«A Buyer's Guide»: Saxon

Οδηγός δισκογραφίας για τους NWOBHM πρωτοπόρους

Από τον Σπύρο Κούκα, 13/07/2018 @ 11:17

Οι Saxon αποτελούν μια μπάντα ταυτόσημη με την έννοια του ανόθευτου, ευθυτενούς heavy metal και, συγχρόνως, μια από τις ελάχιστες εξαιρέσεις του κανόνα που ήθελε τα σχήματα του φημισμένου NWOBHM κινήματος να μην κερδίζουν τη φήμη που αναλογούσε στο ποιόν και τα πεπραγμένα τους. Έχοντας περάσει από διάφορες πρώιμες μορφές από τις αρχές της δεκαετίας του '70 και αποκτώντας μια σχετική φήμη με την ονομασία Son Of A Bitch (με τους παραλληλισμούς με κάποιους Bastard που λίγα χρόνια νωρίτερα θα άλλαζαν το όνομα τους σε Motorhead να μην είναι διόλου αβάσιμοι), το 1978 θα κατέληγαν στους Saxon που όλοι γνωρίζουμε.

Την επόμενη χρονιά, το ομότιτλο ντεμπούτο τους θα είναι γεγονός, με την μπάντα να έχει ήδη χτίσει ένα σπουδαίο συναυλιακό όνομα στους κύκλους της εποχής, ενώ από την αρχή, κιόλας, της επόμενης δεκαετίας, τα κολλητά "Wheels Of Steel" και "Strong Arm Of The Law" (που κυκλοφόρησαν με διαφορά μερικών μηνών) και το εμβληματικό "Denim And Leather" θα καθιερώσουν τους Saxon ως μια από τις σημαντικότερες μπάντες της Βρετανίας.

Η συνέχεια θα ήθελε την μπάντα να αναζητά την επιτυχία και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, με το "Power And The Glory" και το φημισμένο "Crusader" να βρίσκονται δισκογραφικά στο μεταίχμιο των δύο προσώπων που θα εμφάνιζε καλλιτεχνικά. Έτσι, το "Innocence Is No Excuse" θα αποτελούσε ένα καθόλα ενδιαφέρον άλμπουμ στα νέα πιο μελωδικά/εμπορικά πλαίσια που κινούνταν το σχήμα, κάτι που δεν μπορεί δυστυχώς να ειπωθεί και για τα "Rock The Nations" και "Destiny" που, αν κι έχουν τις στιγμές τους, φανερώνουν το ναδίρ της συνθετικής δημιουργικότητας των Saxon, με έναν ήχο ξένο ως προς την ίδια την ύπαρξη της μπάντας.

Κατόπιν, η δεκαετία του '90 θα έβρισκε τους Βρετανούς να επιστρέφουν σταδιακά στις ρίζες του ήχου τους και να αποποιούνται τα παράταιρα «αμερικανιζέ» στοιχεία, με το "Solid Ball Of Rock" να ορίζει την αρχή της νέας μεταστροφής και το ασυναγώνιστο "Unleash The Beast" να την ολοκληρώνει εμφατικά, σταθεροποιώντας ταυτόχρονα το δημιουργικό κι εκτελεστικό πυρήνα της για τα επόμενα χρόνια. Έτσι, όντας συνεπέστατοι στο δισκογραφικό τους ραντεβού από εκεί κι έπειτα, τόσο χρονικά όσο και ποιοτικά, οι Saxon θα μας χάριζαν σταθερά ανταγωνιστικές δουλειές μέχρι και σήμερα, με το πιο πρόσφατο άλμπουμ τους να μας έρχεται πριν μερικούς μήνες και να επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές.

Με αφορμή, λοιπόν το "Thunderbolt" και, φυσικά, την επερχόμενη επίσκεψη τους στη χώρα μας, στα πλαίσια του Rockwave festival, κρίθηκε σκόπιμη μια αναδρομή στα πεπραγμένα μιας πορείας τεσσάρων δεκαετιών, κατά την οποία οι Saxon μας χαρίσαν λατρεμένες δουλειές και κέρδισαν επάξια μια θέση ανάμεσα στα σημαντικότερα συγκροτήματα της γενιάς τους.

 
Saxon - Wheels Of Steel

Wheels Of Steel
(Carrere, 1980)

Το ομότιτλο ντεμπούτο των Saxon μπορεί να τους έβρισκε να μην έχουν παραμερίσει ακόμη τις '70s επιρροές τους και τους εμφανείς φόρους τιμής στους μουσικούς τους ήρωες, μα όλα αυτά θα άλλαζαν έναν χρόνο αργότερα, με την κυκλοφορία του θρυλικού "Wheels Of Steel". Με το άλμπουμ να κάνει την είσοδο του στα βρετανικά charts σε υψηλότατη θέση (βρισκόμενο στο νούμερο έντεκα εκείνων) και να γνωρίζει την πλήρη αποδοχή από το κοινό της εποχής (κι όχι μόνο), το "Wheels Of Steel" θα αποκάλυπτε για πρώτη φορά το πλήρες συνθετικό οπλοστάσιο του κουιντέτου από το νότιο Yorkshire, έχοντας ηχογραφηθεί μέσα σε ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα το Φλεβάρη του '80, στα λονδρέζικα Ramport Studios (όπου είχαν ηχογραφήσει, μεταξύ άλλων, τόσο οι Judas Priest το "Sin After Sin", όσο και οι The Who το "Quadrophenia"). Όσο για το περιεχόμενο του καθεαυτό, την ουσιαστική ανάδειξη ενός τόσο εμβληματικού frontman όσο ο Biff Byford και τη σημασία του στην ευρύτερη heavy metal κουλτούρα, τα πολλά λόγια περιττεύουν, με το "Wheels Of Steel" και τον δίσκο που αναφέρεται αμέσως μετά να βαστάνε, αναντίρρητα, τόσο την υψηλότερη των κορυφών της Saxon δισκογραφίας, όσο και μια εκ των πιο φημισμένων θέσεων ανάμεσα στα αμιγώς NWOBHM δημιουργήματα που είχαμε την τύχη να απολαύσουμε.

Saxon - Denim And Leather

Denim And Leather
(Carrere, 1981)

Κανονικά, μια απλή αναφορά στους τίτλους μερικών μόνο από τις συνθέσεις που περιέχονται στο τέταρτο πόνημα των Βρετανών θα αρκούσε για να πείσει για τη σπουδαιότητα του "Denim And Leather", όχι μονάχα σε ό,τι αφορά τη δισκογραφιά των Saxon, αλλά και συνολικά για το heavy metal εν γένει. Το ομότιτλο κομμάτι αποτελεί έναν ύμνο του του σκληρού ήχου, ένα «κάλεσμα στα όπλα», αλλά και πιθανόν το πιο αντιπροσωπευτικό κομμάτι για τα όσα πρέσβευε το NWOBHM ρεύμα ηχητικά κι εμφανισιακά, το "Princess Of The Night" είναι ένα από τα πιο επιτυχημένα singles της μπάντας αλλά συνάμα κι ένα άσμα απαράμιλλης ομορφιάς, ενώ οποιοδήποτε από τα υπόλοιπα τραγούδια διεκδικεί άνετα μια θέση σε κάποιο best of του σχήματος δίχως αντιγνωμίες.

 

Saxon - Strong Arm Of The Law

Strong Arm Of The Law
(Carrere, 1980)

Κάτι λιγότερο από τέσσερις μήνες έπειτα από το "Wheels Of Steel" (και λιγότερο από ενάμιση χρόνο μετά το ντεμπούτο τους) οι Saxon θα κυκλοφορούσαν το "Strong Arm Of the Law", ένα διαμάντι του πρώιμου NWOBHM ήχου. Πραγματικά, το τρίτο άλμπουμ της αρμάδας με μπροστάρη τον αγέρωχο Biff Byford δεν υστερεί ουσιωδώς σε τίποτα του πιο φημισμένου προκατόχου του παρά μόνο στο γεγονός πως κυκλοφόρησε τόσο σύντομα και κατόπιν εκείνου, δίνοντας υπόσταση στον όρο biker metal και φανερώνοντας τις δυνατότητες μιας μπάντας που είχε έρθει για να μείνει. Έτσι, με κατευθυντήριες γραμμές που ορίζονταν εξίσου από τους Judas Priest, τους AC/DC και τους Motorhead, αλλά με το προσωπικό στίγμα έντονο από τις πρώτες κιόλας κυκλοφορίες τους, οι Saxon θα κρατούσαν το όνομα τους στην τότε επικαιρότητα με έναν ακόμη αλάνθαστο δίσκο, λίγο πριν το "Denim And Leather" τους καθιερώσει στις συνειδήσεις και ολοκληρώσει την τριάδα των άλμπουμ που τους χάρισαν πολλά ελαφρυντικά για τις επόμενες δουλειές τους.

Saxon - Unleash The Beast

Unleash The Beast
(CMC International, 1997)

Ήδη από το προηγούμενο άλμπουμ ("Dogs Of War") οι Saxon είχαν επανέλθει δυναμικά στον ανόθευτο heavy metal ήχο, κυκλοφορώντας ξανά μια δουλειά που θύμιζε τις παλιές καλές μέρες των αρχών των '80s. Αν, όμως, το "Dog Of War" μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μια εντυπωσιακή επιστροφή στις ρίζες, το άλμπουμ που το διαδέχθηκε, το φοβερό και τρομερό "Unleash The Beast" υπήρξε θεριό όνομα και πράγμα, όντας η αχαλίνωτη απάντηση της μπάντας στους επικριτές της και το καλύτερο δώρο που μπορούσε να κάνει στους οπαδούς που την ακολουθούσαν από την αρχή της πορείας της. Με τον Doug Scarratt να συμπληρώνει πλέον τις κιθαριστικές ομοβροντίες του Paul Quinn (αντικαθιστώντας τον Graham Oliver) και να ολοκληρώνει το line-up της μπάντας που κρατάει μέχρι και τις μέρες μας (με ένα μικρό διάλειμμα την περίοδο 1998-2005, όπου και απουσίαζε ο Nigel Glockler), οι Saxon δεν θα λοξοδρομούσαν ποτέ ξανά από το straightforward biker metal ήχο που τους είχε καθιερώσει, ξεκινώντας ένα σερί που θα συναγωνιζόταν σε σταθερότητα εκείνο των Motorhead, με δίσκους μόνιμα σε επίπεδα που τους ήθελε από αξιόλογους έως πραγματικά απολαυστικούς.

 
Saxon - Power And The Glory

Power And The Glory
(EMI, 1983)

Το πέμπτο άλμπουμ των Βρετανών συνέχιζε το σερί των εξαιρετικών κυκλοφοριών τους, με τα πρώτα σημάδια διαφοροποίησης να κάνουν, ωστόσο, την εμφάνιση τους, σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν. Σαφώς πιο μελωδικό από τους ορμητικούς προκατόχους του, αλλά δίχως να χαρίζεται σε ταχύτητα και τραχύτητα, η κατεύθυνση του "Power And The Glory" θα μπορούσε ίσως να παραλληλιστεί με εκείνη που πήραν οι Diamond Head με το "Borrowed Time", ένα χρόνο νωρίτερα, και τα "Power And The Glory" και "The Eagle Has Landed" να ανοίγουν και να κλείνουν, αντίστοιχα, την αυλαία εμφατικά.

Saxon - Lionheart

Lionheart
(Steamhammer, 2004)

Διανύοντας μια περίοδο δεύτερης νιότης που κρατά μέχρι και τις μέρες μας, οι Βρετανοί παραδοσιακοί metallers θα κυκλοφορούσαν το 2004 το "Lionheart", το οποίο εύκολα διεκδικεί τον τίτλο του κορυφαίου δέκατου έκτου δίσκου που έχει κυκλοφορήσει σχήμα του ευρύτερου μεταλλικού σιναφιού. Πράγματι, στο δίσκο βρίσκουμε συνθέσεις στην κλασσική Saxon λογική, που όμως δεν παραλείπουν να ακολουθήσουν τις επιταγές του διαμορφωμένου heavy metal ήχου των '00s (κυρίως σε ό,τι αφορά την παραγωγή). Μάλιστα, με την επιβλητική ομότιτλη σύνθεση να ξεχωρίζει των υπολοίπων και να προσφέρει διάφορους παραλληλισμούς με το παρελθόν της μπάντας, το "Lionheart" μοιάζει ως ο δίσκος-alter ego του "Crusader", κοινώς ένας heavy metal δυναμίτης μείον τα εμπορικά σκιρτήματα των '80s.

 

Saxon - The Inner Sanctum

The Inner Sanctum
(Steamhammer, 2007)

Η περίπτωση των Saxon είναι άξια σχολιασμού σε ποικίλες και διαφορετικές πτυχές της. Έτσι, πέραν του γεγονότος πως παρά τις αλλαγές στο line-up ανά τα χρόνια και τις ποιοτικές μεταπτώσεις στα άλμπουμ της (συγκεκριμένα στην mid-late '80s περίοδο), η μπάντα παρέμενε ανταγωνιστικότατη στις live υποχρεώσεις της και κατάφερε να ανακάμψει με σπουδαίους δίσκους ατόφιου heavy metal από τα μέσα των '90s κι έπειτα. Ένας από αυτούς μας ήρθε το 2007, με την δέκατη έβδομη προσπάθεια της μπάντας να την παρουσιάζει σε μεγάλα κέφια και με μια επιπλέον σκοτεινή διάθεση (που εκφράζεται τόσο μέσω του εξωφύλλου, όσο και σε διάφορα σημεία κατά τη διάρκεια των συνθέσεων), παρουσιάζοντας ταυτόχρονα με τις διάφορες σταθερές Saxon εκφραστικές και μια από τις πιο μακροσκελείς συνθέσεις του σχήματος (βλέπε "Atila The Hun").

 
Saxon - Crusader

Crusader
(Carrere, 1984)

Οι αλλαγές στη συνθετική λογική και η ηχητική στροφή σε περισσότερο μελωδικά/εμπορικά μονοπάτια είχαν αρχίσει να διαφαίνονται ήδη από το προηγούμενο ("Power And The Glory") άλμπουμ, με το "Crusader" να φαντάζει ως το επόμενο λογικό βήμα σε αυτήν την κατεύθυνση. Σε κάθε περίπτωση, το έκτο άλμπουμ των NWOBHM πρωτοπόρων έχει αρκετά πράγματα να προσφέρει και πέραν του ομότιτλου υπερ-έπους, μα είναι η πρώτη φορά που σημάδια συνθετικού αποπροσανατολισμού κάνουν την εμφάνιση τους σε κάποια δουλειά των Saxon, σε τέτοια έκταση. Με τα χειρότερα (βλέπε "Destiny") να απείχαν μονάχα έναν ενδιαφέροντα ("Innocence Is No Excuse") κι έναν επιεικώς μέτριο δίσκο ("Rock The Nations") μακριά, το "Crusader" φαντάζει - και είναι - ως το μεταίχμιο μεταξύ του κλασσικού Saxon ήχου κι εκείνου που επέτασσε η ανάγκη της μπάντας για να πετύχει στα αμερικανικά charts, με αποτέλεσμα να παρουσιάζεται αναμενόμενα άνισο σε ποιότητα και προθέσεις.

 
Saxon - Destiny

Destiny
(EMI, 1988)

Παρά το όμορφο εξώφυλλο του και το εναρκτήριο "Ride like The Wind" (διασκευή στη σύνθεση του Christopher Cross που πρωτοκυκλοφόρησε το 1980), το "Destiny" κατέχει δίχως αμφιβολία τον - διόλου τιμητικό - τίτλο του χειρότερου Saxon δίσκου από το 1979 έως και σήμερα. Με συνθέσεις άνευρες, άχρωμες κι άοσμες, σε ένα ύφος που ουδέποτε ταίριαξε με τη στόφα του σχήματος, το κυνήγι της επιτυχίας στην αμερικανική αγορά εδώ θα έφτανε στο αποκορύφωμα του, δίχως όμως να καταφέρει να ευοδωθεί το φλερτ με το ευρύ κοινό  και τα chart των Ηνωμένων Πολιτειών. Ευτυχώς για όλους, έπειτα από την αποτυχία του άλμπουμ, οι Saxon θα επέστρεφαν σταδιακά στον ήχο που τους ταιριάζει κι αποδίδουν τα μέγιστα, αρχής γενομένης από το "Solid Ball Of Rock" στην αρχή της δεκαετίας του '90.

 
Saxon - The Eagle Has Landed

The Eagle Has Landed
(EMI, 1982)

Ηχογραφημένο κατά την περιοδεία τους σε Ευρώπη και Ηνωμένο Βασίλειο για την προώθηση του "Denim And Leather", το πρώτο χρονικά live άλμπουμ της τεράστιας καριέρας των Saxon φαντάζει κι εκείνο με τη μεγαλύτερη βαρύτητα ιστορικά και ποιοτικά. Με τη μπάντα ακόμη να διανύει τη «χρυσή» της περίοδο, έχοντας κυκλοφορήσει τέσσερις εμβληματικούς δίσκους σε μόλις μια τριετία κι εδραιώνοντας το όνομα της ως ένα από τα κορυφαία acts του NWOBHM ρεύματος, το "The Eagle Has Landed" παρουσίαζε το αφτιασίδωτο πρόσωπο της επάνω στο σανίδι, ένα μέρος που ακόμη και σήμερα οι Saxon πατάνε κάτω πολλά συνομήλικα αλλά και νεώτερα τους συγκροτήματα. Για την επιλογή των συνθέσεων που περιέχονται (και την best of υπόσταση του set) κάθε σχόλιο είναι περιττό, ενώ ενδεικτικό της σπουδαιότητας του είναι το γεγονός πως ακολούθησαν δύο «συνέχειες» του το 1996 και το 2006, με τα τότε ζωντανά ηχογραφημένα άλμπουμ να ακολουθούν την λογική του sequel σε ό,τι αφορά την ονομασία τους.

A Compilation

Πολλά είναι τα τραγούδια εκείνα που θα άξιζαν να επιλεχθούν για κάποια αντιπροσωπευτική συλλογή της πορείας των Saxon, μιας και οι Βρετανοί έχουν διανύσει ήδη μια καριέρα με είκοσι δύο άλμπουμ και σχεδόν σαράντα χρόνια συνεχούς παρουσίας στον χώρο. Έτσι, και με τους γνωστούς περιορισμούς να υπάρχουν επί τάπητος, επιλέξαμε εκείνα τα τραγούδια που, κατά τη γνώμη μας, αξίζει να έρθει σε επαφή κάποιος για μια πρώτη γνωριμία με το υπερήφανο heavy metal του σχήματος.

1. Stallions Of The Highway (Saxon)
2. Motorcycle Man (Wheels Of Steel)
3. 747 (Strangers In The Night) (Wheels Of Steel)
4. Wheels Of Steel (Wheels Of Steel)
5. Heavy Metal Thunder (Strong Arm Of The Law)
6. Dallas 1 PM (Strong Arm Of The Law)
7. Princess Of The Night (Denim And Leather)
8. And the Bands Played On (Denim And Leather)
9. Denim And Leather (Denim And Leather)
10. Power And The Glory (Power And The Glory)
11. The Eagle Has Landed (Power And The Glory)
12. Crusader (Crusader) 
13. Broken Heroes (Innocence Is No Excuse) 
14. Unleash The Beast (Unleash The Beast)
15. Conquistador (Metalhead)
16. Lionheart (Lionheart)​

  • SHARE
  • TWEET