ArcTanGent Festival (Cult Of Luna, Tesseract, Opeth, Amenra, Zeal & Ardor, Leprous, Alcest, Mono, κ.α) @ Bristol, Αγγλία, 18-20/08/22

Μια αξέχαστη φεστιβαλική εμπειρία, με line-up που δε θα βρεις πουθενά αλλού στον κόσμο!

Από τον Στέλιο Μπαρμπουνάκη, 28/09/2022 @ 21:32

ArcTanGent, ή αλλιώς, το καλύτερο μικρό φεστιβάλ της Μεγάλης Βρετανίας! Μετά από αναγκαστικό διάλειμμα λόγω πανδημίας, το ATG επέστρεψε. Τι μας προσέφερε; Άρτια διοργάνωση, με το χρονοδιάγραμμα να τηρείται στο ακέραιο, χαλαρό κόσμο που δεν παίρνει τον εαυτό του πολύ στα σοβαρά, και line-up -που όπως μας υποσχέθηκαν οι διοργανωτές, δεν θα έβρισκες πουθενά αλλού στον κόσμο! Α, και κάτι ακόμα, silent disco! Το ότι -και- φέτος η αφρόκρεμα του μοντέρνου προοδευτικού ήχου αποφάσισε να παρελάσει από τα πέντε stages του ATG, έχει τη δική του σημειολογία, το δε sold out που ανακοινώθηκε λίγες μέρες πριν από το φεστιβάλ, ήταν απόλυτα αναμενόμενο.

Ημέρα 01 | Πέμπτη

Ομολογώ ότι ταξιδεύοντας από Ελλάδα σε μια δύσκολη περίοδο για τις αεροπορικές εταιρείες, με καθυστερήσεις και ακυρώσεις πτήσεων, η απουσία μου απο την πρώτη μέρα του φεστιβάλ, μου στέρησε ορισμένες αγαπημένες μπάντες. Είναι αμαρτία. With all that been said...

ArcTanGent Festival - Amenra

Όταν ο ήλιος άρχισε να σβήνει στον μακρινό ορίζοντα, ο σκοτεινός καμβάς της εκκλησίας του Ra έβαψε το ArcTanGent. Οι σκιές των Amenra άρχισαν τα εμφανίζονται. Ξεκινώντας με τα "Razoreater", "Am Kreuz", τα τερατώδη, μονολιθικά riff των Vandekerckhove και Bossu χτυπιόντουσαν ανά κύματα με την οδυνηρή κραυγή του Colin Van Eeckhout. Ακόμα και οι πιο ήσυχες στιγμές ήταν έντονες και ασφυκτικές, με την ένταση να ενισχύεται -συνειδητά- από τον κλειστοφοβικό lightshow και τις κατατονικές προβολές. Με τα Mass VI και De Doorn, οι Βέλγοι post-metallers παρέδωσαν χρυσά αγκάθια στις μάζες που πρόθυμα άπλωσαν τα χέρια για να τα δεχτούν. Ενώ οι πληγές κλείνουν με το χρόνο, τούτη η εμφάνιση θαρρώ θα αργήσει να ξεχαστεί.

SETLIST

Razoreater
Am Kreuz
De Evenmens
A Solitary Reign
Diaken

ArcTanGent Festival - Cult Of Luna

Όλοι μας ανεξαιρέτως ξεκινήσαμε τη μετανάστευση στην κεντρική σκηνή για τους headliners της Πέμπτης. Οι αειθαλείς Cult Of Luna δεν χάνουν χρόνο για να εδραιώσουν τη θέση τους ως το βαρύτερο συγκρότημα στο σύμπαν! Το lightshow επιβλητικό, και χωρίς να λεχθεί ούτε λέξη ανάμεσα στα κομμάτια, οι Σουηδοί ξετυλίγουν τη μία post-metal οδύσσεια μετά την άλλη. Από τον εναρκτήριο συναγερμό του "Cold Burn", στο κατακλυσμό του "I, The Weapon", του μακρινού, σαφώς υποτιμημένου Vertikal και ως τα πιο πρόσφατα "The Silent man" και "Blood Upon Stone", οι Cult Of Luna έθεσαν τον πήχη στα ουράνια, ώς μια από τις καλύτερες μπάντες που θα δείτε ποτέ ζωντανά.

SETLIST

Cold Burn 
Nightwalkers
I: The Weapon
Ghost Trail
Disharmonia 
In Awe Of 
The Silent Man
Blood Upon Stone

Ημέρα 02 | Παρασκευή

Η καλή -επόμενη- μέρα από το πρωί φαίνεται, η ώρα δείχνει 11:00 και οι μαυροφορεμένοι Five The Hierophant ανεβαίνουν στο γεμάτο Main stage του ArcTanGent προσκαλώντας τους πιστούς, σε μια μυστικιστική εμπειρία άνευ προηγουμένου! Με σύμμαχο τον καλό ήχο, που όσο περνούσε η ώρα γινόταν όλο και καλύτερος, η doom Jazz πεντάδα μας παρέδωσε στο οργανωμένο χάος με τα "Fire From A Frozen Cloud" και "Queen Over Phlegethon".

ArcTanGent Festival - MOL

Η πρώτη επίσκεψη στον χώρο του Yohkai έγινε για τους πολύ ενεργητικούς και "μετρημένους" crossover rockers Heisa. Ευχάριστη έκπληξη οι Φλαμανδοί, με τεχνική και τσαμπουκά πάνω στο stage. 35 λεπτά μετά, στο Main stage οι Ηippotraktor θα μας επιβεβαιώσουν πως είναι μια ανερχόμενη δύναμη στο σύγχρονο progressive metal. Στα highlights οι εκτελέσεις κομματιών όπως τα "Manifest The Mountains", "Mover Of Skies" και "Beacons". Πίσω στο Yohkai για τους Νορβηγούς Astrosaur, που μαζί με τους Ηippotraktor ανήκουν στο roster της Pelagic Records. Με έναν καλό δίσκο στις αποσκευές τους, οι προσδοκίες ήταν υψηλές… αλλά, διάολε, ενώ είναι μια εξαιρετική μπάντα, η απόδοση πάνω στη σκηνή και ο ήχος τους ήταν το λιγότερο απογοητευτικός. Ωστόσο, η μέρα ήταν ακόμα ζωντανή και οι Δανοί MØL γκρέμισαν το Main Stage του ArcTanGent με το λυρικό και ογκώδες blackgaze τους! Στα highlight, τα "Photophobic" -με το διπλό stage diving (φώτο) του τραγουδιστή Sternkopf, και "Βruma" όπου μέσα από το πλήθος μας δήλωσε με ειλικρίνεια "this is not about us, this is about you", και η τρίχα κάγκελο! Οι MØL βρίσκονται σε τροχιά εκτόξευσης.

ArcTanGent Festival - Covet

Διπλό "σφηνάκι" με το δυναμικό sludge duo των Tuskar στη σκηνή του BX3, συν τους δημοφιλείς Covet στο Main Stage! Πρόκειται για δύο εξαιρετικές περιπτώσεις, με την Yvette Young των δεύτερων να παίρνει τα ηνία και να κερδίζει αμέσως τον κόσμο με το μοναδικό -ολόδικό της- κιθαριστικό στιλ. Με όλα τα αυτά η ώρα έχει φτάσει 16:00 και το βήμα στο Main Stage θα πάρουν οι Oranssi Pazuzu. Με τις πρώτες νότες του σχεδόν ψυχωτικού "Ilmestys", οι Φινλανδοί μάστορες της ακραίας ψυχεδέλειας μας έβγαλαν προοδευτικά απο το σκοτάδι στο απόλυτο φώς! Τα "Uusi Τeknokratia", "Värähtelijä" και "Kuulen ääniä maan Αlta" που ακολούθησαν μας ενίσχυσαν την πεποίθηση ότι βρίσκονται στην κορυφή του extreme metal σήμερα! Γρήγορη μετάβαση στο Bixler για τους Βruit. Με πολύ κόσμο να περιμένει από νωρίς για να δει τους Γάλλους post-rockers, η αναμονή λόγω τεχνικών προβλημάτων μάλλον κράτησε παραπάνω από το αναμενόμενο, με αποτέλεσμα να παίξουν μόνο το "Industry", συνολικής διάρκειας 12 λεπτών. Φτάσαμε στην πηγή αλλά δεν ξεδιψάσαμε. Νext! Η επιλογή ανάμεσα σε Caspian και Arabrot ήταν από την αρχή πολύ δύσκολη, με αποτέλεσμα να μοιράσω τον χρόνο ανάμεσα τους. Το "Flowers Of Light" των Αμερικανών και το "Kinks Of The Heart" των Νορβηγών ξεχώρισαν με ευκολία από τα σετ τους, επιβραβεύοντας όσους ακροατές επέλεξαν να μοιράσουν το χρόνο τους.

ArcTanGent Festival - Rivers Of Nihil

Ο καιρός εξακολουθούσε να είναι καλός με τα δεδομένα της Αγγλίας και οι Rivers of Nihil με το εξαιρετικό The Work στις αποσκευές τους, ετοιμάζονταν να πιάσουν δουλειά στο Bixler! "The Silent Life", "Sand Baptism", "Focus" και οι οπαδοί με την προτροπή του καταϊδρωμένου Jake Dieffenbach έχουν ξεκινήσει τα mosh pit! Με πολύ και πιστό κοινό οι Αμερικάνοι κλείνουν το σετ θριαμβευτικά με τα "Home" και "Where Owls Know My Name". Από κοντά στη σκηνή και ο τραγουδιστής Sternkopf των MØL, επιβεβαιώνοντας τη φήμη του πόσο "δεμένοι" είναι μεταξύ τους οι μουσικοί στο Arctangent.

Ξεκινώντας απο το 2014 αυτή ήταν η τρίτη παρουσία των Mono στο φεστιβάλ. Για μένα αυτή θα ήταν η δεύτερη φορά που θα τους έβλεπα, με την πρώτη να θεωρείται κάλλιστα η συναυλία της ζωής μου! Τόσο επιδραστικοί είναι οι Ιάπωνες στην ιστορία της σύγχρονης μουσικής. Ξεκίνησαν με "Riptide" και "Imperfect Things" απο το Pilgrimage Of The Soul του 2021, συνέχισαν με "Nowhere, Now Here", "Halcyon (Beautiful Days)" και έκλεισαν με το all time classic "Ashes In The Snow". Η ώρα δείχνει 20:30. Δίπλα από την κεντρική σκηνή, στο Bixler, οι τοπικοί ήρωες Scalping -που δηλώνουν οπαδοί τόσο της σκηνής του Bristol, όσο και του heavy metal- ετοιμάζουν τα μπλιμπλίκια τους και ξεκουρδίζουν τις κιθάρες τους. Με τα "Remain In stasis" και "Flashforward" απο το ολόφρεσκο Void να εντυπωσιάζουν, οι πιτσιρικάδες μάλλον θα κερδίσουν στην ενότητα: καλύτερη μου ανακάλυψη!

ArcTanGent Festival - Zeal And Ardor

Δεν είναι απλή υπόθεση για τον Manuel Gagneux, τα όσα σπουδαία έχει καταφέρει με τους Zeal & Ardor. Προερχόμενος απο τον underground χώρο, με μόνο μια χούφτα χρόνια να έχουν περάσει από τη breakthrough κυκλοφορία του Devil is Fine, ο Αμερικανοελβετός έχει φτάσει σε επίπεδα αποδοχής superstar.

Στα της εμφάνισης, το φετινό ομώνυμο πόνημα είχε την τιμητική του και για μια ώρα, το φιλόξενο Υohkai απορρόφησε τους κραδασμούς απ’ το physicality και τις ιαχές του κοινού. Ο ήχος ήταν υποδειγματικός, με μοναδικό αρνητικό -σε μια επαγγελματική εμφάνιση- η σχεδόν διεκπεραιωτική λογική στην απόδοση του setlist.

SETLIST

(Zeal & Ardor)

Church Burns 
Götterdämmerung
Ship On Fire
Row Row
Blood In The River
Gravedigger's Chant
Run
We Can't Be Found 
Trust No One
Death To the Holy
Don't You Dare
Devil Is Fine
I Caught You
Feed The Machine
Baphomet

ArcTanGent Festival - TesseracT

Φανερά περισσότερος ο κόσμος, με νεότερους βρετανούς που επέλεξαν να ταξιδέψουν στο Bristol για τους headliners TesseracT. Ψηλά ο πήχης, μεγάλη και η προσμονή του κόσμου που βούλιαξε την κεντρική σκηνή. Το lightshow ξεκινάει και χωρίς να χάσει χρόνο ο χαρισματικός performer Tompkins δημιουργεί τις ιδανικές συνθήκες για ένα ξεχωριστό δίωρο. Χαμούλης με "Οf Matter" και sing along από νωρίς στο "King". Οι κιθάρες αρκετά πίσω σε σχέση με το πεντάχορδο του Williams, τα slap του οποίου ράγισαν βουνά. Τα Alter stage και Sonder, ήταν οι βασικές δεξαμενές απ’ όπου άντλησαν την ενέργειά τους οι TesseracT, σε μια -μέχρι το τέλος- ηγετική εμφάνιση, αντάξια του headliner ενός προοδευτικού φεστιβάλ. The king has all the king has all…

SETLIST

Of Matter - Proxy
Of Matter - Retrospect
Of Matter - Resist
King
Beneath My Skin
Of Energy - Singularity
Of Energy - Embers
Concealing Fate, Part 1: Acceptance
Concealing Fate, Part 2: Deception
Concealing Fate, Part 3: The Impossible
Natural Disaster
Dystopia
Tourniquet
Of Mind - Nocturne
Juno

Ημέρα 03 | Σάββατο

ArcTanGent Festival - Jo Quail

Πρωινό καφεδάκι στο διαμορφωμένο χώρο με τις αχυρόμπαλες, έξω από το Elephant in the Bar, όπου υπήρχε το merch. Κόσμος και χαλαρή κουβεντούλα με τα παρελκόμενα του φεστιβάλ. Αρχή 2ης μέρας με τους Garganjua στη σκηνή του Bixler να ξεδιπλώσουν τα λασπωμένα τους riff, με τα "New Sun" και "Light Bearer" να ικανοποιούν τους φίλους του post-sludge. Ωραία εμφάνιση από τους Βρετανούς. Μετάβαση ξανά στο Μain Stage. Πολύς και ήσυχος o κόσμος για να απολαύσει την contemporary εμφάνιση της Jo Quail. Ο πρώτος προσωπικό της δίσκος "From The Sea" είχε την τιμητική του σε 35 λεπτά "πειραγμένης" κλασικής μουσικής. Με σύμμαχο της το τσέλο, τη λουπιέρα και τα πεταλάκια της, η συμπαθής Jo μας ταξίδεψε στα καταπράσινα λιβάδια εκτός του φεστιβάλ, μέχρι και τη θάλασσα. Αναγέννηση.

ArcTanGent Festival - Conjurer

Κατευθυνόμενος προς Bixler και Yohkai -για να ακούσω στη σειρά Kokomo και The Hirsch Εffeκt, σκεφτόμουν μουσικές τύπου Σοπέν και Philip Glass. Εντυπώσεις που γρήγορα έσβησε το σκοτεινό, ρωσοκυκλικό post-rock των Κokomo, με αποκορύφωμα τη συναισθηματική έκρηξη στο "Narcosis". Λεπτά αργότερα, η συνθετική παράνοια βρήκε αντιπρόσωπο στους The Hirsch Effekt, με τους Γερμανούς να διαλέγουν τα "Xenophobia", "Nares" και "Gregaer" για να μας παρουσιάσουν τα χίλια και ένα πρόσωπα της metal του σήμερα. Το crescendo από την κλασική μουσική στη metal μουσική είχε ολοκληρωθεί. Η μήπως όχι; Στην κεντρική σκηνή η εκδίκηση του σκληρού ήχου ήρθε ως τιμωρία στην ύβρη. Η κτηνώδης ενέργεια, οι βιτριολικοί στίχοι, οι ασήκωτες κιθάρες, οι Conjurer ή αλλιώς η μαύρη τρύπα που καταπίνει κάθε ελπίδα. Το επίπεδο της έντασης ήταν στο υψηλότερο επίπεδο, με τέσσερις κομμάταρους απο το προλιφικό "Mire" και τρεις απο το "Pathos", οι νέοι σφετεριστές στον θρόνο του ακραίου metal, μας έδωσαν τα μυαλά στα χέρια (sic) με καταθέσεις ιδρώτα και αίματος στα "Choke" και "Retch".

ArcTanGent Festival - Emma Ruth Rundle

Επόμενη στάση: Famyne. Το καταμεσήμερο και η ζέστη δεν πτόησε καθόλου τους φίλους του ορθόδοξου doom, που παραβρέθηκαν στο Bixler για τη νέα ελπίδα της βρετανικής σκηνής. Με συγκριτικό πλεονέκτημα τις στιβαρές δομές, τον ήχο οδοστρωτήρα και την ποιότητα του τραγουδιστή τους Tom Vane κέρδισαν τη μέρα, ξεδιπλώνοντας την ολότητα του πρόσφατου "II: The Ground Below". Τα σκορπισμένα παιδιά του Ozzy και του Tony έχουν κάθε λόγο να χαμογελούν. Ιδανική θα έλεγα συγκυρία για την Emma Ruth Rundle που εμφανιζόταν στο Yohkai να μας πάρει κάτω από τις μαύρες της φτερούγες, βάζοντας όμως έναν όρο. Θα ήταν ένα ταξίδι μοναχικό, δίχως ηλεκτρισμό. Μια κλασική κιθάρα και ένα πιάνο οι μοναδικοί μας συνεπιβάτες. Αναμενόμενα, τα τραγούδια που επέλεξε η Emma Ruth εξ ολοκλήρου απο το "Engine Of Hell", ήταν τόσο προσωπικά και καθαρτικά σε σημείο που σε έκαναν να νιώθεις άβολα. Η θεματολογία γνωστή: Θάνατος, χωρισμός, πόνος. Το κλάμα στο σπαρακτικό "In My Afterlife" επισφράγισε την κατάθεση ψυχής της Emma Ruth. Αλλαγή σελίδας και περιεχομένου. "Σφηνάκι" στο Mainstage με The Armed σε ultrapop φρενίτιδα. Οι τύποι έκαναν show, φτύνοντας Yeah, yeah, yeah στο "All Futures" και πετώντας -στο ενδιάμεσο- μουσικό εξοπλισμό προς το κοινό! Ξεκάθαρα Love or Hate μπάντα. Ξανά πίσω στο Yohkai για μερικά κομμάτια των Lightning Bolt. Οι Αμερικάνοι με το επικίνδυνο (sic) rock των "Air Conditioning", "Blow To The Head", "Metal East" και τον live αυτοσχεδιασμό στο orsepower" έδειξαν σε όλους πόσο ψηλά βρίσκονται οι κορυφές του θορύβου, και τον δρόμο για να φτάσεις μέχρι εκεί.

ArcTanGent Festival - Pallbearer

Συνέχεια με Pallbearer. Άρωμα νωπού χώματος και ήχοι καρφιών πάνω στο ξύλο για να γιορτάσουμε τα δέκα χρόνια ακριβώς από την κυκλοφορία του μονολιθικού τέρατος που ονομάζεται "Sorrow and Extinction"! Εν συντομία, οι Αμερικάνοι doom metallers απέδωσαν επαγγελματικά όλο τον δίσκο, ξεκινώντας με το αργό βήμα του "Foreigner" και ολοκληρώνοντας -50 λεπτά αργότερα- το ταξίδι τους προς τον ύστατο χαιρετισμό του "Given to the Grave". Less is more σκεφτόμασταν μέχρι να πατήσουμε για πρώτη φορά την αρένα του BX3 για τους φιλόδοξους progsters Wheel (Norway). Με δύο πολύ αξιόλογες κυκλοφορίες και φόρα από την κοινή περιοδεία με τους Leprous, οι Σκανδιναβοί είχαν την όρεξη και την ενέργεια αλλά αυτό ήταν και το μόνο που είχαν. Ο ήχος -για τα δικά τους standard- ήταν πολύ πίσω και προβληματικός ως το τέλος. Τα "Movement", "Vultures", "Hyperion" και "Wheel" απλά κατάφεραν να χρυσώσουν το χάπι μιας υποσχόμενης εμφάνισης, που δεν ήρθε ποτέ. Αλλαγή σκηνής και μετάβαση στην κεντρική. Οι TWDYhis Will Destroy You) κράτησαν το κόσμο ενθουσιώδη και μέχρι το αποκορύφωμα της βραδιάς, που ήταν πλέον κοντά. To πολύ δημοφιλές "The Mighty Rio Grande" άνοιξε ιδανικά την εμφάνιση τους, με τις δυναμικές εντάσεις στις κιθάρες να χτίζονται αργά αλλά μαεστρικά, πάνω από ηχητικά χαλιά των synths, θυμίζοντας αρκετά και τους πατέρουληδες Mono.

ArcTanGent Festival - Leprous

Τελειώνοντας το σετ των Καλιφορνέζων, τέθηκε και το πρώτο σοβαρό δίλημμα της βραδιάς. Leprous ή Godflesh; Κλείνοντας το μάτι στον Justin Broadrick επέλεξα για αρχή τους θρύλους του Industrial metal. Όμως o πολύ κακός ήχος των Godflesh και οι ατυχίες στα εναρκτήρια "Love Is A Dog From Hell" & "Shut Me Down", έλυσαν τα μάγια και με έστειλαν στη ζεστή αγκαλιά των Leprous. Με πολύ κόσμο να βουλιάζει το Yokhai, οι νέοι ηγέτες του progressive rock παρέδωσαν στα πλήθη μια αψεγάδιαστη ζωντανή εμφάνιση. Αν και ξενερωμένος που έχασα τα εναρκτήρια κομμάτια, το σενάριο που ακολούθησε πλησίασε σε αυτό που φανταζόμουν ως το ιδανικό. Η απόδοση όλου του συνόλου (φώτο) στα απαιτητικά ighttime Disguise" και "The Sky Is Red" υπήρξε υποδειγματική. Πρώτος μεταξύ ίσων, ο frontman Einar Solberg με τις εξωπραγματικές ερμηνείες του. Το πολύπλευρο φωνητικό ταλέντο που κατέχει ο Νορβηγός -σχεδόν- γελοιοποιεί τον όποιο συναγωνισμό ή σύγκριση. Η κορυφαία εμφάνιση του 3ημέρου.

SETLIST

(Leprous)

Out Of Here 
From The Flame 
Below
The Price
Nighttime Disguise
Slave 
The Sky Is Red

ArcTanGent Festival - Opeth

Οι headliners του Σαββάτου Opeth ανέβηκαν στην κεντρική σκηνή με την εξουσία ένας πάλαι-ποτέ-αυτοκράτορα, μετατρέποντας τον χώρο σε θέατρο των ονείρων για τους απανταχού θαυμαστές των Σουηδών τιτάνων. Υπήρχε ένας αέρας φιλικότητας και οικειότητας σε όλα αυτά, με τα -συνήθη- αστεία του Mikael Akerfeldt, που κάλεσε το πλήθος να αποδοκιμάσει τους Leprous μόνο και μόνο επειδή είναι Νορβηγοί. Στα της εμφάνισης, ο ήχος από ελαφρά προβληματικός στην αρχή, σταδιακά μεταμορφώθηκε στον παλιό ζεστό οργανικό ήχο των Opeth. Mε ατελείωτο handbanding & crowd surfing στα "Ghost Of Perdition", και "Demon Of The Fall" υποδεχτήκαμε το νέο μέλος Waltteri Väyrynen. Το 13λεπτο "Deliverance" ήταν αναμενόμενα η κορυφαία στιγμή της εμφάνισης τους. Στα αξιοσημείωτα, η αμήχανη στιγμή του encore που δεν έγινε ποτέ, με το κοινό να φωνάζει όμως μάταια, ικετεύοντας για περισσότερο. Τα 120 λεπτά προοδευτικής πανδαισίας που μας είχαν υποσχεθεί μετατράπηκαν σε 90’. Ή μήπως όχι; Η βραδιά δεν είχε τελειώσει και εν τέλη έκλεισε ιδανικά με τους συμπαθείς post-rockers Her Name Is Calla στο γειτονικό BX3. Προέβλεψαν βλέπετε οι διοργανωτές -και- γι ’αυτό.

SETLIST

(Opeth)

Hjärtat Vet Vad Handen Gör 
Ghost Of Perdition 
Cusp Of Eternity 
The Devil's Orchard 
Demon Of The Fall 
The Drapery Falls 
In My Time Of Need
Sorceress
Deliverance

​​Σύνοψη

Highlights: Cult of Luna, Leprous, Conjurer, Mol, Oranssi Pazuzu

Απογοήτευση: Godflesh, Wheel και Bruit

Λυπάμαι που έχασα: τους Σκωτσέζους Dvne, τους prog metallers Intronaut, τους Imperial Triumphant, Perturbator και Alcest.

Η καλύτερή μου ανακάλυψη: Οι τοπικοί ήρωες Scalping

Πιο παράξενη στιγμή: τόσο η στιγμή που ο κιθαρίστας των Τhe Armed εκσφενδονίζει την κιθάρα του στο κοινό, όσο το encore των Opeth που δεν ήρθε ποτέ, παρά τις ιαχές we want more!

Επίλογος

Οργανωτικά τα πάντα πήγαν σωστά και το πρόγραμμα τηρήθηκε κατά γράμμα από την ομάδα παραγωγής. Οι μουσικές σκηνές ήταν πολύ κοντά μεταξύ τους χωρίς παρεμβολές, το cashless σύστημα με τα βραχιολάκια δούλεψε με ασφάλεια, ενώ στα stage όπου ήμουν παρών οι τεχνικοί ήχου έκαναν εξαιρετική δουλειά. Όμως, πάνω απ’ όλα περάσαμε καλά βλέποντας ανερχόμενες μπάντες του σκληρού ήχου. Εις το επανιδείν.

Κείμενο: Στέλιος Μπαρμπουνάκης

Φωτογραφίες: Στέλιος Μπαρμπουνάκης, Σωτήρης Κοτσώνης, Jonathan Dadds, Jez Pennington, Joe Sighn

  • SHARE
  • TWEET