The Agonist

Days Before The World Wept

Napalm Records (2021)
Από τον Αντώνη Μαρίνη, 01/12/2021
Προχωρώντας όλο σιγουριά προς το αύριο

Μοιάζει με μία αιωνιότητα από τότε που η Βίκυ Ψαράκη και η παρέα της επέστρεφαν με κάθε επισημότητα στα σαλόνια του μοντέρνου metal μικρόκοσμου. Κοιτώντας πιο προσεκτικά το ημερολόγιο, πάνε περίπου δύο χρόνια. Τα τραγούδια του "Orphans" οριακά πρόλαβαν να παιχτούν σε μία περιοδεία πριν ο κόσμος βυθιστεί στην παράνοια της πανδημίας. Ο συγχρονισμός δεν θα μπορούσε να είναι πολύ χειρότερος. Το σχήμα ωστόσο δεν δείχνει καμία όρεξη να σταματήσει. Η επιλογή μιας μικρού μήκους κυκλοφορίας ίσως αρχικά ξενίσει. Σε τελική ανάλυση δουλεύει κάτι παραπάνω από ικανοποιητικά. Αφενός, το υλικό που υπάρχει εδώ δεν είναι (ή αν είναι, μιλάμε για εξαιρετικά) outtakes· κομμάτια σαν το "Remnants In Time", το "Resurrection" ή το ομώνυμο, θα μπορούσαν κάλλιστα να βρίσκονται σε LP και να ξεχωρίζουν. Αφετέρου, η μπάντα διατηρεί το μομέντουμ που σταδιακά είχε χτίσει με τους τελευταίους τρεις δίσκους της, κάνοντας ένα ακόμα σίγουρο βήμα μπροστά.

  • SHARE
  • TWEET
  • Seed

    Dun Pageant

    Mutual Aid Records (2021)
    Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 02/12/2021
    Ανεξάρτητο rock με γυναικεία φωνητικά και doom metal αισθητική

    Η μπάντα από την Βοστόνη είναι οι Emma Lucidi (φωνητικά), Tony Tibbetts (κιθάρες) και Chelsea Ellsworth (τύμπανα). Όχι μόνο τα ονόματα τους αλλά και η μουσική τους (και τα φωνητικά) παραπέμπουν σε Emma Ruth Rundle και Chelsea Wolfe. Σε σημεία γίνονται ακόμα πιο σκοτεινοί και σκληροί (ουρλιαχτά) από τις προαναφερθείσες κυρίες. Στις πρώτες ακροάσεις μου θύμισαν τους Ιταλούς Messa. Η μουσική τους είναι αρκετά έντεχνη. Δεν έχουν μια συγκεκριμένη βάση. Απλά οι αργοί ρυθμοί τους παραπέμπουν σε βαριά και αργόσυρτα metal ιδιώματα. Τελικά ο ήχος και το στυλ τους παραπέμπει στους Warning και περισσότερο στους 40 Watt Sun. Πολύ αργά χτυπήματα, μελωδίες υπνωτικές και φωνές νανουριστικές (όπου δεν ξεφεύγουν). Γεφυρώνουν πολύ όμορφα ένα ανεξάρτητο rock με μια περισσότερο doom metal αισθητική.

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Atlas

    Ukko

    Long Branch Records (2021)
    Από τον Δημήτρη Μωυσίδη, 03/12/2021
    Metalcore για συλλέκτες ή Φινλανδούς

    Δεύτερο άλμπουμ για τη πεντάδα των Atlas από το Τάμπερε της μακρινής Φινλανδίας με τους ίδιους να αυτοπροσδιορίζονται ως 'northcore' ότι και αν σημαίνει αυτό. Που αν κρίνω από το "Atlas" μάλλον σημαίνει basic Metalcore με πολύ οργή, Φινλανδικές folk επιρροές και μαυρίλα όσο το εξάμηνο που δεν τους βλέπει ο ήλιος. Η ακρόαση του άλμπουμ βγάζει αυτή τη κατάθλιψη μασκαρεμένη σε βαριά riffs που εναλλάσσονται με ήπιες λυρικές στιγμές οι οποίες αποτελούν την πλατφόρμα της οργής και δυναμικότητας που θέλουν να βγάλουν. Φαίνεται ότι προσπαθούν ειλικρινά και σίγουρα έχουν προχωρήσει ένα βήμα από το χλιαρό ντεμπούτο τους πριν δύο χρόνια ("Primitive") και κομμάτια όπως το "Uhri" και το ομότιτλο "Ukko" σίγουρα αποτελούν τις δυνατότερες στιγμές με riff copy paste από Architects που όμως βγάζουν ένα κάποιο συναίσθημα. Θέλει να είναι μεγαλεπήβολο, πιάνει θέματα όπως ο θάνατος, η ζωή, η αναγέννηση και η πίστη αλλά κάπου χάνεσαι μέσα στο παγωμένο βροχερό δάσος που αναπαραστούν μουσικά και τελικά το αποτέλεσμα είναι χωρίς αρχή, μέση και τέλος. Έχει τις στιγμές του αλλά κουράζει και του λείπει η καλή μουσική να ντύσει την ιστορία που θέλουν να πουν.

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Parannoul [파란노을]

    To See The Next Part Of The Dream

    Self Released (2021)
    Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 06/12/2021
    To shoegaze ήρθε φέτος από την Κορέα

    Οι Κορεάτες φτιάχνουν ένα πολύ έντονο και συναισθηματικό shoegaze. Έχουν post-rock ρίζες και αυτό φαίνεται. Είναι ένα συνεπές, συναρπαστικό και θορυβώδες δισκάκι που σε κάθε ακρόαση προσφέρει και κάτι περισσότερο στον ακροατή. Το πιο σωστό, ενδιαφέρον και σημαντικό εδώ είναι η ενορχήστρωση, που δημιουργεί μια εκπληκτική ατμόσφαιρα που μπορεί να σε κάνει να το λατρέψεις. Ακούγεται εξαιρετικό αν το ακούσετε ως μουσική υπόκρουση, είναι πολύ καλύτερο όμως αν το προσέξετε. Αν και ακολουθεί όλα τα κλισέ και ουσιαστικά δεν δημιουργεί τίποτα καινούργιο, είναι από τα καλύτερα του είδους. Έχει τον θόρυβο των My Bloody Valentine, το ονειρικό των Slowdive και κάτι μεταμοντέρνο και σκληρό των Envy. Η διάρκεια των κομματιών ίσως ήθελε λίγο μείωση.

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Ossuaire

    Triumvirat (EP)

    Sepulchral Productions (2021)
    Από τον Πάνο Ζαρκαδούλα, 08/12/2021
    Το black metal του Quebec θεριεύει και αγριεύει

    Για όση ώρα διήρκεσε η δίκη του (που εν τέλει οδήγησε στην καταδίκη του), στεκόταν ανέκφραστος και ανήμπορος να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Ο τάφος του, κενός. Η «Πτωματική Σύνοδος» έβγαλε το ημιλιωμένο κουφάρι του για να τον δικάσει μετά θάνατον. Ο πάπας Formosus καταδικάστηκε και η παποσύνη του ακυρώθηκε δια παντός. Με μια τόσο ισχυρή ιστορία για εξώφυλλο, οι Καναδοί παραδίνονται στη θαλπωρή της «μάνας» Sepulchral, με σκοπό να μας ιντριγκάρουν και στο μουσικό κομμάτι. Η αίσθηση που προκαλεί αυτό το ΕΡ των πέντε συνθέσεων είναι κλειστοφοβική. Σα να βρίσκεσαι σε ένα σκοτεινό δωμάτιο 5x5 με εντοιχισμένο πέτρινο κρεβάτι, με τσιμεντόλιθο για προσκεφάλι και το παράθυρο να στέκεται ψηλά. Με κάγκελα εννοείται. Τόσο πυκνά συγκεντρωμένη είναι η πληροφορία που βγαίνει από τα ηχεία, με τις απαγγελίες και τα πλήκτρα να αδυνατούν να καταβάλουν τη μοχθηρία, το σκοτάδι και τις κραυγές που ξεχύνονται από αυτά. Non Requiescat in Pace.

    YouTube

  • SHARE
  • TWEET
  • Against The Current

    Fever

    Fueled By Ramen (2021)
    Από τον Αντώνη Μαρίνη, 10/12/2021
    Ξεδιάντροπα εμπορικό, ακομπλεξάριστα κεφάτο

    Θα ήταν πολύ εύκολο για τον οποιονδήποτε να απορρίψει την Chrissy Costanza και την παρέα της. Από το υπερβολικά στυλιζαρισμένο στήσιμο μέχρι την αδιαφορία για οποιαδήποτε διαφοροποίηση από το παραδοσιακό (sic) pop-punk ύφος κι από εκεί στο αμαρτωλό παρελθόν των διαδικτυακών διασκευών, αν υπάρχει θέληση όλο και κάποια αφορμή θα βρεθεί. Την ίδια στιγμή, το τρίο από τη Νέα Υόρκη έχει ένα όχι ακριβώς αμελητέο όπλο στη φαρέτρα του· μπορεί να φτιάχνει όμορφα τραγούδια με τα πιο απλά συστατικά. Η βασική μελωδία του "That Won't Save Us" καρφώνεται στο μυαλό με την πρώτη. Τα ρυθμικά του "Weapon" θα κάνουν και τους πιο στριφνούς να κουνηθούν. Ο αέρας του "Jump" έχει κάτι από καλοκαιρινό ραδιόφωνο, με την καλύτερη έννοια. Το "Burn It Down" ακούγεται βγαλμένο από τα ένδοξα zeroes. Το "Lullaby" μοιάζει με υπόσχεση. Ανάμεσα στον μικρό πανικό από κυκλοφορίες του είδους, το "Fever" κρατάει τους Against The Current κάτι παραπάνω από ζεστούς μέχρι το τρίτο ολοκληρωμένο βήμα τους.

  • SHARE
  • TWEET
  • Body Void

    Bury Me Beneath This Rotting Earth

    Prosthetic Records (2021)
    Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 15/12/2021
    Βαρύ, σκισμένο, σκοτεινό και βρόμικο

    Αν το αργό, το βαρύ, το σκισμένο, το σάπιο, το σκοτεινό, το επίπονο sludge είναι εντός των γούστων σου, τότε αυτοί εδώ οι Καλιφορνέζοι από το Σαν Φρανσίσκο είναι ότι πρέπει για σένα. Έντονος θόρυβος, στοιχεία doom και πολλή παραμόρφωση και feedback. Θα το έλεγες ότι πλησιάζει στις παρυφές του drone metal. Τα φωνητικά ή καλύτερα ουρλιαχτά είναι πραγματικά σάπια και σατανικά. Σε κάποια σημεία έκπληξη σκάνε και μερικά γκάζια. Υπό το black metal πρίσμα, έτσι για να σπάνε τη σαπίλα. Ουσιαστικά υπάρχουν για να υπάρχει αντίθεση στο συνολικό αργό και επίπονα βαρετό (πάρ’το με καλή και κακή έννοια αυτό) του δίσκου. Σαν άκουσμα είναι αρκετά έντονο. Σίγουρα πλησιάζει και θυμίζει αρκετά δουλειές των Thou, Primitive Man και The Body. Γενικά είναι ενα όμορφο άκουσμα και συνίσταται οπωσδήποτε σε κάθε φίλο sludge metal μουσικών.

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Rope Sect

    Proskynesis

    Iron Bonehead Productions (2021)
    Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 17/12/2021
    Οι ταχύτητες πέφτουν όπως οι παλμοί, το σχοινί κρέμεται και η καταδίκη επιστρέφει γλυκόπικρη

    Ένα χρόνο μετά το κατόρθωμα του "The Great Flood" οι Rope Sect επιστρέφουν με ένα δεκάιντσο. Η γλυκόπικρη death rock κουστοδία τους θα περισυλλέξει μια σειρά από αυτόνομα singles, θα προσθέσει ως προπομπό ένα τριμελές προσκύνημα και σε 25 λεπτά θα υπενθυμίσει την ιδιαιτερότητά τους. Τα απαλά φωνητικά και leads φέρνουν τον θάνατο και το post-punk τους βυθίζεται σε ακόμη πιο mid-tempo και υποβλητικά χωράφια. Κατά κάποιο περίεργο τρόπο, αυτοί οι Γερμανοί έχουν κατακτήσει το black metal συναίσθημα δίχως να το προσεγγίζουν παρά αισθητικά. Η σύγκλιση ξεχασμένων υποκουλτουρών σε σφιχτά, αν και απλοϊκά ρυθμικά και πικάντικα κιθαριστικά μέρη βρίσκει τους Rope Sect να προχωρούν. Η νύχτα έπεσε, η λάβα και η Οδύσσεια δημιουργούν ένα μυθολογικό μονοπάτι για να πέσεις στα γόνατα. Οι Rope Sect σε καταριούνται να τους παρακολουθείς.

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Closer

    Within One Stem

    Lauren Records (2021)
    Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 21/12/2021
    Κατεστραμμένο και θυμωμένο με μια όμορφη συγκράτηση

    To 2018 είχα ακούσει το "All This Will Be" και μου έκανε καλή εντύπωση. Φέτος έρχονται με έναν ακόμα μικρότερο δίσκο, μιας και τα μόλις εικοσιτρία λεπτά διάρκειας περνάνε μέσα από επτά συνθέσεις. Συνολικά ακούγεται καλύτερος του ντεμπούτου τους. Κρατάνε μεταξύ, ανάμεσα αλλά και μέσα στο ίδιο καμιά φορά κομμάτι σημεία screamo και από την άλλη ήρεμα σημεία που θυμίζουν περάσματα post-hardcore. Το σίγουρο είναι ότι παίζουν με πάθος. Δεν βγάζουν σε κανένα σημείο το μεγαλείο των ειδών που υπηρετούν, αλλά όλα τα στοιχεία τους είναι καλά και πολλές φορές απολαμβάνεις τα φωνητικά και τις μελωδίες. Νιώθεις κάπου πίσω ότι υπάρχει ένα indie rock στιλ που δεν τους αποδυναμώνει καθόλου. Από εκεί που κάπου σε χαλαρώνουν και νιώθεις ότι πλησιάζουν ένα στενάχωρο και ενδοσκοπικό post-rock εκρηγνύονται και ανεβαίνουν σε βαθμό που σκάνε όμορφα σε κραυγαλέα κρεσέντο.

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Home Front

    Think Of The Lie

    La Vida Es Un Mus ()
    Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 22/12/2021
    ​Οι Καναδοί δεν πρωτοτυπούν με το post-punk τους αλλά ανάθεμα και αν αστοχούν

    Πρέπει να έχω χάσει το μέτρημα με το πόσα post-punk άλμπουμ ξεπηδούν ακόμη και σήμερα με λουλούδια για εξώφυλλο. Οι Home Front είναι όμως μια αξιοσημείωτη περίσταση. Κατάγονται από τον Καναδά, που ήδη φέτος με λύγισε μια φορά στο ιδίωμα. Με έξι συνθέσεις σε 24 λεπτά και αυτό το mini album, που επαναφέρει τη γνώριμη παλέτα επιρροών από New Order, The Cure (που με τον Gary Numan ηχούν σαν να γέννησαν την τόσο πετυχημένη εκφορά των φωνητικών), Echo And The Bunnymen, και πάει λέγοντας. Το μυστικό όμως εδώ είναι τα τραγούδια. Αυτά τα 24 λεπτά διαστέλουν τον χρόνο ακριβώς γιατί ο ξεσηκωτικός και καταραμένος τους χαρακτήρας κυριαρχεί έναντι των επιρροών τους. Οι Home Front ηχούν λες και βγήκαν από κάποιο ξεχασμένο mixtape των '80s και με την λιτότητά τους επιβάλλονται. Σύνθια, λούπες, και σχεδόν μηχανιστικά τύμπανα φλερτάρουν με το synthwave αλλά μικρόφωνο και έγχορδα τις αποτραβούν στις σκιώδεις και ρομαντικές πτυχές του post-punk. Δεν ξέρω τι προμηνύει η συνέχεια και αν τα καλούπια δύνανται να σπάσουν ή έστω να ραγίσουν, αλλά μια underground αδυναμία μόλις γεννήθηκε.

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Knivad

    Insidans Ärrvävnad

    Suicide Records (2021)
    Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 23/12/2021
    Ένα μοντέρνο crust ντεμπούτο από τη Σουηδία αποτελεί το σκοτεινό μυστικό του ιδιώματος για φέτος

    Έπειτα από μια σειρά από EP, οι Σουηδοί Knivad κυκλοφόρησαν επίσημα το πρώτο τους LP. Στα 35 λεπτά του, το "Insidans Ärrvävnad" βρίσκει το συγκρότημα να αποδίδει ιδιαίτερα ώριμα, το, επηρεασμένο από την τοπική σκηνή, σκοτεινό του μείγμα crust punk και post-hardcore. Με αποκορύφωμα συνθέσεις όπως το αρρωστημένο post-punk του "Häktad" ή τη θεατρική μελαγχολία του "Dricka för Att Glömma", αυτό το άλμπουμ φλερτάρει με τις mid-tempo ταχύτητες και την black αισθητική, αλλά παραμένει εμπνευσμένα hardcore. Οι Σουηδοί σε έναν απαράμιλλο οίστρο, μεταδίδουν την κυνικότητα και τον μηδενισμό τους, εισχωρούν στον βούρκο και στα σκοτεινά σοκάκια της αστικής παρακμής, και με όχημα μια φοβερή παραγωγή, τρομερά leads και οδυνηρά φωνητικά παραδίδουν ένα άλμπουμ που δεν θα έπρεπε να προσπεραστεί.

    Ο τρόπος με τον οποίο οι δέκα συνθέσεις, πολλαπλών εντάσεων αλλά ενιαίας διάθεσης, προσεγγίζουν και τιμούν τις καταβολές τους, πέρα από το να θυμίσει τα προ εικοσαετίας πεπραγμένα του ιδιώματος, αλλά φέρνοντας τα στο παρόν. Είναι τέτοια απόκρημνα έργα που κρατούν την άποψη και το εκφραστικό όχημα αυτού του ιδιώματος κρίσιμα και καίρια. Το ξέσπασμα πριν τη σιωπή του φινάλε στοιχειώνει και τα επόμενα βήματα αναμένονται με τεράστιο ενδιαφέρον και προσμονή.

    Bandcamp
    Youtube

  • SHARE
  • TWEET
  • Rorcal & Earthflesh

    Witch Coven

    Self Released (2021)
    Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 24/12/2021
    Πράξη: Rorcal (Black/Sludge) + Earthfless (Harsh Noise) = επίπονο Drone Metal

    Είναι το καλύτερο split της χρονιάς, στον χώρο των ακραίων μουσικών. Με πολλά στοιχεία black και doom metal και σημαντικό θόρυβο, αυτά τα δύο δεκαπεντάλεπτα κομμάτια σου παίρνουν τ’ αυτιά. Eίναι βαθιά πειραματικό στην προσέγγισή του. Tα επαναλαμβανόμενα αποσπάσματα, η ασυμφωνία και η αίσθηση της κλειστοφοβίας καθ' όλη τη διάρκεια του, τα ουρλιαχτά, τα γρυλίσματα και ο θόρυβος, δείχνουν ότι είναι κάτι πολύ μοναδικό και σίγουρα δεν είναι για όλους. Για εκείνους που τολμούν ήρθε η ώρα να απολαύσουν μια καθαρτική, αν όχι απολαυστική με την παραδοσιακή έννοια, εμπειρία. Όπως και να το κάνουμε, αυτό που ακούγεται είναι εξαιρετικά δύσκολο και απίθανα εντυπωσιακό.

    Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET
  • Whoredom Rife

    Winds Of Wrath

    Terratur Possessions (2021)
    Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 27/12/2021
    Τρυπώνει κάτω από το δέρμα σου και κατευθύνει τις ανατριχίλες, όπως το γνήσιο νορβηγικό black metal

    Στον τρίτο τους δίσκο, οι νορβηγοί Whoredom Rife, βρίσκουν επιτέλους στόχο. Το ανερχόμενο black metal σχήμα, μέλος της πιο πρόσφατης φουρνιάς που ξεπηδά από τα ανίερα αυτά εδάφη, δεν λοξοδρομεί. Ο σκοπός του είναι να μαυρίσει την ατμόσφαιρα. Εδώ θα συναντήσετε πειστικά φωνητικά, riffs, leads, ταιριαστή παραγωγή, ποικιλία ταχυτήτων, και μεγάλες σχετικά διάρκειες. Έξι συνθέσεις σε 45 λεπτά και οι Whoredom Rife δίχως την παραμικρή πρωτοτυπία, δίχως ποτέ να πραγματοποιήσουν το βήμα παραπάνω, δίχως καν να επιχειρήσουν να ενσωματώσουν τις επιρροές τους σε ένα πιο προσωπικό αποτέλεσμα, επιτυγχάνουν. Αν αναρωτηθείτε τι, η απάντησή μου είναι απλή. Κλείστε τα μάτια. Άσε τις συνθέσεις, με αποκορύφωμα την τελευταία, το εννιάλεπτο "Einride", να σου μιλήσουν. Η διακριτική ευχέρεια των μουσικών χωρίων να βρίσκουν ψαχνό, μεταδίδοντας το μακάβριο μελαγχολικό τους κλίμα, αποτελεί δείγμα συνθετικής αντίληψης. Κάπου στα σκοτάδια και μακριά από πολυδιαφημισμένες παραγωγές και εύπεπτες μελωδίες, κρύβεται ακόμα το νόημα της νεκρανάστασης αυτής της τέχνης. Οι Whoredom Rife το έχουν αντιληφθεί. Και εμείς θυμόμαστε την πίσσα των Syning.

    Bandcamp
    Youtube

  • SHARE
  • TWEET
  • Anette Olzon

    Strong

    Frontiers Records (2021)
    Από τον Αντώνη Μαρίνη, 28/12/2021
    Πανέμορφη φωνή, άνισο αποτέλεσμα

    Έπρεπε να περάσουν επτά χρόνια για να επιστρέψει η Anette Olzon με δίσκο κάτω από το δικό της και μόνο όνομα. Η δεύτερη φωνή των Nightwish μπορεί ποτέ να μην πλησίασε την αναγνωρισιμότητα της προκατόχου ή της διαδόχου της, αλλά αυτό λέει περισσότερα για εκείνες παρά για την ίδια. Οι κυκλοφορίες ως The Dark Element με τον Jani Liimatainen (βλ. Sonata Arctica) είχαν μια ευχάριστα προβλέψιμη φρεσκάδα. Στην από το πουθενά συνεργασία με τον Russel Allen (βλ. Symphony X) του περσινού "Worlds Apart" το αποτέλεσμα ξεπέρασε περίπου κάθε προσδοκία. Δεδομένου αυτού του μικρού μεν νικηφόρου δε σερί, η σόλο επιστροφή μοιάζει να στέκεται τουλάχιστον ένα σκαλί χαμηλότερα. Η χαρακτηριστική χροιά και τα hooks είναι ακόμα εδώ. Σε τραγούδια σαν το "Sick Of You" ή το ομώνυμο το μυαλό θα γυρίσει έστω και στιγμιαία προς τα τέλη των zeroes. Ανάμεσα στην υπερβολικά απλοϊκή προσέγγιση, τους συχνά κάτω του μετρίου στίχους και τα hit-and-miss σκληρά φωνητικά, το σύνολο μοιάζει καταδικασμένο να απευθυνθεί αυστηρά σε φίλους και πιστούς της τραγουδίστριας.

  • SHARE
  • TWEET
  • Electric Wizard

    L.S.D.

    Witchfinder Records (2021)
    Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 29/12/2021
    Lucifer's Satanic Daughter

    Έχουμε πάρα πολλά χρόνια να ακούσουμε κάτι από αυτούς. Κοντεύει πενταετία από το "Wizard Bloody Wizard". Δεν είναι ανενεργοί, αλλά δεν υπάρχει σχεδόν κανένα νέο από αυτούς τελευταία. Είναι κομμάτι από το soundtrack της ταινίας ‘Lucifers Satanic Daughter’ του Chandler Thistle. Η δεύτερη πλευρά του δωδεκάιντσου έχει μια ζωντανή εκτέλεση του "Satanic Rites Of Drugula" από τον δίσκο "Witchcult Today". Ο ήχος ακούγεται φανταστικός. Αν και οι τελευταίοι δίσκοι τους δεν ήταν και τόσο ενθουσιαστικοί, αυτό το κομμάτι ακούγεται εξαιρετικό. Είναι φανταστικό να ακούς ένα καινούργιο κομμάτι από τους EW.

    Bandcamp
     

  • SHARE
  • TWEET
  • Pententacles

    A Supposedly Quiet Night

    Beach Buddies Records (2021)
    Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 30/12/2021
    Κρύοι θόρυβοι και αργοί βόμβοι

    Οι Ρώσοι φτιάχνουν ένα αργό, αρκετά ατμοσφαιρικό και πολύ βαρύ θορυβώδες metal που κρατάει στοιχεία από doom, τα μπλέκει με ψυχεδελικές ιδέες και τελικά τα παρουσιάζει σαν έναν βαθύ βόμβο πάνω από θορύβους της κιθάρας και krautrock σφήνες. Το χτίσιμο είναι σταδιακό από κομμάτι σε κομμάτι. Οι 4 συνθέσεις ακολουθούν η μία την άλλη και τούβλο τούβλο ανεβαίνει και χτίζεται ο τοίχος του θορύβου και του σαγηνευτικού ρυθμού για να καταλήξει σε ένα όμορφο κρεσέντο στο μέσο της τελευταίας σύνθεσης. Όλα σβήνουν με πόνο, θόρυβο, παραμόρφωση και σκοτάδι. To drone metal τους είναι αρκετά εύπεπτο. Προφανώς και υπάρχουν επιρροές από Boris και Sunn O))), αλλά φαίνονται και ιδέες από παλιούς Jesu και Earth.

    Bandcamp


     

  • SHARE
  • TWEET