Ανασκόπηση 2012: Death / Black / Extreme Metal

Μια ακόμη χρονιά μας αποχαιρέτησε προσφέροντας μας συγκινήσεις, απογοητεύσεις, κάνοντας μας παράλληλα μουσικά και όχι μόνο πιο σοφούς. Ο χώρος του ακραίου ήχου είχε για μια ακόμη φορά σημαντική παρουσία και προσφορά, δείχνοντας ότι έχει τη δυνατότητα να εξελιχθεί και να συνεχίσει να μας απασχολεί και τα επόμενα χρόνια. Όσοι μπόρεσαν να απαγκιστρωθούν από αγκυλώσεις και να βγάλουν τις παρωπίδες  σίγουρα θα ανακάλυψαν πράγματα να τους συγκινήσουν.



The Face Of All Your Fears

Το 2012 ήταν μια χρονιά με πολλές και ευχάριστες μουσικές στιγμές. Σημαντικά ονόματα από όλο το φάσμα του ακραίου ήχου προσέφεραν δίσκους τους οποίους θα θυμόμαστε για πάντα. Οι Enslaved, οι Pig Destroyer, οι Gojira, μεταξύ άλλων, μας κόλλησαν τα μυαλά στον τοίχο και μας έκαναν να αναρωτιόμαστε που μπορούν να φτάσουν. Συναυλιακά η χρονιά ήταν ικανοποιητική δεδομένων των υφιστάμενων εγχώριων συνθηκών. Ωστόσο, πάντα θα υπάρχουν μπάντες που θα θέλαμε να τις δούμε ξανά και ξανά.

Από εκεί και πέρα είναι πολύ κρίμα όταν στην ανασκόπησή μας αναγκαζόμαστε να αναφερθούμε σε θάνατο κάποιου μουσικού. Λίγες ημέρες πριν μπει το 2012 βρήκε τραγικό θάνατο σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα ο David Gold, τραγουδιστής των Woods Of Ypres. Είναι κάτι που συνέβη τις τελευταίες ημέρες του 2011, αλλά λόγω του ότι η περσινή ανασκόπηση είχε ήδη δημοσιευθεί, το αναφέρουμε στην τωρινή ως φόρο τιμής.

Ένα άλλο γεγονός που απασχόλησε τον μεταλλικό κόσμο το 2012, ήταν η προσωρινή φυλάκιση του Randy Blythe τραγουδιστή των Lamb Of God για ανθρωποκτονία, όταν το 2010 κατά τη διάρκεια συναυλίας της μπάντας στην Τσεχία έσπρωξε από τη σκηνή έναν οπαδό, ο οποίος επιχείρησε να ανέβει με αποτέλεσμα να τραυματισθεί θανάσιμα. Η υπόθεση παραμένει ακόμα ανοικτή και σε εξέλιξη.



Where Dead Angels Lie

Οι κυκλοφορίες που ακούσαμε μέσα στη χρονιά ήταν πολλές και σίγουρα δεν είναι πολύ πρακτικό να παρουσιαστούν όλες. Σημαντικά ονόματα μας απασχόλησαν μέσα στο 2012 με σπουδαίες, καλές ή και λιγότερες καλές δουλειές, αλλά και αρκετά νεότερα συγκροτήματα μας προσέφεραν ενδιαφέρουσες στιγμές από όλο το φάσμα του ακραίου ήχου.

Ξεκινώντας από τον ευρύτερο χώρο του black metal θα μπορούσαμε να πούμε ότι υπήρξε μια έντονη κινητικότητα. Ο αγαπητός Vikernes, όπως πάντα συνεπής και εργατικός, εξερευνεί νέα μουσικά μονοπάτια με το "Umskiptar", ενώ οι Γιαπωνέζοι Sigh στο "In Somniphobia" εξελίσσουν τον ήχο τους και δανείζονται στοιχεία ακόμα και από εξωμεταλλικούς χώρους. Ο Ihsahn κάνει αυτό που πιθανότατα οραματιζόταν με τους Emperor πριν από χρόνια, oι Nachtmystium επιστρέφουν σε πιο παραδοσιακές φόρμες στο "Silencing Machine", ενώ οι βετεράνοι Marduk συνεχίζουν στο "Serpent Sermon" να κάνουν αυτό που ξέρουν εδώ και πολλά χρόνια.

Στην Αγγλία οι A Forest Of Stars στο "A Shadowplay For Yesterdays" πειραματίζονται δημιουργώντας ένα σκηνικό με έντονη θεατρικότητα, σε μια black metal βάση, οι Anaal Nathrakh συνεχίζουν να μας βασανίζουν με τον καταιγιστικό και ανελέητο ρυθμό του "Vanitas", ενώ οι Winterfylleth στο "The Threnody Of Triumph" μας παρουσιάζουν ένα τίμιο άλμπουμ που το ακούς με ευχαρίστηση, αλλά του λείπει το κάτι παραπάνω, που θα μας ανάγκαζε να τους δώσουμε μεγαλύτερη προσοχή.

Οι Aura Noir με το "Out To Die", κρατούν το βλέμμα τους στραμμένο στο παρελθόν και μας προσφέρουν αγνό black/thrash, όπως και οι Desaster με το "The Arts Of Destruction". Οι Νορβηγοί Blodhemn στο ντεμπούτο τους "Holmengraa" επηρεάζονται περισσότερο από την σουηδική black metal σκηνή και μας αφήνουν υποσχέσεις, τη στιγμή που οι Borknagar μας ταξιδεύουν με το «προοδευτικό» "Urd".

Συνεχίζουμε στο black metal και δεν γίνεται να μην κάνουμε μια αναφορά στους Panopticon οποίοι με το φετινό "Kentucky" αναπαράγουν ένα φολκίζον black metal άκρως ταξιδιάρικο και επιθετικό συνάμα που αξίζει να τσεκαριστεί, ενώ οι συμπατριώτες τους Krallice κυκλοφόρησαν το τέταρτο full length άλμπουμ τους σε πέντε μόλις χρόνια «ζωής», με την μουσική του "Years Past Matter" περί ου ο λόγος, να είναι επιβλητική και περιπετειώδης όπως μας έχουν συνηθίσει, άσχετα αν προτιμάμε λίγο παραπάνω τις προηγούμενες δουλειές τους.

Όμορφη ατμόσφαιρα έφτιαξαν οι Dodecahedron με το ομώνυμο πρώτο full length άλμπουμ τους και πολλοί τους αγάπησαν, μια ατμόσφαιρα που ήρθαν να μαυρίσουν ως εκεί που δεν πάει οι Νορβηγοί Dodsengel με το τελετουργικό που ακούει στο όνομα "Imperator", το οποίο δεν πρέπει να κάνετε το λάθος να προσπεράσετε. Μην ξεχάσουμε να αναφέρουμε και το "Of Babalon" των The Howling Wind το οποίο χώνει μια χαρά και μιας και μιλάμε για χώσιμο να αναφέρουμε τους Καναδούς Revenge οι οποίοι κυκλοφόρησαν το ισοπεδωτικό black-ο-death metal όργιο με τον τίτλο, "Scum.Collapse.Eradication".

Οι Wrathprayer από την Χιλή με το εξαιρετικό "The Sun Of Moloch..." κάνουν το black και το death metal υπηρέτες τους σε αυτό το σκοτεινό μουσικό έργο και εντυπωσιάζουν, κάτι που κάνουν και οι Witchrist και το "The Grand Tormentor" αυτών άλμπουμ με σαπίλα στην ψυχή. Σε αυτό το χαοτικό mood κινούνται και οι Ectovoid και η παρθενική full length κυκλοφορία τους με όνομα "Fractured In Timeless Abyss" δείχνει μπάντα με αν μη τι άλλο πολύ καλές προδιαγραφές.

Το πιο πετυχημένο εμπορικά συγκρότημα του χώρου οι Cradle Of Filth επανήλθε με ένα άλμπουμ το "The Manticore And Other Horrors", το οποίο πιθανότατα ικανοποίησε τους οπαδούς τους.

Οι Blut Aus Nord ολοκληρώνουν την τριλογία τους με το "777 Cosmophony", οι Deathspell Omega με το "Drought" μας κρατούν ζεστούς μέχρι το επόμενο χτύπημά τους, ενώ οι Drudkh με το "Eternal Turn Of The Wheel" δημιουργούν μία αίσθηση μελαγχολίας και νοσταλγίας, αλλά ταυτόχρονα και μία σκοτεινή ατμόσφαιρα και οι Woods Of Ypres κυκλοφόρησαν το "Woods 5: Grey Skies & Electric Light", έναν συναισθηματικά φορτισμένο δίσκο.

Ειδική αναφορά πρέπει να γίνει για τους θρυλικούς Master's Hammer, οι οποίοι με το γεμάτο μυστήριο "Vracejte Konve Na Misto" απλώνουν μια μυστικιστική και απόκοσμη ατμόσφαιρα.

Αναφορικά με την ελληνική σκηνή, αισθητή έκαναν την παρουσία τους οι Spectral Lore με το εντυπωσιακό "Sentinel", το τρίτο τους άλμπουμ, και δείχνουν ότι μπορούν άνετα να σταθούν στη σύγχρονη black metal σκηνή, ενώ οι Kawir στο "Isotheos" εκφράζουν για μια άλλη φορά τη λατρεία τους στο αρχαίο ελληνικό πνεύμα, στην καλύτερη ίσως δουλειά τους.

Οι Serpent Noir κυκλοφόρησαν το φανταστικό, "Seeing Through The Shadow Consciousness (Open Up The Shells)", ένα τέλειο δείγμα βλάσφημου black metal, που δεν γίνεται να αφήσει κανένα ασυγκίνητο. Το "Sunyata" o δεύτερος δίσκος των Acrimonious μετά το πολύ καλό "Purulence" του 2009, τους κρατάει ψηλά δείχνοντας ταυτόχρονα εντυπωσιακά σημάδια εξέλιξης.



Once Upon The Cross

Στο χώρο του death metal είχαμε επίσης αρκετές καλές στιγμές. Οι Asphyx μας σφυροκόπησαν και μας βασάνισαν με τον αργόσυρτο και βαρύ ήχο του "Deathhamer", ό,τι καλύτερο έχουν κυκλοφορήσει από την εποχή του "Last One On Earth", τη στιγμή που οι Nile επιμένουν στην Αιγυπτιακή θεματολογία και παραμένουν στο ίδιο υψηλό επίπεδο στο οποίο μας έχουν συνηθίσει με το "At The Gate of Sethu". Οι Cannibal Corpse κυκλοφορούν ένα άλμπουμ που σέβεται την ιστορία τους και το παρελθόν τους, όπως και οι Napalm Death με το εξαιρετικό "Utilitarian".

Οι Anhedonist δημιουργούν μια καταθλιπτική και ζοφερή ατμόσφαιρα με το ερεβώδες και πένθιμο doom/death του "Netherwards", ενώ οι My Dying Bride στο "A Map Of All Our Failures" μας βυθίζουν σε πένθιμα και ενίοτε σκοτεινά, αλλά πάντα γοητευτικά ηχοτοπία.

Παραμένοντας στο χώρο του death metal συνεχίζουμε με τους σχετικά επιτυχημένους Aeon και στο τέταρτο full length άλμπουμ αυτών, το "Aeons Black", που ενώ πατάει σε πατροπαράδοτες φόρμες του death metal δεν προσφέρει κάτι σημαντικό στον ακροατή, σε αντίθεση με τους βετεράνους Cryptopsy που το φετινό ομώνυμό τους album ήταν πραγματικά καλό και μπράβο τους. Μιλώντας για βετεράνους θα ήταν αμαρτία να μην μιλήσουμε για το "The Carnal Ending" των Ολλανδών Sinister και να μην πούμε ότι παρόλο που δεν φέρνει τα πάνω κάτω στον ήχο, τιμά και με το παραπάνω το παρελθόν αυτής της σπουδαίας μπάντας. Μπράβο και σε αυτούς λοιπόν.

Η μπαντάρα που ακούει στο όνομα Drawn And Quartered κυκλοφόρησε καινούργιο δίσκο μέσα στο 2012 μετά από πέντε ολόκληρα χρόνια και απ’ ότι φαίνεται η αναμονή άξιζε μιας και το "Feeding Hell's Furnace" είναι ένας πολύ καλός δίσκος «μοβόρικου» old school death metal και κάνει πολύ καλή παρέα με το τρομερό "Revulsion Of Seraphic Grace" των Αμερικάνων Father Befouled που γέμισε τις μέρες μας με σπάνιας ομορφιάς μαυρίλα. Στις δύο παραπάνω μπάντες προσθέστε και τους Horrendous που έκαναν πολύ καλή δουλειά με το "The Chills", το οποίο και αναζωπυρώνει τις φλόγες του old school death metal με πολύ πειστικό τρόπο. Οι Malignancy κυκλοφόρησαν επίσης καινούργιο δίσκο που τον φωνάζουν "Eugenics", με το υπερτεχνικό brutal death metal τους χωρίς να είναι κάτι ιδιαίτερο να παραμένει διασκεδαστικό  και να κάνει χώρο για να περάσει το εξαιρετικό "Sedition" των Hour Of Penance και το υπερηχητικό, τεχνικό brutal death metal τους που κρίνεται κάτι παραπάνω από επιτυχημένο.

Διαχωρίζοντας τους όρους τεχνικό και brutal death metal σε ξεχωριστές κατηγορίες, σε αυτήν του τεχνικού καλό θα ήταν να αναφέρουμε τους Gorod με το όμορφο "A Perfect Absolution", τους Spawn Of Possession με το ακόμα πιο όμορφο "Incurso" και τους The Faceless με το πετυχημένα πειραματικό "Autotheism". Στην κατηγορία του πολυβασανισμένου brutal death metal καλό θα ήταν να τσεκάρετε το "The Time Of Great Purification" των Αμερικάνων Pathology, το "The Anomalies Of Artificial Origin" των Ρώσων Abominable Putridity και το "The Precious Ideal" των Γερμανών Chordotomy και να νιώσετε καλυμμένοι.

Οι Lay Down Rotten κυκλοφόρησαν το διαικπερεωτικό "Mask Of Malice" και οι Job For A Cowboy απλά μας ικανοποίησαν με το "Demonocracy". Οι Dying Fetus με το εξαιρετικό "Reign Supreme" συνδυάζουν άψογα ισοπεδωτικές στιγμές με έντονα groove περάσματα, τη στιγμή που οι Incantation μας πέταξαν κατάμουτρα το χαοτικό και βορβορώδες "Vanquish In Vengeance", ενώ οι Grave στο "Endless Procession Of Souls" προσφέρουν ένα αξιοπρεπέστατο δείγμα παραδοσιακού σουηδικού death metal.

Στην ελληνική σκηνή είχαμε την επιστροφή των Acid Death μετά από πολλά χρόνια με το "Eidolon", ένα άλμπουμ που συνεχίζει από εκεί που σταμάτησαν στο "Random's Manifest". Οι Θεσσαλονικείς Nocturnal Vomit μετά από 13 ολόκληρα χρόνια και ένα σωρό από ενδιαφέροντα splits, επιτέλους κυκλοφόρησαν το πολυπόθητο full length ντεμπούτο τους, "Cursed Relics", που μοιάζει να ξεπήδησε στο σήμερα από τις αρχές του '90.



Towards The Pantheon

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ορισμένα συγκροτήματα έχουν βάλει πολύ υψηλούς στόχους και καθοδηγούμενοι από το όραμά τους εξελίσσονται και εξελίσσουν.

Οι Enslaved συνεχίζουν με το αριστουργηματικό "Riitiir" να προσφέρουν μεγάλα άλμπουμ, εμβαθύνοντας σε progressive μονοπάτια και μας μαγεύουν για μια ακόμη φορά, ενώ παράλληλα δείχνουν να εξασφαλίζουν μια περίοπτη θέση στην ιστορία αυτής της μουσικής.

Οι Pig Destroyer επιστρέφουν μετά από απουσία πέντε ετών ισοπεδώνοντας τα πάντα στο διάβα τους, με το εκρηκτικό "Book Burner" ένα βίαιο, όσο και groove άλμπουμ.

Οι Gojira μας πείθουν εμφατικά ότι αποτελούν ένα από τα σημαντικότερα αυτή τη στιγμή ονόματα στον ευρύτερο ακραίο χώρο, με το ιδιαίτερα πειραματικό και απρόβλεπτο "L'Enfant Sauvage", να δημιουργεί αίσθηση σε όλο τον μεταλλικό κόσμο.

Οι Pseudogod με το "Deathwomb Catechesis" κατάφεραν να συνθέσουν ίσως τον πιο βίαιο και σκοτεινό δίσκο της χρονιάς, ένα σαρωτικό death-black ανοσιούργημα.

Οι Πολωνοί Mgla στο "With Hearts Towards None" δημιούργησαν μαγευτικές στιγμές κατάμαυρου metal, σε ένα άλμπουμ που δεν μπορεί να μην άρεσε σε οποιοδήποτε οπαδό του black metal και πιθανότατα αποτελεί την κορυφαία κυκλοφορία του είδους για τη χρονιά.



Fall From Grace

Σε σχέση με το 2011 και την απίστευτη απογοήτευση που μας επιφύλαξαν οι Morbid Angel, το 2012 δεν υπήρξε κάποιος που να μας απογοητεύσει σε αυτό το βαθμό.

Οι θρυλικοί grinders Terrorizer κυκλοφόρησαν ένα αδιάφορο και κουραστικό άλμπουμ και δείχνουν ότι βρίσκονται μακριά από το μεγαλείο του "World Downfall".

Από εκεί και πέρα ιδιαίτερες απογοητεύσεις δεν νιώσαμε μέσα στη χρονιά. Δεν ξέρουμε αν όντως είναι έτσι ή εάν εμείς τα είδαμε όλα όμορφα. Σε κάθε περίπτωση οποιαδήποτε υπενθύμιση είναι ευπρόσδεκτη.

Yearning The Seeds Of A New Dimension

Οι μεγάλες μπάντες υπάρχουν για να μας μαγεύουν και να μας συγκινούν, αλλά σίγουρα η νέα γενιά είναι αυτή που θα πάρει τη σκυτάλη για να συνεχίσει το έργο της προηγούμενης.

Οι Ne Obliviscaris από την μακρινή Αυστραλία, εντυπωσιάζουν με τις ιδέες και την άκρως προοδευτική προσέγγισή τους στο ντεμπούτο τους "Portal Of I", κάνοντάς μας να παραμιλάμε και δίνοντας πολλές υποσχέσεις για το μέλλον. Πολύ δύσκολα θα τους αποφύγουμε τα επόμενα χρόνια.

Οι Stagnant Waters με το ομώνυμο ντεμπούτο τους επιδίδονται σε πειραματικό, industrial, electronic, jazz, psychotic, post-apocalyptic black metal και δείχνουν να διαθέτουν την έμπνευση και το όραμα για ακόμα περισσότερα.

Στις ελπίδες για το μέλλον ανήκει και μια ελληνική μπάντα. Οι Hail Spirit Noir οι οποίοι στο "Pneuma" καταφέρνουν να συνδυάσουν το black metal και το 70s rock με μια έντονη ψυχεδελική και ενίοτε progressive διάσταση και να δημιουργήσουν ένα πρωτότυπο όσο και άκρως ενδιαφέρον αποτέλεσμα.



Live undead

Συναυλιακά το 2012 μπορεί να χαρακτηρισθεί ικανοποιητικό παρά το γεγονός ότι η τρέχουσα οικονομική κατάσταση αποτρέπει πολλά συγκροτήματα να συμπεριλάβουν την Ελλάδα στα πλάνα τους. Η χρόνια ξεκίνησε με τους Entombed, αλλά και τους Septic Flesh να εμφανίζονται μαζί με τους Dark Funeral.

Οι Arcturus μάγεψαν σε μια γεμάτη συναίσθημα εμφάνιση, οι Amon Amarth σφυροκόπησαν το κοινό, ενώ οι μεγάλοι Asphyx μας ισοπέδωσαν και μας ανάγκασαν να χρειαστούμε κάποιες ημέρες για να συνέλθουμε.

Είδαμε επίσης τους Benediction, τους Destroyer 666, τους Hatebreed και τους Necrophobic. Δύο πολύ καλά πακέτα που πέρασαν από τα μέρη μας ήταν αυτά των Exodus, Obituary, Heathen, Morgoth και Kreator, Morbid Angel, Nile, Fuelled By Fire, ενώ η χρόνια έκλεισε με την συγκλονιστική εμφάνιση των Primordial παρέα με τους Agatus.

End Of All Times

Αναμφίβολα, το 2012 αποτέλεσε μια ιδιαίτερα παραγωγική χρονιά για τον ακραίο ήχο. Οι νέες κυκλοφορίες υπήρξαν πολλές και έδωσαν το στίγμα ότι ο χώρος έχει πολλά ακόμα να προσφέρει. Από την άλλη η διάθεση για πειραματισμούς δίνει την υπόσχεση της ανανέωσης, του διαφορετικού και καινούργιου που κάθε ιδίωμα έχει ανάγκη, για να συνεχίσει την πορεία του. Το 2013 αναμένουμε κυκλοφορίες από σημαντικά ονόματα του χώρου. Ας ευχηθούμε να είναι το ίδιο ή και ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον και παραγωγικό και εμείς εδώ θα είμαστε να καταγράψουμε τα τεκταινόμενα, να λέμε ξεκάθαρα την άποψη μας απαλλαγμένοι από οποιονδήποτε δογματισμό, προκατάληψη και κατευθυντήριες γραμμές.

Οι συνθήκες ξεπεσμού και παρακμής που βιώνει ο πλανήτης αποτελούν ιδανικό «τοπίο» έμπνευσης για το ακραίο metal, στο οποίο δίνεται η ευκαιρία να περιγράψει ηχητικά τη σαπίλα αυτού του κόσμου. Από αυτή την οπτική μπορούμε να αισιοδοξούμε ότι η μουσική θα μας προσφέρει μεγάλες στιγμές και θα συνεχίσει να αποτελεί ένα ασφαλές καταφύγιο αυτή τη δύσκολη εποχή στην οποία ζούμε. Οπότε σε μας δεν απομένει τίποτα άλλο παρά να την απολαύσουμε.