The Subways, The Coreys, NEKYIA @ Κύτταρο, 19/03/09

26/03/2009 @ 03:25
Σπανίως μας επισκέπτονται νέα συγκροτήματα στην καλύτερη στιγμή της καριέρας τους, σπανιότερα με ενδιαφέρον support (και μάλιστα εγχώριο) και ακόμα σπανιότερα με φτηνό εισιτήριο (20 €). Κι όμως, η βραδιά της 19ης Μαρτίου 2009, στο Κύτταρο, τα είχε όλα αυτά και με το παραπάνω.

Ένα βρετανικό συγκρότημα, που, σε αντίθεση με το όνομά του, βρίσκεται στο «απόγειο» της καριέρας του και το οποίο γνωρίζει μια σχετική επιτυχία, όχι τόσο για τις συνθετικές του ικανότητες, όσο για το γνήσιο αυθορμητισμό του και για την απαράμιλλη ενέργεια του επί σκηνής. Ένα ελληνικό punk συγκρότημα (The Coreys), με εμφανείς επιρροές από Green Day και ένα περίεργα συμπαθητικό punk attitude που σε μαγνήτιζε χωρίς να προσπαθήσει ιδιαίτερα και, τέλος, ένα εισιτήριο (επιτέλους) στα μέτρα των πιτσιρικάδων (και όχι μόνο) που γέμισαν το Κύτταρο.



Η βραδιά ξεκίνησε λίγο μετά τις 21:30, όταν ανέβηκαν στη σκηνή οι δικοί μας NEKYIA, οι οποίοι, ενώ προσπάθησαν φιλότιμα, δεν κατάφεραν σε καμία στιγμή να κερδίσουν την προσοχή του κοινού. Μερικά δικά τους ελληνόφωνα ροκ τραγούδια, κάποια funky περάσματα και μια διασκευή στο "I Fought The Law" (σε μια απέλπιδα προσπάθεια να μπουν στο punk κλίμα της βραδιάς) ήταν η συνεισφορά τους στη βραδιά.



Αμέσως μετά κατέλαβαν τη σκηνή οι Coreys, τρεις πιτσιρικάδες από τη Θεσσαλονίκη, οι οποίοι πριν ακόμα προλάβουν να παίξουν έστω και μια νότα είχαν ήδη κεντρίσει το ενδιαφέρον των παρευρισκομένων. Punk εμφάνιση, επαγγελματική αυτοπεποίθηση (παρά το νεαρόν της ηλικίας), σπιντάτα δίλεπτα punk pop κομμάτια και ένα attitude που σε συνέπαιρνε από την πρώτη στιγμή. Έπαιξαν πολύ παραπάνω από όσο θα περίμενε κανείς από ένα support (η αλήθεια είναι ότι το κούρασαν από ένα σημείο και μετά) και, παρά το πρόβλημα που αντιμετώπισαν με την κιθάρα τους (τη λύση στο οποίο έδωσε ένας roadie των Subways, δανείζοντας τους μια από τις κιθάρες τους), στο τέλος κέρδισαν το ζεστό χειροκρότημα του κοινού που πλέον είχε κατακλύσει το Κύτταρο.







Κατά τις 23:40 τα φώτα έσβησαν και οι Subways ανέβηκαν στη σκηνή εν μέσω επευφημιών από ένα ιδιαιτέρως εκδηλωτικό κοινό. Ο Billy Lunn (φωνητικά, κιθάρα), γυμνόστηθος, έδειχνε σαν άγριο ζώο που μόλις έχει βγει από το κλουβί του, η Charlotte Cooper (μπάσο, φωνητικά) φορούσε το κλασικό look της άγριας και υστερικής γκόμενας που ψάχνεται για καβγά και ο Josh Morgan (drums), αγνοώντας προφανώς την πρόσφατη ποινικοποίηση της κουκούλας, εμφανίστηκε με full face, το οποίο δεν αποχωρίστηκε ποτέ.




Το έναυσμα δόθηκε με το "Kalifornia" από το περσινό δισκογραφικό τους πόνημα, "All Or Nothing", και για τα επόμενα 4-5 κομμάτια επικράτησε το απόλυτο χάος στην «αρένα» του Κυττάρου, με αποκορύφωμα το "Oh Yeah" από τον πρώτο τους δίσκο, "Young For Eternity", όπου τα πράγματα πήγαν να ξεφύγουν εκτός ελέγχου. Το setlist ήταν καταιγιστικό, με όλες τις δυνατές στιγμές τους ("Holiday", "I Won't Let You Down", "Young For Eternity", "Turnaround", "Mary", "Shake Shake", "Alright", "With You") να παρελαύνουν η μια μετά την άλλη, χωρίς παύση, παρασέρνοντας μας όλους σε έναν ανελέητο χορό.



Ο Billy κέρδισε μάλλον εύκολα το αθηναϊκό κοινό, παρά το γεγονός ότι αρκέστηκε σε τετριμμένες μεθόδους προσέγγισης, μοιράζοντας συνεχώς συγχαρητήρια για την ενέργεια μας και εκφράζοντας το θαυμασμό του για το πόσο cool και sexy είμαστε, που δεν έπειθαν. Σε ένα πράγμα όμως τον πίστεψα: όταν με αφοπλιστική ειλικρίνεια δήλωσε ότι περίμενε το Κύτταρο να είναι άδειο... και αυτό ίσως ήταν το μεγαλύτερο κέρδος για την indie κοινότητα της χώρας που δείχνει πως ψάχνεται με το διαφορετικό και πως δεν επαναπαύεται στα όσα της πασάρουν τα playlist ραδιόφωνα...







Η Charlotte, παρά το γεγονός ότι θάφτηκε από τους ηχολήπτες στα φωνητικά της, προσέφερε κι αυτή κάτι παραπάνω από ένα λιθαράκι στην ενεργητικότητα της βραδιάς, με τις καταλυτικές στον ήχο τους μπασογραμμές της, ενώ ο Josh, κρυμμένος πίσω από το full face του, κρατούσε, εκτός από τις αποστάσεις του από το αθηναϊκό κοινό, και το ρυθμό σε υψηλό επίπεδο.




Για το encore, το τρίο από το Hertfordshire της Αγγλίας μας επεφύλαξε το "Strawberry Blonde", που ήταν ίσως η πιο χαλαρή στιγμή της βραδιάς, με τον Billy να ανεβαίνει μόνος του στη σκηνή πριν τον πλαισιώσουν η Charlotte και ο Josh για ένα δυναμικό φινάλε με το "Girls & Boys" και φυσικά τον απόλυτο ύμνο τους, το "Rock N' Roll Queen". Στη διάρκεια του τελευταίου ο Billy Lunn απλώς έχασε τον έλεγχο, κάνοντας αρχικά stage diving από τη σκηνή, crowd surfing στη συνέχεια και, σα να μην έφταναν όλα αυτά, σκαρφάλωσε με τη βοήθεια του κοινού στον εξώστη και αφού μας κοίταξε αινιγματικά βούτηξε από ύψος 3 τουλάχιστον μέτρων (!) στην αγκαλιά των εκστασιασμένων fans του, οι οποίοι και τον επανέφεραν στη σκηνή, προκειμένου να ολοκληρώσει το τραγούδι. Δευτερόλεπτα αργότερα αποχωρούσε εμφανώς ικανοποιημένος και ίσως λίγο έκπληκτος από τις αντιδράσεις και τη συμμετοχή του κοινού, αφήνοντας την υπόσχεση ότι θα επιστρέψουν στα μέρη μας και μάλιστα σύντομα.







Δε ξέρω αν ήταν η καλύτερη συναυλία που είδαμε στην Αθήνα τα τελευταία χρόνια, αλλά σίγουρα ήταν από τις πιο feel good και διασκεδαστικές. H φήμη που ακολουθεί τους Subways ως μια απόλυτα καταιγιστική live μπάντα επιβεβαιώθηκε στο έπακρο. Till the next time...



Γιάννης Παπαγερασίμου

Αναγνώστης
  • SHARE
  • TWEET