Chelsea Wolfe

Πέντε χρόνια πήρε στην Chelsea της καρδιάς μας να επιστρέψει δισκογραφικά. Όχι, φυσικά και το “Bloodmoon: I”, η τιτάνια σύμπραξη με τους Converge και τον Stephen Brodsky δεν λησμονήθηκαν. Δεν θα μπορούσε αυτό να συμβεί με ένα σύγχρονο κλασικό άλμπουμ του εναλλακτικού ακραίου ήχου. Η παρακαταθήκη όμως των προσωπικών κυκλοφοριών της καλλιτέχνιδας, έχει ένα ειδικό βάρος. Με μια πανδημία και μια εκτενή ενδοσκόπηση, που οδήγησε σε πάσης φύσεως ανανεώσεις, η μουσικός επιστρέφει.

Από τον ιδιαίτερα εύστοχο τίτλο του δίσκου, κάποια πράγματα γίνονται άμεσα αντιληπτά. Η Chelsea Wolfe έτεινε χείρα βοηθείας στον εαυτό της, με σκοπό να αυτοβοηθηθεί. Όπως δηλώνει, αποκόπτει δεσμούς και οδηγείται σε μια κάθαρση η οποία δεν είναι γραμμική. Η ηχητική εξέλιξη που παρουσιάζει στο “She Reaches Out To She…” δεν είναι προοδευτική με τη γραμμική έννοια του όρου, αλλά αναστοχαστική. Επίσης, δεν αποτελεί απλώς μια αναδιάρθρωση των αισθητικών συνιστωσών που την απαρτίζουν, για τη δημιουργία ενός άλλου αποτελέσματος. Ως γνήσια αυθεντικό έργο, το έβδομο προσωπικό στούντιο άλμπουμ της Wolfe, διαθέτει αυτόνομη προσωπικότητα, δημιουργώντας συνειρμούς με το παρελθόν ως υπενθύμιση μιας μακροχρόνιας σχέσης, αλλά και προκαλώντας προβληματισμούς σχετικά με το παρόν, συστηνόμενο ως νέο.

Στο “Birth Of Violence” του 2019, η ακουστική dark folk/Americana είχε κυριεύσει τη μουσικό, αλλά εδώ υπάρχει επιστροφή του industrial gothic/darkwave που την καθιέρωσε ως κυρίαρχη φυσιογνωμία του σκοτεινού alternative. Η εκκίνηση του “She Reaches Out To She…” είναι φυσικά τα άπιαστα “Abyss” και “Hiss Spun” αλλά οι δέκα συνθέσεις του δεν μπορούν να περιοριστούν σε αυτά τα ηχητικά πλαίσια. Η Chelsea Wolfe στα 43 νέα λεπτά μουσικής που μας προσφέρει, με μια εντυπωσιακή ομάδα παραγωγής, διευρύνει την ηχητική της παλέττα. Εντάσσει έντονα και κυριαρχικά, glitch/electronic και trip-hop στοιχεία, και ανανεώνει σε μεγάλο βαθμό έναν πηχτό και υποβλητικό ήχο που εν πολλοίς η ίδια διέδωσε ως άποψη στην εναλλακτική σκηνή πριν μια δεκαετία με το “Pain Is Beauty”. Έτσι, από τη Diamanda Galas και τους Depeche Mode του “Violator”, η Wolfe θα διανύσει ένα ταξίδι μέχρι τους Massive Attack, τους Portishead και τον Aphex Twin, τη Bjork, τους Matmos. Σε αυτή την στροβιλισμένη πορεία, θα θυμηθεί να βάλει ύπουλα δυσαρμονίες στο παιχνίδι και ενοχλητικά τύμπανα, θα οικοδομήσει ηχητικά ογκώδη τείχη, αλλά δεν θα καταστεί απόμακρη.

Παρά το ιδιαίτερα φορτωμένο του μουσικά περιεχόμενο, το “She Reaches Out To She…” είναι ένα εξωστρεφές άλμπουμ. Η στιχουργία της Wolfe και δη οι ερμηνείες της, ηχούν εύθραυστα και προσιτά, με την έννοια της πρόθεσης και όχι απαραίτητα του ηχητικού περιβλήματος. Στο εκπληκτικό εναρκτήριο “Whispers In The Echo Chamber”, όταν ψιθυρίσει “this world was not designed for us / and I’ve been punished, I’ve been blessed” πριν παραδοθεί στο χάος, η μουσικός έχει καλωσορίσει το ακροατήριο ιδανικά. Στο “House Of Self-Undoing”, το σχεδόν post-punk intro θα επιβεβαιώσει την εκσυγχρονισμένη ανανέωση του πηχτού darkwave που ανέκαθεν την ακολουθούσε. Αν μέσα στο χάος, εντοπίσεις ambient black metal απολήξεις, τότε δεν είσαι μόνο.

Τα apocalyptic/industrial blues του “Everything Turns Blue” θα φανερώσουν την προαναφερθείσα ισλανδική επιρροή, και έτσι με διαρκείς καταβυθίσεις το ταξίδι του άλμπουμ προς την καλλιτεχνική απελευθέρωση ηχεί ιδιαίτερα γοητευτικό. Στο σπουδαίο “Tunnel Lights” ή το υπνωτικό “The Liminal”, μια από τις κορυφές του δίσκου, η downbeat γαλήνη που διαρθρώνεται στο νέο άλμπουμ της Wolfe θα μετατραπεί σε κυριαρχική. Δύσκολα θα βρεις σύνθεση που θα υστερήσει στο εν λόγω άλμπουμ, τόσο αυτούσια, όσο και στην κομβική θέση της στο tracklist. Οι ερμηνείες, παραμένουν παθιασμένες και συχνά μεγαλοπρεπείς, αλλά το σημαντικότερο ζητούμενο, όπως στο συντριπτικό “Eyes Like Nightshade”, είναι η ισορροπία ανάμεσα στις φωνητικές γραμμές, τη χροιά, τα εφέ και τον κύριο κορμό των συνθέσεων.

Η Chelsea Wolfe επέστρεψε με πειραματική διάθεση, περιεκτική αλλά όχι μινιμαλιστική. Στο φινάλε του άλμπουμ με το συγκλονιστικό “Dusk”, την πιθανώς πιο metal στιγμή του δίσκου, η Chelsea Wolfe αποχαιρετά με μια υπόσχεση: “Don't give me up / Don't let me go / And I will go through the fire”. Η επιστροφή της, δια πυρός και αβύσσου, όταν συνεπαίρνει, φιγουράρει και με τις καταραμένες γοτθικές κορυφές της δισκογραφίας της. Μια ιεραρχική όμως κατάταξη, δεν είναι ο στόχος. Όταν οι ακροάσεις τελειώσουν και η ιέρεια επιστρέψει στο σκοτάδι, δεν θα έχεις μείνει στο κενό. Το “She Reaches Out To She…” είναι από εκείνες τις σπάνιες περιπτώσεις απαιτητικών έργων τέχνης τα οποία βρίσκουν στην αποδόμηση και την ηχητική πίεση τον τρόπο να γαληνεύσουν την ψυχή και να ενδυναμώσουν. Να διαφυλάξουν την ελπίδα. Στην πιο ανθρώπινη στιγμή της, η Chelsea Wolfe δεν αυτοεγκλωβίζεται, αλλά επικοινωνεί τους δαίμονές της δημιουργικά, ανακουφίζοντας αυτή και εμάς.

Bandcamp

Spotify