Rivers Of Nihil

The Work

Metal Blade (2021)
Από τον Άλκη Κοροβέση, 21/09/2021
Οι Rivers Of Nihil βαδίζουν με ταχύτατους ρυθμούς τα χνάρια των Between The Buried And Me
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Ο προ τριετίας δίσκος των Αμερικανών death metallers είχε θέσει τις βάσεις για ένα ολοκληρωτικό makeover της μπάντας. Το "Where Owls Know My Name" με το προοδευτικό μεν, ακραίο δε, ύφος του ήταν μια πραγματική πρόκληση για τους φίλους της μπάντας, αλλά και όσους ψάχνονται με τις «ημίαιμες» progressive metal μπάντες. Αν, λοιπόν, το τρίτο άλμπουμ των Rivers Of Nihil έδειχνε τον δρόμο, το φετινό βαδίζει αγέρωχο πάνω του με μπόλικη αυτοπεποίθηση και τόλμη.

Το εναρκτήριο "The Tower" διακατέχεται από μια έντονα noir αισθητική, η οποία σκεπάζει ολόκληρο το "The Work", ενώ στο μεγαλύτερο διάστημα του παραμένει μακριά από οτιδήποτε metal. Το "Wait" πατάει στο ίδιο pattern και πραγματικά σου δίνει την εντύπωση πως πρόκειται για μια διαφορετική μπάντα που κινείται κάπου ανάμεσα στο shoegaze και το progressive rock. Ένα από τα πρώτα κομμάτια που δόθηκαν στην δημοσιότητα, το "Clean", είναι ίσως ο πιο άξιος εκπρόσωπος του δίσκου, αφού εμπεριέχει όλα εκείνα τα στοιχεία που θα συναντήσει ο ακροατής σε διάφορες συνθέσεις, ενώ το δεύτερο δείγμα με τίτλο "Focus" ανήκει ολοκληρωτικά στο post-metal, ενώ ρίχνει κλεφτές ματιές και στους Gojira.

Εκ των δυνατότερων στιγμών του άλμπουμ είναι με ευκολία το "The Void From Which No Sound Escapes". Ήδη από την αρχή καταλαβαίνεις πως δεν έχουμε να κάνουμε με ένα τυπικό death metal κομμάτι. Με έντονα ηλεκτρονικά στοιχεία, σαξοφωνικά περάσματα, αλλά και κιθαριστικά σόλο, στοιχεία τα οποία δένουν με εξαιρετικό τρόπο καθιστώντας το κομμάτι και ένα από τα καλύτερα του "The Work". Το "MORE?" μαζί με το "Dreaming Black Clockwork" συνθέτουν μια δυάδα κορυφαίων ακραίων συνθέσεων.

To "Maybe One Day" είναι ένα κομμάτι που ένας παλιός φίλος των Αμερικανών δεν θα φανταζόταν ποτέ ότι θα έγραφαν. Ωστόσο, αυτοί το τόλμησαν και συμπεριέλαβαν μια 7-λεπτη μπαλάντα αποδεικνύοντας ότι πλέον δεν βάζουν όρια στις επιρροές τους. Στο σημείο αυτό είναι απαραίτητη η αναφορά στα καθαρά φωνητικά τόσο του μπασίστα Adam Biggs όσο και του frontman Jake Dieffenbach, τα οποία καταλαμβάνουν όλο και περισσότερο χώρο στον ήχο της μπάντας, αποτελώντας ένα ακόμα δυνατό όπλο για την μπάντα. Στην πιο μακροσκελή σύνθεση, την τρίτη συνέχεια του "Terrestria", τα πράγματα εξελίσσονται με ιλιγγιώδη ταχύτητα καθώς το γκρουβάτο djenty death metal διαδέχεται την ambient εισαγωγή.

Το "The Work" αναμφίβολα είναι το πιο ενδιαφέρον άλμπουμ των Rivers Of Nihil. Πληθωρικός, εμπνευσμένος, ενδεχομένως ελαφρώς πιο μεγάλος σε διάρκεια από ότι θα χρειαζόταν, καταφέρνει να κερδίσει τον απαιτητικό ακροατή του ακραίου ήχου, ο οποίος θα του αφιερώσει χρόνο. Αυτό σημαίνει πως οι πλούσιες συνθέσεις του χρειάζονται πολλαπλές ακροάσεις για να ξεδιπλώσουν τις αρετές τους, οπότε ενδεχομένως να μην είναι και ό,τι πιο κατάλληλο για τους ανυπόμονους. Επιπλέον, η προσοχή που έχει δοθεί στο να δέσουν τα διάφορα ετερόκλητα στοιχεία, θεωρώ πως δεν δόθηκε εξίσου στην σύνθεση πιο ενδιαφέροντων σημείων όσον αφορά το metal σκέλος, με τη ζυγαριά να γέρνει υπέρ των «εναλλακτικών» επιρροών σε αρκετές από τις συνθέσεις που επιχειρούν τη μείξη.

Θεωρώ πως οι Rivers Of Nihil βαδίζουν με ταχύτατους ρυθμούς στα χνάρια των Between The Buried And Me, ώστε να γίνουν και αυτοί μια top progressive metal μπάντα με μια μεγαλύτερη έφεση στον ακραίο ήχο. Για να το καταφέρουν αυτό, οι Αμερικανοί οφείλουν να δαμάσουν την ανεξέλεγκτη δυναμική και την εκρηκτική δημιουργικότητα τους που διακρίνει το "The Work".

  • SHARE
  • TWEET