Rage, Emerald Sun, Achelous @ Eightball, 05/10/24

Οι Rage ανέκαθεν κατείχαν μια μικρή αλλά σημαντική θέση στην καρδιά του ελληνικού κοινού. Λίγο η θητεία των αδερφών Ευθυμιάδη στο μακρινό παρελθόν, λίγο η συνέπεια του συγκροτήματος στις δισκογραφικές του προσπάθειες με είκοσι έξι πλέον άλμπουμ δημιούργησαν μια σχέση σεβασμού μεταξύ των Ελλήνων και του Peavy Wagner. Εδώ στην Θεσσαλονίκη, ορισμένοι γερόλυκοι δικαίως καμαρώνουν ακόμα για εκείνη την θρυλική βραδιά του ‘90 στον κινηματογράφο «Ελλήσποντος», παρέα τότε με τους έτερους Γερμανούς Running Wild. Με αφορμή τον εορτασμό σαράντα ετών του συγκροτήματος, οι πιστοί στο παραδοσιακό metal γέμισαν το μεγαλύτερο μέρος του φιλόξενου Eightball για μια βραδιά η οποία αναμενόταν άκρως απολαυστική.

Πολύ ενεργοί τα τελευταία χρόνια οι Αθηναίοι Achelous οι οποίοι εμφανίστηκαν με περίσσια όρεξη να ξεσηκώσουν το κοινό, κάτι που κατάφεραν εντέλει σε μεγάλο βαθμό με το επικό heavy/power τους και την δυναμική τους σκηνική παρουσία. Συνθέσεις από τα τρία full length album τους, από το ομώνυμο "Macedon" μέχρι τα "Dragon Wings" και "The Oath" από το φετινό "Tower Of High Sorcery" παίχτηκαν με πιστότητα και γενικότερα οι Achelous απέδειξαν γιατί θεωρούνται μια από τις πιο αξιόλογες προτάσεις των τελευταίων ετών για τον συγκεκριμένο ήχο.

H Θεσσαλονίκη είχε στην διάθεσή της την δική της απάντηση με τους Emerald Sun οι οποίοι μετρούν πλέον περισσότερο από είκοσι πέντε χρόνια στην ελληνική σκηνή. Παίρνοντας την σκυτάλη από τους Achelous κράτησαν το υψηλό επίπεδο με το, ευρωπαϊκής προέλευσης, heavy/power τους. Οι βορειοελλαδίτες γνωρίζαμε λίγο πολύ τις δυνατότητες της μπάντας η οποία δεν μας απογοήτευσε τιμώντας την δισκογραφία τους αλλά και τους Hooters με μια heavy διασκευή στο πασίγνωστο "Johnny B". Ορισμένα μικροπροβλήματα στον ήχο δεν κατάφεραν να χαλάσουν το κλίμα πριν οι Θεσσαλονικείς κλείσουν το σετ τους με το "Νo More Fear" από το "Metal Dome" του 2015. Back to back αξιοπρεπέστατες εμφανίσεις από τις δυο ελληνικές μπάντες οι οποίες γέμισαν την βραδιά πριν φτάσει η ώρα για τους headliners.

Σαράντα χρόνια Rage και ο Peavy Wagner ακόμα δεν δείχνει πρόθυμος να τα παρατήσει όπως φαίνεται με το φετινό "Afterlifelines". To πολύ αξιόλογο "Cold Desire" άνοιξε το σετ και αποτέλεσε το ένα από τα δυο καινούργια κομμάτια. Κατά τα άλλα, στην προσπάθεια να τιμήσουν μεγαλύτερο μέρος της ατέλειωτης δισκογραφίας τους, οι Rage έπαιξαν ένα τραγούδι από κάθε δίσκο που επιλέχθηκε, με εξαίρεση το "End Of All Days" από το οποίο προτιμήθηκαν δύο. Το "Straight To Hell" έφερε τον πρώτο ενθουσιασμό και έντονο sing-along με τον γέρο-Peavy να δείχνει ότι «το λέει ακόμα η καρδούλα του». Δίπλα του, στην κιθάρα, ο Jean Bormann o οποίος κατάφερε με άνεση να φέρει εις πέρας το έργο αν και μόνος κιθαρίστας στην μπάντα πλέον. Στα μετόπισθεν ο, κάποτε τεχνικός του Χρήστου Ευθυμιάδη, Βασίλης Μανιατόπουλος συμπλήρωνε το power trio των Rage με το ξέφρενο drumming του.

Το πρώτο μέρος του σετ μας πρόσφερε απανωτά χτυπήματα με κομματάρες όπως τα "Solitary Man", "Black In Mind", "Refuge" καθώς και τα πιο μελωδικά αλλά πανέμορφα "Back In Time" και "Days Of December". Τα πιο πρόσφατα "Let Them Rest In Peace" και "A New Land" θα μπορούσαμε εύκολα να τα αντικαταστήσουμε αλλά είναι απόλυτα λογικό ότι η πλούσια δισκογραφία της μπάντας δεν ήταν δυνατό να χωρέσει στην, σύντομη οφείλουμε να παραδεχτούμε, διάρκεια του live. To "Εnd Of All Days" επανέφερε γρήγορα τον ενθουσιασμό για να μεταφερθούμε για λίγο στο ακόμα πιο μακρινό παρελθόν με το speed-αριστό "Don’t Fear The Winter" και το "Prayers Of Steel" από τις μέρες των "Avenger". To αναμενόμενο τέλος της βραδιάς ήρθε με εντατικό sing-along κατά το "Higher Than The Sky" ενώ κοινό και μπάντα αντάλλασε χαμόγελα ικανοποίησης.

Η επετειακή εμφάνιση των Rage στην Θεσσαλονίκη στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία σε μια πολύ όμορφη βραδιά γεμάτη νοσταλγία και αγαπημένα κομμάτια. Ο Peavy Wagner στέκει ακόμα αγέρωχος ενώ οι συνοδοιπόροι του δημιουργούν ένα πολύ ικανό σύνολο. Αν η μπάντα έκανε την υπέρβαση και μας αφιέρωνε λίγο περισσότερο χρόνο θα είχαμε να μιλάμε για μια ιστορική βραδιά. Ακόμα και έτσι όμως, κανείς δεν έφυγε δυσαρεστημένος από το Eightball ενώ το τέλος των Rage δεν δείχνει να έχει έρθει ακόμα.

Φωτογραφίες: Γιάννης Βόλκας