Rockwave 2005: Black Sabbath, Velvet Revolver, Black Label Society, Wastefall

Από τους Αντώνη Μουστάκα, Κωστή Αγραφιώτη, Παναγιώτη Λουκά, 26/06/2005 @ 08:53

Έχοντας ακούσει τα καλύτερα λόγια σχετικά με την απόδοση των Wastefall στα live τους, και μιας και δεν είχα την τύχη να τους παρακολουθήσω ζωντανά στο παρελθόν, η περιέργεια μου για το πως θα ανταπεξέλθουν οι 6 τους στην πίεση του να ανοίξουν ένα festival με τέτοια ονόματα όπως οι Velvet Revolver και βεβαίως οι Black Sabbath ήταν μεγάλη πριν το συγκρότημα ανεβεί στη σκηνή. Όπως αποδείχθηκε βέβαια, τα παιδιά επιβεβαίωσαν τη φήμη που τους θέλει να είναι ένα από τα κορυφαία ανερχόμενα metal συγκροτήματα, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά παντού. Το ότι έχει τύχει να διαβάσω κολακευτικά σχόλια για τη μουσική τους σε αρκετά ξένα site σίγουρα λέει πολλά. Μουσικά, οι Wastefall, για όσους δε γνωρίζουν, κινούνται σε μονοπάτια progressive metal με αρκετά νεωτεριστικά στοιχεία, κάποια από τα οποία θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ακόμα και ως nu-metal.

Σε ότι έχει να κάνει λοιπόν με τη χθεσινή τους απόδοση, τους αξίζουν πραγματικά συγχαρητήρια! Παρά τη ζέστη και την όποια αγωνία πιθανώς είχαν, απέδωσαν μοναδικά τα ιδιαίτερα πολύπλοκα τραγούδια τους. Άνετοι στη σκηνή, με αρκετή διάθεση, αρκετό head-banging και τους δύο κιθαρίστες (εκ των οποίων ο ένας βρίσκεται και πίσω από το μικρόφωνο) να τρέχουν όλη την ώρα αριστερά και δεξιά πάνω στη σκηνή προσπαθώντας να ξεσηκώσουν το κοινό, το οποίο παρεμπιπτόντως είχε αρχίσει να μαζεύεται στο Terra Vibe για τα καλά, παρότι ο ήλιος ήταν ακριβώς πάνω από τα κεφάλια μας. Η αλήθεια είναι πως ένα μεγάλο μέρος του κοινού την ώρα της εμφάνισης των Wastefall ξεσηκώθηκε για τα καλά, πράγμα το οποίο δε συμβαίνει συχνά με τα συγκροτήματα που παίζουν νωρίς το απόγευμα σε τέτοια festival.

Σίγουρα στα συν της όλης εμφάνισης τους ήταν και η παρουσία του ηλεκτρικού βιολιού, το οποίο συχνά-πυκνά γέμιζε υπέροχα τον ήχο των υπολοίπων και μας προσέφερε ένα θέαμα ομολογουμένως σπάνιο για τα metal δεδομένα. Ο ήχος νομίζω θα μπορούσε να είναι λιγάκι πιο καθαρός, όμως δεν αποτέλεσε σε κανένα σημείο πρόβλημα τουλάχιστον για μένα. Έστω και μέσα σε μισή μόλις ώρα (γιατί τόσο διήρκησε το set τους) οι Wastefall κατάφεραν να μας γεμίσουν ελπίδες για το μέλλον αλλά και να μας δώσουν και μία δόση εθνικής υπερηφάνειας που στη χώρα μας υπάρχουν συγκροτήματα που βρίσκονται τόσο μπροστά μουσικά. Άντε και του χρόνου μάγκες ακόμα ψηλότερα...

Setlist: “Empty Heaven”, “Stunt To The World”, “Lesser”, “EYE” (καινούριο κομμάτι του οποίου τα αρχικά αντιστοιχούν σε “Eternal Yearning Entity”), “S.E.P.”.
 

Κωστής Αγραφιώτης

Σε αντίθεση με τον φίλο Κωστή ο οποίος διασκέδασε με τους Wastefall, εγώ τους βρήκα ενοχλητικούς και απλά μεγάλωσαν την προσμονή μου για τους Black Label Society. Μόλις τελείωσε το setlist των Wastefall, οι roadies των BLS, οι οποίοι έμοιαζαν περισσότερο με μηχανόβιους παρά με μηχανικούς ήχου, άρχισαν να μαζεύουν τα μηχανήματα. Μόλις οι BLS ανέβηκαν στη σκηνή επικράτησε πανζουρλισμός, το κοινό επευφημούσε τον Zakk και τον αποθέωνε. Και ο Zakk φρόντισε με ένα 3λεπτο solo να μας αρπάξει με τη μία από το λαιμό, δείχνοντας ποιες είναι οι προθέσεις του. Για 50 λεπτά απολαύσαμε ζωντανά έναν από τους καλύτερους κιθαρίστες, συνοδευόμενο από μια πολύ δεμένη μπάντα. Ο ήχος ήταν ΠΟΛΥ heavy και τα κομμάτια των BLS είναι φτιαγμένα για να αποδίδονται ζωντανά. Ο Zakk βρισκόταν σε τρελά κέφια και έκανε τα πάντα για να ξεσηκώνει το κοινό. Η φωνή του ακούγεται όπως ακριβώς και στο δίσκο, γρέτζα, δυνατή και μελωδική συνάμα. Η ηγετική του φυσιογνωμιά δέσποζε στη μέση της σκηνής και επισκίαζε τους υπόλοπους μουσικούς.
 


Για τις κιθαριστικές του ικανότητες τι να πούμε; Απλά ο Zakk μπορεί να σολάρει και να κρατάει ρυθμό με την ίδα ευκολία που πίνει μπύρα. Ο άνθρωπος έχει απίστευτο ταλέντο και φαίνεται να το γνωρίζει και ο ίδιος, αφού έκανε πολλά κιθαριστικά παιχνίδια, με αποτέλεσμα τα περισσότερα κομμάτια να έχουν ένα πιο τζαμαριστό feeling. Μεγάλη μορφή ήταν ο μπασίστας που, εκτός απο εξαιρετικός μουσικός, φυσιογνωμικά έχει βγει από μια άλλη εποχή. Ψηλός, αγέρωχος, έκανε headbanging όλη την ώρα και έδειχνε να διασκεδάζει απίστευτα με την όλη φάση. Ο drummer σε κάποια φάση χτύπησε το gong με μια νεκροκεφαλή, με αποτέλεσμα να παραχθεί ένας εκκωφαντικός ήχος!

 

 


Ο κόσμος έδειχνε να απολαμβάνει την εμφάνιση των BLS και το συγκρότημα έκανε τα πάντα για να τον ευχαριστήσει, κρατώντας φυσικά την "in your face" προσσέγιση που έχει για τη μουσική. Λίγα λόγια, πολλή μουσική. Αποκορύφωμα το solo κιθάρας που έκανε ο Zakk, αφήνοντας μας όλους με το στόμα ανοιχτό. Πολλοί μπορεί να βρήκαν κάπου κουραστική την κιθαριστική του φλυαρία, αλλά αυτό ξέρει να κάνει καλά o Zakk Wylde και αυτό προσφέρει στο κοινό του. Όσο για όλους εμάς που είμαστε εντελώς αντίθετοι με τις πεποιθήσεις του και περιμέναμε μια δήλωση του για να τον σταυρώσουμε, ο Zakk μας έδωσε πάτημα λέγοντας το εξής: "This song is dedicated to all the American troops overseas fighting terrorism all over the world". Τελικά αυτό που συμπέρανα είναι ότι ο μόνος λόγος που αξίζει κανείς να ασχολείται με τον Zakk Wylde είναι η μουσική του και τίποτα περισσότερο.

 

 

 

 


Συμπεραματικά, ήταν μια καταπληκτική εμφάνιση όσον αφορά τη μουσική αυτή κάθε αυτή, αλλά ο Zakk φρόντισε να μετριάσει τις εντυπώσεις μας με την άστοχη δήλωση του. Το μοναδικό ψεγάδι στην εμφάνιση ήταν το γεγονός ότι δεν ακούστηκε ούτε μια νότα από τα πρώτα album.

 

 

 

 

Μάριος Τσόλης, Χρήστος Τριανταφυλλόπουλος

 

 


Από τη μια έχουμε την εμφάνιση των Velvet Revolver στην Αθήνα και από την άλλη μερικές σκέψεις για το group. Μετά τους Black Label Society, ήταν η σειρά των Velvet Revolver για την πρώτη τους εμφάνιση επί ελληνικού εδάφους. Ανάμεσα στους περίπου 20.000 θεατές, υπήρχαν παρά πολλοί που περίμεναν με αγωνία να δουν τους Slash / Duff / Matt μετά από 12 χρόνια και πάλι στην Ελλάδα. Στις 20:00 το όνειρο έγινε πραγματικότητα. "From Hollywood , Velvet Revolver" και το "Sucker Train Blues" ακούστηκε.
 


Τα φώτα όλα κατευθείαν στον Slash και τον Duff. Ειδικότερα όταν ο Slash πήρε στα χέρια το trademark του, Gibson Les Paul, ζωντάνεψαν στο μυαλό μας οι ένδοξες μνήμες του παρελθόντος. Ο Weiland με μια περίεργη ενδυματολογικά εμφάνιση και με έναν τηλεβόα στο χέρι τράβηξε τα βλέμματα των περισσοτέρων επάνω του. Rock 'n' roll, τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Τα κομμάτια διαδέχονταν το ένα το άλλο με αμείωτη ένταση. "Do It For Kids", "Superhuman", "Fall to Pieces" πριν o Duff παίξει το χαρακτηριστικό intro του "It's So Easy". Σε αυτό το σημείο το κοινό ανταποκρίθηκε με το γνωστό τρόπο (ηeadbanging, moshing). 45 λεπτά μετά την έναρξη της εμφάνισης τους αποχώρησαν καταχειροκροτούμενοι.

Φυσικά η συναυλία δεν είχε τελειώσει, καθώς επέστρεψαν με ένα μικρό solo από τον Slash, και ήρθε η ώρα του "Mr. Brownstone", ένα κομμάτι που αναφέρεται στα γνωστά προβλήματα που αντιμετώπιζαν στο παρελθόν. Για το τέλος είχαν κρατήσει το πρώτο single του Contraband, "Slither", κι έπειτα μας αποχαιρέτησαν οριστικά με την υπόσχεση να ξαναέρθουν σύντομα.

Το τέλος της συναυλίας βρήκε τον κόσμο με περίεργα συναισθήματα. Από τεχνικής άποψης όλα ήταν άψογα. Το πενταμελές group ήταν πολύ καλά δεμένο, ο Slash με τις γνωστές κινήσεις του ήταν στην θέση του και ο Weiland ερμήνευσε αρκετά καλά (και σίγουρα καλύτερα απ' ότι στο παρελθόν) τα κομμάτια. Το σημαντικό είναι ότι απόδοση τους επί σκηνής δικαίωσε το βάρος των ονομάτων που αποτελούν το συγκρότημα και σε καμία περίπτωση δεν έχουμε να κάνουμε με άλλη μία συνέυρεση γνωστών μουσικών.

 

 

Παναγιώτης Λουκάς

 

 


Ο ήλιος κρύφτηκε νωρίτερα από το κανονικό και το χορτάρι έδειχνε μαραμένο στην Μαλακάσα την 25η Ιουνίου του 2005. Η ημέρα ήταν Σάββατο (δε θα μπορούσε να είναι άλλη έτσι κι αλλιώς), το πιο "μαύρο" Σάββατο που είδαμε ποτέ εμείς οι Έλληνες και η φύση προετοιμαζόταν από το πρωί για την άφιξη των 4 αρχιερέων που θα τελούσαν το μυστήριο μπροστά σε 25.000 πιστούς τους.

 


Και πραγματικά, λίγα μόλις λεπτά μετά τις 21:30 οι κύριοι Ozzy Osbourne, Tony Iommi, Geezer Butler και Bill Ward ανέβηκαν στην επιφάνεια της ελληνικής γης για πρώτη φορά και το έδαφος σείστηκε! Ντυμένοι στα μαύρα και με τον Ozzy να απαιτεί να "τρελαθούμε" ως συνήθως, ξεκίνησαν με τους ήχους του "N.I.B" να σκίζουν την ατμόσφαιρα. Οι αντιδράσεις του κόσμου πρωτόγνωρες, δεν ήταν μόνο η λατρεία για τη μπάντα που δημιούργησε ουσιαστικά το heavy metal, αλλά κυρίως το απωθημένο πολλών γενεών που έβγαινε εκείνη τη στιγμή στην επιφάνεια. Συνέχισαν με το "After Forever" και το "War Pigs" το set list των ονείρων μας (μέχρι χθες). Ο κόσμος έσπρωχνε για να βρεθεί κοντά στο group (οι συστάσεις των διοργανωτών μέσω των 2 οθονών δεν έπιασαν τόπο), όλοι ήθελαν να πλησιάσουν όσο γίνεται στη σκηνή. Ο Ήχος (ναι με κεφαλαίο ήτα) πεντακάθαρος, γεμάτος και βαρύς, πλημμύρησε το Terra Vibe, δεν είχα ακούσει στη ζωή μου ποτέ άλλοτε τέτοια δύναμη να βγαίνει από 3 μουσικά όργανα. Η υπέροχη παραμόρφωση της κιθάρας του Iommi έκλεψε την παράσταση ενώ τα χτυπήματα του Butler στην ταστιέρα και του Ward στα τύμπανα ταρακουνούσαν τα σωθικά μας χωρίς οίκτο! Το set list των ονείρων μας συνεχίστηκε με τραγούδια από τα 3 πρώτα album κυρίως, σε εκτελέσεις που σε έκαναν να αναρωτηθείς τι θα συνέβαινε αν παρακολουθούσαμε αυτό το συγκρότημα την δεκαετία του '70, όταν και συνέθεσε αυτούς τους ύμνους και ήταν 25 χρονών. Τι παραπάνω θα παθαίναμε άραγε;

Η μεγάλη στιγμή της συναυλίας, η υπέρτατη μυσταγωγία, ήταν η εκτέλεση του "Black Sabbath" που μας έκανε να ανατριχιάσουμε. Οι αναμμένοι αναπτήρες σε συνδυασμό με τους ήχους της βροχής από τα ηχεία και τα αργόσυρτα μακάβρια φωνητικά του Ozzy έστειλαν για 8 λεπτά περίπου 25.000 ανθρώπους στην κόλαση και πάλι πίσω!

 

 


Το σπουδαιότερο συναυλιακό γεγονός της ζωής μας πλησίαζε προς το τέλος και έπειτα από λίγα μέτρα από το "Sabbath Bloody Sabbath" ο Tony Iommi έσπασε την κατάρα 5 και πλέον γενεών Ελλήνων που περίμεναν χρόνια να ακούσουν ζωντανά από τους 4 μαυροφορεμένους τύπους το τραγούδι σταθμό της σκληρής μουσικής. Το riff του "Paranoid" προκάλεσε ντελίριο, καπνογόνα άναψαν και ο κόσμος τραγουδούσε τους στίχους με όση φωνή του είχε απομείνει, ενώ στις πρώτες σειρές επικράτησε πανικός.

Μετά τη φονική αυτή επίθεση αποχώρησαν και επέστρεψαν για να αποτελειώσουν ότι είχε μείνει όρθιο με το επικό αριστούργημα "Children Of The Grave". Με εισαγωγή το εκπληκτικό "Sleeping Village" από τον πρώτο δίσκο, το "COTG" έριξε την αυλαία στη συναυλία των συναυλιών, ενώ συγκινητική ήταν η προσπάθεια του βραχνιασμένου από τις κραυγές Ozzy να τραγουδήσει τις ψηλότερες νότες του τραγουδιού.

Προσπαθώντας να κρίνω ψύχραιμα αυτό που παρακολούθησα θα πω απλά ότι δε μπορώ να το κάνω! Η κριτική αυτή είναι καθαρά οπαδική και σίγουρα ένας άνθρωπος που δακρύζει όταν ακούει την αλλαγή του "Into The Void" (Μάριε εσύ με καταλαβαίνεις σίγουρα) δε μπορεί να κρίνει αντικειμενικά.

 

 

 

 


Το set list της συναυλίας:
Intro: (επιλογή από διάφορα τραγούδια) / N.I.B / After Forever / War Pigs / Dirty Women / Fairies Wear Boots / (Symptom Of The Universe / Sweet Leaf intro) Electric Funeral / Iron Man / Into The Void / Black Sabbath / The Wizard / (Sabbath Bloody Sabbath intro) Paranoid / Encore: (Sleeping Village intro) Children Of The Grave / Outro: Changes

Ευχαριστούμε από τα βάθη της καρδιάς μας όσους ανθρώπους έπαιξαν και τον μικρότερο ρόλο έτσι ώστε να δούμε τους Black Sabbath στην Ελλάδα και υποκλινόμαστε στο μεγαλείο των κων Osbourne, Iommi, Butler και Ward.

"Sabbath Bloody Sabbath, Nothing More To Do
Living Just For Dying, Dying Just For You"

 

 

 

 

Αντώνης Μουστάκας

 

 

  • SHARE
  • TWEET