Avantasia: «Οι μπάντες σήμερα πρώτα αγοράζουν στολές και μετά μουσικά όργανα»

 Δεν υπάρχουν πολλά νέα πράγματα για να προλογίσει κανείς τον Tobias Sammet. Εδώ και πολλά χρόνια πλέον έχει αποδείξει την επιμονή του να κρατάει την σημαία ψηλά σε ένα είδος (power metal/μελωδικό metal) που βρίσκεται σε διαρκή «ανομβρία» (για να το θέσω κομψά), ενώ ως χαρακτήρας παραμένει απαρέγκλιτα ειλικρινής και ως συνομιλητής υπέροχα αχαλίνωτος, εξ ου και απολαυστικός.   

Με αφορμή την κυκλοφορία του 10^ου στούντιο άλμπουμ του με τους Avantasia, ενός project που ξεκίνησε για να κυκλοφορήσει δυο δουλειές πριν 25 χρόνια και έφτασε να είναι σημείο αναφοράς για το ευρωπαϊκό metal, ο Tobi μας μιλάει για τη δημιουργία του "Here Be Dragons" και φυσικά για πολλά-πολλά ακόμα, τα περισσότερα εκ των οποίων απλά προέκυψαν στη ροή της κουβέντας.

Μιλάει ανοιχτά για την υπερκόπωση και τον νευρικό κλονισμό που του προκάλεσε η ανάγκη του να ικανοποιήσει τους πάντες και να δουλεύει ασταμάτητα, καθώς και πως αυτό τον έκανε να αλλάξει τελείως τον τρόπο με τον οποίο βλέπει τα πράγματα και λειτουργεί ως άνθρωπος και επαγγελματίας. Ταυτόχρονα, με πολλή ειλικρίνεια δηλώνει αμετανόητα οπαδός των παλιών εποχών και εκφράζει τους προβληματισμούς του για το πως εξελίσσονται τα πράγματα στην μουσική γενικότερα και δη στον metal χώρο εδώ και αρκετά χρόνια.

Κυρίες και κύριοι, ο αφοπλιστικά ειλικρινής και απολαυστικά αυθεντικός Tobias Sammet…

Γεια σου Χρήστο, πώς πάει;

Γεια σου Tobi. Τι κάνεις;

Μια χαρά. Εσύ πως είσαι;

Κι εγώ καλά είμαι. Χαίρομαι πολύ που έχω την ευκαιρία να σου μιλήσω για άλλη μια φορά!

Ευχαριστώ. Το ίδιο ισχύει και για μένα!

Χαίρομαι που το άλμπουμ θα κυκλοφορήσει επιτέλους, αλλά έχω πολύ άγχος για να σκεφτώ οτιδήποτε...

Μια μέρα απομένει για την κυκλοφορία του νέου άλμπουμ των Avantasia. Και φαντάζομαι ότι σε βρίσκω σε ένα μείγμα αγωνίας και του ενθουσιασμού όπως συμβαίνει πάντα με όταν φτάνει η ημερομηνία κυκλοφορίας ενός νέο άλμπουμ, σωστά;

Ξέρεις, έχω τόση πολλή δουλειά αυτή τη στιγμή που δεν αισθάνομαι τίποτα απολύτως... (γέλια) Εννοώ, είμαι χαρούμενος που έκανα το άλμπουμ και χαίρομαι που βγήκε υπέροχο, αλλά για να είμαι ειλικρινής μαζί σου, απλά προετοιμάζομαι για την περιοδεία και για τις συναυλίες και προετοιμάζω τα πάντα... Συμβαίνουν πολλά ταυτόχρονα όπως είπα, και παρόλο που είμαι χαρούμενος που το άλμπουμ θα κυκλοφορήσει επιτέλους, έχω πολύ άγχος για να σκεφτώ οτιδήποτε... (γέλια)

Η θετική πλευρά του άγχους...

Ναι, απολύτως!

Συγχαρητήρια, λοιπόν, για την κυκλοφορία του 10ου άλμπουμ με τους Avantasia! Πρόκειται για ένα αρκετά σημαντικό ορόσημο, ειδικά αν λάβεις υπόψη σου πώς ξεκίνησε αυτό το project πριν από 24 χρόνια και πώς εξελίχθηκε από εκεί και πέρα…

Ναι, ναι! Έχουν περάσει 25 χρόνια! Έχει περάσει πολύς καιρός και είμαι πραγματικά χαρούμενος που τα κατάφερα μέχρι εδώ. Είναι κάτι απολύτως ξεχωριστό! Ποτέ δεν πίστευα ότι θα έφτανα τόσο μακριά! Δεν έχω ιδέα πως συνέβη. Όταν ξεκίνησα, προοριζόταν να είναι μόνο δύο δίσκοι, και τώρα είναι ο 10ος δίσκος και, φυσικά, έχει εξελιχθεί από project σε συγκρότημα, κάτι που δεν περίμενα πραγματικά να συμβεί στην αρχή. Οπότε, δεν το θεωρώ δεδομένο. Δέχομαι τα πράγματα όπως έρχονται, αλλά δεν το θεωρώ καθόλου δεδομένο.

Είμαι πολύ ευγνώμων που είμαι σε θέση να κάνω αυτό που πραγματικά μου αρέσει και όχι να γλείφω κώλους… ε να κάνω αυτό που θέλουν οι άλλοι…

Πίσω στο 1999 ήμουν 18 ετών, ήδη οπαδός των Edguy, και θυμάμαι να μαθαίνω τα νέα για το νέο project του Tobias Sammet και όταν τελικά το άκουσα, μου πήρε τα μυαλά. Και να 'μαστε, 25 χρόνια αργότερα, σχεδόν 45 ετών, ένας ενήλικος άντρας θα έλεγε κανείς. Αλλά κάποια πράγματα παραμένουν τα ίδια. Και είναι καλό να ξέρουμε ότι κάποια πράγματα παραμένουν ίδια...

Ναι... (γέλια) Αλλά, την ίδια στιγμή, κάποια πράγματα δεν παραμένουν τα ίδια για πάντα. Θέλω να πω, πάντα εξαρτώμαι από το να έχω πράγματα στα οποία μπορώ να βασιστώ. Μερικές φορές δεν χρειάζεται να αλλάξω εγώ κάτι, αλλά η αλλαγή προκύπτει μόνη της φυσιολογικά. Ακόμα και οι Avantasia εξελίχθηκαν με την πάροδο του χρόνου.

Αλλά, ο τρόπος που το προσεγγίζω εξακολουθεί να είναι ο ίδιος τρόπος που το προσέγγιζα πάντα. Ξέρεις, προσπαθώ να είμαι ειλικρινής κάνοντας αυτό που κάνω και να δίνω τα πάντα και να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό. Αυτός είναι ο τρόπος που το έκανα πάντα. Και είμαι πολύ ευγνώμων που είμαι σε θέση να το κάνω και να κάνω αυτό που πραγματικά μου αρέσει και όχι να γλείφω... δεν θέλω να πω να γλείφω κώλους... ας πούμε… να κάνω αυτό που περιμένουν οι άλλοι άνθρωποι να κάνω. Το κάνω απλά για να ευχαριστηθώ εγώ ο ίδιος και να ξεφύγω.

Έχω πολλές ιδέες για τραγούδια που βρίσκονται στο συρτάρι και οι οποίες δεν είναι χειρότερες από οτιδήποτε άλλο κυκλοφορώ. Κάποιες από αυτές τις ιδέες θα τις ακούσεις πιθανώς σε τρία ή πέντε χρόνια. Ή και όχι

Από το 2010, και το διπλό άλμπουμ με τα "Angel Of Babylon" και το "The Wicked Symphony", κυκλοφορείτε ένα άλμπουμ ακριβώς κάθε τρία χρόνια. Είναι αυτό μέρος κάποιου σχεδιασμού ή απλά προκύπτει βάσει της δημιουργικότητάς σου;

Χα! Δεν υπάρχει κανένας σχεδιασμός. Οφείλω να πω ότι τίποτα από αυτά που κάνω, ή έστω τα περισσότερα πράγματα που κάνω, δεν είναι καθόλου προγραμματισμένα. Πολλά από αυτά που κάνω προκύπτουν αβίαστα και αυτός είναι μάλλον ο φυσικός μου ρυθμός. Νομίζω ότι θα μπορούσα να κυκλοφορώ πιο συχνά άλμπουμ, γιατί είμαι πολύ δημιουργικός και έχω πολλές ιδέες για τραγούδια που βρίσκονται στο συρτάρι και οι οποίες δεν είναι χειρότερες από οτιδήποτε άλλο κυκλοφορώ. Κάποιες από αυτές τις ιδέες θα τις ακούσεις πιθανώς σε τρία ή πέντε χρόνια. Μερικές φορές επιστρέφω σε αυτές τις ιδέες. Έχω ένα μεγάλο σεντούκι με ημιτελείς ιδέες, με βασικές ιδέες για τραγούδια. Γράφω πολύ και γράφω μουσική για πάρτη μου. Δεν έχει να κάνει με μουσική που πρέπει να παραδώσω σε κάποιον άλλο. Είναι περισσότερο για να βγάλω τα πράγματα από μέσα μου. Είναι σαν να κρατάω ημερολόγιο. Είναι θεραπεία. Κάθομαι στο πιάνο και απλά γράφω και κάνω τα πράγματα με τον τρόπο που πρέπει να τα κάνω. Πιθανότατα απόψε θα κάτσω στο πιάνο και θα έχω μια ιδέα για ένα τραγούδι και απλά θα αφήσω τις σκέψεις μου, τις ανησυχίες μου και τα συναισθήματα μου και θα τα μετατρέψω σε ένα μουσικό κομμάτι, το οποίο θα τελειώσω ή δεν θα τελειώσω. Δεν έχω ιδέα.

Το όλο πράγμα έχει γίνει μια μεγάλη μπίζνα, την οποία αγνοώ με επιτυχία όταν είμαι με τον εαυτό μου και παίζω πιάνο, χωρίς να ανησυχώ για το τι συμβαίνει γύρω μου

Αυτό που θέλω να πω είναι ότι πιθανότατα θα μπορούσα να κυκλοφορώ ένα άλμπουμ κάθε χρόνο, υπάρχει είναι ένας φυσικός ρυθμός που ακολουθώ χωρίς να το έχω προσχεδιάσει. Όμως, πρέπει να συνυπολογίζεις ότι υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που συνδέονται με την κυκλοφορία ενός άλμπουμ... γιατί θα βγεις σε περιοδεία για την προώθηση του και έχεις να προετοιμάσεις πράγματα, όπως το να στήσεις μια νέα σκηνή. Και το όλο πράγμα έχει γίνει μια μεγάλη μπίζνα, την οποία αγνοώ με επιτυχία τις περισσότερες φορές όταν είμαι με τον εαυτό μου και παίζω πιάνο και δεν ανησυχώ πάρα πολύ για το τι συμβαίνει γύρω μου.

Αν κυκλοφορούσα ένα άλμπουμ κάθε χρόνο, όπως έκανα τον πρώτο καιρό της καριέρας μου με τους Edguy, η περιφερειακή δουλειά γύρω από το άλμπουμ θα ήταν μάλλον υπερβολική ή θα ήταν πολύ αγχωτική για τα δεδομένα μου. Οπότε, απλά νιώθω έναν φυσικό ρυθμό και τον ακολουθώ... Θα μπορούσα να είχα κυκλοφορήσει το "Here Be Dragons" νωρίτερα; Πιθανώς αν ήθελα, θα μπορούσα να δουλέψω πιο γρήγορα ή να ξεκινήσω νωρίτερα για να τελειώσω τα τραγούδια και θα μπορούσα πιθανώς να το είχα κυκλοφορήσει ένα χρόνο νωρίτερα και θα είχε την ίδια ποιότητα. Αλλά το θέμα είναι ότι μερικές φορές απλά δεν θέλω να σκέφτομαι όλο αυτό το άγχος που συνεπάγεται η κυκλοφορία ενός άλμπουμ. Όπως είπα, η περιοδεία για την προώθηση του και η ολοκλήρωση όλων αυτών των πραγμάτων και οι φωτογραφήσεις και τα γυρίσματα βίντεο… υπάρχει τόση πολλή δουλειά που με απωθεί... (γέλια)

Ναι, το καταλαβαίνω...

Όχι ότι το να σου μιλάω με ξενερώνει... (γέλια). Μην με παρεξηγείς, αλλά είναι πραγματικά πολλά πράγματα. Και μην ξεχνάς πως αυτή τη φορά δεν είχα δισκογραφικό συμβόλαιο. Αυτό είναι κάτι που επαναδιαπραγματεύτηκα. Είναι το πρώτο άλμπουμ στη Napalm Records, οπότε χρειάστηκε χρόνος για να τακτοποιηθούν τα πάντα, και γι' αυτό το άλμπουμ κυκλοφορεί αύριο και όχι πριν από έξι μήνες ή πριν από εννέα μήνες ή πριν από δώδεκα μήνες.

Ήμουν 30 ετών και σκέφτηκα ότι αν συνεχίσω έτσι, θα πεθάνω μέχρι τα 40 μου

Ναι, το καταλαβαίνω. Και σέβομαι αυτή τη νοοτροπία που έχεις, ότι δεν θέλεις να είσαι… slave to the grind, για να παραθέσω τα λόγια των Skid Row...

Όχι, δεν μπορώ. Είμαι 47 χρονών. Υπήρξε μια περίοδος στη ζωή μου, πρέπει να σου πω - και είμαι πολύ ανοιχτός γι' αυτό γιατί δεν ντρέπομαι γι' αυτό - αλλά υπήρξε μια περίοδος στη ζωή μου που δούλευα πάρα πολύ και ήταν ξεκάθαρο ότι δούλευα πάρα πολύ. Υπήρξε η περίοδος μεταξύ των τελών της δεκαετίας του '90 και θα έλεγα του 2014 ή ίσως του 2016, όταν κυκλοφορούσα… Edguy, Edguy, Edguy, Avantasia, Edguy, Edguy, Edguy, Edguy, Edguy, Avantasia , Edguy, χρόνο με το χρόνο... Εγραψα κάθε τραγούδι αυτών των δίσκων. Έκανα κάθε συνέντευξη για αυτούς τους δίσκους. Οργάνωσα τα πάντα. Και υπήρξε μια εποχή στη ζωή μου που όλοι το θεωρούσαν δεδομένο. Όλοι έλεγαν «Εντάξει, φέτος θα παίξει με τους Edguy, μετά θα παίξει με τους Avantasia και θα επιστρέψει με τους Edguy». Και ένιωθα ότι με χρησιμοποιούσαν σαν μηχανή. Δεν θέλω, όμως, να κατηγορήσω κανέναν. Ξέρεις, εγώ έφταιγα, γιατί εγώ το επέτρεψα. Εγώ έθεσα τον ρυθμό και επέτρεψα στους ανθρώπους να το θεωρούν δεδομένο, επειδή εγώ έθετα τον ρυθμό. Εκείνη ήταν μια εποχή που έχασα την ακοή μου από το ένα αυτί, είχα νευρικούς κλονισμούς και ήμουν ένα ράκος. Και γι' αυτό επίσης κάποια στιγμή είπα «Πρέπει να επιβραδύνω τον ρυθμό γιατί θέλω να το απολαύσω όλο αυτό». Ήμουν 30 ετών και σκέφτηκα ότι αν συνεχίσω έτσι, θα πεθάνω μέχρι τα 40 μου.

Πολλοί άνθρωποι που έχουν ακούσει τους πρώτους δίσκους των Edguy και των Avantasia θα νιώσουν σαν στο σπίτι τους. Και παρόλα αυτά πιστεύω ότι είναι ένα άλμπουμ που δεν έχω ξανακάνει ποτέ πριν

Το καταλαβαίνω. Είμαι μαζί σου. Πηγαίνοντας τώρα στο νέο άλμπουμ, δεν μπορώ να δω μουσικά γιατί κάποιος οπαδός της μουσικής σας ή των Avantasia να μην μείνει πραγματικά ευχαριστημένος με αυτό που προσφέρεις στο "Here Be Dragons". Και υποθέτω ότι θα συμφωνήσεις μαζί μου...

Ποτέ δεν θα υπάρξει στιγμή που όλοι θα είναι ευχαριστημένοι... (γέλια) Αλλά νομίζω ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα πολλοί άνθρωποι να μείνουν ευχαριστημένοι, γιατί έχω την αίσθηση ότι είναι ένα πολύ-πολύ καλό άλμπουμ. Έχω την αίσθηση ότι είναι πολύ… παρηγορητικό... είναι αυτή η σωστή λέξη; Θέλω να πω, πολλοί άνθρωποι θα νιώσουν σαν στο σπίτι τους όταν ακούσουν το άλμπουμ. Πολλοί άνθρωποι που έχουν ακούσει τους πρώτους δίσκους των Edguy και των Avantasia θα νιώσουν σαν στο σπίτι τους. Και παρόλα αυτά πιστεύω ότι είναι ένα άλμπουμ που δεν έχω ξανακάνει ποτέ πριν. Με μια προσέγγιση που δεν είχα ποτέ στους Avantasia. Και είμαι πολύ ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα. Πάντα είμαι ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα γιατί αλλιώς - όπως σου είπα, το γράφω για τον εαυτό μου - δεν θα το κυκλοφορούσα. Θα συνέχιζα να δουλεύω γιατί κανείς δεν με πιέζει αυτή τη στιγμή στην καριέρα μου. Αλλά είμαι πολύ ευχαριστημένος με αυτό το άλμπουμ.

Και δικαίως, γιατί είναι ένα πολύ καλό άλμπουμ.

Σ’ ευχαριστώ!

Χρησιμοποιώ τη φαντασία μου σε ό,τι κάνω από παιδί, όχι επειδή ήθελα να ξεφύγω από την πραγματικότητα, αλλά επειδή ήθελα να φτάσω σε ένα μέρος της φαντασίας μου που θα μου έδινε δύναμη να επιστρέψω στην πραγματικότητα. Αυτό ήταν το Heavy Metal και το Hard Rock στην παιδική μου ηλικία

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με το εξώφυλλο, καθώς έχει ένα vintage ύφος και σχεδιάστηκε από τον Rodney Matthews. Πώς συνδέεται με τη θεματολογία του άλμπουμ και πώς κατέληξες σε αυτό το εξώφυλλο;

Το άλμπουμ επρόκειτο να ονομαστεί "Here Be Dragons" αφού είχα γράψει το τραγούδι "Here Be Dragons". Ο τίτλος του τραγουδιού αποτελεί αναφορά σε έναν αρχαίο χάρτη, στον οποίο υπήρχε ο όρος «here be dragons» και χρησιμοποιούνταν για να υποδείξει μια αχαρτογράφητη περιοχή. Μια περιοχή όπου κανείς δεν ήξερε τι υπήρχε εκεί, και γι' αυτό οι χαρτογράφοι έβαζαν το «Here Be Dragons» για να σε προειδοποιήσουν: «Μην πάτε εδώ, δεν ξέρετε τι κίνδυνοι μπορεί να υπάρχουν». Και για μένα αυτό ακουγόταν σαν μια όμορφη αρχή ενός ταξιδιού! Γιατί, αυτό ακούγεται σαν περιπέτεια! Και αυτό είναι το νόημα όταν χρησιμοποιώ την φαντασία μου. Χρησιμοποιώ τη φαντασία μου σε ό,τι κάνω, και αυτό το έκανα από παιδί, όχι επειδή ήθελα να ξεφύγω από την πραγματικότητα, αλλά επειδή ήθελα να φτάσω σε ένα μέρος της φαντασίας μου που θα μου έδινε δύναμη να επιστρέψω στην πραγματικότητα. Αυτό ήταν το Heavy Metal και το Hard Rock στην παιδική μου ηλικία. Όταν πήγαινα σπίτι από το σχολείο και μου είχαν κάνει bullying, άκουγα WASP και AC/DC και Dio και Kiss. Αυτοί με καταλάβαιναν! Η μουσική τους μου έδωσε ένα σπίτι και με βοήθαγαν να γυρίζω πίσω την επόμενη μέρα και να πω «Εντάξει, ηλίθιοι! Εδώ είμαι, πιο δυνατός από χθες». Επειδή, η μουσική μου είχε δώσει κάτι.

Και επίσης, όταν γράφω τη μουσική μου, μπαίνω σε μια διαφορετική ψυχική κατάσταση, πηγαίνω σε φανταστικά μέρη και μου δίνουν δύναμη. Το να είμαι δημιουργικός μου δίνει δύναμη: η μουσική, οι στίχοι, το artwork, η φαντασία, οι κόσμοι στους οποίους ταξιδεύω. Και αυτό ήταν το νόημα του "Here Be Dragons". Αυτό το τραγούδι έχει να κάνει με την απόδραση. Και, με μια ευρύτερη έννοια, ένιωσα ότι είναι ένας σπουδαίος τίτλος για ένα άλμπουμ, γιατί για πρώτη φορά στην ιστορία των Avantasia, δεν κάθισα από πριν να γράψω μια ιστορία την οποία έπρεπε να ακολουθήσω και γύρω από την οποία έπρεπε να γράψω ένα concept. Απλά είπα «Αυτό το άλμπουμ δεν πρόκειται να είναι μια ροκ όπερα. Δεν πρόκειται να είναι ένα concept άλμπουμ. Θα περιλαμβάνει 10 ξεχωριστές ιστορίες και εμπειρίες και εικόνες από τη φαντασία μου. Απλά θα γράψω τραγούδια». Και είπα «Θα γράψω τραγούδια χωρίς καν να έχω τραγουδιστές στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Για πρώτη φορά στην Avantasia, θα γράψω τραγούδια όπως ακριβώς θα έγραφα τραγούδια για τον Edguy. Ακριβώς όπως θα έγραφα τραγούδια για ένα σόλο συγκρότημα. Και μετά να δω τι θα τα κάνω!». Αλλά ήμουν απόλυτα επικεντρωμένος στα τραγούδια. Και νομίζω ότι αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο το άλμπουμ έγινε τόσο άμεσο και τόσο punchy και τόσο προσανατολισμένο στα τραγούδια, και τόσο προσιτό. Αυτή ήταν η προσέγγισή μου αυτή τη φορά. Απλά πηγαίνω εκεί και έχω πίστη ότι θα είναι ένα άλμπουμ των Avantasia, αλλά απλά ρίχνω τον εαυτό μου στη διαδικασία χωρίς να κάνω κάποιο σχέδιο από πριν. Και πηγαίνω σε ένα μέρος όπου δεν ξέρω τι θα συναντήσω. Και αυτή αποδείχθηκε η τέλεια προσέγγιση. Και το "Here Be Dragons" ήταν ο κατάλληλος τίτλος γι' αυτό.

Η προσέγγιση του Rodney Matthews είναι πολύ παλιάς σχολής και πολύ μακριά από αυτό που απαιτεί σήμερα η γενιά του Spotify που κοιτάζει έργα τέχνης στο κινητό της τηλέφωνο σε μέγεθος γραμματοσήμου

Και όσον αφορά το artwork, είχα ένα τηλεφώνημα από τον Rodney Matthews, πέρυσι τον Ιανουάριο και μου μετέφερε τα τρομερά νέα για τον θάνατο του Tony Clark, του κιθαρίστα των Magnum... Και μιλήσαμε για δύο ώρες... Δεν είχα σκεφτεί να ζητήσω από τον Rodney να κάνει το artwork. Αλλά κατά τη διάρκεια της συζήτησης θυμήθηκα τι είναι πραγματικά σημαντικό στη ζωή και πόσα πολλά σήμαιναν για μένα οι Magnum και πόσο σημαντικό είναι να παίζω μουσική με φίλους και να δουλεύω με φίλους και να δουλεύω πάνω σε πράγματα που πραγματικά με ενδιαφέρουν. Και ο Rodney Matthews έχει ζωγραφίσει τα περισσότερα έργα τέχνης των Magnum και πολλά άλλα σπουδαία έργα τέχνης που έχω κορνιζάρει στον τοίχο μου. Έτσι, ο Rodney σημαίνει κάτι για μένα. Και ήξερα ότι ο Rodney δεν είναι ακριβώς η γεύση της εβδομάδας. Η προσέγγιση του Rodney είναι πολύ παλιάς σχολής και πολύ μακριά από αυτό που απαιτεί σήμερα η γενιά του Spotify που κοιτάζει έργα τέχνης στο κινητό της τηλέφωνο σε μέγεθος γραμματοσήμου.

Αλλά, όπως είπα, δεν το κάνω για τη γενιά του Spotify. Το κάνω για τον εαυτό μου. Έτσι, ρώτησα: «Rodney, θέλεις να ζωγραφίσεις ένα όμορφο έργο τέχνης για μένα; Το άλμπουμ ονομάζεται "Here Be Dragons". Θέλω να έχω έναν δράκο με ανοιχτά φτερά ως σύμβολο για το άλμπουμ». Του έδωσα μερικούς από τους τίτλους των τραγουδιών και το έκανε και είμαι τόσο χαρούμενος με αυτό! Δεν είναι ακριβώς μοντέρνο. Δεν είναι καθόλου μοντέρνο. Δεν είναι το γούστο της εβδομάδας. Αλλά είναι ακριβώς αυτό που αγαπώ στη μουσική. Δεν είμαι μοντέρνος. Είμαι πολύ vintage. Είμαι 47 ετών. Είμαι όσο πιο vintage γίνεται. Αν ήμουν αυτοκίνητο, θα ήμουν αντίκα... Αν και δεν αισθάνομαι ακόμα έτσι (γέλια)... Αλλά, όπως είπα, θέλω να κάνω κάτι που σημαίνει κάτι για μένα. Και όταν πήρα στα χέρια μου το artwork και τον άνοιξα ήταν σαν Χριστούγεννα για μένα. Είναι ακριβώς αυτό που θα έπρεπε να είναι.

Η ταμπέλα «All Star» που μας είχαν δώσει, μου θύμιζε κάποιους τραγουδιστές που βγαίνουν σε περιοδεία μαζί με μια συμφωνική ορχήστρα και παίζουν τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους και το "Hold The Line" και το "Smoke On The Water". Οι Avantasia δεν είναι αυτό

Ναι, είναι πολύ ταιριαστό με τη μουσική. Τώρα, παρόλο που εσύ είσαι στο προσκήνιο και είσαι ο πρωταγωνιστής σε όλα τα άλμπουμ των Avantasia - ακόμα περισσότερο σε αυτό - πάντα οι guest τραγουδιστές παίζουν σημαντικό ρόλο. Και υποθέτω ότι πλέον κάποια ονόματα θεωρούνται αυτονόητα, γιατί δεν θα μπορούσα να φανταστώ ένα άλμπουμ χωρίς τον Michael Kiske, τον Bob Catley, τον Ronnie Atkins ή ακόμα και τον Geoff Tate πλέον. Είναι σημαντικό για εσένα να ξέρεις ότι μπορείς να βασίζεσαι σε αυτούς και να τους έχεις μαζί σου σε κάθε νέο άλμπουμ των Avantasia;

Ξέρεις, είμαι περιτριγυρισμένος από φίλους! Και ευτυχώς αυτοί οι φίλοι είναι σπουδαίοι τραγουδιστές και σπουδαίοι μουσικοί… Στο παρελθόν οι Avantasia θεωρούνταν συχνά το «All Star project». Και δεν μου αρέσει αυτός ο όρος «All Star Project». Όλοι όσοι συμμετέχουν στο άλμπουμ είναι από μόνοι τους αστέρια, θρύλοι. Ο Geoff Tate, ο Michael Kiske, ο Ronnie Atkins, ο Bob Catley, όποιος κι αν είναι. Ο Kenny, ο Tommy, ο Roy, η Adrienne... Σπουδαίοι τραγουδιστές και πραγματικά εκτιμώ τη συνεργασία μαζί τους. Αλλά αυτή η ταμπέλα «All Star» που μας είχαν δώσει, εμένα περισσότερο μου θύμιζε κάποιους τραγουδιστές που βγαίνουν σε περιοδεία μαζί με μια συμφωνική ορχήστρα και παίζουν τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους και παίζουν το "Hold The Line" και το "Smoke On The Water". Και αυτό δεν ήταν κάτι που ήθελα... Οι Avantasia είχαν γίνει κάτι σαν κάποιου είδους θέαμα (σ.σ.: gimmick) για μερικούς ανθρώπους…

Από κάποιο σημείο και έπειτα, αφού είχα δουλέψει με τον Alice Cooper και τον Klaus Meine και τον Rudolf Schenker και τον Eric και τον Bruce των Kiss και τον Jon Oliva και τον Dee Snider... για τον κόσμο δεν ήταν τόσο σημαντικό το πώς θα είναι τα τραγούδια. Κάθε φορά που ανακοίνωνα ένα άλμπουμ, ο κόσμος έλεγε «Ω, ελπίζω αυτή τη φορά να έχει τον Ozzy Osbourne ή τον Rob Halford ή τον Πάπα»... (γέλια).

Έτσι, σκέφτηκα ότι αυτό εμποδίζει αυτό που πραγματικά θέλω να κάνω. Θέλω να παίζω μουσική. Και θέλω να παίζω μουσική με σπουδαίες φωνές, ομολογουμένως. Αλλά δεν έχει να κάνει με το να έχω ένα εντελώς νέο lineup σε κάθε άλμπουμ. Θέλω να γράφω σπουδαία τραγούδια, να τα ηχογραφώ και να τα γεμίζω με μαγεία και ζωή. Και έχω τόσους πολλούς σπουδαίους τραγουδιστές στο στενό μου περιβάλλον, στην οικογένειά μου, όπως η Adrienne και ο Ronnie που μόλις ανέφερα, ο Bob και ο Michael. Έτσι, είπα «αυτό είναι ένα οικογενειακό άλμπουμ». Είναι για τους Avantasia. Δεν θα τον Πάπα. Δεν θα έχει την Pamela Anderson. Και δεν θα έχει το Bags Bunny. Θα έχει την οικογένειά μου και θα ηχογραφήσουμε σπουδαία τραγούδια μαζί, ακριβώς όπως θα έκανε μια κανονική μπάντα. Είμαι πολύ χαρούμενος που ο Michael Kiske τραγουδάει μαζί μου εδώ και πολύ καιρό, από το πρώτο άλμπουμ, και είναι ένας υπέροχος τραγουδιστής. Το λέω γιατί πλέον έχει επιστρέψει στους Helloween, οπότε έχει βεβαρυμένο πρόγραμμα, αλλά πάντα βρίσκει λίγο χρόνο (σ.σ.: A liitle time) για τον παλιό του φίλο...

Το να βρίσκει… «a little time» ο Kiske μοιάζει αναμενόμεο…

A little time… Ο Kiske... (πολλά γέλια) Ω ναι! Το έπιασα! (γέλια)

Ο όρος Power Metal είναι πολύ cheesy

Αλλά, έχει επίσης και νέο αίμα στο άλμπουμ. Και αναρωτιόμουν τι θα συνέβαινε αν έβαζες τον Royal Khan και τον Tommy Karevik στο ίδιο τραγούδι; Ξέρεις, οι οπαδοί των Kamelot θα τρελαινόταν με αυτό...

Ναι, αλλά ξέρεις... Το θέμα είναι ότι δεν ήταν προσχεδιασμένο να γίνει έτσι. Δεν το έκανα για το εφέ... Δεν θα έκανα ένα φτηνό τέχνασμα σαν αυτό. Ήταν πραγματικά κάτι που συνέβη τυχαία...

Ο Tommy ήταν σε περιοδεία μαζί μας πέρυσι… Τι σπουδαίος τύπος που είναι! Και τι σπουδαίος τραγουδιστής που είναι! Και είχα το τραγούδι "The Witch" και σκέφτηκα ότι θα ήταν τέλειο για να τραγουδήσει ο Tommy. Και έτσι του το ζήτησα και το τραγούδησε και έκανε υπέροχη δουλειά.

Τότε, λίγους μήνες αργότερα, ήμασταν έτοιμοι να τελειώσουμε το άλμπουμ. Και σκέφτηκα ότι το άλμπουμ ήταν αρκετά βαρύ και αρκετά γρήγορο. Δεν θέλω να χρησιμοποιήσω τον όρο «power metal» γιατί νομίζω ότι ο όρος είναι πολύ cheesy. Όταν μεγάλωνα δεν υπήρχε κανένας όρος power metal. Όλα ήταν απλά Heavy Metal, Hard Rock, οτιδήποτε... Αλλά τέλος πάντων, καταλαβαίνεις τι εννοώ όταν λέω power metal... Και στο άλμπουμ υπάρχει πολύ από αυτό που οι άνθρωποι θεωρούν power metal...

Δεν είχα, όμως, μια μπαλάντα. Και σκέφτηκα ότι χρειάζεται ένα μεγάλο τραγούδι το άλμπουμ. Όπως σε μια ταινία ή σε μια θεατρική παράσταση, το τελευταίο τραγούδι πρέπει να είναι ένα μεγάλο, επικό, αργό τραγούδι… Και απλά άρχισα να παίζω αυτή την μπαλάντα και την ηχογράφησα. Προέκυψε πολύ φυσικ, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Ονομάζεται «Everybody's Here Until The End»...

Υπέροχο τραγούδι!

Ναι, και εμένα μου αρέσει πολύ. Μου θυμίζει λίγο το «My Oh My» των Slade. Έχει επίσης κάποια επιρροή από τους Queen και τους Savatage... Αλλά το τραγούδι ήταν μια αφιέρωση στον πατέρα μου, ο οποίος πέθανε πριν από 11 χρόνια. Ήταν απλά μια αφιέρωση σε εκείνον και ήθελα να τραγουδήσω το τραγούδι μόνος μου.

Αλλά το είχα γράψει, είχα παίξει πιάνο, είχα κάνει την ενορχήστρωση και έτσι σκέφτηκα «Εντάξει, έχει πάρα πολύ από μένα σε αυτό το τραγούδι». Είναι ήδη ένας φόρος τιμής. Αλλά και πάλι χρειάζεται ένα στοιχείο να το διαφοροποιήσει. Χρειάζεται έναν τραγουδιστή που μπορεί να το γεμίσει με ακόμα περισσότερη ζωή. Χρειάζομαι έναν παρτενέρ για ντουέτο. Ακούσαμε το κομμάτι και ακούσαμε τα demo φωνητικά μου και σκεφτήκαμε «ποιος θα ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος;». Και νομίζω ότι ο Sascha (σ.σ.: Paeth: παραγωγός και κιθαρίστας) ήταν αυτός που σκέφτηκε «Γιατί δεν ρωτάμε ξανά τον Roy;». Είχε τραγουδήσει στους Avantasia και στο παρελθόν, το 2008. Αυτή ήταν λοιπόν όλη η ιστορία. Δεν είναι ότι ήθελα να φανεί σαν να το κάνω για τους Kamelot, γιατί ξέρεις, είναι σαν...

Ναι, απλά αστειευόμουν...

Α ΟΚ! Έπρεπε να μου το είχες πει πριν κάτσω και πω όλα τα παραπάνω... (γέλια)

Γιατί να σε διακόψω; Ήταν πολύ ενδιαφέρουσα η ιστορία... (γέλια)

(γέλια) Εντάξει, τότε όλα καλά! Όχι, αλλά σοβαρά, είναι κάπως αστείο που συνυπάρχουν και οι δύο σε έναν δίσκο, αλλά δεν έγινε με κάποια πρόθεση.

Ναι, το φαντάστηκα. Νομίζω ότι την επόμενη φορά θα πρέπει να ζητήσω ένα δίωρο για να κάνω τις μισές από τις ερωτήσεις που έχω ετοιμάσει όταν κάνουμε μια συνέντευξη. Πάντα το ξεχνάω αυτό!

Θα μιλάω πιο γρήγορα από εδώ και στο εξής. Ζητώ συγγνώμη... (γέλια)

Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα! Το απολαμβάνω πάρα πολύ! Υπάρχουν τόσα ωραία πράγματα εκεί μέσα! Και επίσης καλύψατε πολλά από αυτά που ήθελα να ρωτήσω.

Εντάξει τότε!

Για να γίνεις μουσικός, έπρεπε να θαυμάζεις τον Bon Scott, τον Paul Stanley και τον Blackie Lawless. ‘Ηθελες να κάνεις ό,τι έκαναν, έπρεπε να νιώθεις τη μουσική και χρειαζόταν να θυσιάσεις πολλά. Σήμερα, για τα νέα παιδιά το όνειρο ξεκινάει με το να έχουν όσο το δυνατόν περισσότερους ακόλουθους στο TikTok…

Ένα άλλο πράγμα που θα ήθελα να ρωτήσω είναι - και δεν πρόκειται να μιλήσω άλλο για καλεσμένους - ... όπως είπα, το 10ο άλμπουμ είναι κάτι σαν ορόσημο. Πώς βλέπεις την εξέλιξη της μουσικής βιομηχανίας από τότε που ξεκίνησες το μουσικό σου ταξίδι με τους Edguy και τους Avantasia, τόσο γενικά, όσο και ειδικά στη metal βιομηχανία που υπηρετείς ως μουσικός;

Πολύ δύσκολα! Επειδή, γενικά… αν σου πω την αλήθεια για το τι σκέφτομαι, όλοι θα νομίζουν ότι είμαι απλά ένας λευκός γέρος που παραπονιέται για τον παλιό καιρό που όλα ήταν καλύτερα. Όμως, η αλήθεια είναι ότι είμαι ένας λευκός γέρος και τον παλιό καιρό όλα ήταν όντως πολύ καλύτερα... (γέλια).

Αν υπογράψεις ένα δισκογραφικό συμβόλαιο στις μέρες μας πρέπει να είσαι χαρούμενος ως νέα μπάντα που κάποιος κυκλοφορεί τη μουσική σου. Μην ζητήσεις χρήματα, όμως, παρακαλώ!

Μεγάλωσα μέσα σε ένα προβάδικο. Μεγάλωσα με ενισχυτές. Κουβαλώντας ενισχυτές. Δεν υπήρχαν talent shows στην τηλεόραση. Για να γίνεις μουσικός, έπρεπε να έχεις ένα όνειρο. Έπρεπε να θαυμάζεις τον Bon Scott, τον Paul Stanley και τον Blackie Lawless. Τους κοίταζες και ήθελες να κάνεις ό,τι έκαναν και έπρεπε να νιώθεις τη μουσική και να θυσιάζεις πολλά. Σήμερα, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, νέα παιδιά που γι' αυτούς το όνειρο ξεκινάει με το να έχουν όσο το δυνατόν περισσότερους ακόλουθους στο TikTok. Κι όλα αυτά για να κάθεσαι στην ουρά σε ένα talent show και να τραγουδάς τραγούδια της Mariah Carey, να ακούγεσαι όπως 200.000 άλλοι τραγουδιστές, αλλά να το κάνεις με τέλειο τρόπο.

Ανοίγεις ένα περιοδικό και βλέπεις πειρατές, σταυροφόρους, λύκους, στρατιώτες και μονομάχους. Γάμησέ με! Τι μαλακίες είναι αυτές…

Έχουν αλλάξει πολύ τα πράγματα και ειλικρινά προτιμώ το πώς ήταν τον παλιό καιρό, επειδή μεγάλωσα σε ένα εντελώς διαφορετικό περιβάλλον. Κοίτα, υπάρχουν καλές μπάντες εκεί έξω, αλλά ας το παραδεχτούμε: αν υπογράψεις ένα δισκογραφικό συμβόλαιο στις μέρες μας πρέπει να είσαι χαρούμενος ως νέα μπάντα που κάποιος κυκλοφορεί τη μουσική σου. Μην ζητήσεις χρήματα, όμως, παρακαλώ! Αλλά, αν δεν ζητάς χρήματα, δεν μπορείς να επικεντρωθείς στο να είσαι καλλιτέχνης. Πρέπει να κάνεις κάτι άλλο για να ζήσεις και πρέπει να πληρώσεις για να κυκλοφορήσει η μουσική σου, και αυτό είναι απλά ΤΟΣΟ λάθος, γιατί καταστρέφει την τέχνη! Και γι' αυτό τα πάντα βασίζονται στην τεχνητή νοημοσύνη. Όλοι βασίζονται στο να κάνουν τα πράγματα φτηνά και να κάνουν τα πράγματα μέσω της τεχνητής νοημοσύνης, έτσι ώστε να αποκτήσουν οπαδούς στο TikTok. Είναι πιο σημαντικό από το να έχεις ένα σπουδαίο τραγούδι. Είναι πιο σημαντικό το να έχεις το σωστό ρούχο. Και μερικές φορές όταν ανοίγεις ένα μουσικό περιοδικό, ένα από αυτά τα λίγα μουσικά περιοδικά που έχουν απομείνει και που μπορείς ακόμα να κρατήσεις στα χέρια σου και το ξεφυλλίζεις, μοιάζει με live action παιχνίδι ρόλων για κοστούμια... Υπάρχουν πειρατές, υπάρχουν σταυροφόροι, υπάρχουν λύκοι, στρατιώτες και μονομάχοι. Γάμησέ με! Τι μαλακίες είναι αυτές…

Σήμερα οι μπάντες πρώτα πάνε στο μαγαζί με στολές και μετά στο μαγαζί με τα μουσικά όργανα. Όταν ήμουν νέος πήγαινες στο μαγαζί με τα όργανα, ονειρευόσουν μια κιθάρα και έκανες οικονομίες για να αγοράσεις αυτή την κιθάρα

Παλιά, οι Kiss και ο Alice Cooper είχαν μια περσόνα... και ο King Diamond... Ήταν υπέροχοι! Ο Ozzy Osbourne ήταν λυκάνθρωπος. Εξαιρετικός! Κοίτα, μου αρέσουν οι Powerwolf μην με παρεξηγήσεις… υπάρχουν μερικές πραγματικά καλές μπάντες που μπορούν να υποστηρίξουν αυτό που κάνουν με τη μουσική τους. Αλλά έχω την αίσθηση ότι σήμερα οι μπάντες πρώτα πάνε στο μαγαζί με τα κοστούμια και μετά στο μαγαζί με τα μουσικά όργανα. Όταν ήμουν νέος πήγαινες στο μαγαζί με τα όργανα, ονειρευόσουν μια κιθάρα και έκανες οικονομίες για να μαζέψεις όλα σου τα χρήματα για να αγοράσεις αυτή την κιθάρα.

Αυτή ήταν και πάλι μια μεγάλη απάντηση, συγγνώμη. Θα κάνω την επόμενη απάντηση πιο σύντομη, το υπόσχομαι...

Όχι, ήταν τέλεια. Νόμιζες ότι με έχασες κάποια στιγμή γιατί βούτηξα στις σκέψεις μου με βάση αυτά που έλεγες. Και ακούγοντας την απάντησή σου δεν ήμουν σίγουρος αν ήθελα να γελάσω ή να στεναχωρηθώ με αυτά που λες, γιατί το ίδιο νιώθω κι εγώ...

(γέλια)

Θέλω να αποδείξω ότι δεν χρειάζεται να πουλήσω τα ιδανικά μου για να επιβιώσω σε αυτή την παράξενη βιομηχανία, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί

Απλά, αναρωτιέμαι αν μπορεί όλο αυτό να αναστραφεί… Και τι μπορούμε να κάνουμε για αυτοί; Άνθρωποι σαν εμένα και εσένα... για να διατηρήσουμε κάτι από αυτή την κατάσταση...

Δεν ξέρω αν μπορούμε να κάνουμε κάτι γι' αυτό. Θέλω να πω ότι οι καιροί αλλάζουν και φυσικά δεν μπορούμε να αρνούμαστε το πως αλλάζουν οι καιροί ή τον τρόπο που εξελίσσονται τα πράγματα. Πρέπει με κάποιο τρόπο να ζήσουμε με το πώς είναι τα πράγματα. Παρόλα αυτά, νομίζω ότι μπορούμε να διατηρήσουμε τη νοοτροπία μας και να κρατήσουμε τη μνήμη στο σεντούκι μας και ίσως να μεταδώσουμε τον ενθουσιασμό μας για τη μουσική στους ανθρώπους που αγαπάμε και που έχουμε γύρω μας.

Κοιτάξτε με! Είμαι ένα παράδειγμα εγώ ο ίδιος! Δεν ξέρω αν είμαι καλό παράδειγμα, αλλά κινούμαι σε μια δουλειά που πρέπει να προσαρμοστώ και να το αντιμετωπίσω όλο αυτό. Είμαι εγκλωβισμένος στο 2025, όπως ακριβώς είσαι κι εσύ εγκλωβισμένος στο 2025 και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα γι' αυτό. Αλλά και πάλι, αύριο θα κυκλοφορήσω ένα άλμπουμ που θα βγει σε μια όμορφη συσκευασία με ένα βιβλίο 96 σελίδων, με bonus tracks, με χειροποίητη μουσική. Ένα άλμπουμ που έχει παραχθεί με αγάπη και όχι με τεχνητή νοημοσύνη... Όχι τεχνητή νοημοσύνη, μόνο ιδρωμένη ανθρώπινη βλακεία. Η βλακεία μου είναι που δημιούργησε αυτό το άλμπουμ και είμαι πολύ περήφανος γι' αυτό. Μπορώ απλά να κάνω αυτό που μπορώ να κάνω. Και αυτό που θέλω να κάνω -τουλάχιστον για τον εαυτό μου - είναι να αποδείξω ότι δεν χρειάζεται να πουλήσω τα ιδανικά μου για να επιβιώσω σε αυτή την παράξενη βιομηχανία, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί. Νομίζω ότι μπορείς να τα καταφέρεις με το να είσαι ειλικρινής και να προσφέρεις την ποιότητα της παλιάς σχολής.

Είσαι πράγματι ένα παράδειγμα. Πάντα έλεγα ότι κρατάς τη σημαία, ίσως μόνος σου σε αυτή την ευρωπαϊκή μελωδική metal σκηνή - είπες ότι βρίσκεις τον όρο Power Metal cheesy, αλλά εγώ θα τον χρησιμοποιήσω για να προσδιορίσω το είδος που υπηρέτησες. Και το έκανες σχεδόν μόνος σου για πάρα πολλά χρόνια τώρα, επιτρέψτε μου να πω...

Ω, σ’ ευχαριστώ πολύ!

Γιατί, μπορεί να είσαι ευγενικός με κάποιες νέες μπάντες που φοράνε κοστούμια και ντύνονται σαν πολεμιστές, πειρατές, μονομάχοι ή όπως αλλιώς θέλουν, αλλά είναι κι αυτό που είπες… Για μένα, οι περισσότεροι από αυτούς μοιάζουν να ασχολούνται περισσότερο με την εμφάνιση παρά με τη μουσική. Τουλάχιστον, από τη δική μου οπτική γωνία, που ασχολούμαι με αυτή τη μουσική εδώ και περίπου 30 χρόνια. Έτσι, πάντα θεωρούσα και πάντα έλεγα ότι ο Tobias κρατάει μόνος του τη σημαία σε αυτό το ιδίωμα. Σχεδόν όλοι τα παράτησαν, καταλαβαίνεις τι θέλω να πω; Αλλά, εσύ είσαι εκεί, πεισματάρης και συνεχίζεις να κάνεις αυτό που κάνεις. Και το κάνεις καλά. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να εκτιμήσουμε σε σένα...

Σε ευχαριστώ πολύ. Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Νομίζω ότι υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που το κάνουν επίσης... Ξέρω για παράδειγμα τον Kai και τον Michie και τον Weiki. Νομίζω ότι ακολουθούν τον ίδιο τρόπο, έχουν επίσης αυτή την ποιότητα της παλιάς σχολής. Νομίζω ότι υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που αψηφούν αυτό που συμβαίνει. Αλλά, ναι, είναι αυτό που είναι. Είναι το πνεύμα της εποχής και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γι' αυτό. Αλλά εμείς θα σταθούμε στο ύψος μας και θα επιζήσουμε. Και θα κρατήσουμε τη σημαία ψηλά.

Θα φυλάμε ο ένας τα νώτα του άλλου!

Αυτό ακούγεται σαν ένα καλό σχέδιο!

Λοιπόν, Tobi, θέλω να σε ευχαριστήσω για το χρόνο σου. Ήταν υπέροχα, όπως πάντα. Πάντα απολαμβάνω το να μιλάω μαζί σου. Έχεις τόσα ωραία πράγματα να πεις και ενδιαφέρουσες ιστορίες να διηγηθείς, οπότε είναι πάντα απολαυστική η κουβέντα μαζί σου…

Σε ευχαριστώ πολύ! Ήταν πραγματικά δική μου η ευχαρίστηση. Και σε ευχαριστώ για την υποστήριξη. Ας κρατήσουμε τη φλόγα αναμμένη. Εσύ και εγώ! Και τα αδέρφια μας που έχουμε κατά νου!

Ποτέ μου δεν θα ξεχάσω την αίσθηση του πρώτου κανονικού σόου που έδωσα στη ζωή μου. Του πρώτου σόου που με έκανε να νιώσω πως έτσι πρέπει να είναι μια heavy metal συναυλία. Κι αυτό ήταν στην Ελλάδα

Και ας ελπίσουμε να σας ξαναδούμε στην Ελλάδα. Δεν ξέρω τι πρέπει να γίνει για να σας δούμε εδώ με την Avantasia.

Το ελπίζω! Πραγματικά το ελπίζω! Να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε! Δεν έχω απωλέσει κάθε ελπίδα ακόμα. Ξέρεις κάτι; Η Ελλάδα… λέω αυτό και τέλος… Η Ελλάδα ήταν η πρώτη χώρα στην οποία ένιωσα την αγάπη ενός κοινού σε όλο μου την καριέρα. Ήταν στις 30 Μαρτίου, στο Ρόδον, όταν με τους Edguy παίξαμε ως support στους Iron Saviour. Ως τότε είχαμε παίξει μόνο σε κάτι μπαρ και σε κάτι μικρά μέρη. Και ξαφνικά βρισκόμαστε στην Ελλάδα και ο κόσμος τραγουδάει τα τραγούδια μας και μας υποδέχεται με ανοιχτές αγκάλες! Ποτέ μου δεν θα ξεχάσω την αίσθηση του πρώτου κανονικού σόου που έδωσα στη ζωή μου. Του πρώτου σόου που με έκανε να νιώσω πως έτσι πρέπει να είναι μια heavy metal συναυλία. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό! Και για αυτό ποτέ δεν θα σταματήσω να ελπίζω ότι θα έρθω ξανά στην Ελλάδα…

Ας ελπίσουμε και πως αν έρθεις θα σου προκαλέσουμε αντίστοιχα συναισθήματα με την υποδοχή μας ως κοινό!

Αυτό θα ήταν υπέροχο! Σε ευχαριστώ πολύ!

Εγώ σε ευχαριστώ Tobi! Στο επανειδείν!

Ως την επόμενη φορά!