«A Buyer's Guide»: Rage

Δισκογραφικός οδηγός για τους αγαπημένους Τεύτονες power metallers

Από τον Σπύρο Κούκα, 23/10/2018 @ 12:04

Έχοντας ξεκινήσει την καριέρα τους με την ονομασία Avenger, προλαβαίνοντας έτσι να κυκλοφορήσουν δύο δουλειές (ένα full length κι ένα EP) άτσαλου αλλά πορωτικού speed metal, οι Rage έχουν καταφέρει να συγκαταλέγονται στα πιο σπουδαία ονόματα του τευτονικού power metal ιδιώματος. Πολυαγαπημένοι στη χώρα μας, την οποία ο ηγέτης τους, Peter "Peavy" Wagner, δεν χάνει ευκαιρία να εξυμνεί, οι Rage έχουν διαγράψει τη δική τους, σπουδαία πορεία στα μονοπάτια του σκληρού ήχου. Με κύριο άξονα τον Peavy και καίριες αλλαγές στο line-up όποτε απαιτούνταν, η μπάντα εξελίχθηκε, πειραματίστηκε με το συμφωνικό ήχο (και τη χρήση πραγματικής ορχήστρας), αλλά, το βασικότερο, κυκλοφόρησε εξαιρετικές δουλειές και με την ευκαιρία που μας δίνεται από την επερχόμενη επίσκεψη της (ως Refuge, με το κλασσικό line-up των Wagner/Schmidt/Ευθυμιάδη) στην Ελλάδα, κρίθηκε σκόπιμη μια αναδρομή στα στουντιακά της πεπραγμένα.

 
Rage - The Missing Link

The Missing Link
(Noise, 1993)

Αν και από το "Trapped", κιόλας, το line-up των Wagner/Schmidt/Ευθυμιάδη είχε αρχίσει να μεγαλουργεί, στο τελευταίο άλμπουμ της τριάδας (μέχρι το φετινό "Solitary Men" υπό τη Refuge ονομασία) βρίσκουμε την κορυφαία στιγμή της καριέρας των Rage. Το "The Missing Link" έχει, πραγματικά, όλα όσα χρειάζεται ο μέσος power metal οπαδός: ρηξικέλευθες, ευφάνταστες και κοφτερές κιθαριστικές εμπνεύσεις από το φοβερό Schmidt (ο οποίος, λίγα χρόνια αργότερα, θα βοηθούσε ακόμη μια σημαντική μπάντα της τευτονικής σκηνής να ανακάμψει, τους Grave Digger), αξιοσημείωτο power metal drumming από τον Ευθυμιάδη και, πιθανότατα, τον καλύτερο ερμηνευτικά Peavy, να έχει βρει την ιδανική ισορροπία μεταξύ γρεζιού και μελωδίας, σε ένα δίσκο που η έννοια του filler απουσιάζει πανηγυρικά.

Rage - Black In Mind

Black In Mind
(GUN, 1995)

Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται και στην περίπτωση της νέας σύνθεσης των Rage, έπειτα από την απομάκρυνση του Manni Schmidt, επιβεβαιώνει το παραπάνω γνωμικό στο απόλυτο. Με δίδυμο κιθαριστών, πλέον, τους Sven Fischer και Σπύρο Ευθυμιάδη (αδερφό του ντράμερ Χρήστου Ευθυμιάδη), οι Rage συνεχίζουν απτόητοι το σερί τους, κυκλοφορώντας έναν δίσκο που (λόγω και της παρουσίας των αδερφών Ευθυμιάδη στο line-up) θα γιγάντωνε την έτσι κι αλλιώς ολοένα ανερχόμενη δημοφιλία τους στην Ελλάδα. All killer, no filler, που λέμε; Το αυτό υπήρξε και το "Black In Mind", του οποίου το αλάνθαστο power/speed μανιφέστο δύσκολα θα συναντούσαμε ξανά όχι μόνο σε μεταγενέστερη κυκλοφορία της μπάντα, αλλά και συνολικά στον τευτονικό metal χώρο.

 

 

Rage - Perfect Man

Perfect Man
(Noise, 1988)

Το πρώτο άλμπουμ της Refuge περιόδου των Rage, κοινώς με τη σύνθεση των Wagner/Schmidt/Ευθυμιάδη, είναι και το πρώτο πραγματικά σπουδαίο δημιούργημα που φέρει το όνομα τους. Με το "Don't Fear The Winter" να είναι ένας από τους ύμνους του power metal ιδιώματος, αλλά και της ίδιας της μπάντας, τον Peavy να αρχίζει να βρίσκει τις ερμηνευτικές του ισορροπίες και τα νεοεισελθόντα μέλη να προσδίδουν με την απόδοση τους εδώ (αλλά και στα περισσότερα από τα άλμπουμ που ακολούθησαν) τον τίτλο του κλασσικού σε αυτό το line-up του σχήματος, το "Perfect Man" μοιάζει η ουσιαστική επανέναρξη μιας καριέρας που θα συνέχιζε με αξιόλογα αποτελέσματα μέχρι και τις μέρες μας.

Rage - Trapped

Trapped
(Noise, 1992)

Στην περίπτωση του "Trapped" οφείλουμε να κάνουμε μια παραδοχή, προτού προχωρήσουμε παρακάτω. Σαν άλμπουμ, είτε από άποψη ποιότητας είτε από πλευράς σημαντικότητας στην πορεία της μπάντας, εντάσσεται ξεκάθαρα στην ανωτέρω κατηγορία των "Buy Or Die" επιλογών, «αγκαζέ» με τα φανταστικά "Black In Mind" και "The Missing Lnk". Ίσως, μάλιστα, η σπουδαιότητα του να είναι ακόμη μεγαλύτερης βαρύτητας, αφου φαντάζει ως ο "game changer" δίσκος της καριέρας των Rage, ήτοι εκείνος με τον οποίο τους έμαθε και τους λάτρεψε ο περισσότερος κόσμος, και ο πρώτος χρονικά της αδιαμφισβήτητα κορυφαίας mid/late '90s περιόδου τους, αλλά κι εκείνος (από τους τρεις) που φαντάζει πιο κοντά στις αχαλίνωτες speed metal μέρες τους.

 
Rage - End Of All Days

End Of All Days
(GUN, 1996)

Το πλέον άνισο από τα δημιουργήματα των παραγωγικών χρόνων της μπάντας, το "The End Of All Days" εύκολα θα μπορούσε να βρίσκεται και λίγες θέσεις χαμηλότερα, κάτω από τη "nerd alert" ταμπέλα. Έχοντας ουσιαστικά να διαδεχθεί το άψογο "Black In Mind", το άλμπουμ αμφιταλατευόταν μεταξύ σπουδαίων στιγμών και filler παραγεμισμάτων, αν και η ποιότητα και το πλήθος των πρώτων τελικά υπερισχύουν στις συνειδήσεις. Από την άλλη, και μόνο η ύπαρξη του αγαπημένου "Higher Than The Sky" δικαιολογεί την παρουσία του "End Of All Days" ανάμεσα στα άλμπουμ που προηγούνται στην εκτεταμένη Rage δισκογραφία για να τα ανακαλύψει κάποιος, με λοιπές αναλύσεις να μοιάζουν περιττές.

Rage - XIII

XIII
(GUN, 1998)

Η δεύτερη απόπειρα συνεργασίας με τη συμφωνική ορχήστρα της Πράγας (βλέπε και Lingua Mortis Orchestra) και πρώτη με νέο υλικό (και όχι rearrangements παλαιότερων συνθέσεων), έδειξε πως αυτό το νέο μονοπάτι που εξερευνούσαν οι Rage μπορούσε να τους οδηγήσει σε ιδιαίτερα αξιόλογα αποτελέσματα, από τη στιγμή που το μεράκι και η σκληρή δουλειά ήταν παρόντα. Με κάτι τέτοια άλμπουμ, η περίοδος των αδερφών Ευθυμιάδη στη μπάντα έγινε από τις πλέον αγαπημένες του εγχώριου (και μη) κοινού, σε μια εποχή που τα σπουδαία power metal άλμπουμ έβγαιναν κατά δεκάδες.

 

Rage - Soundchaser​

Soundchaser​
(Steamhammer, 2003)

Η έλευση του Mike Terrana, αλλά κυρίως του Victor Smolski και η επιστροφή σε συνθήκες power trio χρειάστηκε τρεις δίσκους για να προσφέρει το δημιουργικό της peak, με το "Soundchaser" να ανήκει ξεκάθαρα στις λαμπρότερες δισκογραφικές προσπάθειες της εκάστοτε παρέας του Peavy Wagner. Οι - εξαιρετικές - κιθάρες του Smolski, πραγματικά, κινούνται σεμιναριακά στο τευτονικό power metal περιβάλλον που βρισκόταν η μπάντα, οι συνθέσεις αποπνέουν και πάλι ζωντάνια και ενθουσιασμό έπειτα από αρκετό καιρό safe λογικών, με το συγκεκριμένο δίσκο να κρύβει μια από τις επιλεγμένες guest εμφανίσεις του Andi Deris και να κρίνεται πιθανότατα ως ο τελευταίος συνολικά ενδιαφέροντας για την πιο πρόσφατη δημιουργική τους δεκαπενταετία.

 
Rage - Reflections Of A Shadow

Reflections Of A Shadow
(Noise, 1990)

Το ζήτημα της επιρροής των δισκογραφικών πάνω στη δημιουργική διαδικασία των συγκροτημάτων που έχουν στο δυναμικό τους δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο, πόσο μάλλον όταν αναφερθούμε στη γερμανική Noise των late '80s/early '90s. Έτσι κι εδώ, οι πιέσεις από την ηγεσία του label προς την μπάντα, για έναν πιο εμπορικό/εύληπτο ήχο (και με νωπή ακόμη την τεράστια επιτυχία των "Keeper Of The Seven Keys") οδήγησαν το σχήμα να προσαρμόσει το υλικό του με βάση τις απαιτήσεις της εταιρείας του, με το αποτέλεσμα να «φωνάζει» πως προήλθε από αυτή τη διαδικασία. Βέβαια, δεδομένα, δεν μπορούμε να μιλήσουμε για ένα κακό άλμπουμ, περισσότερο για έναν αποπροσανατολισμένο δίσκο που κρύβει μέσα του αρκετές ενδιαφέρουσες στιγμές ("True Face In Everyone", "Waiting For The Moon") αλλά δεν φανερώνει τις πραγματικές δυνατότητες του τότε line-up και φαίνεται παραγκωνισμένο πια και από την ίδια την μπάντα.

 
Rage - Execution Guaranteed

Execution Guaranteed
(Noise, 1987)

Πιθανότατα εδώ θα μπορούσε να τοποθετηθεί οποιαδήποτε δουλειά των Rage μετά το καλούτσικο "Strings To A Web", μιας και τα τρία τελευταία άλμπουμ της μπάντας δικαίως φαίνεται να έχουν ξεχαστεί ακόμη και από την ίδια, όντας τυπικά και σχεδόν διαδικαστικά στα όσα παρουσίαζαν. Επιλέγεται, όμως, το δεύτερο άλμπουμ της λόγω των συνθηκών υπό τις οποίες δημιουργήθηκε, αλλά και για ιστορικούς λόγους. Μάλλον προχειροφτιαγμένο, υπό την πίεση της τότε δισκογραφικής της για άμεση δισκογραφική επιστροφή, το "Execution Guaranteed" δεδομένα δεν είναι το χειρότερο άλμπουμ της μπάντας (πόσο μάλλον συγκριτικά με τα προαναφερθέντα πιο πρόσφατα πονήματα της), αλλά μάλλον εκείνο που βρίσκεται πάνω στο cornerstone των άλλαγων που θα γιγάντωναν το όνομα της λίγο αργότερα. Για τους νοσταλγούς των '80s και της σχεδόν «ατσούμπαλης» τραχύτητας που έβγαζαν πολλές μπάντες της speed metal σκηνής εκείνη την εποχή, άνετα βρίσκεται στο πρώτο μισό της δισκογραφίας τους. Για όλους τους υπόλοιπους, ας εξερευνήσουν το ποιόν του αφότου έχουν αποκτήσει επαφή με τις υπόλοιπες δουλειές του σχήματος.

 
Rage - From The Cradle To The Stage

From The Cradle To The Stage
(Steamhammer, 2004)

Ηχογραφημένο στο Bochum μια νύχτα του Γενάρη του 2004, το επετειακό (για τη συμπλήρωση 20 χρόνων από τη στιγμή που οι Avenger/Rage ξεκίνησαν την πορεία τους στο χώρο) live άλμπουμ των Rage παρουσιάζει ένα best of setlist από τα μέχρι τότε πονήματα τους, με χορταστική διάρκεια (περίπου 140 λεπτά και 27 τραγούδια) και μπόλικα επιπλέον καλούδια στην DVD έκδοση του.

A Compilation

Με τη ζυγαριά της ποσοτικής εκπροσώπισης να γέρνει αισθητά στα όσα κυκλοφόρησαν οι Rage μέσα στη δεκαετία του '90 (και, ειδικότερα, τη mid '90s περίοδο), ο καταρτισμός της παρούσας συλλογής έγινε με γνώμονα την ύπαρξη περισσότερων στιγμών από το πρόσωπο της μπάντας που θέλουμε να θυμόμαστε και λιγότερων από εκείνο που τείνουμε να ξεχάσουμε.

1. Deceiver ("Reign Of Fear")
2. Hatred ("Execution Guaranteed)
3. Don’t Fear The Winter ("Perfect Man")
4. Time Waits For No One ("Secrets In A Weird World")
5. Waiting For The Moon ("Reflections Of A Shadow")
6. Solitary Man ("Trapped")
7. Beyond The Wall Of Sleep ("Trapped")
8. Not Forever ("Trapped")
9. Refuge ("The Missing Link")
10. Firestorm ("The Missing Link")
11. Nevermore ("The Missing Link")
12. Shadow Out Of Time ("Black In Mind")
13. Black In Mind ("Black In Mind")
14. The Crawling Chaos ("Black In Mind")
15. Higher Than The Sky ("End Of All Days")
16. From The Cradle To The Grave ("XIII")
17. War Of Worlds ("Soundchaser")
18. Falling From Grace Pt.I: Wake The Nightmares ("Soundchaser")

  • SHARE
  • TWEET