπερβατική εμπειρία. Βαθιά σαμανιστικό, σεβόμενο τις μεταφυσικές προεκτάσεις της folk επίδρασης, με 48 λεπτά που διασκορπίζονται σε πολυεπίπεδες διαστρωματώσεις μαρτυρούν πολλή δουλειά σε στούντιο με καλεσμένους διάφορα όργανα και συχνότητες, το "Cypher" είναι μια ιδιαίτερα απαιτητική κυκλοφορία. Ναι, η γαλήνη και τα ταξίδια πνευματικής απόδρασης, όταν επικεντρωθείς σε αυτό θα θριαμβεύσουν, αλλά η μεγαλύτερη δυναμική του ανιμιστικού black metal της Crown Of Asteria είναι πως καταφέρνουν στο 2024 να παγώσουν το χρόνο. {Α.Ζ.}

• Η Fiadh Productions ξέρει πολύ καλά τι κάνει με το ρόστερ της, οπότε σε μια παραπλήσια πρόταση με τους CoA, οφείλεις να τσεκάρεις στις 26/4 το ντεμπούτο της Lust Hag. Μιλάμε για υπερβατικό, ωμό, ατμοσφαιρικό black/death metal.

• Aχ, Michigan, έδρα μπαντών όπως οι Cloud Rat, Fell Ruin, Hot Mulligan, και άλλων. Οι CoA έχουν την έδρα τους συγκεκριμένα στο Bancroft, ένα χωριό μερικών εκατοντάδων κατοίκων. Πρόκειται για έναν οικισμό που ιδρύθηκε το 1877, και πήρε το όνομά του από την εταιρεία Bancroft Mining Company.

• Στα πρώτα τρία κομμάτια του "Cypher" συμμετέχει στο cello o πολυάσχολος Kakophonix, με πλούσιο βιογραφικό στο extreme underground. Εσείς πιθανώς να τον γνωρίζετε μέσω των Osi And The Jupiter.

Στάση 6η: Κάπου στην Γαλλία
Καλλιτέχνης: Tom Penaguin
Άλμπουμ: Tom Penaguin
Είδος: Canterbury/Prog/Fusion
Εταιρεία: áMARXE
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 05-04-2024
Bandcamp

Μπορείς πάντα να εμπιστεύεσαι άλμπουμ που, αντί για άλλες φλυαρίες, σου παραθέτουν λίστα από κιθάρες και μοντέλα synths που χρησιμοποιήθηκαν. Υπάρχει κάτι ιδιαίτερα ρομαντικό σε αυτό κι εξίσου ρομαντική και παλιομοδίτικη είναι η μουσική του Γάλλου κιθαρίστα και keyboardist Tom Penaguin. Βρισκόμαστε στο άχρονο βασίλειο του καθαρού Canterbury rock, δώστου λοιπόν εκτεταμένες instrumental συνθέσεις, ζεστά ηχοχρώματα, γλυκά solos και παραμυθένιες ψυχεδέλειες. Παρά το γεγονός πως η κυκλοφορία αυτή αποπνέει μια μοναχικότητα, τα πανέμορφα παιξίματα του Penaguin σε ταξιδεύουν και σε βουλιάζουν σε μια μελωδική μέθη. Όλη αυτή η ηχητική περιπλάνηση φαντάζει άσκοπη σε στιγμές, όταν όμως οι λογικές διεργασίες καταρρεύσουν εντελώς, θα μπορέσεις να απολαύσεις ένα prog/fusion άλμπουμ με την δική του, καλαίσθητη μα και εντελώς άχρονη μαγεία. Τότε η δήλωση ‘’μουσική από ένα πολύ μακρινό μέλλον’’ δεν μοιάζει πια αστεία. (Α.Κ)

• Ο Tom δεν αναφέρει σε ποιο μέρος της Γαλλίας ζει κι εργάζεται. Επειδή όμως κατάφερα φέτος να πάω για πρώτη φορά στο μέρος που λέγεται Παρίσι, οφείλω να πω ότι το ερωτεύτηκα.

• Οφείλω επίσης να πω ότι εκεί είδα το πιο συγκλονιστικό μουσείο (D’Orsay) κι έφαγα την πιο συγκλονιστική μπριζόλα. Όσο για την περιβόητη φήμη ότι οι Γάλλοι είναι σνομπ, τι να σας πω; Εγώ συνάντησα μόνο ευγενέστατες τυπάρες!

• To label áMARXE είναι ισπανικό, απ’ ό,τι φαίνεται όμως έχει γούστο και τσιμπάει μόνο καλά σχήματα σε αυτό το στυλ. Υπενθυμίζω πως πέρσι μας χάρισε την δισκάρα των Amoeba Split. Αρχίζω να τους εμπιστεύομαι τυφλά!

Ο Εξωτικός Προορισμός Του Μήνα

Κωνσταντινούπολη, Τουρκία

Η μεγαλύτερη πόλη της Τουρκίας, διαφιλονικούμενη μεταξύ πολιτισμών και θρησκειών, πόλη με πυκνή ιστορία και ιδιαίτερο ανάγλυφο, ίσως δεν θα μπορούσε να βρει καλύτερο αφηγητή από τον Ορχάν Παμούκ, που σχολιάζει στο αυτοβιογραφικό βιβλίο του "Ιστανμπούλ", ότι «αυτό που δίνει στην πόλη τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της δεν είναι απλά η τοπογραφία της ή τα κτήριά της, αλλά μάλλον το συνολικό άθροισμα κάθε τυχαίας συνάντησης, κάθε ανάμνησης, γράμματος, χρώματος, και εικόνας που στριμώχνεται στις συνωστισμένες αναμνήσεις των κατοίκων της, αφότου έχουν ζήσει, όπως κι εγώ, στις ίδιες γειτονιές για πενήντα χρόνια.» Διαβάζοντας έναν από τους μεγαλύτερους λογοτέχνες της εποχής μας, περιπλανιόμαστε κι εμείς μαζί του στην Κωνσταντινούπολη, υπό τους ψυχεδελικούς ήχους των Anatolian rockers Congulus, που στο τρίτο τους δίσκο, "G​ö​ç​ebe", κι αφηνόμαστε ίσως την ξεχωριστή μελαγχολία που φέρνει η πόλη, τη hüzün, το «συναίσθημα που η πόλη της Ιστανμπούλ κουβαλάει σαν την μοίρα της».

Pure Underground Love

Hemiptera - Demo MMXXIV
Brighton And Hove, Ηνωμένο Βασίλειο

Το νεοσύστατο σχήμα των Hemiptera υπέπεσε στην αντίληψή μας από τη συμμετοχή του στις επικείμενες συναυλίες των Morrow τον Σεπτέμβριο. Εδώ έχουμε μια πρωτόλεια μεν, αλλά εντυπωσιακά πλούσια σε ιδέες, εμπλοκή του μελωδικού neo-crust, συνεπικουρούμενου από cello, με folk σημεία, extreme metal leads, και φωνητικά και στίχους στα Ιταλικά. Αντιφασιστικό, αντικαπιταλιστικό και οικολογικό, με post-rock περάσματα και οργισμένες core εκρήξεις, διπλά, ανδρόγυνα φωνητικά που συναρπάζουν, όλα είναι εδώ. Στην πρώτη τους κυκλοφορία, οι Hemiptera τα κάνουν όλα σωστά και αφήνουν υποσχέσεις για ένα αρκετά ανατρεπτικό μέλλον. {Α.Ζ.}

"The Resurrection (La Resurrezione)"-  Pericle Fazzini (1977)

"Christ rises from this crater torn open by a nuclear bomb; an atrocious explosion, a vortex of violence and energy."