Underground Express #46 - Ένας Κύκλος Γύρω απ' τον Ήλιο

 "All the world's a stage". Ο μεσαιωνικός στίχος του Shakespeare γίνεται όλο και πιο επίκαιρος σε κάθε περαστικό αιώνα, πάντα όμως πέρα από τα λαμπερά φώτα και τις μεγάλες σκηνές, σε κακοφωτισμένα προβάδικα, σε μικρά υπόγεια και γκαράζ, σε κάθε γωνιά αυτής της τρελής σφαίρας, η μουσικη του αύριο παίζεται ήδη σήμερα. 

Το τρένο της φαντασίας μας που βαφτίσαμε Underground Express θα κάνει ένα ταξίδι κάθε δύο μήνες προς κάθε πιθανό και απίθανο προορισμό με μόνο σκοπό να ανακαλύψει μουσικές χωρίς σύνορα και συμβάσεις, ρίχνοντας φευγαλέες ματιές στον πολιτισμό των πόλεων που επισκέπτεται.

Ταξίδι #46 - Νοέμβριος 2024: Αυτό το τεύχος έρχεται να αποτελέσει ένα σταυροδρόμι δύο διαφορετικών ετών. Πρώτα και κύρια, το ημερολογιακό έτος που διανύουμε, το οποίο σύντομα φτάνει στο τέλος του, αφήνοντας στην εκπνοή του ένα σωρό λίστες, που ευελπιστώ ότι θα λειτουργήσουν περισσότερο ως αφορμή να δούμε τι χάσαμε, και λιγότερο ως ένα τσεκάρισμα του «τι πιάσαμε». Έπειτα, συμπληρώνεται ένας χρόνος απ' όταν ξεκίνησα να γράφω τις εισαγωγές του Underground Express, εκθέτοντας προβληματισμούς και σκέψεις που με απασχολούσαν μέσα στη χρονιά. Ως αναγνώστης της δουλειάς του Αντώνη και του Αποστόλη πριν γίνω γραφιάς (κι αυτό εξαιτίας τους), δεν μπορεί παρά να είναι προσωπική τιμή να έχω μοιραστεί το πηδάλιο του τρένου μαζί τους, ως μέρος ενός power trio.

Σε αναστοχαστική διάθεση, λοιπόν, αυτό το ταξίδι, καθώς πλησιάζουν τα χιόνια και οι καταιγίδες του χειμώνα, εμείς θα κατευθυνθούμε προς τις γνώριμες ΗΠΑ, όπου προσφέρεται πλειάδα ιδιαίτερων δίσκων: από κολλητικό gothic rock και punk, μέχρι ισοπεδωτικό death metal και σπαραξικάρδιο doom. Έπειτα, θα ταξιδέψουμε προς τη Γηραιά Αλβιώνα, όπου μας περιμένει πειραματικό rock, κι ύστερα θα κατηφορίσουμε προς την Χώρα των Συνόρων, τη Δανία, όπου θα πέσουμε πάνω στο δίσκο του μήνα. Σ' αυτούς, κι όλους τους υπόλοιπους προορισμούς, σκεφτόμαστε αν το πέρασμα του χρόνου σχετίζεται κάπως - και πώς;- με την μετακίνηση στο χώρο, κι αν υπάρχει τελικός προορισμός, ή αν χανόμαστε στο άπειρο.

Εικόνα Εξωφύλλου: "1965/1 - ∞; Détail" - Roman Opalka

Στάση 1^η: Minneapolis, Η.Π.Α.
Καλλιτέχνης: The Rope
Άλμπουμ: Nightbird
Είδος: Gothic Rock
Εταιρεία: Self Released
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 04 - 10 - 24
Bandcamp

Κοιτώντας πίσω στο 2024, κάποιοι τολμηροί θα αναφωνήσουν πως ήταν μια καλή χρονιά για το gothic rock. Δεν ξέρω αν με συγκαταλέγω σε αυτή την κοινωνική ομάδα, αλλά μπορώ με βεβαιότητα και περίσσειο θράσος να ισχυριστώ πως το δεύτερο full length των The Rope από την πανκομάνα Μιννεάπολη, είναι η αδιαπραγμάτευτη κορυφή του είδους, ενάντια σε αρκετά πιο προβεβλημένα, και ίσως και υπερεκτιμημένα άλμπουμ. Σε 28 λεπτά, το άτιμο το "Nightbird", όχι απλά τα κάνει όλα σωστά, όχι απλώς είναι γεμάτο υπερτραγουδάρες που κάνουν τις επιρροές του να ντρέπονται για όσα κυκλοφόρησαν μετά τα ‘80s για να μην πω καμιά μεγαλύτερη χοντράδα, αλλά κυρίως πετυχαίνει αυτό το σκοτεινό, post-punk συναίσθημα που σε στέλνει σε μια χρονομηχανή σε άλλες εποχές. Ακούγοντας από το ένα αυτί τις ενστάσεις πως, ‘νταξ, δεν είναι τόσο underground για το κοινό τους, και ενθυμούμενος με το άλλο, δίσκους όπως το "The End Is The Beginning" των Mirror Of Haze, επιστρέφω διακαώς στο νέο άλμπουμ των The Rope. Αλήθεια σου λέω, πρέπει να το ακούσεις για να το πιστέψεις. {Α.Ζ.}

• Μιννεάπολη ε; Πατρίδα των τιτάνων crust punks Misery, αλλά και φυσικά των σύγχρονων D.I.Y. ηρώων War//Plague, με τον ιθύνοντα νου της μπάντας, Andy Lefton, να ευθύνεται για τούτη μας την ανακάλυψη.

• Μένοντας σε παρόμοια χωράφια, δεν γίνεται να μην αναφερθούμε στην θρυλική Profane Existence που ξεκίνησε από εκείνα τα μέρη, καθορίζοντας, διαμορφώνοντας και επεκτείνοντας σε μεγάλο βαθμό την αντίληψή μας περί D.I.Y. στην περιοχή. Τελευταία της συμμετοχή σε κυκλοφορία μέχρι στιγμής, η επιστροφή των The Pist με το κλασικότροπο "Is Risen".

• Αν βρεθείς σε εκείνα τα μέρη, επισκέπτεστε και περνάτε χρόνο στις Extreme Noise Records.

• Η Μιννεάπολη είναι αδελφοποιημένη με 12(!) πόλεις ανά τον κόσμο, από Bosaso της Σομαλίας μέχρι το Novosibirsk στη Ρωσία. Συμφωνίες δηλαδή, με σκοπό την εκατέρωθεν προώθηση της κουλτούρας κάθε περιοχής.

Στάση 2η: London, Ηνωμένο Βασίλειο
Καλλιτέχνης: Melos Kalpa
Άλμπουμ: Melos Kalpa
Είδος: Experimental/Minimalism
Εταιρεία: Hands In The Dark
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 11-10-2024
Bandcamp

Το έργο το βλέπουμε συχνά: διάφοροι μουσικοί (συχνά σπουδαίοι) συγκεντρώνονται, βάζουν στην μέση παράξενους συνδυασμούς οργάνων και σαλπάρουν για ηχητικά ταξίδια χωρίς πυξίδες. Οι Melos Kalpa δεν διαφέρουν. Το δικό τους οπλοστάσιο έχει vibraphones, marimbas, βιολιά, μαντολίνα, κιθάρες και ούτω καθεξής, το ντεμπούτο τους όμως δεν είναι κάποιο απλό folk/ambient δημιούργημα: Το κουαρτέτο μοιράζει την ενέργεια του ανάμεσα σε αυτοσχεδιασμό και μινιμαλισμό κι εντείνει διαρκώς την αίσθηση της διαρκούς ηχητικής επέκτασης προς κάθε κατεύθυνση. Σαν αποτέλεσμα, το drone τους δεν στοχεύει σε κάποιο καταληκτήριο σημείο αλλά διαστέλλεται, ανοίγει σαν αγκαλιά και αφήνει πάντα λίγο χώρο για το αφηρημένο και το απροσδόκητο. Δουλειά με εξαιρετική ευγένεια και πιθανόν εξαιρετικές ζωντανές εφαρμογές, από τέσσερις μουσικούς με βαρύ βιογραφικό (Abstract Concrete, Thurston Moore Group, Red River Dialect κ.α). (AK)

• Πάλι εδώ; Έλεος δηλαδή.

• Όπως ξέρουμε όλοι οι fans του Αστερίξ και Οβελίξ, η λέξη Λονδίνο προέρχεται από το λατινικό Londinium, δεν είναι όμως σίγουρο το πώς μεταφράζεται αυτή η λέξη. Η πιο πιθανή εκδοχή είναι πως σήμαινε ‘'η πόλη με τα άλση''.

• Δεν προλάβαμε φέτος να ασχοληθούμε με το νέο άλμπουμ των εξαιρετικών Stick In The Wheel, είναι όμως πάντα προτεινόμενοι. Πρόκειται για μια θαυμάσια experimental folk μπάντα που επιμένει στο να παρατηρεί το Λονδίνο σαν μια γεωγραφική/πολιτιστική οντότητα μακριά από τα χαρακτηριστικά της ως μητρόπολη. Στο λέω, ψάξ' τους, έχουν πολύ ψαχνό.

Στάση 3^η: Iowa, Η.Π.Α.
Καλλιτέχνης: Why Bother?
Άλμπουμ: Hey, At Least You're Not Me
Είδος: Garage Rock / Punk ‘n' Roll
Εταιρεία: Feel It Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 18 - 10 - 24
Bandamp

Οι πολυπράγμονες Why Bother? από το Mason City έχουν κυκλοφορήσει από το 2021 οκτώ full length άλμπουμ, κινούμενοι σε synth/proto punk ‘n' roll μονοπάτια αλλά το πιο πρόσφατο, "Hey, At Least You're Not Me", και δεύτερο μέσα στο έτους, μας έκανε κλικ για ένα απλό λόγο. Το συγκρότημα πέφτει στην πηγή του πρωτόλειου, ενεργητικού, ξερού garage punk, κινείται με άνεση στις πιο Detroit-ικές, πρωτόλειες εκδοχές του ήχου, και σε 34 λεπτά κυκλοφορεί ένα από τα καλύτερα και πιο ξεροκόμματα άλμπουμ του ήχου για φέτος. Οι διακριτικές Stooges επιρροές ομορφαίνουν ένα αποτέλεσμα που μπορεί να μην σε συγκλονίσει, αλλά αν αρέσκεσαι σε αυτά τα ιδιώματα, θα σε κερδίσει. Παράλληλα, αποτελεί και ιδανικό σημείο εισόδου σε αγνό punk, όσο απαιτητικό και αν είσαι. Στο repeat, με το "Hey At least You're Not Me" να στέκει ως μια από τις ποιοτικότερες στιγμές του ήχου. {Α.Ζ.}

• H Feel It Records, επιμένοντας στο ευρύτερο, μα πάντα εκκεντρικό πανκ, κυκλοφόρησε φέτος το "Elude The Torch" των The Drin, το οποίο δεν μπορούμε να σταματήσουμε να ακούμε και να αποθεώνουμε.

• Σε παρόμοια ηχητικά μονοπάτια, οι CLASS από την Αριζόνα μεγαλούργησαν εκ νέου με το "A Healthy Alternative". Αν θεωρείς πως λέμε μεγάλα λόγια, πάτα play.

• Αν έχεις υπάρξει μέταλλο, τότε ταυτίζεις την Iowa με τους Slipknot. Δικαίως. Εμείς όμως θέλουμε να υπενθυμίσουμε πως από εκεί είναι και οι αρκουδέηδες Dryad όπως και οι grindcore τιτάνες Closet Witch.

Στάση 4η: Quebec, Καναδάς
Καλλιτέχνης: Sedimentum
Άλμπουμ: Derriere Les Portes D'Une Arcane Transcendante
Είδος: Death metal
Εταιρεία: Dark Descent
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 25-10-2024
Bandcamp

Μετά από ένα εξαιρετικό ντεμπούτο, οι Sedimentum μας καλούν για μια βόλτα 20 λεπτών πίσω από τις πόρτες μιας υπερβατικής Arcana κι αλήθεια, τί να κρύβεται πίσω από την κουρτίνα που παραμερίζουν; Βρίσκεται ένα γκρουπ που, ενώ εμμένει στο βασικό σχήμα του death metal, δεν διστάζει να εξερευνεί τα όρια των πολύ αργών doom σημείων αλλά και μυστηριακών ambient περασμάτων. Οι Sedimentum είναι τελικά ένα γκρουπ που επιμένει στην ατμόσφαιρα και στις άψογες, αθέατες δομές των επτάλεπτων συνθέσεων τους. Ενίοτε εμφανίζεται και κάποιο τεράστιο riff - πλήρως εναρμονισμένο με τις επίκαιρες psych ονειρώξεις του αμερικανικού death metal - και το γλυκό δένει. Προσωπικά στηρίζω αυτούς εδώ τους Καναδούς ως ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σχήματα ενός μάλλον κινηματογραφικού, ατμοσφαιρικού και μουντού death. Αναμένοντας το επόμενο full length… (ΑΚ)

• Να, και το Quebec ας πούμε, σε πολύ τρυφερές ηλικίες το μάθαμε μέσα από το Μπλεκ. Όσοι ξέρετε σε τι αναφερόμαστε, μην ξεχνάτε να κάνετε καρδιολογικές εξετάσεις μια φορά τον χρόνο.

• Από το Μπλεκ μάθαμε επίσης, πως το Quebec ήταν γαλλική αποικία, το οποίο όμως το κέρδισαν τα Αγγλάκια μετά από έναν επταετή πόλεμο που έληξε το 1763.

• Εξακολουθεί να είναι η μόνη επίσημη γαλλόφωνη επαρχία του Καναδά, αν και στην πράξη είναι δίγλωσσο. Όλες οι ταμπέλες είναι και σε Αγγλικά και σε Γαλλικά. Οι δημόσιες υπηρεσίες έχουν όμως λίγο μπλέξιμο…

• Κύριο εξαγώγιμο προϊόν; Είδη αεροναυτικής τεχνολογίας! Τα πιο δημοφιλή πράγματα στο Quebec; Η κωμωδία, το hockey και το maple syrup!

Στάση 5η: Seattle, Washington, Η.Π.Α.

Καλλιτέχνης : Tylo
Άλμπουμ : Of Rot And Rebirth (EP)
Είδος : Doom Metal / Doomgaze
Εταιρεία : Self - Released
Ημερομηνία Κυκλοφορίας : 27 - 10 - 2024
Bandcamp | YouTube

Η Tylo Gardner έχει κυκλοφορήσει απ' το 2020 δύο EP και ένα LP, όπου αφιερώνει την υπέροχη φωνή της σε σκοτεινή folk με αρκετή doomίλα, στα πρότυπα της Chelsea Wolfe και της A.A. Williams. Με το νέο της EP, κάνει μία τονική μεταπήδηση σε πιο ακραίους ήχους. Χωρίς να εγκαταλείπει το αργόσυρτο folk της, η Tylo εναγκαλίζεται και με τα black φωνητικά, με το ομώνυμο να είναι μία ερεβώδης σύνθεση, ειδικά αν έχουμε δίπλα και τους στίχους, που παραπέμπουν θεματολογικά στο "Caligula" της Lingua Ignota. Στο εικοσιπεντάλεπτο αυτό σφηνάκι, οι τέσσερις συνθέσεις είναι ικανές να σαγηνεύσουν, όχι μόνο εξαιτίας του μαεστρικού χτισίματος της ατμόσφαιρας, αλλά και λόγω των πιο ακραίων μπασταρδεμάτων, που του δίνουν ιδιαίτερη χάρη, και το καθιστούν απρόβλεπτο. [Μ.Κ.Ο.]

• H Tylo Gardner μπήκε στους Izthmi πέρυσι, οπότε μένει να την ακούσουμε σε κάποια νέα τους δισκογραφική δουλειά (για την ώρα έχουμε μόνο αυτό το demo). Μέχρι τότε, να πούμε για το εκπληκτικό τους us black χαρμάνι τους, το οποίο κοιτάζει στα μάτια τους Agalloch, ως συγγενή συγκροτήματα στην ευρύτερη οικογένεια του Cascadian black metal.

• "Izthmi", εικάζω όπως λέμε "Ισθμός", μιας και το Σιάτλ είναι χτισμένο πάνω σ' έναν τέτοιο, που ενώνει τον Ειρηνικό Ωκεανό με την Λίμνη Ουάσινγκτον.

• Το Σιάτλ αποτελεί κοιτίδα της ροκ μουσικής, καθώς αποτελεί γενέτειρα των Seattle Big 4 (λόγια αρχισυνταξίας εδώ): Alice in Chains, Soundgarden, Nirvana, Pearl Jam. Τα ονόματα όλων των άλλων καλλιτεχνών και των συγκροτημάτων που ξεκίνησαν εδώ, προκαλούν ίλιγγο.

• Καθώς πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, θα ήταν ατυχές να μην αναφέρουμε την ταιριαστή για την εποχή ταινία "Sleepless in Seattle". Η σκηνοθέτρια της διάσημης rom-com, Nora Ephron, χαρακτήρισε το Σιάτλ ως «μία πόλη που οι άνθρωποι έχουν προτιμήσει το lifestyle απ' την καριέρα τους».

Στάση 6η: Ebeltoft, Δανία
Καλλιτέχνης : Ærkenbrand
Άλμπουμ : Hedenfarne Æventyr
Είδος : Experimental Prog
Εταιρεία : I, Voidhanger Records / Virkelighedsfjern / Kolbitr
Ημερομηνία Κυκλοφορίας : 08 - 11 - 2024
Bandcamp

Παρ' όλο που το πειραματικό όχημα των Ærkenbrand κλείνει μία δεκαετία δισκογραφικής παρουσίας, μόλις τώρα - και χάρη στην I, Voidhanger Records εξ Ιταλίας - μπορούμε να πούμε ότι διαδίδονται ως όνομα στον underground χώρο. Όχι τυχαία, το τελευταίο τους πόνημα είναι, παραδόξως, και το πιο μεστό, αν δεν είναι και το πιο ευκολοχώνευτο. Η αρρωστημένη μουσική τους, στα όρια του εξωκοσμικού, Λαβκραφτιανού horror, μολύνεται απ' την zeuhl και το avant-garde, και με σήμα κατατεθέν το εκκεντρικό κιθαριστικό παίξιμο του Sebastian Mørch μας σπρώχνει σ' ένα σκοτεινό και απρόβλεπτο μονοπάτι. Δεν θα ήταν ο δίσκος που είναι, όμως, χωρίς τα ιδιαίτερα φωνητικά του ντράμερ Antonius Lovmand, αλλά και τη δουλειά που έκανε ο Zeki Jindyl στα πνευστά, ο οποίος ως άλλος David Jackson (των VDGG ντε!), οργανώνει τη δυσαρμονία, και την κάνει να ακούγεται αποκρυφιστική, γεμάτη σαγήνη. Το "Hedenfarne Æventyr" αποτελεί ένα απ' τα καλύτερα άλμπουμ στο φετινό underground και παρά τον σκληρό ανταγωνισμό, κερδίζει επάξια τον τίτλο του άλμπουμ του μήνα γι' αυτό το τεύχος. [Μ.Κ.Ο.]

• Το Ebeltoft είναι μία μικρή κωμόπολη της Κεντρικής Δανίας, πάνω στην χερσόνησο Mols, που με τη σειρά της ανήκει στη μεγαλύτερη χερσόνησο Djursland, που προβάλει στην Βαλτική Θάλασσα.

• Αποτελεί δημοφιλές καλοκαιρινό θέρετρο, αν και μην βάζει ο νους σας πολλά και διάφορα: η υψηλότερη θερμοκρασία για φέτος ήταν οι 21.1°C.

• Με μικρό πληθυσμό και μειούμενες θέσεις εργασίας, το ήδη μικρό Ebeltoft καταφέρνει να διατηρεί την ιδιαίτερη κουλτούρα του σε τεχνίτες, με υαλοποιούς, κεραμοποιούς, και κοσμηματοποιούς. Φιλοξενεί, μάλιστα, το δικό του μουσείο υαλικής τέχνης, το Glasmuseet Ebeltoft, με έργα απ' όλο τον κόσμο.

• Η κωμόπολη παρουσιάζει ενδιαφέρον στην παραδοσιακή και παλιακή αισθητική της, με ξύλινα σπίτια και λιθόστρωτα. Ιδανικό setting, αν με ρωτάτε, για κάποια απόβαση του δυσώδους ποιμνίου του Κθούλου.

Pure Underground Love

drive your plow over the bones of the dead - tragedy as catharsis
Βανκούβερ, Καναδάς

To πρώτο LP των Καναδών drive your plow over the bones of the dead, είναι μια τυπική skramz κυκλοφορία, σε μια εποχή που το ιδίωμα βρίσκεται στα πολύ πάνω του. Ή, και όχι. Κινούμενο κατά πολύ σε emoviolence περιοχές επιπέδου Orchid, το "tragedy as catharsis" είναι τόσο μελωδικό όσο και αποπνικτικό οφείλει. Στα περίπου 15 λεπτά που διαρκεί δε, προλαβαίνει με την ένταση και το πάθος του να ηχήσει ως μια κραυγή λύτρωσης, γεμάτη τσιτωμένα riffs που σε κάνουν να γονατίσεις. Μέχρι να σηκωθείς να ξαναπατήσεις play. Προσοχή στα ολιγοδευτερόλεπτα κρεσέντο. {Α.Ζ.}

Το τραγούδι του Μήνα

Σκοτοδίνη - Ανάληψη Ευθύνης

Το αγαπημένο D.I.Y. dark punk σχήμα από τα Γιάννενα επέστρεψε με νέο δίσκο, ονόματι "Εδώ Παραμένω" και όσα αγαπήσαμε σε αυτή την πολύμορφη έκφραση και άποψη είναι θριαμβευτικά παρόντα. Επιλέγουμε το εναρκτήριο κομμάτι επειδή μας έλειψαν αυτές οι συγχορδίες, αυτά τα κοψίματα, αυτή η σκοτεινή ενέργεια που κάνει τα πνεύματα να ακτινοβολούν μέσα στο βαθύ σκοτάδι. Ειδικά όταν αυτές οι λάμψεις μας υπενθυμίζουν ότι δεν γίναμε ακόμη ένα με τη μηχανή, δεν «γίναμε αυτοί». "Ανάληψη Ευθύνης" λοιπόν και σφίγγουμε στομάχια και γροθιές σε μια σκοτεινή περίοδο. Επίσης, εξωφυλλάρα. {Α.Ζ.}

O «αναπάντεχος» προορισμός του μήνα

Για ακόμη μια φορά, ο χειρότερος εκ των τριών, ξεναγός του Underground Express είναι εδώ για να σας μεταφέρει στην Bogota της Κολομβίας, αν και το εξπρές μας έχει ξανασταματήσει εκεί. Αφορμή, η κυκλοφορία του νέου δίσκου των hardcore punk θρύλων Muro, το ανελέητο "Nuevo Dogma". To οποίο, δεν κυκλοφορεί σε ψηφιακή μορφή, παρά μόνο φυσική, και αυτή προσεγμένη με τις αφίσες, το πολιτικό μανιφέστο, το φανζίν, το τρομερό layout. Όσο για τη μουσική; Ελάχιστοι το κάνουν τόσο καλά όσο αυτοί. Αν το βρείτε σε κανά vinyl rip upload ακούστε το, αλλά κυρίως στηρίξτε την φυσική έκδοση αν δύναστε, επειδή είναι πολλά περισσότερα από ένα υλικό φετίχ στην προκειμένη. Η πρωτεύουσα Bogota λοιπόν, με πληθυσμό 7 εκατομμυρίων, είναι μια ορεινή πόλη που συχνά πυκνά βλέπεις σε τουριστικούς προορισμούς, μεταξύ άλλων (όπως τις 150 βιβλιοθήκες και τα 58 μουσεία), φημίζεται για το υπέροχο street art culture της και εκεί θέλουμε να επικεντρωθούμε σήμερα. Η πόλη ακτινοβολεί μέσα σε όλες τις αντιφάσεις της τέχνη, έχοντας και ισχυρή μοντερνιστική παράδοση, και αυτή ξεπροβάλλει από όλες τις διαστρωματώσεις της. {A.Z.}

- The Death of Chatterton by Henry Wallis, 1856, via Tate Britain, London

"Cruel Death! The young leaves droop and languish;
Evening's gentle air may still restore—
No! the morning sunshine mocks my anguish-
Time, for me, must never blossom more!"

Emily Bronte - Death

"Emily, how long may this dismal moment last?
Here in this world was your life
Emily, how can I find serenity?
This is the very ground you walked upon"

Triptykon - In The Sleep Of Death