«A Buyer's Guide»: Kansas
Οδηγός δισκογραφίας για μια από τις σπουδαιότερες classic rock μπάντες
Τί να πρωτογράψει κανείς για μια από τις μπάντες που έχουν γίνει με τα χρόνια ταυτόσημη του όρου classic rock; Οι Kansas συμπλήρωσαν φέτος μισό αιώνα από τότε που εκείνο το σχήμα που είχε προκύψει από την ένωση των White Clover και Saratoga αποφάσιζε να ονομαστεί έτσι, κυκλοφορώντας συγχρόνως το τιμιότατο "The Absence Of Presence". Σε μια καριέρα που βασίστηκε στο δίπολο των Kerry Livgren και Steve Walsh για να μας χαρίσει μερικά από τα πιο εμπνευσμένα άλμπουμ που είχαμε την τύχη να ακούσουμε, οι Αμερικάνοι (prog) rockers έχουν το προνόμιο να έχουν κριθεί πλέον από το χρόνο και να αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της rock κουλτούρας, δημιουργώντας ακόμη νέους ακροατές στο χώρο του σκληρού ήχου.
That’s the road so far, λοιπόν, για ένα σχήμα που μας ανάγκασε να χρησιμοποιήσουμε τη λέξη κλασικό και τα διάφορα συνώνυμα της για να περιγράψουμε τα πεπραγμένα του περισσότερο του θεμιτού κι αναμενομένου, ένα πραγματικά θρυλικό συγκρότημα που επηρέασε πολλούς μετέπειτα σπουδαίους δημιουργούς κι έχουμε την τύχη να είναι ακόμη ενεργό.
Leftoverture
(Kirshner/Epic/CBS, 1976)
Στη rock ιστορία υπάρχουν αρκετοί δίσκοι των οποίων η έναρξη μπορεί να χαρακτηριστεί εμβληματική. Αν η εστίαση φύγει από το πρώτο τραγούδι ή την πρώτη εναλλαγή κουπλέ-ρεφραίν και κλειδώσει στο πρώτο δευτερόλεπτο, η λίστα μικραίνει απότομα. Το "Leftoverture" δικαιωματικά βρίσκεται κάπου ψηλά. Κι αν το "Carry On Wayward Son" είναι το ήμισυ του παντός, η συνέχεια είναι εξίσου σημαντική. Οι συνθέσεις μοιάζουν με ξεχωριστές, πανέμορφες περιπέτειες. Το σύνολο που δημιουργείται από το άθροισμά τους κυλά σαν ένα γεμάτο twists έπος. Ακόμα και τόσες δεκαετίες αργότερα, τα λόγια ωχριούν μπροστά στα όσα συμβαίνουν σε στιγμές όπως το συμφωνικό πέρασμα μετά το δεύτερο λεπτό του "Miracles Out Of Nowhere" ή το "Howlin' At The Moon" τμήμα του "Magnum Opus".
Point Of Know Return
(Kirshner/Epic/CBS, 1977)
Πώς διαδέχεσαι τον σημαντικότερο δίσκο της μέχρι τότε καριέρας σου, ο οποίος και περιείχε ένα από τα πλέον αντιπροσωπευτικά τραγούδια της ευρύτερης rock κουλτούρας; Μα, με ένα σχεδόν ισάξιο άλμπουμ και μια ακόμη κλασικότερη-των-κλασικών σύνθεση, πιάνοντας δυσθεώρητες εμπορικές κορυφές. Το "Point Of Know Return" είναι ακριβώς αυτό που στο εξωτερικό χαρακτηρίζουν iconic˙ ένα έργο άφθαρτο, το οποίο προέκυψε σε μια μάλλον ανάστατη περίοδο στα ενδότερα του σχήματος (και τον Steve Walsh να μπαινοβγαίνει εκείνου κατά το δοκούν) και με ένα hit single που προέκυψε τυχαία (με το κιθαριστικό του θέμα να αποτελεί μέρος αυτοσχεδιαστικής εξάσκησης του Livgren στην ακουστική κιθάρα). Οι ίδιοι ποτέ ξανά δεν θα βρίσκονταν ακριβώς πάνω σε αυτή τη λεπτή γραμμή μεταξύ προσβασιμότητας, προοδευτικότητας και ουσίας, με το έργο του αείμνηστου Peter Lloyd να σφραγίζει κι αισθητικά την εμβληματική φύση του εδώ περιεχομένου.
Song For America
(Kirshner/Epic, 1975)
Πρώτη εμφάνιση του κλασικού λογοτύπου της μπάντας στο εξώφυλλο (το οποίο θα μπορούσε να παραλληλιστεί με εκείνο του "Fly By Night" των Rush), πρώτη πραγματική απόπειρα και των Kansas να προσεγγίσουν εμπορικά το κοινό της πατρίδας τους. Το "Song For America" κάνει ξεκάθαρες τις προθέσεις τους, αλλά συγχρόνως παρουσιάζει κι ένα πρόσωπο σαφώς πιο ώριμο και οριοθετημένο σε σχέση με το ντεμπούτο τους, το οποίο έχει ως αποτέλεσμα πιο εύληπτες και, τελικά, καλύτερες συνθέσεις. Από την άλλη, για ποια όρια μιλάμε όταν το άλμπουμ περιέχει τρία τραγούδια άνω των οκτώ λεπτών, στα οποία και ξεδιπλώνεται εντυπωσιακός ο δημιουργικός τους οίστρος, με αποκορύφωμα το καταληκτικό κι επικών διαστάσεων και διαθέσεων "Incomudro - Hymn To The Atman"; Η ετυμηγορία είναι πως μιλάμε για ένα κλασικό και ολίγον τι υποτιμημένο έργο των προοδευτικών ‘70s, το πρώτο χρονικά από τα δύο που μας χάρισαν την ίδια χρονιά...
Masque
(Kirshner/Epic, 1975)
...το δεύτερο εξ αυτών με διαφορά μόλις οκτώ μηνών. Το "Masque" αποτελεί έναν σχεδόν αψεγάδιαστο δίσκο, λίγο πριν το σχήμα απογειωθεί, πέραν από καλλιτεχνικά, κι εμπορικά. Το εναρκτήριο boogie rock "It Takes a Woman's Love (To Make a Man)", σύνθεση του Walsh, φαντάζει λίγο παράταιρο στην art rock φύση των συνθέσεων που ακολουθούν, με τις πιο εκτεταμένες χρονικά να είναι κι εκείνες που ξεχωρίζουν για άλλη μια φορά. Το "Icarus - Borne on Wings of Steel" βασίζεται στιχουργικά στο γνωστό μύθο του Ικάρου για να αναπτυχθεί ως μια εκλεκτή επικότροπη prog στιγμή, στο "Mysteries And Mayhem" οι δύο εκ διαμέτρου αντίθετοι κόσμοι των Steve Walsh και Kerry Livgren συνυπάρχουν αρμονικά, ενώ το "The Pinnacle" (πρόδρομος του "Carry On Wayward Son") συνεχίζει το σερί των εντυπωσιακών, χρονικά και μουσικά, τραγουδιών που έκλειναν κάθε δίσκο τους μέχρι τότε. Κι ενώ το moog και τα κυρίαρχα synths των πρώτων έργων τους υποχωρούσαν ελαφρώς, ο Robby Steinhardt συνέχιζε το... βιολί του, συνυπογράφοντας το "All The World" κι έχοντας επαυξημένα καθήκοντα, αλλά και χαρίζοντας στην μπάντα ένα χαρακτηριστικό που έγινε σταδιακά σήμα κατατεθέν της.
Kansas
(Kirshner/Epic, 1974)
Την εποχή του ομώνυμου ντεμπούτου τους, το να χαρακτήριζε κανείς τους Kansas ως την αμερικανική ανταπάντηση στους Genesis δεν θα ήταν άτοπο. Βρισκόμενοι κάπου μεταξύ των όσων οι Yes, Deep Purple, ELP και Caravan είχαν παρουσιάσει, η δισκογραφική τους αρχή τους θέλει προοδευτικότερους όσο ποτέ, αλλά και δίχως να έχουν αναπτύξει πλήρως τον προσωπικό τους ήχο που θα τους καθιέρωνε στα μεγάλα σχήματα της εποχής. Η κλιμάκωση, ωστόσο του δίσκου, από τις πιο rocker στιγμές της πρώτης πλευράς του βινυλίου, στις άκρατα δημιουργικές και φιλοπρόοδες της δεύτερης πλευράς είναι υποδειγματική μέσα στην άγουρη αντίθεση που προβάλει, βρίσκοντας στη σουίτα του "Death Of Mother Nature" την απόλυτη κορύφωση της - πριν τα ακόμη σπουδαιότερα ακολουθήσου ένα χρόνο αργότερα.
Monolith
(Kirshner/Epic/CBS, 1979)
Μάλλον απογοήτευση όταν πρωτοβγήκε - είχε, άλλωστε, να διαδεχτεί έναν τεράστιο δίσκο ("Point Of Know Return") - το "Monolith" πλέον κρίνεται διαφορετικά και πολύ πιο ευνοϊκά απ’ ό,τι την εποχή που κυκλοφόρησε. Δικαίως, πάντως, αφού κατ’ουσίαν μιλάμε για ακόμη ένα κλασικό άλμπουμ, που ακολουθούσε ένα διαφορετικό, λιγότερο προοδευτικό και σύνθετο και περισσότερο άμεσο και hard rocking συνθετικό μονοπάτι. Η παρουσία του βιολιού έχει υποχωρήσει, το AOR στοιχείο έχει ενισχυθεί αισθητά, το εξώφυλλο αποπνέει ακόμη την αίσθηση του σπουδαίου και οι Kansas συνεχίζουν να είναι σημαντικοί και πραγματικά εμπνευσμένοι, προτού μπουν σε μια δεκαετία αλλαγών σε κάθε επίπεδο.
Audio-Visions
(Kirshner/Epic/CBS, 1980)
Το έβδομο άλμπουμ των Kansas πιθανότατα είναι κι εκείνο που κλείνει τη χρυσή τους περίοδο, εμφανίζοντας τους ακόμη ακμαίους και άκρατα δημιουργικούς. Ταυτόχρονα, όμως, είναι κι ένα έργο που προέκυψε από το μπλέξιμο δύο αντίθετων δημιουργικών κόσμων, όπως είχε ήδη διαφανεί και από τα solo (ή σχεδόν solo - βλέπε Proto-Kaw) πονήματα των βασικών πυλώνων τους (Livgren, Walsh). Η «αποτυχία» του "Monolith" εμπορικά (το οποίο δεν έπιασε τις πλατινένιες πωλήσεις των προκατόχων του) είχε δημιουργήσει πιέσεις στο εξωτερικό (βλέπε δισκογραφική), αλλά και τα ενδότερα της μπάντας, με τη στροφή σε πιο straightforward νόρμες να είναι γεγονός, χωρίς ακόμη να επηρεάζει το χαρακτήρα της. Έτσι, το "Audio-Visions" στάθηκε ως η καλύτερη στιγμή τους εντός των ‘80s (γεγονός μάλλον εύκολο, αναλογιζόμενοι τον υπόλοιπο δημιουργικό απολογισμό τους εκείνη τη δεκαετία), αλλά κι ένα από τα πρώτα άλμπουμ τους που αξίζει κανείς να ανακαλύψει.
Somewhere To Elsewhere
(Magna Carta, 2000)
Επιστρέφοντας στην αρχή της χιλιετίας, η τάση πολλών συγκροτημάτων για επιστροφή στις ρίζες του ήχου τους ήταν γεγονός. Σε ό,τι αφορά, δε, τους Kansas, αυτή η προσπάθεια είχε ξεκινήσει δύο δίσκους και πέντε χρόνια νωρίτερα, βρίσκοντας στο "Somewhere To Elsewhere" την κορύφωση της. Ο Kerry Livgren αποτελεί ξανά μέλος τους, όντας και ο βασικός συνθέτη του δίσκου, ο οποίος και αποπνέει αυτήν τη vintage αίσθηση που ανακαλεί τα ‘70s μεγαλεία τους σε όλα - από τον τίτλο του και το ενισχυμένο βιολί του Steinhardt, μέχρι το ίδιο το πνεύμα των συνθέσεων καθεαυτών. Σίγουρα, λοιπόν, η παρουσία του ως nerd alert αντηχεί ορθή και απολύτως ταιριαστή, μιας και αντικατοπτρίζει την αλήθεια που τους ήθελε να κλείνουν τον κύκλο των μουσικών τους αναζητήσεων, επιστρέφοντας δημιουργικά στις μανιέρες που τους έκαναν αυτούς που είναι.
Drastic Measures
(Kirshner/Epic/CBS, 1983)
Τα '80s υπήρξαν μια δύσκολη εποχή για τις '70s prog μπάντες, αφού τις ανάγκασαν να αναπροσαρμόσουν τα μουσικά τους «θέλω» και να προσπαθήσουν να συμβαδίσουν με τις εξελίξεις. Κι αν αρκετές τα κατάφεραν με συμπαθητικά αποτελέσματα, άλλες έφτασαν να πραγματοποιούν μια ελεύθερη πτώση, αισθητικά και ποιοτικά. Υπό όποιο πρίσμα, λοιπόν, κι αν θελήσει κάποιος να δει το "Drastic Measures" (δεύτερο άλμπουμ τους με τον John Elefante, μετά το συμπαθές "Vinyl Confessions"), η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για έναν κακό δίσκο, με τους Kansas να προσπαθούν να βρεθούν ανεπιτυχώς κάπου ανάμεσα στο "Abacab" των Genesis και τους τότε Journey. Το μόνο που κατάφεραν, όμως, είναι να κυκλοφορήσουν ένα άλμπουμ της συνομοταξίας του "Love Beach" των ELP, κοινώς ένα άλμπουμ που πλέον αγοράζεται μόνο για λόγους συμπλήρωσης δισκογραφιών από τους απανταχού συλλέκτες.
Two For The Show
(Kirshner/Epic/CBS, 1978)
Από τις διάφορες διαθέσιμες επιλογές για αυτήν τη θέση, θα πάμε στην πιο αναμενόμενη, αφού παρά τους διάφορους συμβολισμούς του "There’s Know Place Like Home" και του "Bryn Mawr 1976" (ηχογραφημένου την περίοδο ακριβώς πριν το "Leftoverture"), το "Two For The Show" φαντάζει το πλέον αντιπροσωπευτικό δείγμα γραφής των ικανοτήτων της μπάντας ζωντανά και στα ντουζένια της. Άλλωστε, με setlist δομημένο μονάχα από τα πρώτα πέντε άλμπουμ τους και όντας στην κορυφή του παιχνιδιού τους, η αιχμαλώτιση στιγμών από την περιοδεία προώθησης του - φρέσκου τότε - "Point Of Know Return" από τις εμφανίσεις τους σε διάφορα κατάμεστα αμερικανικά venues, αποτελεί ένα κειμήλιο της rock ιστορίας.
A Compilation
Όπως ισχύει για κάθε συγκρότημα με πολλούς κορυφαίους δίσκους, καμία συλλογή δεν μπορεί να είναι πλήρης αν δεν περιλαμβάνει σχεδόν ολόκληρα άλμπουμ. Με βασικό κριτήριο την πληρέστερη κάλυψη της χρυσής από άποψη παραγωγής για το συγκρότημα δεκαετία του '70, αλλά και την ανάδειξη της διαρκούς ηχητικής εξέλιξης, καταλήξαμε στον στρογγυλό αριθμό 20, με την κατανόηση ότι δεν περιλαμβάνουμε πολλά και αγαπημένα σπουδαία τραγούδια. Η συνέχεια σε ολόκληρα τα άλμπουμ και σε ολόκληρη τη δισκογραφία των Kansas.
1. Carry On Wayward Son (Leftoverture)
2. Miracles Out Of Nowhere (Leftoverture)
3. Magnum Opus (Leftoverture)
4. Dust In The Wind (Point Of Know Return)
5. Point Of Know Return (Point Of Know Return)
6. Portrait (He Knew) (Point Of Know Return)
7. Journey From Mariabronn (Kansas)
8. Death Of Mother Nature Suite (Kansas)
9. Song For America (Song For America)
10. Incomudro - Hymn To The Atman (Song For America)
11. Icarus - Borne On Wings Of Steel (Masque)
12. The Pinnacle (Masque)
13. People Of The South Wind (Monolith)
14. A Glimpse Of Home (Monolith)
15. Curtain Of Iron (Audio-Visions)
16. No One Together (Audio-Visions)
17. Play The Game Tonight (Vinyl Confessions)
18. House On Fire (In The Spirit Of Things)
19. The Voyage Of Eight Eighteen (The Prelude Implicit)
20. The Absence Of Presence (The Absence Of Presence)
