Zeal & Ardor: «Δεν ξέρω αν οι μουσικοί θα έπρεπε να είναι πλούσιοι»

Όλα ξεκίνησαν κάποτε σαν αντίδραση σε ένα από εκείνα τα κείμενα μίσους που πλέον έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε κάπου στο internet. Κι, όμως, σήμερα, μερικά χρόνια και τρία στούντιο άλμπουμ μετά, οι Zeal & Ardor θεωρούνται από τις πιο ανερχόμενες δυνάμεις στον χώρο της σκληρής μουσικής. Ο μοναδικός μουσικός συνδυασμός τους που μπλέκει τα gospel στοιχεία με την metal μουσική - και δη την ακραία - τους προσέδωσε άμεσα έναν ξεχωριστό ηχητικό χαρακτήρα, ενώ η σημαντική επιτυχία του τρίτου, ομότιτλου άλμπουμ τους μεγάλωσε ακόμα περισσότερο τον θόρυβο γύρω από το όνομά τους. Και κάπως έτσι, η προσμονή για το τέταρτο δισκογραφικό χτύπημα έγινε ακόμα μεγαλύτερη…

Πλέον, έχοντας το "Grief" στα χέρια μας και ενώ πλησιάζει η ημερομηνία της επίσημης κυκλοφορίας του, είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με τον Magnuel Gagneux - τον ιθύνοντα νου της μπάντας - και να μας πει τα πάντα γύρω από την δημιουργία και την διαφορετική κατεύθυνση του άλμπουμ, καθώς επίσης να μας εξηγήσει την καλλιτεχνική ειλικρίνεια που χαρακτηρίζει μια τόσο ρισκαδόρικη κίνηση από πλευράς του. Όντας σε πολύ ευχάριστη διάθεση συζητήσαμε για όλα τα παραπάνω και ακόμα περισσότερα, όπως παραδείγματος χάριν τον κύριο λόγο για τον οποίο θυμάται ακόμα και σήμερα εκείνη προ 7ετίας, μοναδική ως τώρα, εμφάνιση των Zeal & Ardor στη χώρα μας…

Έφτασε σχεδόν η ώρα να κυκλοφορήσει το νέο σας άλμπουμ, το "Grief" και κάποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι έχετε διανύσεις μια τρελή πορεία ως τώρα, αν σκεφτεί πως ξεκίνησε ως σόλο project και εξελίχθηκε σε κανονική μπάντα. Πως νιώθεις, λοιπόν, για εδώ που βρίσκεστε σήμερα;

Είναι περίεργα! Ξέρεις, οτιδήποτε μας έχει συμβεί είναι μια έκπληξη! Οπότε, δεν ξέρω… Δεν υπάρχει τρόπος να εκλογικεύσεις την μουσική επιτυχία, διότι είναι όλα τόσο βασισμένα στην τύχη… Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να εκτιμώ αυτά που έχω και να είμαι χαρούμενος… Ξέρω, δεν είναι και η πιο metal απάντηση αυτή αλλά έτσι είναι… (γέλια)

Τις εκτιμώ τις μη metal απαντήσεις… (γέλια)

Αυτό είναι καλό… (γέλια)

Ανέφερες, όμως, την λέξη «περίεργα» (σ.σ.: bizarre)… και για κάποιο λόγο δεν μου βγάζει κάτι το θετικό αυτή η λέξη… Υποδεικνύει κάτι το μη θετικό; Ή το εννοείς με θετικό τρόπο;

Ίσως αυτό που εννοούσα περισσότερο ήταν πως αισθάνομαι έκπληκτος (σ.σ.: surprising), περισσότερο από περίεργα… (γέλια)

Οκ, έκπληκτος τότε! Αν δεν κάνω λάθος, έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε που έγραψες τα τραγούδια και ηχογραφήσατε το νέο άλμπουμ. Στο μεσοδιάστημα δίνατε διάφορες συναυλίες, κυρίως σε φεστιβάλ. Και αναρωτιόμουν πόσο εκνευριστικό μπορεί να είναι να πρέπει να περιμένεις τόσο καιρό για να κυκλοφορήσεις τη νέα μουσική που έχεις ήδη έτοιμη;

Πάντα συμβαίνει αυτό. Διότι, όταν γράφεις ένα τραγούδι το νιώθεις φρέσκο και είσαι ενθουσιασμένος. Και πας να το ηχογραφήσεις σωστά στο στούντιο. Και κάπου εκεί τελειώνει ο μήνας του μέλιτος και το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να περιμένεις μέχρι να δεις τις αντιδράσεις του κόσμου. Είναι λίγο μαρτύριο όλο αυτό… Οπότε, θα έλεγα πως είναι αρκετά εκνευριστικό… (γέλια)

Οπότε, τα τραγούδια όταν κυκλοφορούν είναι νέα για εμάς, αλλά παλιά για σένα…

Ω ναι! Αυτό ακριβώς!

Όλα τα άλμπουμ σας είχαν καλή αποδοχή ως τώρα, αλλά έχω την αίσθηση ότι το τελευταίο σας άλμπουμ κατάφερε να κερδίσει περισσότερο κόσμο και να σας ανοίξει σε μεγαλύτερα κοινά. Γιατί θα έλεγες ότι συνέβη αυτό; Επίσης, έχεις εντοπίσει κάποιες σημαντικές αλλαγές που έχουν επέλθει μετά από αυτό στους Zeal & Ardor;

Κοίτα, η τελευταία δουλειά μας, θεωρώ ότι ήταν ένας πολύ βαρύς δίσκος και αυτό λειτούργησε καλά με τα metal ακροατήρια. Αυτό εδώ, το νέο, δεν είναι και τόσο metal… (γέλια)

Θα ήταν εύκολο να κάνουμε άλλον έναν βαρύ δίσκο και να μείνουμε αυτή η μπάντα για πάντα. Αλλά αυτό θα ήταν επιτηδευμένο και δημιουργικά βαρετό

Αλήθεια είναι αυτό… δεν είναι τόσο!

Βέβαια, παίζει να κάναμε λάθος, αλλά έτσι είναι πιο ειλικρινές ως προς το ποιοι είμαστε. Ξέρεις, θα ήταν εύκολο να κάνουμε άλλον έναν βαρύ δίσκο και να μείνουμε αυτή η μπάντα για πάντα. Αλλά αυτό θα ήταν επιτηδευμένο… Κι αν αυτό το άλμπουμ δεν είναι κάτι… ε δεν είναι επιτηδευμένο.

Θα μιλήσουμε και για αυτή την αλλαγή ύφους πιο μετά. Αλήθεια, η επιτυχία του προηγούμενου άλμπουμ επηρέασε τον τρόπο με τον οποίο προσέγγισες την συγγραφή των τραγουδιών αυτού του νέου άλμπουμ;

Κατά κάποιον τρόπο, ναι! Με έναν τρόπο αντίστροφης πόλωσης! Διότι, προσπαθήσαμε να απομακρύνουμε τους εαυτούς μας από αυτό κάπως… εγώ, δηλαδή, προσπάθησα να απομακρυνθώ… Διότι, θα μου ήταν το πιο εύκολο πράγμα να κάνω ξανά ένα τέτοιου είδους άλμπουμ. Και λογικά θα ικανοποιούσε και πολύ κόσμο αν το έκανα… Αλλά, δημιουργικά, για εμάς θα ήταν κάτι πολύ βαρετό… (γέλια). Οπότε, για καλό ή κακό, το νέο άλμπουμ είναι διαφορετικό και είμαστε πολύ χαρούμενοι για αυτό…

Αλήθεια πως προφέρεται; «Γκράιφ»;

Ναι, έτσι!

Μπορώ να το παίζω όσο cool θέλω… αλλά στο τέλος της ημέρας αυτή είναι η δουλειά από τον οποία βιοπορίζομαι και αν δεν αρέσει στον κόσμο, θα υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα

Κοίτα, πάντως, είναι ακόμα εμφανές ότι είναι ένα Zeal & Ardor άλμπουμ, ακόμα κι αν είναι διαφορετικό. Δεδομένου, όμως, ότι οι περισσότερες μπάντες πασχίζουν - πολλές φορές σε όλη τους την καριέρα - να βρουν ένα προσωπικό και αναγνωρίσιμο ήχο μέσα στη μουσική βιομηχανία, προκαλεί μια έκπληξη και είναι και λίγο ρισκαδόρικο το ότι εσείς αλλάξατε την προσέγγισή σας και δεν χτίσατε ακόμα περισσότερο στον ήχο που έχετε αναπτύξει, αναμιγνύοντας gospel και metal στοιχεία. Προσωπικά, το θαυμάζω αυτό, αλλά δεν σας προβλημάτισε εσάς ή κάποιον γύρω σας;

Φυσικά! Κοίτα, μπορώ να το παίζω όσο cool θέλω… αλλά στο τέλος της ημέρας αυτή είναι η δουλειά από τον οποία βιοπορίζομαι και αν δεν αρέσει στον κόσμο, θα υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα… (γέλια). Την ίδια στιγμή, όμως, αν ένα άλμπουμ το έχουμε γράψει ήδη, θα ήμασταν δημιουργικά χρεοκοπημένοι αν το γράφαμε ξανά. Οπότε, ως προς την δημιουργικότητά μας, αυτή ήταν η καλύτερη κίνηση. Και θα δούμε τι θα γίνει…

Για πρώτη φορά, σε αυτό το άλμπουμ δεν είναι όλα one-man show, καθώς τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας ηχογράφησαν τα δικά τους όργανα και λειτουργήσατε περισσότερο ως κανονική μπάντα. Υπήρξε κάτι που να σε εξέπληξε κατά τη διάρκεια αυτής της διαφορετικής διαδικασίας; Ποια ήταν τα υπέρ και τα κατά;

Στην αρχή ήμουν πολύ φοβισμένος, διότι θεωρούσα ότι θα χάσω τον έλεγχο και πως όλα θα γίνουν πολύ πιο πολύπλοκα. Αλλά, από τη στιγμή που μπήκαμε στο στούντιο ήταν ξεκάθαρο πως όλοι τους είναι καλύτεροι από εμένα σε αυτό που κάνουν. Πιθανότατα δεν είμαι εγώ ο καλύτερος μπασίστας στους Zeal & Ardror και αυτό είναι καλό… (γέλια)

Για κάποια λόγο, ήμουν πολύ αγχωμένος, αλλά ναι… Υπάρχουν χιλιάδες μικρές στιγμές που απλά προσθέτουν μια ποιότητα στο τελικό αποτέλεσμα την οποία δεν θα μπορούσα να βγάλω μόνος μου…

Οπότε στην αρχή μπορεί κάπως να τρομοκρατήθηκες αλλά εν τέλει βγήκε πολύ φυσιολογικά η συνεργασία μέσα στο στούντιο…

Ακριβώς έτσι!

Οι Zeal & Ardor είναι στα καλύτερά τους όταν παίζουμε ζωντανά

Αυτό υποδεικνύει το ότι αργά και σταθερά οι Zeal & Ardor έχουν εξελιχθεί από solo project σε κανονική μπάντα, κι εσύ νιώθεις πιο άνετα να μοιραστείς πράγματα και να αναθέσεις δουλειές;

Οπωσδήποτε! Διότι, για μένα οι Zeal & Ardor είναι στα καλύτερά τους όταν παίζουμε ζωντανά! Κι αυτό οφείλεται στα υπόλοιπα παιδιά. Οπότε, βγάζει νόημα το να συμπεριλαμβάνονται πιο δομικά σε αυτή.

Είμαι σίγουρος πως πολύς κόσμος θα αναφέρεται στο άλμπουμ σαν "Grief" παρά σαν "Greif", λόγω και του σκοτεινού του ήχου. Ήταν κάτι που το έκανες σκόπιμα; Ήθελες ο κόσμος να κάνει αυτό το λάθος ή απλά ήταν φόρος τιμής στον τοπικό Γρύπα (Griffin) της πόλης σου και στα όσα αυτός πρεσβεύει;

Ήταν και τα δυο! Αρχικά ήταν φυσικά για τον Γρύπα, αλλά όταν μοιράστηκα τον τίτλο του άλμπουμ με κάποιους ανθρώπους στις ΗΠΑ ήταν σε φάση: «α "Grief"! Ωραία!» (γέλια). Και τότε συνειδητοποίησα ότι αυτός ο δίσκος είναι ο πιο στενάχωρος κι ο πιο συναισθηματικά φορτισμένος που έχουμε κάνει, οπότε ταιριάζει. Έτσι, δεν θέλω να διορθώνω τον κόσμο, ακόμα κι αν το λέει έτσι…

Στους προηγούμενους δίσκους μπορούσα να κρυφτώ πίσω από το concept. Αυτή τη φορά οι στίχοι είναι πιο προσωπικοί…

Δουλεύει και με τους δυο τρόπους! Σε κάθε περίπτωση, μοιάζει να είναι ένας πιο εσωστρεφής και μελαγχολικός δίσκος, οπότε θα ήθελα να μας πεις για τα θέματα με τα οποία καταπιάνονται οι στίχοι. Υπάρχει κι αυτή τη φορά κάποιο concept πίσω από αυτούς; Είναι πιο προσωπικοί;

Σίγουρα είναι! Με όλους τους άλλους δίσκους που έχω γράψει έκανα πάντα προσπάθεια να μην λέω ποτέ «εγώ κι εσύ». Πάντα έλεγα «εμείς κι αυτοί». Αυτή τη φορά είναι πιο προσωπικό. Είναι μικρότερο κατά πολλές έννοιες. Και μέσω αυτού γίνεται και πιο προσωπικό και για τον ακροατή, πιθανότατα. Είναι κάπως τρομακτικό, υπό μια έννοια, διότι όταν είχα εκείνο το concept στους προηγούμενους δίσκους, μπορούσα να κρυφτώ πίσω από αυτό. Δεν αφορούσαν ποτέ εμένα οι στίχοι, συγκεκριμένα. Αυτή τη φορά οι στίχοι είναι πιο άμεσοι, οπότε σίγουρα είναι και πιο προσωπικοί.

Ανέφερες πως είναι «μικρότερο κατά πολλές έννοιες». Τι ακριβώς εννοείς με αυτό;

Λοιπόν, ας πούμε ότι στιχουργικά δεν αφορά ολόκληρο το κοινωνικό σύνολο ή μια ομάδα ανθρώπων. Είναι πιο προσωπικές ιστορίες. Όχι απαραίτητα δικές μου, αλλά αφορούν εμένα κι εσένα, βασικά… Για αυτό το λέω έτσι…

Ο κόσμος αναμένει από εμάς να τον εκπλήξουμε

Οκ! Πάντως, δυσκολεύομαι να σκεφτώ άλλο άλμπουμ του οποίου το closing track ήταν αυτό που επιλέχθηκε ως πρώτο single μέσα από αυτό. Και παράλληλα είναι και αρκετά διαφορετικό τραγούδι για τα δεδομένα σας. Οπότε, γιατί επιλέχθηκε το "To My Ilk" ως πρώτο single;

Νομίζω πως ο κόσμος αναμένει από εμάς να τον εκπλήξουμε. Οπότε, το να κυκλοφορήσουμε ως πρώτο single το πιο απαλό τραγούδι που έχουμε γράψει ποτέ ήταν μια καλή έκπληξη, θεωρώ… (γέλια). Και, φυσικά, μετά να ακολουθηθεί από ένα από τα πιο βαριά τραγούδια…

Οπότε, θέλατε κάποιος που θα έχει ακούσει μόνο το πρώτο single να εκπλαγεί ακούγοντας τον υπόλοιπο δίσκο…

Νομίζω πως ναι… (γέλια)

Έχω ακούσει μερικές φορές το άλμπουμ ήδη, από το promo που μας έχει σταλεί και το τραγούδι που ξεχώρισα από την πρώτη κιόλας ακρόαση ήταν το "Are You The Only One Now". Πρώτον, διότι αν δεν είχε τα extreme vocals θα έμοιαζε φτιαγμένο να για να παιχτεί σε mainstream ραδιόφωνα, κυρίως όμως γιατί εισπράττω Chris Cornell vibes από τα φωνητικά σου σε αυτό το τραγούδι… Και τον λατρεύω…

Δεν τον έχω ακούσει ποτέ… Ποιος είναι αυτός! Δεν νομίζω πως τον ξέρω! (γέλια)

Ναι, έχει, αλλά δεν ήταν σε καμία περίπτωση σκόπιμα… (πολλά γέλια)

Και είναι τόσο περίεργο! Διότι όταν προσπαθώ να τραγουδήσω πραγματικά δυνατά, όντως ακούγομαι σαν αυτό. Μακάρι να μπορούσα να σου πω ότι το κάνω σκόπιμα, αλλά απλά έτσι ακούγομαι. Οπότε, δεν είναι κάποιου είδους αντιγραφή, περισσότερο είναι… κατά λάθος κλοπή… (γέλια)

Μέχρι τώρα με τους Zeal & Ardor είχαμε ένα πολύ συγκεκριμένο σετ συναισθημάτων το οποίο μοιραζόμασταν. είναι σημαντικό να εξερευνάς νέους δρόμους

Αν δεν το κάνεις σκόπιμα, ε δεν είναι κλοπή. Είναι απλά το πως ακούγεται η φωνή σου… (γέλια). Πάντως ήταν τρομερός τραγουδιστής και τύπος. Τον έχω και εγώ στην καρδιά μου. Πάντως, δεν είναι ότι γράφετε πλέον χαρούμενη μουσική ή κάτι τέτοιο, αλλά σε τραγούδια όπως το "Thrill" ή το "In My Shade" κάποιος θα μπορούσε να εντοπίσει στοιχεία επιρροής από τους Queens Of The Stone Age. Ισχύει; Πως προέκυψε αυτή η αλλαγή έκφρασης;

Απόλυτα! Προφανώς κι αγαπάω όλες αυτές τις μπάντας. Απλά, μέχρι τώρα με τους Zeal & Ardor είχαμε ένα πολύ συγκεκριμένο σετ συναισθημάτων το οποίο μοιραζόμασταν. Αλλά νομίζω πως είναι σημαντικό να κάνεις χώρο και να εξερευνάς νέους δρόμους. Οπότε, γιατί να μην έχουμε ένα ανεβαστικό τραγούδι ή ένα που δημιουργεί ευφορία;

Αυτό είναι ένα στοιχείο που αναφέρεις, μου αρέσει στη μουσική σας και σας ακολουθώ από το πρώτο σας άλμπουμ. Θυμάμαι έναν φίλο που μας έλεγε να ακούσουμε αυτόν τον δίσκο με το πράσινο εξώφυλλο και ήταν όντως φοβερός! Ήταν φανταστικός! Και μου αρέσει πολύ το ότι συνεχίζετε να πειραματίζεστε και να προσθέτετε στοιχεία στον ήχο σας! Οπότε είμαι σίγουρος ότι με τον καιρό θα μου αρέσει όλο και περισσότερο ο δίσκος και ελπίζω να τον εκτιμήσει κι ο περισσότερος κόσμος…

Είναι πολύ ωραίο να το ακούω αυτό!

Διότι, δεν παίζετε όλη την ώρα το ίδιο πράγμα…

Ναι, ναι…

Το έχουμε βγάλει ήδη αυτό το άλμπουμ. Αν θες, μπορείς να το ακούσεις ξανά…

Κι αυτό μπορεί να είναι καλό μερικές φορές, αλλά η δική σας προσέγγιση είναι καλύτερη…

Το έχουμε βγάλει ήδη αυτό το άλμπουμ. Αυτό είναι το επιχείρημά μου. Αν θες, μπορείς να το ακούσεις ξανά… (γέλια)

Πάμε ξανά στα τραγούδια, καθώς το "Kilonova" είναι ένα ακόμα διαφορετικό δείγμα από εσάς, με στοιχεία από Tool κα Nine Inch Nails. Ισχύει αυτό που λέω ή κάνω λάθος; Πως προέκυψε αυτό το τραγούδι;

Κοίτα, κι εγώ μπορώ να τα ακούσω αυτά τα στοιχεία, αλλά ο τρόπος που το έγραψα ήταν στην πραγματικότητα ένα funk τραγούδι με πολλά μικρά κιθαριστικά πράγματα. Κι όταν έβαλα παραμόρφωση στις κιθάρες ξαφνικά ακουγόταν σαν Tool… (γέλια). Ήταν άλλη μια κατάσταση παρόμοια με αυτή του Chris Cornell, όπου ήμουν σε φάση «Γαμώτο! Μάλλον έχω γίνει κλέφτης πλέον!» (γέλια)

Μπορεί κι αυτοί κάπως έτσι να γράφουν τα τραγούδια τους και να βρήκες τη συνταγή τους…

Νομίζω ότι το σκέφτονται λίγο περισσότερο με τη μουσική τους αυτοί… (γέλια)

Ο όρος avant-garde μου ακούγεται πολύ αλαζονικός

Ο κόσμος συνήθως σας αποκαλεί avant-garde για να περιγράψει τη μουσική σας. Είναι ένας όρος που περιλαμβάνει πολλά πράγματα, και φαντάζομαι πως το να σε αποκαλεί κάποιο ιδιοφυία δεν είναι και το καλύτερο σου, οπότε είσαι οκ με αυτόν τον όρο; Δεν είναι τελείως λάθος αν σκεφτεί και την προσέγγιση του νέου άλμπουμ κάποιος. Νιώθεις, όμως, άνετα με αυτόν;

Δεν ξέρω… Μου φαίνεται πως ακούγεται πολύ αλαζονικός σαν όρος. Προφανώς, ποτέ δεν θα έβαζα αυτή την ταμπέλα στον εαυτό μου. Διότι, ό,τι κάνουμε έχει γίνει και στο παρελθόν ξανά, με διαφορετικούς συνδυασμούς, δεν είναι δα ότι εφευρίσκουμε και τίποτα! Απλά, συνδυάζουμε διάφορα πράγματα. Οπότε, μάλλον δεν θα μας έλεγα avant-garde. Είναι απαίσια σαν λέξη, αλλά το crossover μου φαίνεται πιο ταιριαστό. Ίσως κι όχι, δεν ξέρω…

Είμαι απλά ένας μουσικός. Για ποιο γαμημένο λόγο να πρέπει να ακούσει ο κόσμος εμένα;

Από την απαρχή της μπάντας, ήσουν ένας μουσικός που ποτέ δεν δίστασε να μιλήσει για κοινωνικά και πολιτικά θέματα που σε ενοχλούν και να συνδέσεις τις μουσικές μου με τα όσα πιστεύεις, έστω κι αν όχι απαραίτητα με κάποιο ριζοσπαστικό τρόπο. Ακόμα είσαι αυτός ο τύπος; Διότι υπάρχουν πολλά ανησυχητικά, αρνητικά, ακόμα και δυστοπικά πράγματα που συμβαίνουν στον κόσμο αυτή την περίοδο και θα ήθελα να ξέρω αν και με ποιους τρόπους βρίσκουν χώρο στη μουσική σου. Σου δίνουν κίνητρο ή σε εμπνέουν μουσικά;

Σίγουρα το κάνουν αυτό! Αλλά, στο τέλος της ημέρας, είμαι απλά ένας μουσικός. Για παράδειγμα το αν θα γράψω ένα επαναστατικό κομμάτι, δεν είμαι εγώ αυτός που το αποφασίζει. Μπορώ όλη μέρα να κάθομαι να λέω πράγματα, αλλά αν αυτό δεν βγάζει νόημα για τον υπόλοιπο κόσμο, τόσο είναι άχρηστο. Και στο κάτω-κάτω, είμαι απλά ένας μουσικός. Για ποιο γαμημένο λόγο να πρέπει να ακούσει ο κόσμος εμένα; Απλά δημιουργώ αστείους ήχους, αυτή είναι η δουλειά μου.

Φυσικά κι έχω τις απόψεις μου και φυσικά είμαι εκνευρισμένος με το πως έχουν τα πράγματα στον κόσμο αυτή τη στιγμή. Αλλά, εκτός κι αν έχω έναν λόγο να το κάνω και κάτι ουσιώδες να πω δεν μπορώ να μην το συμπεριλάβω, διότι είναι μέρος του πως νιώθω και του τρένου της σκέψης μου. Όμως, αυτός ο δίσκος θα έλεγα πως είναι λιγότερο πολιτικοποιημένος σε σχέση με τους προηγούμενους, διότι είναι πιο προσωπικός. Είναι πολύ εγωκεντρικός, με διάφορους τρόπους. Είναι μάλλον σολιψιστικός, κατά μία έννοια…

Παρόλο που είναι ο πρώτος δίσκος που ηχογραφήσατε ως μπάντα, είναι κι ο πιο προσωπικός σου…

Απολύτως! Και νομίζω ότι αυτό είναι πολύ όμορφο!

Για μένα, η μουσική είναι το τέλος μου. Το επαγγελματικό κομμάτι είναι δευτερεύον

Είναι όντως. Θα έλεγες ότι το να είναι κάποιος μουσικός είναι μόνο ένα επάγγελμα;

Μπορώ να πω μόνο τι είναι για μένα, και για μένα είναι το τέλος μου! Δεν μπορώ να κάνω οτιδήποτε άλλο. Αυτό είναι που αγαπώ να κάνω. Και απλά είμαι σε μια τυχερή θέση όπου στον κόσμο αρέσει αυτό που κάνω. Διότι, σε οποιοδήποτε άλλο σύμπαν δεν θα τους άρεσε και απλά θα έγραφα μουσική για τον εαυτό μου. Οπότε, δεν θεωρώ ότι είναι επάγγελμα. Η επαγγελματική πλευρά είναι δευτερεύουσα. Το πρωτεύον κομμάτι είναι ότι θέλω να το κάνω και ότι πρέπει να το κάνω αυτό…

…κι ο κόσμος θεωρεί ότι είσαι καλός σε αυτό, οπότε γίνεται εν συνεχεία επάγγελμα. Διότι όταν σε θεωρούν καλό συνδέονται μαζί σου!

Ναι, διότι είμαι τυχερός!

Τυχερός ή καλός;

Θα δούμε! Δεν ξέρουμε ακόμα! (γέλια)

Κοίτα, προφανώς δεν μπορείς να είσαι άτυχος και να είσαι επιτυχημένος, αλλά η επιτυχία δεν έρχεται μόνο με τύχη… πρέπει να έχεις και κάτι να πεις που να είναι καλό… Έτσι θεωρώ…

Ίσως…

Δεν ξέρω αν οι μουσικοί θα έπρεπε να είναι πλούσιοι. Σίγουρα, δεν θεωρώ ότι θα έπρεπε να έχουμε προσωπικό τζετ, πάντως. Ειλικρινά, θα ήταν πολύ χαζό αυτό…

Δεδομένων των πεποιθήσεων που έχεις ως άτομο, δυσκολεύεσαι να συγχρονιστείς με τις απαιτήσεις και τους συμβιβασμούς που έχει η μουσική βιομηχανία μερικές φορές;

Ω ναι, φυσικά! Θέλω να πω… Όσον αφορά στη μπάντας μας, είχα την υπέροχη ιδέα να είμαστε έξι άτομα που την απαρτίζουν, που για αρχή δεν είναι εύκολο να τους βρεις όλους αυτούς, αλλά κυρίως είναι ότι έχουν κι άλλες δουλειές, για παράδειγμα…

Και είναι εύκολο να βλέπεις τις λίγες μπάντες που καταφέρουν να έχουν επιτυχία. Εγώ είμαι αρκετά τυχερός να διατηρώ ένα δυάρι διαμέρισμα και είμαι καλά με αυτό. Αλλά πχ ο Tiziano δουλεύει σε ρεστοράν και ο Mark, ο τραγουδιστής, έχει το δικό του στούντιο. Είναι δύσκολο, αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω αν οι μουσικοί θα έπρεπε να είναι πλούσιοι. Δεν ξέρω αν ο παλιός τρόπος ήταν ο σωστός… Ίσως υπάρχει ένας ενδιάμεσος δρόμος. Σίγουρα, δεν θεωρώ ότι θα έπρεπε να έχουμε προσωπικό τζετ πάντως. Ειλικρινά, θα ήταν πολύ χαζό αυτό… (γέλια)

Οπότε, εσύ θα έλεγες πως έχεις βρει τον δρόμο σου στη μουσική βιομηχανία;

Ναι, αλλά θα ευχόμουν όλα τα παιδιά στη μπάντα να ήταν οικονομικά ανεξάρτητα μέσα από αυτή. Διότι, δεν ισχύει αυτό ακόμα…

Υπάρχουν σκατένιοι άνθρωποι παντού και υπάρχουν υπέροχοι άνθρωποι παντού

Αλήθεια, έχεις γίνει μάρτυρας κάποιου είδους διάκρισης ή ρατσισμού στο πλαίσιο της μουσικής βιομηχανίας; Είτε εσύ ο ίδιος ή σε κάποιο άλλο μουσικό ή σε μέρος του crew σας;

Ναι, φυσικά. Πάντα γίνονται τέτοιες μαλακίες. Ζούμε στην ίδιο κόσμο, όπως όλοι. Και ξέρεις πως πάνε αυτά τα πράγματα…

Οπότε, δεν είναι περισσότερο ή λιγότερο σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο. Η μουσική βιομηχανία είναι κι αυτή στα ίδια επίπεδα;

Ναι, οι άνθρωποι είναι άνθρωποι. Υπάρχουν σκατένιοι άνθρωποι παντού και υπάρχουν υπέροχοι άνθρωποι παντού…

Ήμασταν τυχεροί που είχαμε την ευκαιρία να σας δούμε να παίζετε ζωντανά εδώ, πίσω στο 2017. Κι από τότε, ποτέ ξανά…

(πολλά γέλια)

Αλήθεια, δεν ξέρω αν τη θυμάσαι αυτή τη συναυλία. Ήμουν εκεί και δεν νομίζω να την ξεχάσω ποτέ. Ήταν φανταστικά…

Για εμάς ήταν πολύ αργά! Αλλά ήταν φοβερά, ναι… (γέλια)

Κι αυτό δεν ξεχνιέται. Ο promoter που σας έφερε είχε ήδη τη φήμη πως άφηνε τις συναυλίες του να τραβάνε μέχρι αργά. Και θυμάμαι πως είχατε δυο μπάντες να παίζουν πριν από εσάς και είχα κουραστεί ήδη πολύ γιατί είχε πάει αργά. Αλλά όταν ανεβήκατε στη σκηνή τα ξέχασα όλα. Τρομερό σόου! Θυμάμαι μου είχε κάνει εντύπωση που είχατε δυο τραγουδιστές! Αλήθεια, πότε θα έχουμε ξανά την ευκαιρία να σας δούμε ξανά σε κάποιο club;

Κοίτα, δεν μπορώ να πω τίποτα και κυρίως δεν μπορώ να υποσχεθώ τίποτα, αλλά όντως κοιτάζουμε αυτή τη στιγμή τις επιλογές μας για να έρθουμε και στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη…

Να το γράψουμε αυτό;

Να γράψεις ότι προσπαθώ να το κλείσουμε, αλλά ότι δεν μπορώ να υποσχεθώ κάτι, διότι μπορεί να σκάσει ο covid-2 στο ενδιάμεσο… (γέλια)

Εκείνη η συναυλία στην Αθήνα ήταν μόλις η έβδομη που είχαμε δώσει συνολικά και ήμασταν πάρα πολύ αγχωμένοι…

Ας ελπίσουμε πως δεν θα έρθει… (γέλια). Εσύ μπορεί να θυμάσαι από εκείνο το σόου το πόσο αργά βγήκατε, αλλά εγώ θυμάμαι πως είχα μείνει άναυδος. Και ήταν εντυπωσιακό πως έβγαινε τόσο καλά live η μουσική που είχε γράψει ουσιαστικά μόνο ένας άνθρωπος στον δίσκο… Είχατε κάνει τρομερή δουλειά…

Και σκέψου ότι εκείνη ήταν μόλις η έβδομη συναυλία που είχαμε δώσει συνολικά και ήμασταν πάρα πολύ αγχωμένοι… Αλλά, έχουμε βελτιωθεί από τότε! Ευτυχώς! (γέλια)

Κοίτα, δεν πρόλαβα καν να αγοράσω τον δίσκο από το merch, οπότε μάλλον αρέσατε στον κόσμο και τότε…

Έτσι φαίνεται!

Αυτά από μένα! Σε ευχαριστώ για το χρόνο και εύχομαι τα καλύτερα για τον νέο δίσκο και να σας δούμε σύντομα ξανά από τα μέρη μας!

Σε ευχαριστώ πολύ Παντελή! Κι εγώ το εύχομαι!