D3lta: «Η επόμενη γενιά θα λύσει το πρόβλημα»

Ο D3lta δεν είναι απλώς ένας ακόμα νέος καλλιτέχνης - είναι μια ξεχωριστή μουσική φωνή που φέρνει φρέσκο αέρα στη εγχώρια αγγλόφωνη σκηνή και όχι μόνο. Με στίχους που μιλούν κατευθείαν στην καρδιά και μελωδίες που ισορροπούν ανάμεσα στη μελαγχολία και την ελπίδα, ο D3lta διαμορφώνει τη δική του ταυτότητα στο ελληνικό μουσικό τοπίο.

Με αφορμή τις τελευταίες του κυκλοφορίες και τις επερχόμενες εμφανίσεις του, συνομιλούμε μαζί του για τις επιρροές, τις ιστορίες πίσω από τα τραγούδια του, και τη δύναμη του να μένεις αληθινός σε έναν κόσμο που αλλάζει συνεχώς.

Ας ξεκινήσουμε από την αρχή: Ποιος είναι ο Delta και πώς ξεκίνησε το ταξίδι του στη μουσική;

Ο D3lta είναι ο Ρόμπερτ, ή αλλιώς Ρομπ. Μεγάλωσα στα νότια προάστια της Αθήνας, σε ένα σπίτι που υπήρχε παντού μουσική. Η πρώτη μου επαφή με τη μουσική ήταν κατά κάποιο τρόπο «αναγκαστική». Ο πατέρας μου παίζει πιάνο και ήθελε να μάθω κι εγώ ένα μουσικό όργανο, οπότε ξεκίνησα μαθήματα πιάνου από πέντε χρονών. Δεν μου άρεσε τότε - το ένιωθα σαν αγγαρεία- αλλά σήμερα, κοιτάζοντας πίσω, είμαι πραγματικά ευγνώμων. Ήταν το πρώτο βήμα σε ένα ταξίδι που δεν ήξερα καν πως ξεκινούσε τότε...

Beatles, Doors, Bowie, Queen...

Ο ήχος σου συνδυάζει μοναδικά στοιχεία από πολλά είδη. Εσύ πώς θα περιέγραφες τη μουσική σου ταυτότητα;

Για να είμαι ειλικρινής, μου είναι δύσκολο να την προσδιορίσω, γιατί δεν βλέπω τα τραγούδια μου με εντελώς αντικειμενικό τρόπο. Με ελκύουν πολλά διαφορετικά είδη και συχνά τα αναμειγνύω με έναν τρόπο που μου φαίνεται μουσικά και αισθητικά ενδιαφέρων. Σήμερα, στην πρόβα, το συζητούσαμε με την Άλεξ που παίζει μπάσο — μου έλεγε πως δεν μπορεί να καταλάβει ακριβώς σε ποιο genre ανήκει το "Strange". Strange, isn’t it? Χαχα! Αν έπρεπε να το περιγράψω, θα έλεγα ότι ο ήχος μου έχει στοιχεία από pop, rock και alternative, αλλά με επιρροές που έρχονται έντονα από τη δεκαετία του ‘70. Με έχουν στιγματίσει καλλιτέχνες όπως οι Beatles, Doors, ο David Bowie και οι Queen. Λατρεύω το πώς συνδύαζαν πειραματισμό, μελωδία και σκηνική ταυτότητα.

Το ιδιαίτερο μουσικό και αισθητικό σου στυλ ξεχωρίζει από την πρώτη στιγμή. Πώς το έχεις διαμορφώσει μέσα στα χρόνια και τί ρόλο παίζει για σένα η εικόνα στην καλλιτεχνική έκφραση;

Νομίζω πως είτε το αντιλαμβάνεται αυτό ένας καλλιτέχνης είτε όχι, προσκαλεί τον ακροατή σε ένα ταξίδι που ξεκινάει πριν καν πατήσει play στο Spotify, αλλά από το όνομά του, την πρώτη φωτογραφία, το BIO, ακόμα και την εικόνα που θα έχει επιλέξει για εξώφυλλο του τραγουδιού. Όλα αυτά σε συνδυασμό με τη μουσική σε προσκαλούν σε ένα κόσμο όπου η μουσική που θα ακούσεις πλαισιώνεται από την εικόνα, έστω και υποσυνείδητα. Είναι κάτι που από την αρχή με είχε προσελκύσει και για αυτό αφιερώνω πολύ χρόνο σε όλες τις πλευρές της δημιουργίας για να ακούσει κάποιος την μουσική στο σωστό context - να ζήσει μια εμπειρία, όχι απλά να ακούσει ένα τραγούδι.

Τί ρόλο έπαιξε η παιδική σου ηλικία στη διαμόρφωση της καλλιτεχνικής σου ταυτότητας; Υπήρξαν στιγμές ή πρόσωπα που σε ώθησαν να ακολουθήσεις τον δρόμο της μουσικής;

Άκουγα από μικρός πολλή μουσική στο σπίτι. Ο πατέρας μου έπαιζε blues και jazz και μου έχουν μείνει έντονα χαραγμένα αυτά τα ακούσματα ενώ η μητέρα μου ήταν - και είναι! - μεγάλη φαν των Abba και γενικά της αγγλικής ποπ rock σκηνής όπως Beatles, Rolling Stones. Οι γονείς μου δεν με ώθησαν στο να κάνω μουσική αν και είναι πολύ δημιουργικοί και οι δύο, είναι κάτι που βγήκε τελείως πηγαία από μέσα μου. Ήταν μια ανάγκη να εκφραστώ για να καταλάβω βαθύτερα και πιο ουσιαστικά τον ίδιο μου τον εαυτό αλλά και τον κόσμο γύρω μου.

The kids will be alright...

Τί σε εμπνέει όταν γράφεις τραγούδια; Υπάρχουν θέματα ή ιστορίες στα οποία επιστρέφεις συχνά;

Μου αρέσει να παρατηρώ καταστάσεις, τους ανθρώπους γύρω μου, τον ίδιο μου τον εαυτό, ακόμα κι όσα βλέπω στις ειδήσεις! Όλα αυτά με επηρεάζουν με τρόπους που δεν αντιλαμβάνομαι πλήρως στην στιγμή και πολλές φορές μετατρέπονται σε τραγούδια χωρίς καν να το καταλάβω, σαν μια διαδικασία επεξεργασίας του ασυνείδητου. Για παράδειγμα, το καλοκαίρι ήμουν στην Ύδρα και είχα μια συζήτηση με δύο φίλους για τους πολέμους που συμβαίνουν γύρω μας και πώς εμείς μένουμε άπραγοι ενώ παιδιά σκοτώνονται κάθε μέρα κυριολεκτικά δίπλα μας. Το βράδυ μόλις γύρισα, είχα αρκετή ένταση κι έγραψα ένα τραγούδι που λέγεται "The Kids Will Be Alright", που είναι μια έκφραση που χρησιμοποιούν οι Άγγλοι και σημαίνει πως η επόμενη γενιά θα λύσει το πρόβλημα.

Μπορείς να μας περιγράψεις τη δημιουργική σου διαδικασία; Από πού ξεκινάς και πώς καταλήγεις σε ένα ολοκληρωμένο κομμάτι;

Όταν ξεκινάω να γράφω ένα τραγούδι συνήθως θα κυνηγήσω ένα συναίσθημα και θα προσπαθήσω να το αποτυπώσω μουσικά όσο πιο άρτια μπορώ μαζί με μελωδία και αρμονία. Την στιγμή που γίνεται αυτό πολλές φορές εάν αισθανθώ πως η μουσική που γράφω εκφράζει το συναίσθημα, χωρίς να έχω προσδιορίσει το θέμα ακόμα, θα ψιθυρίσω κάποιες λέξεις που ξεπηδάνε από το ασυνείδητο, ενώ προσπαθώ μετά να σχηματίσω ένα παζλ και να καταλάβω για ποιο θέμα μιλάει το τραγούδι. Πολλές φορές έχω γράψει τραγούδια μην ξέροντας ακριβώς σε ποιο θέμα ή άνθρωπο αναφέρομαι αλλά προσπαθώ και εγώ να μαντέψω από τους στίχους. Η στιγμή που ξέρω πως ένα τραγούδι έχει τελειώσει είναι όταν το παίζω και αισθάνομαι μια ολοκλήρωση, σαν να μην του λείπει τίποτα όπως ένας πίνακας που αντικατοπτρίζει με ακρίβεια ένα αντικείμενο.

Υπάρχει κάποιο τραγούδι στη δισκογραφία σου που νιώθεις ιδιαίτερα προσωπικό ή καθοριστικό για εσένα; Ποια είναι η ιστορία του;

Ναι, υπάρχει ένα τραγούδι που δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα - πιθανότατα θα είναι το επόμενο - και λέγεται "Mad About It". Το έγραψα τον περασμένο Δεκέμβρη, μετά από ένα σχόλιο που με χτύπησε κάπως. Ο μάνατζέρ μου μου είπε πως ήταν σπίτι του με κάποια στελέχη δισκογραφικών και άκουγαν τα τραγούδια μου. Κάποιος από αυτούς είπε: «...πολύ καλός ο D3lta, αλλά δεν πειραματίζεται ιδιαίτερα. Ξέρουμε πλέον τί να περιμένουμε από αυτόν». Επειδή είμαι λίγο αντιδραστικός σαν άνθρωπος, αυτό το σχόλιο με ενόχλησε. Με έσπρωξε να βγω έξω από τα καλλιτεχνικά μου όρια και να γράψω κάτι εντελώς απρόσμενο. Και τελικά το "Mad About It" είναι ένα από τα πιο αγαπημένα κομμάτια που έχω ηχογραφήσει μέχρι σήμερα. Για μένα ήταν καθοριστικό γιατί μου υπενθύμισε κάτι που είναι εύκολο να ξεχάσεις όταν η μουσική γίνεται επάγγελμα· ότι πρέπει να περνάς καλά γράφοντας, να διασκεδάζεις, να πειραματίζεσαι, να θυμάσαι γιατί το κάνεις εξ αρχής.

...ήταν μια στιγμή που συνειδητοποίησα πως τίποτα δεν είναι αδύνατο

Πώς ένιωσες όταν το BBC έκανε αναφορά στη δουλειά σου; Θεωρείς ότι αυτή η αναγνώριση έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην πορεία σου στο Ηνωμένο Βασίλειο;

Ναι, ήταν μια στιγμή που συνειδητοποίησα πως τίποτα δεν είναι αδύνατο. Όταν είδα το όνομα μου ανάμεσα στους υπόλοιπους καλλιτέχνες που έπαιξαν σε αυτή την εκπομπή, είχα «μείνει» που σε μια τέτοια λίστα ανήκα κι εγώ κάπου μέσα. Σίγουρα βοήθησε αλλά είναι μια αναγνώριση ανάμεσα σε μια σειρά μικρότερων αναγνωρίσεων που έχει βοηθήσει την πορεία μου εδώ. Προσπαθώ να δίνω όλο μου τον εαυτό σε ό,τι κάνω, είτε είναι μια συναυλία με δυο χιλιάδες κόσμο, είτε μπροστά σε οκτώ άτομα που έπαιξα στην Ιρλανδία πρόσφατα, και αυτό το ήθος νομίζω πως με έχει βοηθήσει σε μια τόσο ανταγωνιστική σκηνή όπως είναι η Αγγλία.

Πώς είναι για σένα η εμπειρία του να ζεις και να δημιουργείς μεταξύ δύο κόσμων - της Ελλάδας και του Ηνωμένου Βασιλείου; Τροφοδοτεί αυτή η διπλή ταυτότητα τη μουσική σου;

Σίγουρα. Αν και πλέον ζω κυρίως στο Λονδίνο, νιώθω ότι κουβαλάω και τους δύο κόσμους μέσα μου. Το Λονδίνο με τον ρυθμό του, τη διαφορετικότητα, τον πολυ-πολιτισμό του και το γεγονός ότι κάνω παρέα με Άγγλους έχουν επηρεάσει αρκετά τους στίχους που γράφω και τον τρόπο που εκφράζομαι στα Αγγλικά. Ταυτόχρονα, όμως, η Ελλάδα είναι το σπίτι μου. Είναι ο ήλιος, η θάλασσα, η εφηβεία μου, η πρώτη μου μπάντα, οι πρώτες μου συναυλίες. Υπάρχει αυτή η νοσταλγία και το συναίσθημα, που έρχεται κάθε φορά που επιστρέφω ή που γράφω κάτι πιο προσωπικό. Οπότε, ναι, αυτή η διπλή ταυτότητα του να είμαι ταυτόχρονα Έλληνας και πιο ευθύς στην έκφραση, και παράλληλα Βρετανός, δίνει στη μουσική μου έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα. Σα να βλέπεις τον κόσμο με δύο διαφορετικά φίλτρα ταυτόχρονα.

Έχεις παίξει σε διάφορους χώρους και σκηνές. Ποια εμφάνιση έχει μείνει πιο έντονα στη μνήμη σου και γιατί;

Η βραδιά στη Γλασκώβη που παίξαμε για την περιοδεία με τους Scouting For Girls - επειδή μας κόπηκε το ρεύμα κατά την διάρκεια του show. Την στιγμή εκείνη κοιταζόμαστε μεταξύ μας με τα παιδιά από την μπάντα, συνειδητοποιούμε ότι δεν ακούγεται τίποτα έξω και μας πιάνουν τα γέλια πάνω στη σκηνή. Ο κόσμος αρχίζει να χειροκροτάει, παίρνω την κιθάρα και παίζω το "Hey You" μόνος μου σε μια αίθουσα με 1500 άτομα. Τη στιγμή εκείνη έκαναν όλοι ησυχία για να ακούσουν, ήταν πραγματικά εντυπωσιακό. Αφού πολλοί δεν τα κατάφερναν επειδή ήταν πολύ μακριά, τραγούδησαν Ηey You Hey You και ευτυχώς επέστρεψε το ρεύμα και ολοκληρώσαμε το σετ. Ήταν μια εμπειρία που θα θυμάμαι σε όλη μου τη ζωή!

Έχεις μουσικούς ήρωες που έχουν διαμορφώσει τον ήχο σου;

Θαυμάζω αρκετούς καλλιτέχνες και δεν θα έλεγα πως ένας συγκεκριμένος είναι η κύρια επιρροή στον ήχο μου. Περισσότερο θα έλεγα πως με έχει επηρεάσει η δεκαετία των ‘70s , ο ήχος των οργάνων και το συναίσθημα του να παίζει μια μπάντα μαζί είναι κάτι που μου αρέσει πολύ. Επίσης μου αρέσει πολύ ο πειραματισμός στον ήχο εκείνης της εποχής, αν και οι στίχοι πλέον - ειδικά στην pop - που είναι πιο συγκεκριμένοι και περιγραφικοί με λεπτομέρειες μου αρέσουν περισσότερο.

Δεν έχω μεγάλη δισκογραφική και με έχει βοηθήσει να διατηρήσω την αυθεντικότητά μου

Η μουσική βιομηχανία έχει τις δυσκολίες της. Τί σε κρατάει δημιουργικό ως ανεξάρτητο καλλιτέχνη;

Νομίζω το ότι δεν έχω μεγάλη δισκογραφική με έχει βοηθήσει να διατηρήσω την αυθεντικότητά μου και να κάνω πράγματα που εμένα μου φαίνονται ενδιαφέροντα. Το δύσκολο όμως του να μην έχω δισκογραφική είναι πως πρέπει να κάνω πολλές δουλειές, πέραν της μουσικής, μόνος μου, όπως π.χ. τα social ή να οργανώνω live, να στέλνω αιτήσεις σε φεστιβάλ κ.λπ.. Σίγουρα θα ήθελα κάποια στιγμή να είμαι σε μεγάλη δισκογραφική αλλά δεν θα αλλοίωνα τις αξίες που έχω ως καλλιτέχνης και την τέχνη που θέλω να δημιουργώ.

Αν κάποιος ακούει τη μουσική σου για πρώτη φορά, με ποιο κομμάτι θα του πρότεινες να ξεκινήσει - και γιατί;

Θα έλεγα να ξεκινήσει με το "Strange" επειδή στατιστικά είναι το τραγούδι που μάλλον θα του αρέσει περισσότερο.. Χα χα! Αλλά επειδή είναι τόσο διαφορετική η μουσική μου θα έλεγα εάν του αρέσει η rock να ξεκινήσει με "Lonely Together" ή "Hello", εάν του αρέσουν οι μπαλάντες με το "Ηey You", και εάν η ακουστική κιθάρα και τα πιο upbeat τραγούδια τότε με το "Strange" ή το "Blabbermouth".

Η ενέργεια θα είναι out of this world!

Την ερχόμενη εβδομάδα ακολουθεί μία μίνι περιοδεία τεσσάρων σταθμών σε Ιωάννινα, Θεσσαλονίκη, Αθήνα και Πάτρα. Ποιές είναι οι προσδοκίες σου και τί θα πρέπει να περιμένει το κοινό;

Πραγματικά ανυπομονώ. Κάθε περιοδεία που κάνουμε γίνεται όλο και πιο όμορφη. Αλήθεια αισθάνομαι σαν να είμαστε μια οικογένεια που συνεχώς μεγαλώνει. Θα παίξουμε τα τραγούδια που αγαπάει πολύ το ελληνικό κοινό φυσικά όπως το "Strange", το "Happy Out Of Love" και το "Blabbermouth" που κυκλοφόρησε πρόσφατα και η Ελλάδα βλέπουμε το αγαπάει πολύ, αλλά και καινούργια τραγούδια που θα είναι στον δίσκο που θα βγει προς το τέλος του χρόνου. Θέλω πολύ να δω την αντίδραση του κόσμου επειδή νομίζω πως η ενέργεια που έχουν μερικά από τα καινούργια τραγούδια είναι out of this world!

Ένα από τα πιο ωραία live venues στον κόσμο

Μόλις ανακοινώθηκε ότι θα ανοίξεις την μεγάλη συναυλία των Kaleo στο Λυκαβηττό! Για ποιο μεγάλο όνομα θα ήταν το opening act των ονείρων σου και σε ποιον χώρο;

Δεν το λέω έτσι αλλά είναι για μένα μεγάλο bucket list moment το να ανοίξω τους Kaleo! Είναι μια μπάντα που όταν άκουσα το "Way Down We Go" πρώτη φορά το 2015 είχα μείνει! Θυμάμαι ήμουν σπίτι ενός φίλου και η κοπέλα μου τότε μου το είχε βάλει. Από εκείνη την στιγμή περίμενα κάθε release, έβλεπα κάθε συνέντευξη στο YouTube σαν μανιακός και τους είδα από κοντά το 2017 όταν είχαν έρθει στο Piraeus Academy - το παλιό που ήταν πιο μεγάλο - και μου είχαν αρέσει πάρα πολύ. Αλήθεια είναι τεράστια τιμή μου που θα μοιραστώ την ίδια σκηνή μαζί τους και το θέατρο του Λυκαβηττού επίσης είναι από τα πιο ωραία live venues στον κόσμο.

SPRING TOUR DATES

21 Μαΐου - Ιωάννινα, Studio 203
22 Μαΐου - Θεσσαλονίκη, Eightball Club
23 Μαΐου - Αθήνα, Piraeus Club Academy
24 Μαΐου - Πάτρα, Frida Stage