Revolution Saints

Revolution Saints

Frontiers (2015)
Από τον Κώστα Πολύζο, 02/09/2015
Όποιος ακούει μελωδικό hard rock αγοράζει τον δίσκο με κλειστά μάτια, καθώς το τρίο δεν αστειεύεται, με το τελικό αποτέλεσμα να φέρει έντονη την αύρα των Journey
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Η Frontiers μάλλον θα πρέπει να πάρει τα εύσημα για την διάσωση του μελωδικού rock ήχου στις μέρες μας, μια ματιά στον κατάλογό της θα σας πείσει για του λόγου το αληθές. Το όραμα του Serafino Perugino όμως κάποιες φορές περιλαμβάνει και τη συνεργασία σπουδαίων μουσικών και κάπως έτσι προέκυψαν οι Revolution Saints των Deen Castronovo, Jack Blades και Doug Aldrich.

Με συμμετοχές σε συγκροτήματα όπως οι Journey, Bad English, Ozzy (Castronovo), Night Ranger, Damn Yankees (Blades), Whitesnake και DIO (Aldrich) οι Revolution Saints μπορούν να χαρακτηριστούν άνετα ως supergroup, με ότι συνεπάγεται κάτι τέτοιο. Οι ιδιαιτερότητες όμως της εν λόγω κυκλοφορίας είναι δύο. Η πρώτη έχει να κάνει με το γεγονός πως τα φωνητικά τα έχει αναλάβει κυρίως ο Castronovo. Το δεύτερο αφορά την μη συμμετοχή των μελών στη σύνθεση του δίσκου, αφού όλα τα τραγούδια τα έχει γράψει ο πολυπράγμων «μαέστρος» Alessandro Del Vecchio (με βοήθεια και από τον Erik Mårtensson των Eclipse), ο οποίος μάλιστα έχει αναλάβει και την παραγωγή του δίσκου και τα πλήκτρα.

Αναφορικά τώρα με τα της μουσικής, ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Χωρίς καμία αμφιβολία η κατεύθυνση των συνθέσεων AOR-ίζει, καθώς όλα τα τυπικά στοιχεία του είδους είναι παρόντα και θα βοηθήσουν το τρίο να λάμψει με την απόδοσή του και να βγάλουν πάθος, ενέργεια, συναίσθημα και να δείξουν το πόσο ταλαντούχοι μουσικοί είναι.

Ξεκινώντας από τον Castronovo θα αρκεστώ να πω πως απλά είναι συγκλονιστικός σαν τραγουδιστής και  ουσιαστικότατος στο παίξιμό του στα τύμπανα. Ειδικά αυτή η χροιά που ώρες-ώρες φέρνει πολύ έντονα σε Perry υποστηρίζει πλήρως το μουσικό είδος που πρεσβεύουν (αν δεν κατάλαβες σε ποιον Perry αναφέρομαι σταμάτα τώρα να διαβάζεις και κάνε οτιδήποτε άλλο). O έτερος του rhythm section Blades τον συνοδεύει ιδανικά με το μπάσο του αλλά και όταν αναλαμβάνει τα φωνητικά είναι άψογος. Ο Aldrich, τέλος, μας δίνει φοβερά solo που μπορεί να πατάνε σε χιλιοπαιγμένες φόρμες, αλλά διάολε, το παίξιμό του είναι ψυχωμένο και βγάζει απίστευτο πάθος και είναι μακράν καλύτερος από ό,τι έχει κάνει τα τελευταία χρόνια.

Από τραγούδια το ντεμπούτο των Revolution Saints έχει για όλα τα γούστα με το "Back On My Trail" να αποτελεί έξοχο opener και το οποίο θα δυναμιτίσει κατευθείαν την ατμόσφαιρα. Στο "Turn Back" που θα αναλάβει τα φωνητικά ο Blades, o Castronovo θα προσθέσει μια Journey αύρα στο refrain και ο Aldrich θα χώσει ένα γουστόζικο solo. Το "You Are Not Alone" είναι μια δυναμική μπαλάντα στο οποίο συμμετέχει ο Arnel Pineda (Journey) στα φωνητικά δίνοντας μας ένα ωραίο μελωδικό ντουέτο. Οι πολλαπλές στρώσεις από πλήκτρα θα συνοδεύσουν ιδανικά τις όμορφες μελωδίες και θα δώσουν βάθος στη σύνθεση.

Δυναμικό up-tempo τραγούδι είναι το "Locked Out Of Paradise" το οποίο χτίζεται πάνω σε φοβερές φωνητικές μελωδίες με τον Castronovo να δίνει μια καταπληκτική ερμηνεία, ειδικά στα γυρίσματά του στο τέλος. Στον δίσκο θα έχουμε και τρίτη συμμετοχή από μέλος των Journey αφού ο πολύς κύριος Neal Schon θα μας χαρίσει ένα πανέμορφο solo στο "Way To The Sun". Η σύνθεση φέρνει λίγο σε καλούς Whitesnake, και έχει μια επική κλιμάκωση. Στο "Dream On" τα πλήκτρα θα βγουν λίγο πιο μπροστά στο verse και συνοδεύονται με ωραίες δυναμικές στα τύμπανα.

Στη συνέχεια έχουμε ακόμα δύο μπαλάντες. To "Don't Walk Away" ξεκινάει με πιάνο και φοβερή ερμηνεία από τον Deen, αλλά όταν έρχεται η ώρα του refrain συνειδητοποιείς πως σε κάποια άλλη εποχή αυτό το τραγούδι θα κατακτούσε τον κόσμο (τις γυναίκες αρχικά δηλαδή => τους άντρες στη συνέχεια) και θα έπαιζε όλη μέρα στα ραδιόφωνα. Το "Here Forever" έχει αυτή την κλιμάκωση που σε ανεβοκατεβάζει συνεχώς και δεν μπορώ να μην βγάλω το καπέλο σε όποιον έγραψε αυτό το κολλητικό ρεφρέν. Μετά από τόσες μπαλάντες θα έρθει η ώρα να ανέβουν πάλι οι ρυθμοί με το "Stranger To This Life" και το "Better World", αλλά και να μας εκπλήξουν επιλέγοντας να διασκευάσουν το "How To Mend A Broken Heart" των Σουηδών Eclipse (πιστά ως προς το πρωτότυπο). Οι τίτλοι τέλους θα πέσουν με το "In The Name Of The Father" μια ακόμα (ουφ) μπαλάντα βασισμένη αυτή τη φορά στο πιάνο.

Δεν νομίζω πως χρειάζονται να πει κανείς άλλα λόγια για αυτόν τον δίσκο. Όποιος ακούει μελωδικό hard rock τον αγοράζει με κλειστά μάτια και απολαμβάνει δύο φοβερές φωνές, πανέμορφες μελωδίες, στιβαρό rhythm section και καταπληκτική κιθαριστική δουλειά. Για τους οπαδούς δε των Journey ...χαράς ευαγγέλια!
  • SHARE
  • TWEET