Rage

Πόσο εύκολο είναι να βγάζει κανείς καλά heavy metal albums στην εποχή μας; Πόσο εύκολο είναι άραγε να ξεχωρίσει κανείς μέσα από το συρφετό των εκατοντάδων συγκροτημάτων; Σίγουρα καθόλου. Πρέπει να έχεις αυτό το «κάτι» που θα σε κάνει να ξεφύγεις από τον πυθμένα και να ανέβεις στην επιφάνεια της heavy metal θάλασσας. Όταν αυτό γίνει θέλει επίσης μεγάλη προσπάθεια για να παραμείνεις εκεί και να μην ξαναβυθιστείς. Ειδικά όταν ένα group είναι ήδη διάσημο και αναγνωρισμένο, θέτει αλλά standards στον metal χάρτη. Οι οπαδοί περιμένουν πολλά από αυτό. Καλώς ή κακώς η διασημότητα συντηρείται από τη σταθερότητα και το αντίθετο.

Συγκροτήματα όπως οι Rage έχουν και τα δύο. Το ταλέντο και ο συνθετικός οίστρος των μελών τους, ειδικά του ιδρυτή και mainman Peavy Wanger, τους έφεραν στην κορυφή. Είπαμε όμως ότι θέλει προσπάθεια για να μην εκθρονιστείς.

Μετά από δουλειές-διαμάντια όπως τα "Perfect Man", "Secrets In A Weird World", "Trapped", "The Missing Link", "Black In Mind" κλπ έθεσαν εαυτούς στο πάνθεον της σκληρής μουσικής. Η τελευταία τους studio προσπάθεια "Soundchaser" άφησε πολλούς με το στόμα ανοικτό. Έτσι όλοι περίμεναν το επόμενο βήμα το οποίο δυστυχώς δεν ήταν πολύ καλό. Οι Rage φέτος αποφάσισαν να ξανασυνεργαστούν με τη συμφωνική ορχήστρα Lingua Mortis, την πρώτη που έπαιξε με μια αμιγώς heavy metal μπάντα στα μέσα των '90s.

Η νέα τους δουλειά δε θα ήταν όλη αποκλειστικά με ορχήστρα όπως το album "Ghosts" αλλά μόνο κατά το ήμισυ. Στα πρώτα 8 κομμάτια (5 ορχηστρικά και 3 με στίχους) συμμετέχει η ορχήστρα δίνοντας έναν όγκο και ένα λυρισμό στη μπάντα. Τα υπόλοιπα 7 κομμάτια του album είναι αγνές, καθαρές heavy metal δημιουργίες που από την αρχή μέχρι το τέλος έχουν την ταυτότητα και τον ήχο των Rage. Κοφτά κιθαριστικά ριφ και ωραία ρεφρέν συνθέτουν την ακουστική εικόνα του album. Αυτή τη φορά όμως το αποτέλεσμα δεν αφήνει και τις καλύτερες εντυπώσεις. Θεωρώ ότι η ύπαρξη της ορχήστρας σε τόσα κομμάτια είναι κάπως άτοπη και άκαιρη.

Δυστυχώς το album το προσέχεις από τη μέση και μετά. Πιστεύω ότι το συγκρότημα με κάθε του δουλειά αφήνει το στίγμα του. Μάλλον η νέα προκαλεί ένα αίσθημα στασιμότητας στον οπαδό. Ακόμα και ο ήχος, ο οποίος είναι αυτός που τους αρμόζει, δε μπορεί να λειτουργήσει θετικά στο τελικό αποτέλεσμα. Λογικά οι πιστοί του group θα αγκαλιάσουν και το "Speak Of The Dead". Οι υπόλοιποι ίσως όχι... Το album δεν είναι κακό. Το αντίθετο μάλιστα. Τα κομμάτια στα οποία δε συμμετέχει η ορχήστρα είναι χάρμα αυτιών. Τα κομμάτια όμως που έχει κύριο λόγο η Lingua Mortis, παρόλο που είναι ωραία συνθετικά, είναι κάπως περιττά.

Θεωρώ ότι κάθε group έχει δικαίωμα να κάνει μια μικρή παροδική κοιλιά στην καριέρα του. Συγκροτήματα όμως όπως οι Rage έχουν μόνο μια ευκαιρία αποτυχημένης προσπάθειας. Όταν έχεις καλομάθει περιμένεις και θέλεις πάντα το καλύτερο αποτέλεσμα. Ίσως οι Rage βιάστηκαν να κυκλοφορήσουν ένα album. Εύχομαι να είναι μια άτυχη στιγμή στην πολύχρονη πορεία τους γιατί αν συνεχίσουν έτσι θα είναι πολύ κρίμα...