Acid Death

Βρισκόμαστε σχεδόν στα μισά της δεκαετίας του ‘90, όταν μια μπάντα από την Αθήνα, μετά από πολλές δυσκολίες της εποχής και της χώρας που ζει, καταφέρνει να τοποθετήσει στα δισκάδικα το ντεμπούτο album της και να ασχοληθεί με θέματα όπως την Τεχνητή Νοημοσύνη ("Α-Ι"), υπό τους ήδη ιδιαίτερους ήχους της: "I can sense their moves in me, they're enemies just toying with me - I'll show them power they can't even describe: the network is in my mind, their guns my humble servants, I will defend myself in all the possible ways". To 1997, έτσι;

28 χρόνια μετά, οι Acid Death επιστρέφουν απόλυτα δικαιωμένοι για τις ανησυχίες που έχουν από την αρχή της καριέρας τους, με ένα concept πιο σύγχρονο και επίκαιρο από ποτέ: την εξέλιξη και πρόοδο του ανθώπινου είδους και της τεχνολογίας και κυρίως, τον πιθανό εφιάλτη της κατάληξης αυτής. Η αλήθεια είναι πως το 2019, είχα νιώσει να κλείνουν το μάτι σε αυτό το θέμα, έτσι όπως είχαν κλείσει το αριστουργηματικό "Primal Energies" album με το "H.U.M.A.N." και όλες τις φιλοσοφικές έννοιες που απαριθμούν στους στίχους αυτού - και δεν έπεσα έξω.

Η όγδοη κατάθεση έχει τον τίτλο "Evolution", έρχεται έξι χρόνια μετά το "Primal Energies" και μια ολόκληρη πανδημία, ενώ 36 χρόνια μετά τη δημιουργία της μπάντας, μάλλον είναι ο πιο ιδανικός τίτλος που θα μπορούσαν να δώσουν αυτοβιογραφικά, αφού πέραν του concept, το album περιλαμβάνει σε έκθεση και αφθονία όλα τα στοιχεία της εξέλιξης και προόδου ενός μεταλλικού μουσικού σχήματος που έχει πλουτίσει τούτη εδώ τη χώρα (και όχι μόνο) με τον ήχο της, δεν έχει φοβηθεί ποτέ να πειραματιστεί με αυτόν (όπως μια prog μπάντα οφείλει να κάνει), να αναμετρηθεί με τις αμέτρητες δυσκολίες στη διαδρομή της και να θριαμβεύσει με τις νότες του. Μπορεί για αυτούς που λατρεύουν τις ταμπέλες να είναι ακόμα "μια techno-thrash/death μπάντα από την Ελλάδα", αλλά οι Acid Death είναι στην πραγματικότητα πολλά περισσότερα, τα οποία ανακαλύπτεις όταν καταφέρεις επί της ουσίας να συνδεθείς με αυτό που προσφέρουν.

Το "Evolution" σε εισάγει στον κόσμο του με έναν διάλογο μεταξύ ανθρώπου και ΑΙ ("Singularity"), με τον άνθρωπο να παραδέχεται πως "δεν είμαστε μόνοι πια". Το "Coded Dominion" που ακολουθεί και ανοίγει μουσικά την αυλαία, δίνει τον ρυθμό, το στίγμα και την ατμόσφαιρα των σχεδόν 48 λεπτών του album: ένα ταξίδι απόλυτης συμμετρίας σε επιθετικότητα και μελωδία, με την μοναδική ταυτότητα του ήχου της μπάντας να ακροβατεί σε heavy, power, thrash, death και prog μονοπάτια, παντρεύοντάς τα ιδανικά, κάνοντας τη διαδρομή βατή, ευχάριστη και διόλου βαρετή. Όλα τα στοιχεία που έχουν αγαπηθεί από το ντεμπούτο "Pieces Of Mankind" μέχρι και το "Primal Energies" βρίσκονται εδώ, χωρίς να επαναλαμβάνεται κανένα - πάντα ένα βήμα μπροστά.

Ιδιαίτερη η στιγμή του "The Gateway To Knowledge", με δύο παδικούς ήρωες της μπάντας (και προσωπικούς μου αγαπημένους) να αναλαμβάνουν χρέη guest: ο Kelly Shaefer των Atheist στα φωνητικά και ο θρύλος James Murphy (Death, Obituary, Testament, Cancer, Disincarnate) στις lead κιθάρες, απογειώνουν την πιο σκοτεινή, επιθετική, death σύνθεση του album. Το "Shadows Of Our Despair" έχει μια μαγευτική, μελωδική γέφυρα με καθαρά φωνητικά που δίνουν extra πόντους στο αποτέλεσμα, το δεύτερο single "The Rise Of Salvation" είναι άκρως πορωτικό και κολλητικό από την αρχή μέχρι το τέλος, ενώ το πλέον προσωπικά αγαπημένο τραγούδι από την πρώτη ακρόαση κιόλας, είναι το "(Walking) The Path To Certainty", με την σχεδόν goth λογική στα spoken word (dark voice) περασμάτων του και την κατάληξη αυτών σε μια μελαγχολική, σχεδόν jazz μελωδία.

Οι Acid Death δεν έχουν ανάγκη να αποδείξουν τίποτα μετά από τόσες δεκαετίες, αντιθέτως βρίσκονται ακόμα εδώ επειδή πραγματικά το θέλουν, επειδή έχουν ανάγκη να μοιραστούν μαζί μας τις υπαρξιακές τους ανησυχίες μέσα από τη χαρακτηριστική φωνή του Σάββα Μπετίνη (ο οποίος κάνει φοβερή δουλειά και στο mixing & mastering) και τον ιδιαίτερο ήχο που σμίλεψαν ανά τις δεκαετίες. Το αποτέλεσμα αυτή τη φορά, είναι ένα από τα πιο όμορφα albums που έχουν δημιουργήσει ποτέ, μαζί με το "Primal Energies" - και κάπως έτσι, μας δηλώνουν ευθαρσώς πως τα καλύτερα δεν έχουν περάσει, αλλά είναι μπροστά.

Αυτό είναι οι Acid Death: ο ορισμός της Εξέλιξης.

Website