Avalanche Kaito

Στη διάλεκτο Mooré, μία από τις τέσσερις γλώσσες στην Burkina Faso, talitakum σημαίνει "νεκροί, επιστρέψτε στην ζωή!". Άραγε σε ποιους νεκρούς απευθύνονται οι Avalanche Kaito στο δεύτερο άλμπουμ τους; Σε προγόνους των οποίων η ανάμνηση κρατάει το πνεύμα των ανθρώπων σε εγρήγορση ή σε παλιούς καλλιτέχνες όπως ο ντανταϊστής Tristan Tzara, του οποίου οι αναζητήσεις για νέες "κοσμικές ταυτότητες" αποτελούν βασική έμπνευση πίσω από αυτό το άλμπουμ; Το ερώτημα παραμένει μετέωρο καθώς η μουσική χιμάει σαν αγρίμι.

Ο Βέλγος κιθαρίστας Nico Gitto, ο Γάλλος ντράμερ Benjamin Chaval κι ο γεννημένος στην Burkina Faso πολυοργανίστας και griot Kaito Winse, δεν έχουν απαντήσεις αλλά γεννάνε μουσικές που ακροβατούν στα όρια. Όπου griot, βάλε ένα είδος αστικού ποιητή που συναντάται στην δυτική Αφρική. Ο Winse με τις σύγχρονες ραψωδίες, τα tribal φωνητικά και την παραδοσιακή του φλογέρα, εκφράζει μία άχρονη φολκλορική έκσταση. Η συνάντηση με τις πειραματικές post-punk κιθάρες του Gitto και τα πολυρυθμικά όργια του Chaval, δημιουργούν μια ηχητική τελετουργία που κάνει περισσότερα από το να ενώνει δύο ηπείρους. Σχηματίζει ένα νέο κόσμο πολύχρωμων θορύβων.

Η μουσική του "Talitakum" δεν ανήκει σε κανέναν χώρο. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα πειραματικό χαρμάνι που διατηρεί επαφές και με το avant-rock και την αφρικανική folk, περισσότερο όμως κρατάει την ουσία αυτών των genres: το απρόβλεπτο και το εκστατικό. Άλλοτε σε υψηλά tempo και ρυθμούς που πλησιάζουν το techno ("Borgo"), άλλοτε σε τραγούδια που διαθέτουν κανονικά riffs - τα δηλητηριώδη saharan blues του "Viima" ή την τοξική κιθάρα του ομώνυμου - η μουσική διατηρεί με άνεση το ενδιαφέρον αμείωτο. Οι εναλλαγές συνεχείς, οι ατμόσφαιρες σαγηνευτικές.

Η δύναμη αυτού του άλμπουμ έγκειται στην πραγματικά υβριδική του φύση, κι όχι σε μια από τις άπειρες επιφανειακές προσμίξεις δυτικών και άλλων μουσικών. Οι Avalanche Kaito επιχειρούν και καταφέρνουν μια τέχνη που μοιάζει πραγματικά ανατρεπτική και αναρχική. Το "Talitakum" δεν γνωρίζει αφέντες. Επιζητά την ένωση και την σύνδεση - και δεν ξεχνά να χορεύει: μαζί με φαντάσματα στο "Talitakum" ή μαζί με γυναικείες χορωδίες στο "Donle", πάντα όμως μια χαρά που μοιάζει άγρια κι αυθεντική.

Προφανώς, η μουσική των Avalanche Kaito δεν θυμίζει τίποτα. Σε άλλες γειτονιές του κόσμου, θαυμάσιες μπάντες όπως οι Deafkids και οι Senyawa κάνουν πράγματα αντίστοιχα και φαίνεται πως, με το δεύτερο τους άλμπουμ, πρέπει να βάλουμε το όνομα των Avalanche Kaito δίπλα σε όλους αυτούς τους σύγχρονους rock πειραματιστές που σβήνουν σύνορα. Φυσικά, όλη αυτή η νέα αισθητική είναι μονόδρομος και όλο και περισσότερα τέτοια σχήματα θα ξεπηδούν και θα μας απασχολούν. Υπάρχει κάτι πολύ διδακτικό πίσω από αυτές τις μουσικές. Ένα δίδαγμα και μια ανάγκη να ξαναγραφτούν πράγματα μακριά από τις σκιές ενός καπιταλιστικού, βασισμένου στις λογικές της αποικιοκρατίας, κόσμου.

Μπροστά από όλα αυτά υπάρχει όμως μόνο η μουσική, μια μουσική ευφάνταστη και αναζωογονητική. Τα τρελά κρουστά, οι νευρικές κιθάρες και η άγνωστη γλώσσα μιας ποίησης του δρόμου είναι τα βασικά συστατικά ενός γκρουπ που φαντάζει ζωντανό, αφυπνισμένο και λυτρωτικά αυθεντικό. Ο αυτοσχεδιασμός, η φωτιά της live τους ενέργειας και η απλή διάθεση να μην μπουν σε κάποιο κουτί, είναι συστατικά ικανά να δημιουργήσουν ίσως έναν από τους πιο έξοχους experimental rock δίσκους που θα ακούσουμε φέτος.

Bandcamp
Spotify