Gojira

Τέσσερα χρόνια μετά το εξαιρετικό breakthrough των Γάλλων Gojira, "The Way Of All Flesh", οι ολοένα και αυξανόμενοι οπαδοί τους έχουν κάθε λόγο να πανηγυρίζουν για την επιστροφή της μπάντας στα δισκογραφικά δρώμενα. Καταρχάς θα πρέπει να τονιστεί ιδιαίτερα ότι ο δρόμος για την κορυφή, ενδεχομένως να φαίνεται εύκολα προσπελάσιμος για τους Γάλλους και με μια ανεπανάληπτη υποστήριξη από οπαδούς, τύπο, μεγάλες μπάντες, όμως αν εντάξουμε τις προσπάθειες των Gojira μετά το ασύλληπτο "From Mars To Sirius" στα πλαίσια της συνεχούς αναζήτησης των νέων «σωτήρων του metal ήχου», τότε γίνεται κατανοητή και η προοδευτική τους επιτυχία την τελευταία δεκαετία σχεδόν και εκτός Ευρώπης.

Και αν στην προσπάθειά του ο γενικευμένος «μεταλλικός ευρωπαϊκός τύπος» για την ανάδειξη νέων συγκροτημάτων με προοπτικές να κάνουν το κάτι παραπάνω και να ανανεώσουν έναν συνεχώς ανακυκλωμένο ήχο, πέφτει συνήθως έξω προβάλλοντας χρυσές μετριότητες αναβαθμίζοντας τις λεγόμενες «πλαστικούρες» σε συγκροτήματα με προοπτικές, τότε με τους Gojira τα πράγματα είναι διαφορετικά. Και παρόλο που ενδεχομένως να υπάρχει πλήρης ταύτιση από το σύνολο των οπαδών που ασχολούνται με του Gojira ότι οι συγκεκριμένοι έχουν όντως το κάτι παραπάνω που απαιτείται για να ξεχωρίσουν από την υπερπροσφορά της σύγχρονης εποχής σε συγκροτήματα και μετριότητες, θα πρέπει να μη στεκόμαστε σε αυτό το γεγονός του ρεύματος που έχουν δημιουργήσει οι συγκεκριμένοι τύποι. Όταν όμως υπάρχει μια τέτοια συνέχεια δίσκων, επέρχεται η εύλογη αποθέωση και οι Γάλλοι παραμένουν προσηλωμένοι και ακόμα πιο εργασιομανείς και προσγειωμένοι στον στόχο τους, δε γίνεται να μην αποπνέουν την αύρα της μεγάλης μπάντας της εποχής μας. Και ιδίως όταν καταφέρνουν και δεν στέκονται μονάχα δισκογραφικά στα ύψη, αλλά και επί σκηνής δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους και ως γνήσιοι πολίτες με οικολογική συνείδηση, στέλνουν στην ανακύκλωση μπάντες-μυθεύματα και γενικώς προσφέρουν μια εντυπωσιακή εικόνα ενός σαρωτικού συγκροτήματος με πρωτοφανή ενέργεια και πάθος για τη μουσική του.

Έτσι λοιπόν, φτάνουμε στο νέο, ολόφρεσκο πέμπτο άλμπουμ τους με τον μυστηριώδη γαλλικό, ψαρωτικό εν αρχής τίτλο "L'Enfant Sauvage" και έχουμε να κάνουμε με ακόμα έναν θρίαμβο. Πιθανότατα θα έπαιξε μεγάλο ρόλο η τριβή τους με ένα συγκρότημα - θρύλο σαν τους Metallica και τις αρκετές κοινές τους εμφανίσεις στην Αμερική και η διαρκώς αυξανόμενη δημοτικότητά τους, με αποτέλεσμα να μετακινηθούν και στο ρόστερ της Roadrunner και να αποκτήσουν πρόσβαση σε ακόμα μεγαλύτερο αριθμό ακροατών. Στους Gojira δόθηκε μια σημαντική ευκαιρία και εκείνοι τη γράπωσαν χωρίς δεύτερη σκέψη. Με το "L'Enfant Sauvage" η μπάντα προσφέρει ακόμα ένα δείγμα του αστείρευτου ταλέντου και ο ηγέτης και βασικός συνθέτης Joe Duplantier εξελίσσεται σε σημαντική φυσιογνωμία των νέων εκφραστών του ακραίου ήχου με μερικές συνθέσεις που περιέχουν 100% τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της πρωτύτερης εμπειρίας τους και φυσικά με πειραματισμό, όπως οφείλει μια εν γένει προοδευτική μπάντα χωρίς ορίζοντες να έχει. Από το πρώτο κιόλας κομμάτι, το "Explosia", ο ακροατής έρχεται αντιμέτωπος με ένα κομμάτι που ανοίγει δυναμικά το άλμπουμ με ένα βαρύ κι ασήκωτο riff, το οποίο εν μέσω των γνωστών παθιασμένων φωνητικών του Duplantier εξελίσσεται με μια soundtrack-ική αλά Morricone λογική στο κλείσιμο. Με ένα τέτοιο κομμάτι οι απαιτήσεις και οι φιλοδοξίες για τη συνέχεια λογικό είναι να εκτοξεύονται.

Η συνέχεια είναι εντυπωσιακή, με συνθέσεις σαν το "Liquid Fire", το "Mouth Of Kala" ή το "The Gift Of Guilt" να συνεισφέρουν σε ένα άλμπουμ δυναμίτη και να ξεχωρίζουν εν αρχής σε ένα σύνολο ισάξιων συνθέσεων. Η εκτελεστική δεινότητα της μπάντας και τα πιο περίπλοκα σημεία του δίσκου αποτελούν και πάλι ένα από τα δυνατά χαρτιά των Gojira, με τον Mario Duplantier σε drums και κρουστά να έχει προχωρήσει ακόμα ένα επίπεδο παραπέρα και να αποτελεί ένα από τα highlights ενός εντυπωσιακού άλμπουμ. Ενός άλμπουμ που πραγματεύεται ακόμα μια φορά θεματολογίες που αφορούν την οικολογική συνείδηση των Gojira, την άγρια ανθρώπινη φύση και γενικά την επιρροή του σύγχρονου πολιτισμού πάνω στον πλανήτη.

Εν κατακλείδι, οι Γάλλοι Gojira δικαιολογούν απόλυτα τη φήμη τους, εξελίσσουν το όραμά τους και τον ήχο τους και προσφέρουν ένα καταπληκτικό άλμπουμ για ακόμα μια φορά και εισβάλλουν με μια αναντίρρητη δυναμική στον σύγχρονο χάρτη του metal ήχου, του οποίου δεν αποτελούν πια ένα απλό σημείο, ή μια αναφορά, αλλά έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Το "L'Enfant Sauvage" θα είναι σίγουρα μια από τις κυκλοφορίες της χρονιάς και σήμα κατατεθέν του ακραίου πειραματικού ήχου στο μέλλον.