Underground Express #51: Συλλογισμοί ενός Λίσταρχου

Το αθέατο τρένο του Rocking σκαρώνει ένα ταξίδι κάθε δύο μήνες, ανακαλύπτει τους καλύτερους νέους underground δίσκους και αλητεύει στις ομορφότερες πόλεις

"All the world's a stage". Ο μεσαιωνικός στίχος του Shakespeare γίνεται όλο και πιο επίκαιρος σε κάθε περαστικό αιώνα, πάντα όμως πέρα από τα λαμπερά φώτα και τις μεγάλες σκηνές, σε κακοφωτισμένα προβάδικα, σε μικρά υπόγεια και γκαράζ, σε κάθε γωνιά αυτής της τρελής σφαίρας, η μουσικη του αύριο παίζεται ήδη σήμερα.

Το τρένο της φαντασίας μας που βαφτίσαμε Underground Express θα κάνει ένα ταξίδι κάθε δύο μήνες προς κάθε πιθανό και απίθανο προορισμό με μόνο σκοπό να ανακαλύψει μουσικές χωρίς σύνορα και συμβάσεις, ρίχνοντας φευγαλέες ματιές στον πολιτισμό των πόλεων που επισκέπτεται.

Ταξίδι #51 - Δεκέμβριος 2025: Δεν πρόκειται για ορθογραφικό, καθώς δεν θα μιλήσουμε για τον Νταβέλη ή κάποιον εξίσου μυθιστορηματικό όμοιό του. Είναι τέλος της χρονιάς, κι αυτό σημαίνει με πάσα βεβαιότητα ανασκόπηση και λίστες καλύτερων κυκλοφοριών. Μυριάδες λίστες, διπλοτσεκαρισμένες σαν του Αγίου Βασίλη, οι οποίες θα επιδιώξουν να κατατάξουν ποσοτικά μία ποιοτική εμπειρία, να συγκρίνουν ανόμοια πράγματα, να αναδείξουν τα καλύτερα άλμπουμ σ’ έναν κόσμο χωρίς αντικειμενικά κριτήρια. Ακόμη κι έτσι, όμως, οι λίστες αποτελούν μόνιμη μουσικοφιλική πρακτική. Μεταξύ άλλων, αποτελούν λεύκωμα στιγμών, κολλάζ απ’ το τι μας στιγμάτισε μέσα στη χρονιά. Κατά μία έννοια, οι λίστες δεν δηλώνουν τίποτα για την μουσική σκηνή, ούτε για την αξία των δίσκων, παρά μόνο για εμάς. H δημιουργία και ανταλλαγή λιστών, μοιάζει λίγο σαν να συστηνόμαστε, n'est-ce pas?

Με τούτα κι εκείνα, φτάνουμε στο τέλος μίας ακόμη χρονιάς για το Underground Express, κι αυτή τη φορά τα καλούδια που φέρνουμε ξεθάβουν folk απ’ την Ισπανία και την Αγγλία, Black Metal απ’ τη Γουατεμάλα, ενώ κάνουμε ξανά το γύρο της Αυστραλίας για math rock για να καταλήξουμε στην Ινδονησία για hip hop πειραματισμούς. Κι όπως πάντα, η λίστα συνεχίζεται…

Εικόνα εξωφύλλου: εναλλακτικό poster για την ταινία "High Fidelity", απ’ τον Salvador Anguiano


Στάση 1η : Ινδονησία
Καλλιτέχνης: Jaydawn & Wukir Suryadi
Άλμπουμ: Pucung, Pangkur Jeung Hujan Bedog
Είδος: Experimental/Hip-hop
Εταιρεία: Grimloc/WV Sorcerer
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 05-09-2025
Bandcamp

Jaydawn & Wukir Suryadi - Pucung, Pangkur Jeung Hujan Bedog

Πρόκειται για την κολασμένη συνύπαρξη δύο εξαιρετικά διαφορετικών καλλιτεχνών του underground της Ινδονησίας. Ο Jaydawn είναι rapper, dj και παραγωγός κι ειδικεύεται σε βιομηχανικά και σκοτεινά beats, ο δε Wukir Suryadi είναι ο πολυ-οργανίστας και οργανοποιός των ιδιοκατασκευασμένων οργάνων των λατρεμένων Senyawa. Οι δύο λοιπόν αισθητικές, το σύγχρονο/αστικό με το αρχαίο/φυσιολατρικό, συγκρούονται και μετά, ως διά μαγείας, ενώνονται ξανά σε ένα ηχητικό αποτέλεσμα που είναι τολμηρό και δημιουργικό. Οι δυστοπίες του Jaydawn αποκτούν χαρακτήρα ιεροτελεστίας κάτω από το άγγιγμα του Wukir και το άλμπουμ χαράζει παράξενες διαδρομές ανάμεσα στον χρόνο και τον χώρο, άλλοτε ακούγοντας χορευτικό κι άλλοτε βουτώντας σε μια μυστηριακή, πειραματική ενδοσκόπηση. Δίσκος θαυμάσιος και ποικιλοτρόπως διαφορετικός από κάθε άλλον. (ΑΚ)

Jaydawn & Wukir Suryadi

Με πληθυσμό 280 εκατομμύρια ανθρώπους, η Ινδονησία είναι η 4η μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο - και η μεγαλύτερη που βρίσκεται σε αρχιπέλαγος.

• Αποτελείται από 17.000 νησιά! Ένα από τα μεγαλύτερα και κυρίως "σώμα" της χώρας είναι το νησί Java. Το παρόν άλμπουμ δημιουργήθηκε στην Java και συγκεκριμένα ανάμεσα στις πόλεις Bandung και Salatiga.

• Σε αυτήν την περιοχή ομιλείται η διάλεκτος Javanese που είναι η πιο διαδεδομένη στην χώρα. Στο νησί ομιλούνται συνολικά 4 γλώσσες.

• Οι Senyawa φέτος κυκλοφόρησαν το καταπληκτικό "Membaladakan Keselamatan", μία συλλογή από τραγούδια τους σε ακουστικές εκτελέσεις. Μπάντα - εγγύηση.


Στάση 2η : Los Angeles, California, U.S.A.
Καλλιτέχνης: Volahn
Άλμπουμ: Popol Vuh
Είδος: Black Metal
Εταιρεία: Crepusculo Negro
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 15/09/25
Bandcamp

Volahn - Popol Vuh

Είμαστε στο 2025 και δίσκος της Crepusculo Negro μπαίνει στα κορυφαία άλμπουμ της χρονιάς για το Decibel Magazine! Τι ζούμε! Πέρα πλάκας, είναι μια κλειδαρότρυπα στο παρελθόν η επιστροφή του "Twilight Black Circle" και κυρίως ενός εκ των κορυφαίων μπαντών του. Οι Volahn, έπειτα από 11 χρόνια, κυκλοφόρησαν το τρίτο τους άλμπουμ, και συνεχίζουν από εκεί που έμειναν. Μυθολογίες και ιστορίες αντίστασης από Μεξικό και Γουατεμάλα με έμφαση στο ιερό κείμενο "popol vuh", κατορθώματα των Balam and Hunahpú. Ο γνώριμος αποκρυφισμός του κύκλου, μια σαρωτική, lo-fi παραγωγή, και κυρίως η γνώριμη ηχητική ταυτότητα. Οι Volahn συνδυάζουν σεμιναριακά raw black metal, δυσαρμονίες και folk/ατμοσφαιρικά χωρία. Τα έξι κομμάτια του άλμπουμ διαθέτουν τόση πληροφορία, και κατορθώνουν αντί να χάνονται στα επιμέρους, να διατηρούν μια κολασμένη ταυτότητα. Οι Volahn κυκλοφόρησαν ένα από τα underground έπη της χρονιάς, και ένα από τα καλύτερα άλμπουμ του μαύρου τους κύκλου. Ο «εξωτικός» αποκρυφιστικός τους αέρας, τους ανυψώνει σε καλλιτέχνες και Δίσκο του Μήνα! {Α.Ζ.}

Volahn

• Για να πάρετε μια ιδέα, στο παρελθόν, και δη το 2020, με τον αδελφό Αντώνη, είχαμε εισέλθει στον θεματικό κόσμο έτερων εκπροσώπων του Crepusculo Negro. Στο 12ο κεφάλαιο της στήλης μας To Enter Pagan, είχαμε μιλήσει για την οπτική των Blue Hummingbird On The Left, με τους Volahn βέβαια να είναι πιο μεταφυσικοί στη σύγκριση (αλλά και το μοναδικό τους μέλος, τον Eduardo Ramirez να είναι ντράμερ στους πρώτους, και ηγέτης του κύκλου).

• Για να πάρετε μια ιδέα των «μιμητών» του Crepusculo Negro, σας παραπέμπουμε σε παλαιότερο feature στο UE #25 για τον βαμπιρομπλακ κυκλο Χιλής και Εκουαδόρ.

• Μιας και οι μπάντες και το label εδρεύουν στην πόλη των Αγγέλων (sic), που ιδρύθηκε από 44 εποίκους με ισπανική, αφρικανική και ιθαγενική καταγωγή, εκεί στη δυτική όχθη των Η.Π.Α., δεν μπορούμε παρά να περιπλανηθούμε στα στενά του Compton και να φτάσουμε στην Crypto.com Arena. Λετε να ηρθε η ώρα η ομαδάρα να σηκώσει το 18ο πρωτάθλημα με τον Σλοβένο μπροστάρη;

• Το Los Angeles θεωρείται το πιο πολυγλωσσικό μέρος των ΗΠΑ, με πάνω από 185 γλώσσες ομιλούνται στην πόλη! Επιπρόσθετα, Η κορεατική κοινότητα του (Koreatown) είναι από τις μεγαλύτερες στον κόσμο εκτός Κορέας.

• Όσον αφορά το Μεξικό και τη Γουατεμάλα, που αναφέρονται και στο ΔΤ του "Popol Vuh", η δεύτερη απέκτησε ανεξαρτησία από την Ισπανία στις 15 Σεπτεμβρίου 1821, μαζί με τις Νικαράγουα, Ονδούρα, Ελ Σαλβαδόρ και Κόστα Ρίκα. Όσον αφορά το Μεξικό, αυτή εκκινεί με την κραυγή (σ.σ. "Grito") του Ντολόρες, στις 16 Σεπτεμβρίου 1810, υπό τον Μιγκέλ Ιδαλγκο, που χτυπώντας την καμπάνα της εκκλησίας κάλεσε τον κόσμο σε εξέγερση, που κατέληξε σε έναν 11ετή πόλεμο. Οι συμπτώσεις των ημερομηνιών, σατανικές!


Στάση 3η : Leeds, UK
Καλλιτέχνης: Greet
Άλμπουμ: I Know How To Die
Είδος: Dark Folk
Εταιρεία: Fiadh Productions
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 17/10/25
Bandcamp

Greet - I Know How To Die

Το 2024, με τα "Harmonium 1 & 2", συστήθηκε στο κοινό ο Matthew Broadley με το νέο του σχήμα, τους Greet. O πρώην ντράμερ των Dawn Ray’d, αποφάσισε να ενδώσει στις folk αγάπες του και το harmonium (με το οποίο μας συστήθηκε στο "Wild Fire"), και κυκλοφόρησε δύο θαρραλέα, αλλά μάλλον μέτρια άλμπουμ. Το πρώτο του full-length, "I Know How To Die", είναι όμως μια διαφορετική υπόθεση. Για την ακρίβεια, είναι ένα εντυπωσιακό άλμα, που μας αφήνει έκπληκτους. Ουσιαστικότερη δουλειά στα κρουστά και το ρυθμικό μέρος, ισορροπία μεταξύ παραδοσιακών οργάνων και ηχοτοπίων, μετρημένη αξιοποίηση του βασικού οργάνου, ολοκληρωμένες συνθέσεις. Το drone στοιχείο, αναμενόμενα κυριαρχεί, η ποιητική συμμετοχή του Steve Von Till αλλά και το βιολί του συντρόφου Simon Barr χρωματίζουν ιδανικά τα κομμάτια, και τα 40 λεπτά του δίσκου ηχούν όσο κατανυκτικά και φυσιολατρικά οφείλουν. Οι Greet πλέον συστήνονται σε μεγαλύτερο κοινό με κρότο, άποψη, και ελευθεριακή αποφασιστικότητα. Το λες και folk punk. {A.Z.}

Greet

• Οι αξιότιμοι Broadley και Barr συμμετέχουν στο ντεμπούτο άλμπουμ των Λονδρέζων anarcho-punks Ancient Lights που κυκλοφορεί αυτές τις ημέρες, ονόματι "Reclamation", μια από τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις της χρονιάς. Οι οποίοι Ancient Lights, δεν είναι τίποτα τυχαίοι, μην ξεχνιόμαστε!

• Το Leeds ήταν η πρώτη πόλη εκτός Λονδίνου που απέκτησε δικό της δημόσιο κινηματογράφο (Hyde Park Picture House, 1914). Εκεί, διεξάγεται και το διάσημο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Ληντς (LIFF), το μεγαλύτερο του νησιού εκτός Λονδίνου. Δεν είναι τυχαίο πως ο τιτάνας Ken Loach γύρισε αρκετές από τις ταινίες του εκεί, ειδικά στα ‘90ς.

• Οι ποδοσφαιρόφιλοι λογικά όταν ακούνε το όνομα Leeds, σκέφτονται τη United με την τεράστια παράδοση, τα παθιασμένα ντέρμπι με το Μάντσεστερ που έχουν τις ρίζες τους στον πόλεμο των Ρόδων, τους πιστούς οπαδούς (Glory Glory..!), παρόντες στα σκαμπανευάσματα ανά τα χρόνια, και πιθανώς, πιο πρόσφατα, το παρολίγον θαύμα του Μαρσέλο Μπιέλσα.

• H εναλλακτική μουσική και δη η (post-)punk στην Αγγλία χρωστάει πολλά στο Leeds. Οι Gang Of Four, Soft Cell, Abrasive Wheels, Chumbawamba διεύρυναν τον ήχο της σκηνής δίχως να διατηρούν τις αντιφασιστικές και εργατικές τους καταβολές. Ακόμη και πιο πρόσφατα, η μετακίνηση πριν 15 χρόνια των Violent Reaction εκεί, προκάλεσε εν μέρει το ξέσπασμα του New Wave Of British Hardcore, με την περιοχή να αναδεικνύει σχήματα όπως οι Higher Power και The Flex!


Στάση 4η: Τουλούζη, Γαλλία
Καλλιτέχνης: Esthesis
Άλμπουμ: Out Of Step
Είδος: Progressive Rock
Εταιρεία: Misty Tone
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 31-10-2025
Bandcamp

Esthesis - Out Of Step

Πάνω που ασχολιόμουν με το νέο δίσκο των Gazpacho, έπεσα πάνω σ’ αυτό εδώ το διαμαντάκι. Το τρίτο άλμπουμ των Γάλλων Esthesis εμπνέεται κατάφορα απ’ την πιο μεταλλική πλευρά των Porcupine Tree (βλ. "Anesthetize"), ενώ το mid-tempo prog του, βουτηγμένο στην ατμόσφαιρα, θα θυμίσει το "Tick Tock" λόγω του πιο ροκ ήχου του τελευταίου. Alternative progressive rock με τα όλα του, δηλαδή, που καθοδηγείται από επιβλητικά drones και ρυθμικά μοτίβα, με το μπάσο του Marc Anguill να ξεχωρίζει. Οι επιρροές παρελαύνουν συχνά, είτε σε μία φωνητική γραμμή, είτε σε κάποιο γύρισμα των drums, είτε στην παραγωγή, όμως εδώ έχουμε να κάνουμε μ’ ένα καλοδουλεμένο και αυτόφωτο άλμπουμ σ’ έναν συγκριτικά παραγκωνισμένο τομέα του ευρύτερου prog. [M.K.O.]

Esthesis

• Η Τουλούζη αποτελεί την πέμπτη μεγαλύτερη πόλη της Γαλλίας, με ιστορία που πάει πίσω πολλούς αιώνες, όπως αποδεικνύει και το έγκυρο ιστορικό τεκμήριο «Ο Γύρος της Γαλατίας», όπου ο Αστερίξ κι ο Οβελίξ περνούν απ’ την «Τολόζη» και προμηθεύονται τα περίφημα λουκάνικά της.

• Γνωστή και ως «Η Ροζ Πόλη», η Τουλούζη έχει γίνει διάσημη και για τα χαρακτηριστικά της τούβλα, τα οποία είναι πιο μεγάλα και πεπλατυσμένα, με σομόν χρώμα

• Βρίσκεται στο κέντρο της Οξιτανίας, της νοτιότερης ηπειρωτικής περιοχής της Γαλλίας. Γεωγραφικά προσδιορισμένη ήδη απ’ το Μεσαίωνα, και με δική της ιστορία και γλώσσα, που άγγιζε κομμάτια απ’ την Ισπανία ως την Ιταλία, η Οξιτανία δεν είχε ποτέ αυτονομηθεί ως κράτος ή πολιτική οντότητα.

• Τι πάω και θυμάμαι: με αφορμή το δεκάλεπτο "Storm" που βρίσκεται στο "Out of Step", θυμήθηκα το "A Silent Storm" των επίσης Γάλλων An Ocean of Void, απ’ το μοναδικό τους δίσκο, "The Great Escape". Πιο post-metal, με επιρροές από Floyd και Cult of Luna, αξίζει να τσεκαριστεί αν σας άρεσαν οι Esthesis.


Στάση 5η: Sydney, Αυστραλία
Καλλιτέχνης: Seims
Άλμπουμ: V
Είδος: Math-rock
Εταιρεία: Self-released
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 14-11-2025
Bandcamp

Seims - V

Θυμάται κανείς το πειραματικό grindjazz όργιο των Kurushimi που είχαμε πάθει πλάκα πριν μερικά χρονάκια; Ο Simon Bartholomew πίσω από τους Kurushimi, είναι ο άνθρωπος που τρέχει τους Seims, μια από τις πιο εξέχουσες math/post rock μπάντες του Αυστραλιανού underground. Στο πέμπτο τους άλμπουμ, οι Seims κάνουν για μια ακόμη φορά επίδειξη στυλ και φινέτσας. Το υλικό τους, μελωδικό και καλοδουλεμένο, εκτείνεται από το ευρύχωρο post μέχρι τα όρια του math/prog, ακολουθώντας φανταστικά παιξίματα κι ενορχηστρώσεις και αλλάζοντας μορφή από τραγούδι σε τραγούδι. Η μπάντα δεν φανερώνει κανένα pattern κι αγκαλιάζει έναν μεγάλο πλούτο ιδεών, όταν δε χρησιμοποιεί κλασικά έγχορδα σε πιο contemporary αναζητήσεις, το κάνει με τέτοια σιγουριά που συναρπάζει. Τα λίγα φωνητικά, όπου υπάρχουν προσθέτουν μια καλοδεχούμενη νότα ψυχεδέλειας. Μια τρομερά αξιοσημείωτη περίπτωση underground σχήματος. (ΑΚ)

Seims

• Στην ανατολική πλευρά της χωρας, είναι χτισμένο το New South Wales, ή αλλιώς Sydney, πρωτεύουσα και πολυπληθέστερη πόλη της Αυστραλίας. Ο ποταμός Hawkesbury δεσπόζει στο βόρειο κομμάτι της πόλης.

• Παρά τον εποικισμό από τους γνωστούς - άγνωστους, οι τοπικοί Αβορίγινες έχουν κατοικήσει την περιοχή τουλάχιστον 30.000 χρόνια. Αναζητήσετε την σημαία τους: με χρώματα το μαύρο, το κόκκινο και το κίτρινο, μοιάζει σαν μια από τις πιο "δυνατές" οπτικά σημαίες του πλανήτη.

• Φωτιά το αυστραλιανό underground, εμείς όμως φυλάμε το βλέμμα μας για το "Casino" του Richard Sallis που θα κυκλοφορήσει την Πρωτοχρονιά, αναμένοντας καλό art rock.


Στάση 6η : Μαδρίτη, Ισπανία
Καλλιτέχνης: Antinoë
Άλμπουμ: The Fold
Είδος: Neoclassical / Dark Folk
Εταιρεία: Dark Essence Records
Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 21-11-2025
Bandcamp

Antinoë - The Fold

Το καλλιτεχνικό όχημα της Teresa Marraco κάνει μεν το δεύτερο βήμα του με το "The Fold", όμως είναι η πρώτη της ολοκληρωμένη δουλειά με original υλικό. Ψημένη στο black metal, η Antinoë γράφει μουσική που θα μπορούσε να έχει ηχογραφηθεί σε κάποιο Νορβηγικό υπόγειο, ή σε μία σύμπραξη μεταξύ Agnes Obel και Chelsea Wolfe. Τα φωνητικά είναι θρηνητικά, πολύπλευρα, και διαστρωματωμένα, ως λυρική και θερμή αντίστιξη στα πλήκτρα του πιάνου που πρωταγωνιστούν, ενώ η λοιπή ενορχήστρωση παραμένει σε διακριτικό επίπεδο. Έτσι, παρ’ όλο που θα παραπέμψει στην Myrkur εποχής "Folkesange", είναι πιο σκοτεινό και κατατονικό, κι η κινηματογραφικότητά του θα φέρει αναμενόμενα τον βασικό πόλο των Dead Can Dance. Όχι άδικα, το "The Fold" έχει τραβήξει τα βλέμματα των underground μυστών, και προσκαλεί να εντρυφήσεις στο ερεβώδες ψύχος του. [Μ.Κ.Ο.]

Antinoë

• Όλο την γυρίζουμε την Ισπανία, αλλά Μαδρίτη έχουμε πάει μόνο δύο φορές, το 2019 και το 2021. Τοποθετημένη σχεδόν στο κέντρο της Ισπανίας, αποτέλεσε βασικό σκηνικό στον εμφύλιο κατά του Franco, μέχρι να την κατακτήσει ο δικτάτορας το 1938.

• Στη Μαδρίτη θα βρούμε τη γειτονιά των γραμμάτων, ή στα ισπανικά "Barrio de las letras", με την οποία έχουν συνδέσει το όνομά τους συγγραφείς όπως ο Miguel de Cervantes κι η Emilia Pardo Bazán. Πιο βόρεια, ένα τέταρτο μακριά με τα πόδια, βρίσκεται το ιστορικό Café Gijón, που αποτέλεσε σημείο συνάντησης για πολλούς διανοούμενους και λογοτέχνες.

• Υπάρχουν πόλεις που θέλεις να τις μάθεις μέσα απ’ τη λογοτεχνία, κι η Ισπανία έχει δύο. Την Βαρκελώνη θα την χαρτογραφήσεις μέσα απ’ τα βιβλία του Carlos Ruis Zafon, ενώ την Μαδρίτη μέσα απ’ τον Hemingway. Με τα δικά του λόγια, «Η Μαδρίτη είναι η πιο Ισπανική απ’ όλες τις πόλεις, η καλύτερη για να ζήσεις, οι καλύτεροι άνθρωποι, το πιο ωραίο κλίμα μήνας μπει μήνας βγει».


Pure Underground Love

Graven Cross - Prognostic (demo)

Graven Cross - Prognostic (demo)

Βλέπεις λέξη που παραπέμπει σε prog και William Blake στο εξώφυλλο και λες, ΟΚ, μάλλον τα παιδιά δεν έχουν βρει την αισθητική τους, κι όμως! Ένα play αρκεί για να καταλάβεις ότι ξέρουν 100% τι θέλουν και ποιοι είναι: αργό, παραδοσιακό, κοφτερό, θρησκευτικό, φινλανδικό doom που πατάει εντελώς στην κληρονομιά των Spiritus Mortis και Reverend Bizarre. Αν αυτά τα δύο ονόματα σε αφορούν, τα 22 λεπτά του "Prognostic" δεν θα δυσκολεύουν καθόλου να σε παρασύρουν στον θλιμμένο και θεόβαρο χορό τους. Ας ενισχύσουμε κι ας περιμένουμε ένα full length για να δούμε ακόμα πιο σίγουρα πόσο μακριά μπορούν να το πάνε. Για την ώρα, γροθιές στον αέρα. (ΑΚ)


Κι από επανεκδόσεις έχουμε!

Ανατέλλων Τρόμος - Ο Παιδικός Μας Πόλεμος  Πανδημία - Μοντέρνα Πανούκλα

Ανατέλλων Τρόμος - Ο Παιδικός Μας Πόλεμος / Πανδημία - Μοντέρνα Πανούκλα

Αυτές τις ημέρες, δύο δίσκοι – σταθμοί του εγχώριου DIY επανακυκλοφορούν και δεν θα μπορούσαμε ως ομάδα να μην τους αφιερώσουμε τον ελάχιστο χώρο που τους αναλογεί. Τα μοναδικά LP των Ανατέλλων Τρόμος και Πανδημία είναι εκ νέου διαθέσιμα και μπορείτε, αν θέλετε να στηρίξετε/αποκτήσετε δύο κομβικές κυκλοφορίες της εξέλιξης της εγχώριας πολιτικοποιημένης σκηνής, να απευθυνθείτε εδώ και εδώ αντίστοιχα. «Ο Παιδικός Μας Πόλεμος», που ηχεί ως η φυσική συνέχεια των Ανάσα Στάχτη, με τους εκπληκτικούς του στίχους, τα διπλά φωνητικά και τα προσεγμένα του mid-tempo σημεία, ήταν μια από τις ελάχιστες σπίθες που κράτησαν ζωντανό το εγχώριο ‘90s crust/stenchcore στην αυγή του νέου αιώνα. Μια δεκαετία αργότερα, η «προφητική» (sic) «Μοντέρνα Πανούκλα» των Πανδημία βυθίστηκε στις μελωδικές πτυχές του κλασικού anarcho-punk αλλά και των ‘80s κορυφώς της ελληνικής σκηνής, και με την ισορροπία μελαγχολίας και φούριας, αποτέλεσε ένα μικρό, αλάνθαστο κατόρθωμα. Αναμνήσεις, συγκινήσεις, διαφορετικές εποχές και κοινωνικές σχέσεις, όλα επανέρχονται στο νου, όντας καύσιμα για ένα δύσβατο μέλλον. {Α.Ζ.}


Το Τραγούδι του Μήνα

Blackwater Holylight - Heavy, Why?

Blackwater Holylight - Heavy, Why?

Με επικείμενη εμφάνιση στο Roadburn 2026, η τριάδα των Blackwater Holylight δεν προβλέπεται να μένει για πολύ ακόμη στην υποχθόνια διάσταση. Έχοντας κυκλοφορήσει ήδη τρία LP, ετοιμάζονται να κάνουν το breakthrough τους με τον τέταρτο δίσκο που θα καταφτάσει τέλη Γενάρη. Στο "Heavy, Why?" βρίσκουμε αρκετό λασπώδες heavy doom, μαζί με αρκετή shoegazίλα στα φωνητικά, που πρόκειται να τραβήξει τα βλέμματα όσων αρέσκονται στην αντιδιαστολή βαρέων riffs με αιθέρια φωνητικά.


Ο «αναπάντεχος» προορισμός του μήνα

Vienna

Οι punk περιπλανήσεις μας αυτό το μήνα μας προέτρεψαν να πραγματοποιήσουμε μια στάση στη Βιέννη για χάρη των Verrat. Οι Αυστριακοί crust punks κυκλοφόρησαν το καλύτερό τους άλμπουμ, μπόλιασαν ‘90s ήχο με death/black, τα είπαν και καλά σε φίλους μας, και εμείς αποφασίσαμε να πιούμε μια ζεστή σοκολάτα στη χάρη τους σε μια από τις εμβληματικές βιεννέζικες καφετέριες (που θεωρούνται και μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς). Πόλη που εν πολλοίς, ανά τακτά χρονικά διαστήματα αποτέλεσε τόπο διαμόρφωσης του σύγχρονου δυτικοευρωπαϊκού οικοδομήματος από τα σύνορα μέχρι την κλασική μουσική, η Βιέννη, πατρίδα ταυτόχρονα της ψυχανάλυσης αλλά και του λογικού θετικισμού (καλησπέρα Wittgenstein, χαιρόμαστε για τις ενστάσεις σου), με το άψογο δίκτυο τρένων και την εμμονή της στην νεκρολατρεία, αποτελεί μέχρι και σήμερα μια άχρονη σφραγίδα πολλαπλών φαντασιακών στην καρδιά του καπιταλισμού, με κάθε κτίριο να έχει μια εντυπωσιακή ιστορία, και πιθανώς και ένα ενοχλητικό φάντασμα. {Α.Ζ.}

- The Orders of the Night (Die Orden der Nacht) (1996) - Anselm Kiefer

«Φορτωθείτε ακόμα την αστρική γύρη
για χάρη των γήινων αγρών
και αύριο, σαν θα ΄χουνε πλεχτεί στεφάνια
των ποιημάτων μου τα άγρια ρόδα
θα ΄χουμε κυνόροδα αιθέρια
και σπόρους αστρικούς»

Ζαν-Ζοζέφ Ραμπεαριβέλο - Τα Μυστικά Μελίσσια Έχουν Στοιχηθεί

  • SHARE
  • TWEET