Blut Aus Nord

Στα τέλη της δεκαετίας του ‘80 και στα δικά μου πρώτα χρόνια εφηβείας, προβλήθηκε από την κρατική τηλεόραση μια σουρρεαλιστική, ψυχεδελική σειρά κινουμένων σχεδίων από τον Καναδά, που ονομαζόταν "Ο Μυστικός Σιδηρόδρομος" και που για κάποιον, ανεξήγητο για την τότε ηλικία μου λόγο, στηνόμουν μπροστά στην οθονή και παρακολουθούσα φανατικά. Σε αυτή την σειρά, ο πρωταγωνιστής Simon ήταν επίσης ένα μικρό παιδί που κάθε βράδυ, μετά την καληνύχτα από τους γονείς του, κατέβαινε κρυφά στο υπόγειο του σπιτιού του και περίμενε ένα μυστήριο τραίνο να περάσει, με οδηγό τον Κύριο Παράξενο και τη γάτα του Μέλανι, για να τον πάρουν μαζί τους σε περίεργα, απίστευτα ταξίδια σε διάφορους κόσμους, είτε πολύχρωμους γεμάτους ήχους και ζαχαρωτά, είτε σκοτεινούς, γκρίζους και κατοικημένους από βρυκόλακες και άλλα πλάσματα της νύχτας. Η προσμονή μου για το τι είδος κόσμου θα επισκεφθούμε μαζί με τον Simon και την παρέα του κάθε εβδομάδα, ήταν ίσως το μεγαλύτερό μου πάθος μαζί με την μουσική και το Star Trek εκείνη την περίοδο.

Ο ιθύνων νους των Blut Aus Nord, Vindsval, γεννήθηκε περίπου την ίδια χρονιά με τη δημιουργία του "Μυστικού Σιδηρόδρομου" και ήταν περίπου στην ηλικία που ήμουν εγώ όταν παρακολουθούσα την σειρά, όταν δημιούργησε το ντεμπούτο της μπάντας, "Ultima Thulée", το πρώτο βήμα σε μια πορεία 30 ετών πια. Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια που ασχολούμαι με την μουσική των BAN, φέρνω πολύ συχνά την αγαπημένη μου Καναδική σειρά στις σκέψεις μου, ειδικά όταν προσμένω νέα κυκλοφορία τους. Κάθε νέο τραγούδι πριν την ολοκληρωμένη κυκλοφορία και φυσικά η απόκτηση κάθε album, είναι η αναμονή σε έναν σκοτεινό, περίεργο σιδηροδρομικό σταθμό και οι νότες του Vidsval έρχονται ως άλλος Κύριος Παράξενος για να με οδηγήσουν σε κόσμους πολύ συχνά ανεξερεύνητους, τις περισσότερες φορές γκροτέσκα όμορφους, σίγουρα σαγηνευτικούς και ευφάνταστους, ακόμα και αν στο τέλος δεν μου μένει κάτι από το ταξίδι σε κάποιους από αυτούς.

Το επεισόδιο "Αιθέριοι Ορίζοντες" είναι το δέκατο έκτο της σειράς μέσα σε αυτές τις τρεις δεκαετίες, ερχόμενο μετά από δύο επεισόδια "Disharmonium", τα οποία εξερεύνησαν τον κοσμικό τρόμο και Κθουλικά τοπία, με το πρώτο ("Undreamable Abysses") να το κάνει λίγο πιο επιτυχημένα από το δεύτερο ("Nahab"). Ποτέ δεν ξέρεις πραγματικά τι κόσμο θα δημιουργήσουν οι ΒΑΝ στο επόμενο βήμα και μια μικρή πτυχή αυτής της έκπληξης, μας εξέθεσε σχεδόν τρεις μήνες πριν κυκλοφορήσει το album, το τραγούδι "Shadows Breathe First", αποκαλύπτοντας ένα κομμάτι του χάρτη για μια χώρα πιο μελωδική, πιο μελαγχολική από αυτές των προγόνων του, ένα μικρό έπος με τις επιβλητικές avant-black στιγμές του και τα καθαρά (σε κιθάρες και φωνητικά) post-punk περάσματά του.

Ο ολοκληρωμένος χάρτης του "Ethereal Horizons" αποκαλύπτει από τον τίτλο του και μόνο, την πιο εύβατη πορεία αυτού του ταξιδιού, που αν όμως δεν προσέξεις, μπορεί να γίνει άβατη, χωρίς να σε ρίχνει σε γκρεμούς και χάσματα, ακόμα και αν το δεύτερο single "The Ordeal" δείχνει να σε οδηγεί προς τα εκεί - ευτυχώς, μόνο αυτό. Αν θα έπρεπε να παραλληλίσω αυτό το ταξίδι των Γάλλων με κάποια προηγούμενη στιγμή τους, θα ανέφερα χωρίς δέυτερη σκέψη ένα πάντρεμα του μελωδικότατου "Hallucinogen" που κυκλοφόρησε λίγο πριν την έναρξη της πανδημίας και λειτούργησε θαυμάσια σαν αυτό που λέει ο τίτλος του σε δύσκολα χρόνια ως θεραπευτική βοήθεια και την σκυθρωπή, θλιμμένη τριλογία των "Memoria Vetusta", ειδικά του τρίτου μέρους "Saturnian Poetry".

Καθε ακρόαση, με έφερε ακόμα πιο κοντά στο όραμα του Vindsval, καθώς ρίχνει φως στις σκιές των ηχοτοπίων και αποκαλύπτει την αληθινή μαγεία του δημιουργήματος. Το "Shadows Breathe First" παραμένει ιδανικός οδηγός, ανοίγοντας το album, ενώ το ψυχεδελικό "Seclusion" που ακολουθεί, λειτουργεί σαν τέλειος κρίκος αφήγησης για την ιστορία πίσω από τις αιθέριες νότες του Ορίζοντα. Το δεύτερο μισό του album, με τα δύο τραγούδια "What Burns Now Listens" και το καταληκτικό, δωδεκάλεπτο έπος "The End Becomes Grace", με το ιντερλούδιο "Twin Suns Reverie" να στέκεται με το κινηματογραφικό του ambient σαν cliffhanger ανάμεσα, τα νιώθω πάντα σαν ένα εικοσάλεπτο τραγούδι, απρόσκοπτο από κενά και αλλαγές διαθέσεων. Η πιο μαγική στιγμή του album όμως, βρίσκεται στο κέντρο του πυρήνα της Αιθέριας Γης και τιτλοφορείται "The Fall Opens The Sky", μια από τις πιο υπέροχες στιγμές των Blut Aus Nord που άνετα στέκεται στις κορυφές των 30 χρόνων τους, ένα τραγούδι που εύκολα θα ονόμαζα πρώτο σε κάποιον που δεν έχει ακούσει ποτέ αυτή την μπάντα και θα μου ζητούσε ένα δείγμα για να ξεκινήσει.

Ο Vindsval είπε για το "Ethereal Horizons" πως ο σκοπός του είναι να σε πάει σε ένα μέρος πολύ, πολύ μακριά. Εγώ θα πω πως όχι απλά το κατάφερε, αλλά έχει χαρίσει εισιτήριο διαρκείας για άμεση πρόσβαση σε εκείνο το μέρος που είναι πολύ, πολύ πιο όμορφο από αυτό στο οποίο ξυπνάμε κάθε μέρα, γεφυρώνοντας την πραγματικότητα με το ατμοσφαιρικό, το αιθέριο, τόσο περίτεχνα.

Ο μυστικός σιδηρόδρομος άνοιξε ξανά, το Αιθέριο βαγόνι είναι πολυτελές και ονειρικά άνετο, ο χάρτης είναι πανέμορφος σαν το εξώφυλλο του "…Horizons" και ορίζει το mindset, το ταξίδι έχει ήδη ξεκινήσει, η μουσική μαγεία θριάμβευσε και πάλι.

Bandcamp