One Step Closer

Now all at once my worlds collide
From starring at the ceiling of my room

Ελάχιστα άλμπουμ περίμενα φέτος όσο το δεύτερο full length των One Step Closer. To μελωδικό hardcore σχήμα από το Wilkes-Barre της Pennsylvania, κατάφερε σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να αφήσει ισχυρό στίγμα στον μουσικό μας κόσμο. Το ντεμπούτο τους, "This Place You Know", ήταν πριν τρία χρόνια μια από τις πιο ανανεωτικές στιγμές στο νέο κύμα του hardcore που σαρώνει τα πάντα. Το Ep "Songs For The Willow" πέρσυ, έδειξε πως η emo πτυχή της μπάντας εντείνεται, αφήνοντας μεγάλες υποσχέσεις για τη συνέχεια. To δεύτερο άλμπουμ τους, είναι η επιβεβαίωση της υπόσχεσης, η υπέρβαση των προσδοκιών, και άλλα όμορφα.

Το "All You Embrace", που κυκλοφορεί πάλι μέσω της επιφανούς Run For Cover, κάνει ξεκάθαρο το όραμα του σχήματος. Στα 33 λεπτά που διαρκεί, επεκτείνει τους ορίζοντες μιας νεαρής μπάντας η οποία αντιλαμβάνεται τις ρίζες και τη νοσταλγία της ως ένα όχημα για να μετασχηματίσει την καλλιτεχνική της γλώσσα, θέλοντας να απαθανατίσει όσα συμβαίνουν στο τώρα. Θεματικά, ο δίσκος επικεντρώνεται στα συναισθήματα που γεννούν οι αλλαγές, θετικές και μη, απώλειες αλλά και νέες προοπτικές, που συνέβησαν στις ζωές μιας μπάντας που είδε τον κόσμο της να αλλάζει. Από την χαρμολύπη στην ελπίδα, και από τον πόνο του αποχωρισμού στην αποδοχή της πραγματικότητας, όλα όσα μπορείς να αποδεχθείς και να αγκαλιάσεις είναι εδώ.

Ο παράλληλος βίος των Grady Allen (κιθάρες) και Ryan Savitski (φωνητικά) στους Anxious φαίνεται πως αποτέλεσε ευχή και κατάρα. Από τη μία, οι (Midwest) emo/alt/post-hardcore επιρροές αυξήθηκαν και στους OSC, από την άλλη όμως, όπως αποδεικνύει και το φινάλε του "All You Embrace" με το δραματικό "So Far From Me", οι One Step Closer αγναντεύουν το μελαγχολικό μπλε του ορίζοντα με πίστη πως όσο και αν «ξεστρατήσουν», η ταυτότητά τους θα παραμείνει αναλλοίωτη. Το εναρκτήριο "Color You", βυθίζεται στα κιθαριστικά στρώματα, για να δώσει έμφαση στις φωνητικές γραμμές, να συνδυάσει νεύρο και συναίσθημα, να ρίξει τις άμυνες. Η συνέχεια, με το "Leap Years", είναι η πρώτη μεγάλη στιγμή του δίσκου, το απαύγασμα μιας καλλιτεχνικής άποψης που θα σε κάνει να τραγουδάς βουρκωμένο "I heard your name, and it’s nothing but a dream again", ένα από τα τραγούδια της χρονιάς, με τιτάνιο ρεφραίν. Και κάπου εδώ, αντιλαμβάνεσαι πως το "All You Embrace" αποτελεί το μεγάλο άλμα προς την διαχρονικότητα.

You don’t have to speak
Of this tragedy
When I thought that things could be different

Οι επιρροές των One Step Closer, δεν άλλαξαν. Από τους Title Fight, τους Turning Point και τους Touche Amore, μέχρι τους Sunny Day Real Estate, τους Cap’n Jazz, αλλά και από τους Gorilla Biscuits μέχρι τους Thursday, όλα είναι εδώ. Φιλτραρισμένα υπό το προσωπικό πρίσμα μιας ανανεωμένης σύνθεσης αλλά και ενός ισχυρού συνθετικού διπόλου αποφασισμένου να φορτώνει σχεδόν τρίλεπτα κομμάτια με κρυφές ιδέες, ενώ αυτές παραμένουν εκνευριστικά άμεσες. Άκου απλά το παθιασμένο "Blur My Memory" και αφουγκράσου την πορεία του. Τα έντεκα κομμάτια του "All You Embrace", δεν μένουν όμως στο πρωταρχικό χτύπημα, στην επιφανειακή αίσθηση μελαγχολίας και αναπόλησης.

Στο τετράλεπτο mid-tempo "The Gate", τα ρίσκα ξεπροβάλλουν εκ νέου, αλλά δεν απωθούν. Οι One Step Closer παραμένουν ένα straight-edge hardcore σχήμα του underground, που όμως δεν παγιδεύονται στις ανασφάλειες και τα άγχη της επιβεβαίωσης. Κοιτούν το ταβάνι του δωματίου τους και σκέφτονται έναν ηλιόλουστο ουρανό. Διοχετεύουν την οργισμένη δυναμική του ιδιώματος τόσο εσωτερικά, καλούμενοι να αποδεχθούν τον εαυτό τους, όσο και εξωτερικά, δημιουργικά, προς την κοινότητα που τόσο αγαπούν, σε μια αναζήτηση νοήματος. Έτσι, η δυάδα του φλεγόμενου "Your Hazel Tree" με τον σπαραγμό του "Orange Leaf" για ένα παρελθόν που χάνεται σταδιακά ανεπιστρεπτί, έχει ως κοινό συστατικό τη μάχη ενάντια στη λήθη. Την αγκαλιά προς τα συναισθήματα που γεννά μια βίαιη πραγματικότητα, η οποία όμως όταν μεταφράζεται στις νότες του "All You Embrace", αφήνει ελπιδοφόρες χαραμάδες φωτός.

I see it all
Failed you once more
Why’s it hard to figure out
You’re out

Κατά τη συνθετική διαδικασία, οι One Step Closer συνεργάστηκαν με τους Isaac Hale (Knocked Loose) και Mat Kerekes (Citizen). Δύο άτομα που συμβολίζουν διαφορετικές πτυχές της ίδιας ευρύτερης σκηνής, και τα οποία τους προσέδωσαν από διαφορετική σκοπιά εμπιστοσύνη στο να πραγματώσουν όσα συνθετικά ρίσκα είχαν κατά νου. Οι ίδιοι οι One Step Closer χαρακτηρίζουν το δεύτερο άλμπουμ τους ως την αποτύπωση του ποιοι είναι στο σήμερα. «Μερικές φορές, οι απαντήσεις που αναζητείς, είναι μπροστά σου», δηλώνουν. Και κάπου εκεί, εμφανίζεται το "Giant’s Despair", για να συνοψίσει τον κυκεώνα συναισθημάτων που γεννά αυτό το άλμπουμ, σε ένα διάλογο μεταξύ των σκέψεων του δημιουργού και των συνειρμών του δέκτη: "Did I fail the life I’ve been through now"? Πώς να αντισταθείς μετά σε ένα άλμπουμ που ισορροπεί ανάμεσα σε μουσικότητα και συναίσθημα, ανάμεσα σε ευαλωτότητα και δυναμική, γεμάτο σκληρές παραδοχές;

Οι One Step Closer, στο δεύτερο άλμπουμ τους τα κατάφεραν εκ νέου. Πλέον, οφείλουμε να τους αντιμετωπίζουμε ως πολλά περισσότερα από ένα κρυφό μυστικό, ή ένα απλώς ανερχόμενο σχήμα. Το "All You Embrace", μέσα σε όλη την ειλικρίνεια του, ξεπροβάλλει ως ένα άλμπουμ ικανό να επισκιάσει μια σκηνή που κοχλάζει, όπως και να κάνει κόσμο να ασχοληθεί με ένα ιδίωμα που πιθανώς να θεωρεί παρωχημένο. Αν όμως το άγνωστο δεν σε τρομάζει, και αν δεν στρέφεις το βλέμμα σου μακριά από την πραγματικότητα, ακόμη και αν αυτή σε ξεπερνά ή σε θέτει αντιμέτωπο με εσένα, εδώ θα βρείς ένα δίσκο - σύντροφο για να πορευτείς, με επιμονή και πίστη, στη μακρά νύχτα. Αυτή τη ζοφερή νύχτα, που αναπόφευκτα προηγείται του πρώτου φωτός μιας ανατολής. Ενός φωτός που όμοιό του δεν σε έχει τιμήσει ξανά, που μόνο να το αγκαλιάσεις μπορείς. Μην το προδώσεις ποτέ. Η πίστη φέρνει διαύγεια.

So this time
I’ll just standby
And watch as the months go by
When you find out
I’m not really gone

Bandcamp
Spotify
Youtube