Ronnie Romero: «Αν συνεργαστώ και με τον Iommi, μετά μπορώ να πάρω σύνταξη»

Ένας τραγουδιστής που έχει τραγουδήσει σχεδόν τα πάντα στον χώρο του κλασσικού και του hard rock, μας αποκαλύπτει πράγματα για τη ζωή του και την καριέρα του

Από τον Παντελή Κουρέλη, 02/06/2023 @ 22:46

Ο Ronnie Romero είναι ο τραγουδιστής από τον οποίο ζήτησε ο Ritchie Blackmore να πάρει το μικρόφωνο όταν αποφάσισε να αναβιώσει για μερικές συναυλίες τους Rainbow, μετά από μια εικοσαετία απραξίας. Από το 2016, όπου ο ήρωάς μας δε γνώριζε καν αγγλικά, μέχρι σήμερα, κύλησε πάρα πολύ νερό στο αυλάκι της καριέρας του.

Ξεκινώντας άγνωστος μεταξύ αγνώστων από τη μακρινή Χιλή, μετανάστευσε στην Ισπανία χωρίς φιλοδοξίες για καριέρα στη μουσική. Εκμεταλλευόμενος στο έπακρο την ευκαιρία που του έδωσε ο μεγαλύτερος ίσως rock κιθαρίστας, ο Romero κατάφερε να συνεργαστεί με τον Michael Schenker, με τον Adrian Vandenberg, με τους Elegant Weapons, με τον Leo Leoni και γενικώς να τραγουδήσει μια πολύ μεγάλη γκάμα κλασσικού και hard rock με πασίγνωστους και λιγότερο γνωστούς συνεργάτες.

Ronnie Romero

Μέσα σε όλα τα άλλα, ο Ronnie Romero θα πρωταγωνιστήσει και σε μια tribute συναυλία στους Queen που θα περάσει και από τη χώρα μας τον ερχόμενο Οκτώβριο. Η συναυλία θα περιλαμβάνει rock συγκρότημα αλλά και ορχήστρα και υπόσχεται ένα ολοκληρωμένο κονσέρτο με πρωτότυπες ενορχηστρώσεις. Η προσπάθεια να μπει στα παπούτσια του Freddie Mercury θα είναι σίγουρα μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που έχει αντιμετωπίσει μέχρι σήμερα ο Romero και το αποτέλεσμα το αναμένουμε με ενδιαφέρον, δεδομένης της αγάπης που τρέφουμε στους τεράστιους Queen και τη μουσική τους.

Σε μια αρκετά ανοιχτή συζήτηση, ο Romero μας εξιστορεί το από πού ξεκίνησε, το πώς ξεκίνησε να αγαπά τη rock μουσική, την εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση που βιώνει με τις ψεύτικες κατηγορίες της πρώην συζύγου του εξ’ αιτίας των οποίων έχει δύο ολόκληρα χρόνια να επικοινωνήσει με το παιδί του. Επίσης, αναφέρεται στη διαδικτυακή ασυδοσία και στον αμετροεπή εκφοβισμό που ο καθένας μπορεί ανεξέλεγκτα να ασκήσει, αλλά και στη μεγάλη του απραγματοποίητη φιλοδοξία, που είναι μια συνεργασία με τον Tony Iommi. Ας την πούμε μέχρι στιγμής απραγματοποίητη, γιατί με αυτόν τον τύπο, ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος. Δεν έχει πετύχει και λίγα, ερχόμενος κυριολεκτικά από το πουθενά.

Γεια σου Ronnie. Έρχεσαι σε λίγο καιρό για μια συναυλία στην οποία θα τραγουδήσεις κομμάτια των Queen. Έχω μερικές ερωτήσεις σχετικά με αυτό το επερχόμενο show, αλλά και αρκετές ακόμα για την καριέρα σου. Να ξεκινήσω;

Είμαι έτοιμος. Προχώρα άφοβα!

Σου ζητήθηκε να μελετήσεις τον τρόπο που τραγουδούσε και να ερμηνεύσεις τα τραγούδια του καλύτερου ίσως τραγουδιστή που έζησε ποτέ, του Freddie Mercury. Τι είναι αυτό που σε εντυπωσίασε περισσότερο στον Freddie και ποιο ήταν το πιο δύσκολο τραγούδι για εσένα για να προσαρμοστείς σε αυτό;

Λοιπόν, δεν είναι και τόσο περίπλοκος ο τρόπος που τραγουδάς τα τραγούδια των Queen. Έτσι κι αλλιώς κάθε φορά που παίζεις ή τραγουδάς ένα τραγούδι τους θα έχει επιτυχία, γιατί όλοι αγαπούν το συγκρότημα και ξέρουν τα τραγούδια. Άρα δεν είναι περίπλοκο για τον ερμηνευτή να παρουσιάσει ένα προϊόν που πιθανότατα αρέσει σε όλους, είτε μοιάζει είτε δε μοιάζει και τόσο πολύ η φωνή του με του Freddie Mercury. Νομίζω ότι το πιο δύσκολο κομμάτι σε όλο αυτό το εγχείρημα, είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Freddie Mercury συνήθιζε να συνδέεται με το κοινό. Γιατί μεταξύ αυτών που καλείσαι να κάνεις τραγουδώντας κομμάτια των Queen, είναι το να φέρεις και την ίδια ενέργεια στη σκηνή, όχι μόνο να τραγουδάς τεχνικά σωστά τα τραγούδια. Στη συναυλία που θα κάνουμε, πρέπει να να προσπαθείς να συνδεθείς με το κοινό μέσα από τα τραγούδια σε όλη τη διάρκεια το set, το οποίο είναι αρκετά μεγάλο - περίπου 2 ώρες. Είναι πραγματικά πολύπλοκο να διατηρείς την ενέργεια σε όλη τη διάρκεια της παράστασης και για όλους τους ανθρώπους που συνδέονται με αυτήν. Επομένως, αυτό μάλλον είναι το πιο δύσκολο και απαιτητικό κομμάτι.

Άρα όλα τα υπόλοιπα είναι πιο δύσκολα από την ίδια τη φωνητική ερμηνεία, ενδιαφέρον! Πόσο δύσκολο ήταν να ξεκινήσεις από τη Χιλή, μια μικρή χώρα χωρίς μεγάλη rock παράδοση ή σκηνή - όπως άλλωστε και η Ελλάδα; Ήταν το γλωσσικό το μεγαλύτερο εμπόδιο ή ήταν κάτι άλλο αυτό που σε δυσκόλεψε περισσότερο;

Αυτό εξαρτάται από το τι θέλει κάποιος να κάνει στη μουσική βιομηχανία. Στη Νότια Αμερική και συγκεκριμένα στη Χιλή, τη χώρα που γεννήθηκα, ήταν πολύ εύκολο να καταλάβω ότι δεν μπορείς να έχεις μια σοβαρή καριέρα στη μουσική. Όσο ζούσα εκεί, δεν είχα κανέναν στόχο να σας γνωρίσω παίζοντας μουσική, το έκανα για πλάκα, απλώς και μόνο ως οπαδός. Μεγάλωσα σε οικογένεια μουσικών. Ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου ήταν μεγάλος θαυμαστής της rock μουσικής και ιδιαίτερα του κλασικού και του hard rock από τις ΗΠΑ και την Αγγλία. Έτσι, μεγάλωσα ακούγοντας αυτή τη μουσική και μου δημιουργήθηκε και η επιθυμία να παίξω αυτή τη μουσική. Όταν έγινα 14 χρονών, έφτιαξα το πρώτο μου συγκρότημα με μερικούς συμμαθητές και απλώς περνούσαμε διασκεδαστικά την ώρα μας. Αυτό ήταν πολύ σημαντικό για μένα, γιατί όταν δεν έχεις την πίεση να επιτύχεις κάτι συγκεκριμένο, μπορείς να απολαύσεις περισσότερο αυτό που κάνεις με τη μουσική. Μετακομίζοντας στην Ευρώπη, μου έγινε πιο εύκολο το να αρχίσω να το σκέφτομαι με επαγγελματικό τρόπο, προφανώς γιατί εδώ η αγορά είναι διαφορετική και υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες, ειδικά στο underground. Θυμάμαι πόσο σοκαρίστηκα όταν μετακόμισα στην Ισπανία και είδα τόσους πολλούς χώρους για πρόβες που ήταν επαγγελματικών προδιαγραφών, πράγμα που για παράδειγμα δεν έχουμε στη Χιλή. Οπότε νομίζω ότι όλα έγιναν σταδιακά για μένα. Στην αρχή δεν είχα μεγάλες προσδοκίες για καριέρα και απλώς το απολάμβανα και μετά ήρθαν οι ευκαιρίες και απλώς τις εκμεταλλεύτηκα.

Το πιο δύσκολο κομμάτι στο εγχείρημα δεν είναι να τραγουδάς τεχνικά σωστά, αλλά να συνδεθείς με το κοινό και να φέρεις την ίδια ενέργεια στη σκηνή

Ποια θεωρείς τα σημεία καμπής, τις πιο σημαντικές στιγμές στην καριέρα σου; Ήταν ας πούμε η μετακόμισή σου στην Ισπανία;

Αυτό ήταν ένα σημαντικό βήμα τελικά, σίγουρα. Πολλά από τα βήματα που έκανα στη ζωή μου ήταν πιο σημαντικά από άλλα, όμως νομίζω ότι ολόκληρη η ζωή είναι σαν μια διαρκής αλλαγή. Κάθε τι που κάνεις, έχει συνέπειες. Κάθε απόφαση που παίρνεις, κάθε βήμα που κάνεις, κάθε ανάσα που παίρνεις - όπως το λέει το τραγούδι των Police! Όλες αυτές οι μικρές λεπτομέρειες μας φέρνουν σε μια πιο σημαντική και μεγαλύτερη εικόνα. Προφανώς, το να μετακομίσω στην Ισπανία, να μετακομίσω στην Ευρώπη, ήταν ένα σημαντικό βήμα στην καριέρα μου γιατί μου δόθηκαν περισσότερες ευκαιρίες. Η καριέρα στη μουσική δεν ήταν η αρχική μου σκέψη, απλώς μετακόμισα για να έχω μια ευκαιρία στη ζωή, για να βρω μια δουλειά. Και έκανα πολλές και διάφορες δουλειές, ασχολήθηκα με πολλά πράγματα. Έκανα κηπουρική. Έβαφα σπίτια. Έκανα ό,τι χρειαζόταν για να επιβιώσω. Δεν μετακόμισα λοιπόν γιατί ήθελα να κάνω καριέρα στη μουσική, μετακόμισα γιατί ήθελα να έχω μια ευκαιρία από κάθε άποψη και μετά ήρθε η μουσική. Αν το σκεφτείς με μια διαφορετική προσέγγιση, ίσως ήταν και λίγο η μοίρα μου αυτή. Όμως, η πιο σημαντική στιγμή, όχι μόνο στην καριέρα μου, αλλά ακόμα και στη ζωή μου, ήταν η κλήση από τον Ritchie Blackmore. Αυτό άλλαξε τα πάντα. Την εποχή που με πήρε τηλέφωνο ήμουν εντελώς άνεργος, απένταρος και με ένα μικρό παιδί. Από τότε που ενεργοποιήθηκαν τους Rainbow, όλα άλλαξαν.

Ο Ritchie έχει τη φήμη δύσκολου και απαιτητικού συνεργάτη. Ποια είναι η δική σου εμπειρία από τη μέχρι τώρα συνύπαρξή σας;

Πράγματι ήταν πολύ απαιτητικός όσο δουλεύαμε μαζί, αλλά με θετικό τρόπο. Ξέρεις όμως, νομίζω ότι αυτός είναι ο τρόπος που πρέπει να δουλέψεις για την προσωπική σου ανάπτυξη. Μου φαίνεται λίγο αστείο όταν ο κόσμος λέει ότι κάτι είναι πολύ περίπλοκο ή πολύ δύσκολο. Σε αυτό το επίπεδο απαιτείται να δουλεύεις πραγματικά σκληρά. Όσο υψηλότερου επιπέδου είναι αυτό που θέλεις να κάνεις, τόσο πιο σκληρά πρέπει να εργαστείς. Εγώ πήρα ως θετικό το ότι με πίεζε. Μου έλεγε πολλά πράγματα, μου έδινε οδηγίες για το πώς ήθελε να κάνω το κάθε τι στις συναυλίες. Για μένα στην αρχή ήταν πολύ δύσκολο, ειδικά λόγω του εμποδίου της γλώσσας. Όταν συναντηθήκαμε πρώτη φορά με τον Ritchie, δε μιλούσα καθόλου αγγλικά. Εννοώ, τίποτα, μηδέν. Τα αγγλικά μου ήταν μηδέν. Άρα στην αρχή, προφανώς ήταν περίπλοκο. Μετά από 7 χρόνια συνεργασίας μαζί του, πλέον μιλάω τέλεια αγγλικά. Ακόμα κι αυτό ήταν θετικό για μένα. Για μένα λοιπόν ο Ritchie είναι ένας σκληρά εργαζόμενος άνθρωπος και το ότι συναντήθηκαν οι δρόμοι μας, ήταν το καλύτερο πράγμα που θα μπορούσε να μου είχε συμβεί εκείνη τη στιγμή.

Ronnie Romero

Έχετε συζητήσει ποτέ την πιθανότητα να γράψετε νέο πρωτότυπο υλικό με τους Rainbow; Ακόμα καλύτερα, έχετε γράψει ήδη νέο υλικό; Ποια είναι η τρέχουσα κατάσταση των Rainbow;

Ποτέ δε συζητήσαμε για νέο υλικό και ποτέ ο Ritchie δεν έφερε κάτι τέτοιο στο τραπέζι. Στην αρχή υποτίθεται ότι θα κάναμε μόνο λίγες συναυλίες το 2016. Τελικά μας προέκυψε μια μικρή περιοδεία. Το απολαύσαμε όλοι πολύ, οπότε το κάναμε και την επόμενη χρονιά, όπως και τη μεθεπόμενη και ούτω καθεξής. Τελικά το κάναμε για τέσσερα χρόνια, αλλά αυτό ήταν όλο. Δεν υπήρχε ποτέ σχέδιο για γράψιμο και ηχογράφηση νέας μουσικής, όσο κι αν απολαμβάναμε να παίζουμε μαζί. Μετά την τελευταία περιοδεία που κάναμε το 2019 υποτίθεται ότι θα συνεχίζαμε το 2020, αλλά όπως όλοι ξέρουμε τότε ήρθε η πανδημία, όλα σταμάτησαν κι από τότε δεν ξαναμιλήσαμε ποτέ για οποιαδήποτε άλλη περιοδεία.

Από μεγάλες προσωπικότητες, τώρα τελευταία έχεις συνεργαστεί και με τον Michael Schenker σε δίσκους και συναυλίες, ο οποίος επίσης είναι πολύ ιδιαίτερος καλλιτέχνης και μοναδική προσωπικότητα. Πώς ήταν η εμπειρία σου μαζί του;

Στο ίδιο επίπεδο με αυτή με τον Ritchie Blackmore. Και να ξέρετε ότι μιλάμε για δύο εντελώς αντίθετους και 100% διαφορετικούς χαρακτήρες. Είναι εντελώς αντίθετοι. Ενώ ο Ritchie είναι πιο χαλαρός και κρύβεται περισσότερο στο ταλέντο του, ο Michael είναι σκληρά εργαζόμενος και εξασκείται κάθε μέρα, όλη μέρα. Με τους Rainbow κάναμε πρόβες για κάποιες ώρες μέσα στη μέρα. Στο ενδιάμεσο από τις πρόβες μιλούσαμε, τρώγαμε μεσημεριανό ή δείπνο, διασκεδάζαμε, ενώ στο τέλος πηγαίναμε και για μια μπύρα. Με τον Michael είναι διαφορετικά. Όταν έχουμε πρόβα στις 12 η ώρα, μαζευόμαστε και παίζουμε για 5-6 ώρες αδιάκοπα και μετά λέμε «αντίο» μέχρι την επόμενη μέρα. Και κάνουμε το ίδιο πράγμα κάθε μέρα. Αλλά είναι υπέροχο να δουλεύεις μαζί του, είναι φοβερό. Η συνεργασία μας ξεκίνησε γιατί ο παραγωγός του Michael Schenker, ένας Γερμανός που λέγεται Michael Voss, είναι καλός μου φίλος. Με πήρε τηλέφωνο μια μέρα και μου είπε ότι ο Michael θα έκανε έναν δίσκο με πολλούς τραγουδιστές. Ο Voss σκέφτηκε ότι θα μπορούσαν να καλέσουν κι εμένα για ένα τραγούδι. Έτσι έγινε και το αποτέλεσμα άρεσε στον Michael Schenker. Το αστείο είναι ότι μετά από αυτό, με κάλεσαν σε μια περιοδεία που υποτίθεται ότι θα γινόταν στην Ιαπωνία, για να τραγουδήσω το συγκεκριμένο τραγούδι, αλλά τελικά η περιοδεία δεν έγινε λόγω της πανδημίας. Μετά την πανδημία κάναμε κάποιες πρόβες με τον Michael και του άρεσε πολύ το γεγονός ότι μπορούσα να τραγουδήσω τραγούδια από πολλούς διαφορετικούς τραγουδιστές, όπως έκανα στους Rainbow. Έτσι σκέφτηκε ότι αφού είχε εμένα που μπορούσα να τραγουδήσω σχεδόν όλα τα τραγούδια, δεν χρειαζόταν άλλους τέσσερις τραγουδιστές. Αποκτήσαμε καλή χημεία μεταξύ μας και τελικά συνεργαστήκαμε και συγκεντρώσαμε μουσική για τον επόμενο δίσκο του Michael και κάπως έτσι προέκυψε το "Universal".

Πολλοί κριτικάρουν το ότι δεν ανήκω σε κάποιο συγκρότημα και ότι δουλεύω με πάρα πολλούς ανθρώπους, αλλά εγώ με αυτόν τον τρόπο νιώθω ευτυχισμένος

Είπες τη λέξη «χημεία». Έχεις συνεργαστεί με πολλούς καλλιτέχνες. Με ποιον από όλους ένιωσες ότι συνδυάστηκες καλύτερα μουσικά;

Είναι θέμα άποψης προφανώς, αλλά οι αγαπημένες μου συνεργασίες ήταν με τον Ritchie Blackmore και με τον Michael Schenker. Θέλω όμως να αναφέρω και τον Leo Leoni, με τον οποίο κάναμε δύο υπέροχους δίσκους με τους CoreLeoni και περιοδεύσαμε κιόλας. Η χημεία μας τόσο δουλεύοντας μαζί στο στούντιο όσο και μετά στις συναυλίες, ήταν καταπληκτική. Οπότε, θα πω αυτές τις τρεις συνεργασίες.

Πώς σε έχει επηρεάσει το γεγονός ότι δουλεύεις συνέχεια με διαφορετικούς ανθρώπους ως άνθρωπο και ως μουσικό;

Αυτό είναι ένα από τα πράγματα που αγαπώ πιο πολύ στη δουλειά μου. Ξέρω ότι πολλοί κριτικάρουν το ότι δεν ανήκω σε κάποιο συγκρότημα και ότι δουλεύω με πάρα πολλούς ανθρώπους, αλλά εγώ αισθάνομαι ότι αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο μπορώ να δουλέψω με το ταλέντο μου. Αυτός είναι ο τρόπος που μου αρέσει να δουλεύω, που νιώθω ευτυχισμένος. Να συνεργάζομαι με πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους. Νιώθω ότι είμαι ένας πολύ δραστήριος άνθρωπος. Ξυπνάω κάθε πρωί στις 6:00, παίζω με τα σκυλιά μου, παίρνω πρωινό με τη γυναίκα μου και μετά πηγαίνω στο studio, γράφω μουσική και κάνω πράγματα όλη μέρα. Για μένα θα ήταν πραγματικά πολύ δύσκολο να είμαι σε ένα συγκρότημα μόνο. Θα ήταν πολύ βαρετό. Στην πραγματικότητα αυτό ακριβώς έκανα στην αρχή της καριέρας μου με τους Lords Of Black. Ενώ μου αρέσουν πολύ οι δίσκοι που κάναμε μαζί, υπήρξε κάποια στιγμή που αποφάσισα να αποχωρήσω από το συγκρότημα (σ.σ. έχει επιστρέψει) επειδή το να είμαι εκεί δεν ήταν πια συναρπαστικό για μένα. Πρέπει να νιώθω ενθουσιασμένος κάθε μέρα. Πρέπει να ξυπνάω το πρωί και να σκέφτομαι ότι σήμερα θα ηχογραφήσω με τον τάδε καταπληκτικό τύπο, καταλαβαίνεις;

Απόλυτα.

Νιώθω πραγματικά τυχερός. Είναι διαφορετικό πράγμα το να θέλεις να είσαι έτσι από το να έχεις πραγματικά την ευκαιρία να το πραγματοποιήσεις. Κι εγώ είχα την ευκαιρία να το πραγματοποιήσω όχι με απλούς μουσικούς, αλλά με τους καλύτερους. Νιώθω πολύ τυχερός, αυτό με έχει φέρει στο σημείο να έχω πάρει κάτι από όλους με όσους συνεργάστηκα τα τελευταία 5-7 χρόνια αναφορικά με τη φωνητική μου απόδοση. Νιώθω ότι μπορώ να ερμηνεύσω και να τραγουδήσω πολλά διαφορετικά στυλ μουσικής εξαιτίας αυτού, επειδή έκανα metal, έκανα hard rock, έκανα κλασσικό rock, έκανα μπαλάντες. Είχα πολλές κάρτες στο τραπέζι και τώρα μόλις έγραψα και ηχογράφησα τον πρώτο μου προσωπικό δίσκο, με τραγούδια που έγραψα μόνος μου. Σε αυτόν τον δίσκο μπορείς να ακούσεις όλες τις επιρροές από όλους εκείνους τους ανθρώπους που έχω δουλέψει.

Ronnie Romero

Ανέφερες ότι δέχεσαι επικρίσεις επειδή κάνεις πολλές συνεργασίες. Αν δεν κάνω λάθος, μετά από κάποιες κακές κριτικές που είχες δεχτεί παλιότερα, είχες πει ότι σκέφτηκες να αυτοκτονήσεις και αυτή η δήλωσή σου προκάλεσε αρκετά σχόλια. Μετανιώνεις που είχες εκφράσει αυτή σου τη σκέψη δημοσίως;

Πρώτα από όλα, αυτό ήταν ένα σχόλιο που έκανα σε μια συνέντευξη για το blabbermouth και παρερμηνεύτηκε. Για ευνόητους λόγους έβαλαν ως τίτλο για τη συνέντευξη ότι είχα αυτοκτονικές τάσεις λόγω της κριτικής για τους Rainbow, αλλά στην πραγματικότητα μιλούσαμε για ένα εντελώς διαφορετικό πράγμα. Δε μετανιώνω. Τότε περνούσα μια πολύ δύσκολη περίοδο μέσα μου. Τα τελευταία δύο χρόνια είχα προσωπικά προβλήματα. Είχα πάρει διαζύγιο, είχα μετακομίσει από την Ισπανία στη Ρουμανία και δεν μπορούσα να δω το παιδί μου, τον Oliver, που τον επόμενο μήνα γίνεται 10 ετών. Ήταν ακριβώς μετά την πανδημία, εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή έκανα πολλά πράγματα και ήρθα αντιμέτωπος με πολλή κριτική. Τότε ήταν που συμμετείχα και στον διαγωνισμό της Eurovision με ένα βουλγαρικό συγκρότημα. Το βασικό μου θέμα είναι ότι είχα νομικά προβλήματα με την πρώην γυναίκα μου. Είχε εκδοθεί ένταλμα σύλληψης εναντίον μου και εξ’ αιτίας αυτού, δεν μπορούσα να πάω στην Ισπανία και να δω το παιδί μου. Το θέμα αυτό είχε βγει τότε στις ειδήσεις, στην τηλεόραση. Ξέρεις τώρα, έλεγαν ότι ο υποψήφιος της Βουλγαρίας στον διαγωνισμό της Eurovision καταζητείται από την Αστυνομία, είναι εγκληματίας και ένα σωρό τέτοια πράγματα. Εκείνη την περίοδο δέχτηκα μεγάλο εκφοβισμό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Καθημερινά δεχόμουν μηνύματα με memes όπου με παρουσίαζαν ως κρατούμενο στη φυλακή.

Δεν ήξερα ότι ήταν τόσο σοβαρό.

Ναι, ήταν πολύ σοβαρό. Η πρώην σύζυγός μου κατήγγειλε στην Αστυνομία ότι απειλούσα να τη σκοτώσω, κάτι το οποίο παρ’ όλο που προφανώς δεν είναι αλήθεια, μου έφερε πολλά νομικά προβλήματα. Όταν ανακοινώθηκε ότι θα πήγαινα στη Eurovision, που είναι ένα mainstream γεγονός, η πρώην σύζυγός μου διοχέτευσε το θέμα της καταγγελίας στις ειδήσεις. Προφανώς λοιπόν δέχτηκα πολλή κριτική στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Είναι αλήθεια ότι όντως έκανα δύο απόπειρες αυτοκτονίας. Είχα προβλήματα με την πρώην γυναίκα μου και δεν μπορούσα να δω το παιδί μου. Τον Ιούνιο συμπληρώνονται δύο χρόνια από τότε που έχω να το δω. Δεν μπορώ να πάω στην Ισπανία και δεν μπορώ ούτε να του μιλήσω στο τηλέφωνο. Προσπαθούμε λοιπόν να λύσουμε το πρόβλημα μαζί με τους δικηγόρους μου, αλλά προφανώς θα πάρει χρόνο.

Δεν μπορείς καν να του μιλήσεις στο τηλέφωνο;

Όχι. Η μητέρα του δεν του επιτρέπει να μου μιλήσει. Αυτό λοιπόν ήταν το πραγματικό πρόβλημα και όχι η κριτική για τη μουσική μου. Ήταν ένας συνδυασμός πολλών πραγμάτων που συνήθως οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν. Προφανώς ο καθένας είναι ελεύθερος να σχολιάσει αν το θέλει, αλλά όταν χωρίς καμία πληροφορία, έτσι απλά πετούσαν πάνω μου σκουπίδια εκείνη την ώρα, ήταν μια πραγματικά δύσκολη στιγμή για μένα.

Έχω δεχτεί μεγάλο εκφοβισμό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μέχρι και η τωρινή μου σύζυγος δέχεται μηνύματα από τυχάρπαστους. Η κατάσταση είναι εντελώς εκτός ελέγχου

Πιστεύεις ότι η κατάσταση όπου ο καθένας λέει οτιδήποτε θέλει στα social media έχει ξεφύγει σήμερα;

Ναι, απολύτως. Δηλαδή, ο κόσμος με ρωτάει γιατί βάζω προσωπικές φωτογραφίες στα social media μου, λες και αυτό είναι το πρόβλημα. Σίγουρα ΔΕΝ είναι αυτό το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι οι άνθρωποι που τις βλέπουν και σχολιάζουν ό,τι θέλουν και αυτό μου συμβαίνει εδώ και πολλά χρόνια. Εδώ και τρία χρόνια είμαι παντρεμένος με την τωρινή μου σύζυγο, την Κορίνα, και ζω στη Ρουμανία. Μέχρι και η Κορίνα δέχεται μηνύματα από διάφορους τυχάρπαστους, καταλαβαίνεις; Η κατάσταση έχει ξεφύγει. Δημοσιεύεις μια φωτογραφία και ο καθένας μπορεί να πει ό,τι θέλει, χωρίς να υπάρχει κανένας έλεγχος. Κανείς δεν ξέρει ποιος γράφει τα μηνύματα, πρακτικά είναι ανώνυμα. Πήγαμε στην αστυνομία πολλές φορές λόγω ορισμένων μηνυμάτων και μας είπαν ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Οπότε ναι, η κατάσταση είναι εντελώς εκτός ελέγχου.

Πρόσφατα κυκλοφόρησες έναν δίσκο με διασκευές κλασικών metal τραγουδιών, το "Raised On Heavy Radio". Πώς διάλεξες ποιά τραγούδια θα διασκευάσεις και θα βάλεις σε αυτόν τον δίσκο και ποιο ήταν το πιο δύσκολο να τραγουδήσεις;

Στην πραγματικότητα, αυτός ήταν ο δεύτερος δίσκος διασκευών που κάναμε, υπάρχει και το "Raised On Radio" με rock τραγούδια, για το οποίο και ήταν πιο περίπλοκο να κάνω τις επιλογές μου. Μεγάλωσα ακούγοντας κλασική rock μουσική και έτσι έχω περισσότερες επιρροές από αυτήν, επομένως είχα περισσότερα συγκροτήματα και περισσότερα κομμάτια από τα οποία μπορούσα να επιλέξω. Με το "Raised On Heavy Radio" τα πράγματα ήταν πιο εύκολα, πήρα τη λίστα μου στο Spotify και επέλεξα τα πρώτα τραγούδια. Ήταν και μερικά τραγούδια που έβαλα επειδή «έπρεπε», όπως το "The Four Horsemen" των Metallica. Δεν είμαι μεγάλος οπαδός τους, αλλά όταν κάνεις έναν δίσκο με heavy metal διασκευές, γίνεται να τους αφήσεις έξω; Δε γίνεται! Τα τραγούδια που ακούτε στο "Raised On Heavy Radio" είναι μάλλον τα αγαπημένα μου metal κομμάτια. Τα πιο δύσκολα για να τραγουδήσω ήταν το "Turbo Lover" και το "No More Tears". Η δυσκολία δεν ήταν λόγω του εύρους, αλλά λόγω του φωνητικού στυλ. Ο τρόπος με τον οποίο τραγουδάνε τόσο ο Rob Halford, όσο και ο Ozzy, είναι αδύνατο να αναπαραχθεί. Πρέπει λοιπόν να φέρεις το δικό σου στυλ και να προσπαθήσεις τουλάχιστον να έχεις τη διάθεση και την ατμόσφαιρα του τραγουδιού. Είναι μεγάλο ρίσκο γιατί οι άνθρωποι που αγαπούν τα πρωτότυπα τραγούδια περισσότερο από οτιδήποτε προφανώς θα συγκρίνουν και προφανώς θα χάσεις. Αλλά στο τέλος, σκοπός είναι να κάνεις μια αξιοπρεπή έκδοση που να αρέσει στον κόσμο και αυτό νομίζω ότι το πέτυχα.

Ανάμεσα στον κόσμο του rock και του metal, ποιος πιστεύεις ότι σου ταιριάζει περισσότερο; Πόσο διαφορετικοί είναι αυτοί οι δύο κόσμοι μεταξύ τους;

Δε νομίζω ότι στην πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους. Είναι πολύ αστείο γιατί γεννήθηκα και μεγάλωσα ακούγοντας rock μουσική και μετά άρχισα να κάνω metal μουσική. Από τότε που συμμετείχα στους Rainbow και μετά, άρχισα να γνωρίζω πολλούς metal μουσικούς σε όλο τον κόσμο και το κοινό τους είναι πως όλοι είναι θαυμαστές του Ritchie Blackmore. Και είναι αστείο γιατί, για παράδειγμα, την πρώτη φορά που συνάντησα τον Michael Amott των Arch Enemy (σ.σ. και των Spiritual Beggars ρε Ronnie!), ήταν επειδή φορούσε μπλουζάκι των Rainbow. Είχε έρθει στην πρώτη συναυλία που κάναμε και έτσι αρχίσαμε να μιλάμε και ξεκίνησε η φιλία μας. Το τελευταίο και ακόμα πιο αστείο είναι ότι εξ’ αιτίας των Rainbow γνωρίστηκα και έχουμε γίνει φίλοι με τον κιθαρίστα των Slayer και των Exodus.

Ronnie Romero

Τον Gary Holt;

Ναι! Είναι αστείο γιατί δεν θα περίμενες ποτέ ότι αυτοί οι μεταλλάδες τύποι θα ήταν τόσο μεγάλοι θαυμαστές του Ritchie Blackmore, του αγαπημένου μου κιθαρίστα. Μάλιστα με τον Gary Holt συζητούσαμε για το αν χαθείς σε ένα νησί και μπορείς να πάρεις μαζί σου μόνο ένα τραγούδι για να το ακούς για την υπόλοιπη ζωή σου, ποιο τραγούδι θα ήταν αυτό και μου είπε ότι θα έπαιρνε μαζί του το "Stargazer".

Καλή και ενδιαφέρουσα επιλογή!

Δε νομίζω ότι υπάρχουν τόσο μεγάλες διαφορές μεταξύ rock και metal, είναι σχεδόν το ίδιο πράγμα, ένα χάος από τρελούς που κάνουμε μουσική και έχουμε παρόμοια γούστα!

Πώς ήταν η εμπειρία σου στη Eurovision με τη Βουλγαρία;

Χμ, αυτή είναι μια πραγματικά δύσκολη ερώτηση. Ήταν καλό να έχεις την εμπειρία να είσαι εκεί, από την άποψη του να καταλάβεις πώς λειτουργεί αυτή η επιχείρηση. Αλλά, αυτό ήταν όλο. Ως μουσικός, δεν είχε κάτι θετικό και κάτι καινούργιο για μένα. Δεν ξέρω αν πρέπει να το πω αυτό, αλλά όλα μου φάνηκαν λίγο ψεύτικα. Το μόνο που είναι ζωντανό είναι η φωνή, όλα τα υπόλοιπα είσαι αναγκασμένος να τα χρησιμοποιείς σε playback. Είδα τραγουδιστές να τραγουδούν «ζωντανά» χρησιμοποιώντας autotune.

Δεν μπορώ να πω ότι αυτό απέχει πολύ από την εντύπωση που είχα.

Προφανώς και από αυτή που είχα εγώ! Αλλά, είναι πραγματικά σοκαριστικό να το βλέπεις να συμβαίνει μπροστά στα μάτια σου, ζωντανά.

Στη Eurovision, αν είσαι ένας απλός, ετεροφυλόφιλος, χαλαρός και καλόβολος τύπος, είσαι ο περίεργος

«Ζωντανά», εντάξει κι εσύ τώρα...

Δεν μου είχε τύχει να βλέπω έναν τύπο να τραγουδάει και την ίδια ώρα να τρέχει το autotune. Ως rock τραγουδιστής, δεν μπορώ να το καταλάβω κιόλας. Υπάρχει κι ένα ακόμα θέμα με το οποίο θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο πολιτικά ορθός μπορώ. Πρέπει να έχεις συγκεκριμένες τάσεις στη ζωή σου να είσαι αποδεκτός στη Eurovision. Αν είσαι ένας απλός, ετεροφυλόφιλος, χαλαρός και καλόβολος τύπος, είσαι ο περίεργος. Γι' αυτό λέω ότι δε μου έδωσε κάτι θετικό. Πήγα, το έκανα, έζησα την εμπειρία για δύο εβδομάδες και ήταν όλα ωραία, αλλά μέχρι εκεί. Δε θα το ξαναέκανα, αν με ρωτάς. Δε θα το ξαναέκανα και δε θα συμβούλευα κάποιον rock μουσικό να το κάνει.

Από τους καλλιτέχνες με τους οποίους έχεις συνεργαστεί, με ποιον θα ήθελες να ξανασυνεργαστείς; Με τον Ritchie;

Θα αναφέρω ακόμα μια φορά τον Leo Leoni. Ο Ritchie δε νομίζω ότι ενδιαφέρεται πια να παίξει rock μουσική κι αυτό προφανώς είναι ένα μειονέκτημα! Το έχει φυσικά κερδίσει, αυτός μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Ήταν υπέροχο που δούλεψα μαζί του, φοβερό, ίσως η καλύτερη εμπειρία στη ζωή μου, αλλά δεν θα το έκανα ξανά. Μόλις σήμερα κάποιος με ρώτησε αν θα υπάρξουν άλλες συναυλίες των Rainbow και του είπα ότι δεν ξέρω, αλλά και να υπάρξουν, δε θα είμαι εγώ ο τραγουδιστής επειδή νιώθω ότι δε θέλω να το ξανακάνω.

Πολλοί κιθαρίστες λένε ότι ο Ritchie είναι ο αγαπημένος τους κιθαρίστας. Ανέφερες τον Gary Holt, αλλά και πολλοί άλλοι, ειδικά hard rock και metal, λένε ότι είναι ο καλύτερος.

Μα, είναι. Πάντα είναι. Η μουσική του είναι «εκεί». Προφανώς τώρα στις μέρες μας έχει κάποια σωματικά μειονεκτήματα, επειδή είναι και 77 ετών Αλλά η μουσική είναι πάντα «εκεί». Και το αστείο είναι πως όταν παίζω με όλους αυτούς τους τύπους, με τον Ritchie Blackmore, με τον Michael Schenker, με τον Adrian Vandenberg, σκέφτομαι πώς όταν εγώ γεννήθηκα, δηλαδή το 1981, αυτοί ήταν ήδη επιτυχημένοι. Οπότε, υπάρχει ένας τεράστιος σεβασμός στην καριέρα τους, τον οποίο προφανώς και αξίζουν. Όπως είπα και πριν, αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν.

Υπάρχει κάποιος καλλιτέχνης που ήθελες να συνεργαστείς αλλά δεν είχες την ευκαιρία μέχρι τώρα;

Αυτή η λίστα περιλαμβάνει μόνο έναν καλλιτέχνη. Αν ποτέ κάνω κάτι μαζί του, μετά μπορώ να συνταξιοδοτηθώ.

Μπορούμε να έχουμε το όνομά του;

Ναι, είναι ο Tony Iommi των Black Sabbath. Σε μια τέτοια περίπτωση θα έχω στο παλμαρέ μου την Αγία Τριάδα των Blackmoore, Schenker και Iommi και μετά, θα πάρω σύνταξη.

Συμμετείχες στον reunion δίσκο των Vandenberg του Adrian Vandenberg πριν από μερικά χρόνια. Θέλεις να μας πεις δυο λόγια για αυτή τη συνεργασία;

Από τους δίσκους που έχω κάνει στη σύντομη καριέρα μου, ο συγκεκριμένος είναι ένας από αυτούς που απολαμβάνω περισσότερο. Με τον Adrian γνωριστήκαμε και πάλι μέσω των Rainbow. Ήταν κι αυτός σε μία από τις συναυλίες και έτσι αρχίσαμε να μιλάμε. Και τότε μια μέρα, ακριβώς πριν από την πανδημία, ήρθε σε μένα και μου είπε ότι θέλει να ξαναφτιάξει τους Vandenberg και ότι σκεφτόταν πως θα μπορούσα εγώ να ήμουν ο τραγουδιστής. Εν τω μεταξύ, ο Adrian ήταν ο πρώτος rock κιθαρίστας που αγάπησα γιατί ο πρώτος δίσκος που αγόρασα, σε ηλικία 13 ετών, ήταν ένας δίσκος των Whitesnake.

Εντυπωσιακό. Ήταν το "1987";

Οχι, όχι. Υπάρχει κάτι πραγματικά αστείο πίσω από αυτή την ιστορία.

Ήταν το "Slip Of The Tongue";

Οχι, ούτε αυτό. Όπως σου είπα και πριν, ο μακαρίτης ο πατέρας μου ήταν μεγάλος οπαδός των Journey, των Foreigner και άλλων παρόμοιων συγκροτημάτων και μαζί του, αυτά άκουγα κι εγώ. Εκείνη την εποχή λοιπόν, κάποιος ήρθε και μου πρότεινε να ακούσω κι άλλα συγκροτήματα, μου είπε ότι υπάρχει κάτι σαν βρετανική σκηνή που είναι πιο άγρια, πιο σκληρή και διαφορετική από την αμερικανική. Πιο rock. Αυτός λοιπόν μου έδωσε μια κασέτα στο εξώφυλλο της οποίας ήταν το "1987", αλλά όταν την έβαλα να παίξει, άκουσα ένα ακουστικό άλμπουμ. Τι είχε γίνει λοιπόν; Εκείνη την εποχή, όλοι είχαμε κασέτες που γράφαμε μόνοι μας, στα στερεοφωνικά μας. Ξέρεις, όχι αυθεντικές κυκλοφορίες. Ο τύπος λοιπόν είχε κάνει λάθος και ενώ ήθελε όντως να μου δώσει το "1987", τελικά μου έδωσε το "Starkers In Tokyo". Μου έδωσε το σωστό κουτί, αλλά με τη λάθος κασέτα.

Ronnie Romero

Τον ξέρω αυτόν τον δίσκο!

Άρχισα να το ακούω και τότε ήταν που ερωτεύτηκα τα φωνητικά του David (σ.σ. Coverdale). Εκείνη ήταν η στιγμή που είπα στον εαυτό μου ότι θέλω να γίνω τραγουδιστής, γιατί αυτός ο τύπος τραγουδάει εκπληκτικά. Σε αυτόν τον δίσκο, παίζει ο Adrian Vandenberg.

Το ξέρω, ήταν μόνο ο David και ο Adrian, οι δυο τους. Στο εξώφυλλο υπάρχουν μόνο δύο καρέκλες με τα ονόματά τους.

Ακριβώς. Μίλησα με τον φίλο μου και του είπα ότι μου είχε δώσει λάθος κασέτα, αλλά δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα γιατί αυτή που μου έδωσε, μου άρεσε πάρα πολύ. Μετά μου έδωσε και το "1987" και το "Slip Of Tongue" και οι ηλεκτρικές εκδόσεις των κομματιών δε μου άρεσαν! Δε μου άρεσαν, είχα ερωτευτεί τις ακουστικές εκδόσεις!

Ερωτεύτηκα τα φωνητικά του David Coverdale ακούγοντας κατά λάθος τον ακουστικό δίσκο που είχε βγάλει με τον Adrian Vandenberg

Και μετά σου παρουσιάστηκε η ευκαιρία να συνεργαστείς με τον κιθαρίστα αυτού του δίσκου.

Έτσι. Μια μέρα αυτός ο τύπος μου τηλεφώνησε, άρχισα να δουλεύω μαζί του στο Los Angeles, στο studio του Bob Marlette και ηχογραφήσαμε έναν δίσκο μέσα σε μια εβδομάδα. Ήταν φανταστικό. Ήταν ένα όνειρο που πραγματοποιήθηκε. Δυστυχώς, δεν μπορέσαμε να συνεχίσουμε να δουλεύουμε μαζί λόγω των προγραμμάτων μας. Ο Adrian είχε κάποια σχέδια για το συγκρότημα, εγώ εκείνη τη στιγμή ήδη συνεργαζόμουν με τον Michael Schenker, οπότε προτίμησα να μείνω με τον Michael και αυτό ήταν όλο.

Θα μας πεις δυο λόγια για τους Elegant Weapons; Είναι ένα super group στο οποίο, εκτός από εσένα, βρίσκονται ο Richie Faulkner και ο Scott Travis από τους Judas Priest και ο Rex Brown από τους Pantera.

Ο δίσκος κυκλοφόρησε πριν μερικές μέρες, στις 27 Μαΐου. Στα τέλη Απριλίου βγήκε το δεύτερο single μας και πριν λίγο καιρό γυρίζαμε το video clip στο Nashville. Θα σου πω πάλι την ίδια ιστορία, αλλά γνώρισα τον Richie και τον Scott και πάλι μέσω των Rainbow - τελικά, όλα συνδέονται με τους Rainbow. Ο Scott Travis ήταν αυτός που έπαιζε ντραμς με τους Thin Lizzy κατά τη διάρκεια των συναυλιών Monsters Of Rock που κάναμε με τους Rainbow το 2016. Συναντηθήκαμε, ήταν ένας πολύ κουλ τύπος. Συζητούσαμε για τους Rainbow και ήρθε μαζί μας και ο Richie και γνωριστήκαμε και μετά γίναμε φίλοι. Λίγο καιρό αργότερα, ο Richie με κάλεσε και μου είπε ότι ήθελε να κάνει αυτόν τον δίσκο, ότι χρειαζόταν τραγουδιστή και ότι σκέφτηκα πως θα μπορούσα εγώ να τραγουδήσω. Η ιδέα μου άρεσε γιατί μιλάμε για κάτι τελείως διαφορετικό, δεν έμοιαζε με τίποτα άλλο από όλα όσα είχα κάνει μέχρι τότε και αυτό ήταν πραγματικά ελκυστικό για μένα. Το "Horns From A Halo" δεν είναι αμιγώς heavy metal, δεν είναι αμιγώς κλασικό rock, αλλά μπορείς να ακούσεις μια ποικιλία επιροών σε αυτό. Πιστεύω ότι οι Elegant Weapons δεν ακούγονται σαν κάποια άλλη μπάντα και μάλλον αυτό ήταν το σημείο που με τράβηξε περισσότερο, σε συνδυασμό με το ότι ο Richie είναι σπουδαίος κιθαρίστας. Νομίζω ότι θα αρέσει αρκετά στον κόσμο, είναι ένας υπέροχος δίσκος στον οποίο μπορείς να ακούσεις τόσο τον Richie όσο και εμένα σε διαφορετικούς ρόλους από αυτούς που έχουμε στους Judas Priest ή στους Rainbow.

Εδώ λοιπόν μιλάμε για κάτι διαφορετικό από αυτό που κάνεις με τη Frontiers Records, όπου υπάρχουν ορισμένοι συνθέτες που δίνουν τραγούδια σε τραγουδιστές, από όσο ξέρω. Οι Elegant Weapons είναι περισσότερο ένα κανονικό συγκρότημα με τον Richie, τον Scott και τον Rex.

Η ηχογράφηση του άλμπουμ έγινε με τον Scott στα ντραμς και τον Rex στο μπάσο, αλλά μετά ήρθε η επανένωση Pantera και ο Rex μας είπε ότι δεν μπορεί να περιοδεύσει μαζί μας γιατί θα έβγαινε με τους Pantera. Έπρεπε λοιπόν να βρούμε άλλον μπασίστα. Έχει πλάκα γιατί έτσι κι αλλιώς σύντομα θα παίξουμε μαζί με τους Pantera σε τέσσερεις ή πέντε συναυλίες, οπότε θα ξαναβρεθούμε με τον Rex. Οι Elegant Weapons θα παίξουν support στους Pantera.

Ποιος είναι ο νέος σας μπασίστας;

Όπως θα δείτε και στο επόμενο video clip, πλέον η σύνθεση των Elegant Weapons περιλαμβάνει τον Chris Williams των Accept στα ντραμς και τον Dave Rimmer των Uriah Heep στο μπάσο. Αυτό θα είναι και το line-up στις συναυλίες μας για τον πρώτο δίσκο και μάλιστα με αυτό το line-up δουλεύουμε ήδη και πάνω στον επόμενο δίσκο μας.

Τι θα πρέπει να περιμένουμε από τη συναυλία Queen Classics που θα δώσεις στην Αθήνα; Ποιοί είναι οι μουσικοί που θα σε υποστηρίξουν;

Βασικά το rock συγκρότημα είναι ένα ρωσικό ρωσικό. Είναι το ίδιο συγκρότημα με το οποίο κάναμε συναυλίες Queen Classics στη Ρωσία πριν ξεκινήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία. Πλέον δεν μπορούμε να παίξουμε εκεί λόγω της κατάστασης. Θέλουμε να φέρουμε αυτή την υπέροχη παράσταση εκτός Ρωσίας και να την παρουσιάσουμε στην Ευρώπη. Στην παράσταση που θα δείτε θα είναι η Morrison Orchestra, που είναι το ρωσικό rock συγκρότημα που σου ανέφερα. Μετά σε κάθε πόλη που επισκεπτόμαστε, προσπαθούμε να χρησιμοποιήσουμε μια τοπική ορχήστρα.

Επομένως στην Αθήνα θα χρησιμοποιήσετε τους rock μουσικούς από τη Ρωσία και μια ορχήστρα με έδρα την Αθήνα, σωστά;

Ακριβώς. Γι’ αυτό και εγώ πρέπει να έχω έρθει λίγο καιρό πριν, για να κάνουμε κάποιες πρόβες με την ορχήστρα.

Ως ακροατής, ποια είναι η αγαπημένη σου συνεργασία μεταξύ ενός rock συγκροτήματος ή καλλιτέχνη και μιας ορχήστρας;

Ξέρω ότι οι περισσότεροι θα σκεφτούνε τους Metallica, αλλά όχι, δεν είναι αυτή η αγαπημένη μου.

Ούτε κι εμένα μου αρέσει τόσο των Metallica.

Η αγαπημένη μου νομίζω ότι είναι αυτή των Deep Purple με την ορχήστρα του Λονδίνου. Για μένα, αυτή είναι η καλύτερη.

Εννοείς το παλιό από τα ‘60s ή το πιο πρόσφατο από το 2000;

Το παλιό. Ήταν το 1969; Κάπου εκεί.

Ο Joe Lynn Turner είναι τσαντισμένος μαζί μου και νομίζει ότι τον κυνηγάω επειδή τον αντικατέστησα και στους Rainbow και στους Sunstorm

Να σε ρωτήσω για τους Sunstorm, όπου αντικατέστησες τον John Lee Turner και κυκλοφόρησες δύο δίσκους μαζί τους;

Πάλι.

Αντικατέστησες τον John Lynn Turner και κυκλοφόρησες δύο δίσκους μαζί τους.

Ναι. Όταν μου είπες ότι τον αντικατέστησα, σου είπα «πάλι», γιατί τον είχα ήδη αντικαταστήσει μια φορά στους Rainbow (σ.σ. γελάμε).

Όταν μου είπες «πάλι», θεώρησα ότι δε με άκουσες και μου ζήτησες να επαναλάβω!

Σε άκουσα κανονικότατα. Τον αντικατέστησα λοιπόν πάλι και ίσως γι’ αυτό να είναι τόσο τσαντισμένος μαζί μου. Μάλλον νομίζεις ότι τον κυνηγάω, το οποίο προφανώς δεν είναι αλήθεια.

Ronnie Romero

Θα βγάλετε και άλλον δίσκο με τους Sunstorm;

Ναι, αυτό είναι το σχέδιο. Στις αρχές της χρονιάς είπαμε με την Frontiers ότι θα κυκλοφορήσουμε έναν νέο δίσκο με τους Sunstorm, έναν νέο δίσκο με τους Lords Of Black, ο οποίος είναι ήδη στα σκαριά, και έναν νέο δίσκο με τους Ferrymen, ο οποίος μάλλον θα είναι ο τελευταίος μαζί τους. Τον δίσκο των Sunstorm θα αρχίσουμε να τον δουλεύουμε προς το τέλος της χρονιάς, για να βγει στις αρχές της επόμενης.

Είσαι ευχαριστημένος από τη συνεργασία σου με τη Frontiers; Συνεργάζεστε ήδη για αρκετά χρόνια τώρα, σωστά;

Θα ήταν πολύ δύσκολο να βρω και να προτείνω σε οποιονδήποτε μουσικό γνωρίζω κάποια δισκογραφική στην οποία θα ήταν καλύτερα από ότι είμαι εγώ με τη Frontiers. Αισθάνομαι καταπληκτικά μαζί τους, δουλεύουμε ήδη σχεδόν 6-7 χρόνια μαζί και είναι συνέχεια πολύ υποστηρικτικοί μαζί μου. Έχω πολύ καλή σχέση με τον Serafino Perugino και τον Mario de Riso. Συνήθως πιστεύουν σε κάθε ιδέα που έχω, πιστεύουν στο ταλέντο μου και επίσης, πληρώνομαι γι’ αυτό. Δε νομίζω ότι θα μπορούσε να ήταν καλύτερο.

Ποιοί είναι οι επόμενοι στόχοι και οι επόμενες προκλήσεις σου;

Μετά το καλοκαίρι, μάλλον θα βάλουμε μπρος να γράψουμε έναν νέο δίσκο με τον Michael Schenker και αυτή τη φορά θέλω να είμαι περισσότερο ενεργός στη διαδικασία της σύνθεσης των τραγουδιών. Είχα κάνει στο παρελθόν μαζί τους μερικά τραγούδια που ήταν αρκετά επιτυχημένα. Ειδικά το πρώτο που κάναμε μαζί, το "Sail The Darkness", έγινε single και πήγε σχετικά ψηλά στα charts στη Γερμανία, κάτι που δεν του έχει συμβεί παλιότερα. Αυτό θα είναι ένα μεγάλο επίτευγμα για μένα να το ξαναπετύχω. Επίσης έχω και έναν προσωπικό δίσκο στα σκαριά. Είναι πολύ ιδιαίτερος για μένα, γιατί είναι η πρώτη μου προσπάθεια. Ασχολούμαι προσωπικά με τα πάντα: έχω γράψει όλους τους στίχους και όλες τις φωνητικές γραμμές για όλα τα τραγούδια, εχω κάνει την παραγωγή μαζί με τον Andy, τον πρώην ντράμερ των Lords Of Black, ασχολούμαι στο έπακρο με αυτό. Έχω και έναν ακόμη στόχο, αλλά για μερικά χρόνια αργότερα, όχι άμεσο. Θέλω να κάνω λιγότερα πράγματα, να είμαι περισσότερο συγκεντρωμένος στην προσωπική μου καριέρα, όπως έκανε ο Ronnie James Dio, για παράδειγμα.

Ο προσωπικός σου δίσκος θα βγει κι αυτός από τη Frontiers;

Ναι, θα βγει από τη Frontiers κάπου στα μέσα Σεπτεμβρίου. Μάλλον θα κυκλοφορήσουμε το πρώτο single τον Ιούνιο.

Τι είδους μουσική ακούς ως ακροατής; Παρόμοια με αυτή που τραγουδάς;

Λίγο πολύ, παρόμοια. Προτιμώ συγκροτήματα με τα οποία δεν τραγουδάω σε συναυλίες, για παράδειγμα με τη σύζυγό μου μας αρέσει να ακούμε Motley Crue. Δεν είναι ένα συγκρότημα που θα παίξω μαζί τους, κατάλαβες; (σ.σ. μήπως να το ξανασκεφτόσουν το συγκεκριμένο;) Μου αρέσουν επίσης οι Guns N’ Roses, οι Aerosmith και γενικότερα εμπιστεύομαι αρκετά τον αλγόριθμο του Spotify. Είμαι άνθρωπος που ακούει αρκετή μουσική και ό,τι μου φέρνει το Spotify στη rock λίστα, μου κάνει.

Αυτά είχα να σου πω εγώ! Τα τελευταία λόγια, είναι δικά σου.

Πρώτα απ' όλα, θέλω να ευχαριστήσω όλους τους Έλληνες γιατί ακόμα και στη Eurovision - αλλά και σε ολόκληρη την καριέρα μου, έχω νιώσει ότι με υποστηρίζουν πραγματικά. Μάλιστα, ανακάλυψα ότι έχω ένα fan club στην Ελλάδα για το οποίο δεν είχα ιδέα. Τους γνώρισα πέρυσι όταν βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη. Ήταν αστείο, γιατί ένιωσα πολύ σημαντικός. Θέλω να σας προσκαλέσω όλους στη συναυλία Queen Classics, νομίζω ότι θα αρέσει στον κόσμο, θα είναι πολύ διασκεδαστικό. Πρόκειται να παίξουμε τα προφανή τραγούδια, αλλά και κάποια άλλα τραγούδια που δε θα περιμένετε. Όλα είναι ειδικά κανονισμένα και ρυθμισμένα για εμάς, δεν υπάρχει κάτι που αντιγράφουμε από κάποια άλλη ορχήστρα. Έχουμε λοιπόν πρωτότυπα arrangements για τα τραγούδια και θα υπάρξουν και κάποιες εκπλήξεις. Ελπίζω να σας δω όλους εκεί.

Ronnie, σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου. Ελπίζω να μη σε κούρασα πολύ.

Εγώ σε ευχαριστώ, ήταν χαρά μου.

  • SHARE
  • TWEET