Του αρέσει διαρκώς να αναθεωρεί τις απόψεις του για συγκροτήματα του παρελθόντος και να ταξινομεί ανάλογα τη δισκοθήκη του. Λατρεύει το hard rock των δεκαετιών '70 και '80 αλλά ενίοτε κρυφοκοιτάζει...
Lynch Mob
Dancing With The Devil
Μάλλον μας κάνει πλάκα ο George Lynch ότι αυτό θα είναι το «κύκνειο άσμα» των Lynch Mob
Υπάρχει συγκεκριμένος λόγος που κάποιοι καλλιτέχνες θεωρούνται σημαντικοί στη ροκ μουσική όπως κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και στον αθλητισμό. Μεγάλη σημασία και στις δύο περιπτώσεις παίζει το πόσο έχει επηρεάσει και εμπνεύσει ο δημιουργός ή ο αθλητής τις επόμενες γενιές και τι στίγμα άφησε στην εποχή του. Σε αυτήν την περίπτωση ανήκει ο George Lynch και οι Lynch Mob σε δεύτερο χρόνο.
Στο απόγειο της επιτυχίας του με τους Dokken τα «τσούγκρισε» με τον Don Dokken και ακολούθησε νέα πορεία δημιουργώντας τους Lynch Mob και κυκλοφόρησε το εκπληκτικό ντεμπούτο τους "Wicked Sensation" το 1990 με τον ιστορικό τραγουδιστή της μπάντας Oni Logan. Το πρόβλημα πλέον ήταν ότι τον επόμενο χρόνο άρχισε η εξαΰλωση του είδους και παρόλο το επίσης καλό ομώνυμο δεύτερο άλμπουμ, λίγο μετά επήλθε η διάλυση του συγκροτήματος. Από εκεί και πέρα ο George Lynch ήταν στα πέρα δώθε ανάμεσα σε όψιμες επιστροφές στους Dokken και διαρκείς αλλαγές τραγουδιστών στους Lynch Mob.
Το "Dancing With The Devil" με τον Gabriel Colon για δεύτερο συνεχόμενο άλμπουμ στα φωνητικά και την ίδια ακριβώς σύνθεση με το προηγούμενο άλμπουμ "Babylon" του 2023, περιλαμβάνει επίσης τους Jaron Gulino στο μπάσο και τον Jimmy D’Anda στα ντραμς και επιστρέφει πετυχημένα στον bluesy, sleazy, hard rock ήχο του ντεμπούτου της μπάντας. Με μια άψογη μοντέρνα παραγωγή από τον Chris Collier γνώριμο του Lynch από την παραγωγή στο super group των KXM αλλά και την εμπλοκή του σε παραγωγές των Prong και πολλών άλλων Metal συγκροτημάτων.
Η κιθάρα έχει όγκο και μοντέρνο «γρέζι», τα φωνητικά sleazy as hell, το rhythm section στακάτο και καλοκουρδισμένο. 11 τραγούδια σύνολο σε mid-tempo ρυθμό με το blues στοιχείο να υπάρχει έντονο σε όλο το άλμπουμ. Ξεχωρίζουν τα "Lift Up Your Soul", "Love Is Denial" και "Machine Gun" με την πολύ ωραία μπασογραμμή στο τέλος του κομματιού και την παιχνιδιάρικη κιθάρα. Συγκινούν τα "Follow Me Down" με το μελωδικό ρεφρέν του και τις ωραίες φράσεις στην κιθάρα από τον Lynch. Ιδιαίτερη στιγμή το Zeppelin-ικό ακουστικό instrumental "Golden Mirror" με το "Sea Of Stones" που ακολουθεί ως νοητή συνέχεια.
Χωρίς καμία μετριότητα, με καλή παραγωγή, καλούς μουσικούς δε μπορώ να πιστέψω ούτε κατά διάνοια ότι το "Dancing With The Devil" θα είναι η τελευταία πράξη των Lynch Mob. Διάολε, μας χρωστάει και μια επίσκεψη ο άτιμος.
