Pig Destroyer

Είναι τρομερά δύσκολο για ένα συγκρότημα να κυκλοφορεί δίσκους οι οποίοι αποτελούν σημείο αναφοράς όχι μόνο για το μουσικό παρακλάδι που υπηρετεί αλλά και ένα μεγάλο εύρος του ακραίου ήχου. Οι Pig Destroyer αποτελούν σίγουρα ένα από αυτά τα συγκροτήματα. Κατάφεραν να σπάσουν τα όρια της μουσικής στην οποίο αρέσκονται να επιδίδονται -στην περίπτωση μας το grindcore- και να εξελίξουν μαζί με τους εαυτούς τους ένα μεγάλο κομμάτι του σύγχρονου μεταλλικού ήχου. Από το 1997 όταν και ιδρύθηκαν ήταν ασυμβίβαστοι και πρωτοποριακοί σε κάθε τους δισκογραφική απόπειρα και στιγμάτισαν την προηγούμενη δεκαετία ανεξίτηλα μέσω αξέχαστων μουσικών «τερατουργημάτων».

Τους είχαμε αφήσει στο 2007 όταν το "Phantom Limb" είχε ρίξει στριφογυριστή κλωτσιά στο metal κατεστημένο (δεν λησμονούμε το EP "Natasha" του 2008 και τον doom-noise εφιάλτη που εσωκλειόταν) και το grindcore πανηγύριζε έξαλλα, κοροϊδεύοντας αυτούς που έλεγαν τότε -γιατί δεν πιστεύω να έχει απομείνει ακόμα κάποιος- ότι αυτό το παρακλάδι, είναι μονοδιάστατο και θορυβώδες. Πέντε ολόκληρα χρόνια μετά επιστρέφουν με το "Book Burner" με τις προσδοκίες όλων να είναι ως οφείλουν, τεράστιες.

Χωρίς να μπορώ να πω ότι περίμενα κάτι λιγότερο από αυτούς, έχουμε να κάνουμε για ακόμα μια φορά με ένα καταπληκτικό άλμπουμ. Η ποιότητα των συνθέσεων είναι κάτι παραπάνω από έκδηλη με το κάθε ένα από τα πολλά riff του άλμπουμ να είναι θανατηφόρο. Οι εγκεφαλικές εκρήξεις που λαμβάνουν χώρα στο κεφάλι στο Scott Hull αποτυπώνονται με βίαιο τρόπο σε κάθε νότα του "Book Burner" και το αποτέλεσμα είναι σαρωτικό. Η οξυδέρκεια με την οποία αντιλαμβάνεται ο ίδιος την μουσική του, δίνει την δυνατότητα σε αυτήν την μπάντα να μεταχειρίζεται άψογα πολλά μουσικά είδη και να ενσωματώνει στον ήχο της. Hardcore, thrash και death metal, punk, sludge, όλα τους έχουν επιστρατευτεί για να χωρέσουν μέσα τους το όραμα των Pig Destroyer και το αποτέλεσμα είναι να γράφονται τραγούδια ύμνοι του grindcore όπως τα "Sis", "Eve", "White Lady", "The Bug", "Iron Drunk", "Burning Palm", "Totaled" και "Permanent Funeral", τραγούδι που θα το ζήλευε κάθε metal μπάντα που δεν παίζει grindcore.

Η παραγωγή αυτού του άλμπουμ είναι καθαρότερη από ποτέ και τα εφέ του Blake Harrison (τυπάς που συντηρεί death grind συγκρότημα διασκευών με τραγουδιστή τον παπαγάλο του) που τόσο αγαπήσαμε σε δαύτους, έχουν φθίνει ποσοτικά. Αν και προσωπικά γούσταρα τη βρωμιά τους, αυτό δεν απαραίτητα κακό, το "Book Burner" ηχεί πιο άμεσο και απλό στην αποκωδικοποίησή του. Ο J. R. Hayes με την χαρακτηριστική του φωνάρα, βγάζει τα εσώψυχά του τραγουδώντας με ελάχιστα εφέ και αυτούς τους παρανοϊκούς εντελώς προσωπικούς στίχους του, στους οποίους αξίζει να ρίξετε μια ματιά. Ο ίδιος συνεπικουρείται από τον Jason Netherton των Misery Index στο "The Diplomat", από τον Richard Johnson των Agoraphobic Nosebleed στο "The Underground Man" και από την Kat Katz των διαλυθέντων Salome στα "Eve" και "The Bug", η οποία κράζει και πάλι θεαματικά και δεν θα με χαλούσε καθόλου να τραγουδάει σε πολλά παραπάνω κομμάτια. Δεν θα ξεχάσουμε βεβαίως να αναφερθούμε και στον κύριο Adam Jarvis (Misery Index) που στο ντεμπούτο του στα τύμπανα των Pig Destroyer παίζει στακάτα και πωρωτικά όπως μας έχει συνηθίσει.

Στον grindcore των Pig Destroyer έχω βρει το metal που μου αρέσει περισσότερο όσο και αν αυτή η έκφραση κρύβει μια μικρή αλληγορία... Η μουσική τους ταυτότητα ξεπερνάει ταμπέλες και τιτλοδοτήσεις και στον δικό μου metal πλανήτη ορίζουν τον σύγχρονο ακραίο ήχο. Το "Book Burner" ήρθε για να πιστοποιήσει την αξία αυτού του συγκροτήματος στα αυτιά μου και να κρατήσει την θέση πιασμένη στο μουσικό μου πάνθεον. Απλά δώστε του την ευκαιρία και είμαι σίγουρος ότι το ίδιο θα κάνει και σε πολλούς από εσάς.