Rockwave Festival (Social Distortion, Amenra, Allochiria, Κροταλίας, Half Gramme Of Soma) @ TerraVibe Park, 22/07/22

Η Εκκλησία του Ness και του Ra

Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 25/07/2022 @ 13:02

Τέσσερα χρόνια μετά την, ιστορική πλέον, εμφάνιση των Iron Maiden, το Rockwave Festival επέστρεψε και αυτή τη φορά είχε στόχο να εκπληρώσει ένα χρόνιο απωθημένο μερίδας του εγχώριου κοινού. Το συναυλιακό καλοκαίρι που βιώνουμε, είναι ένα από τα πιο γεμάτα και πολυσυλλεκτικά που μπορεί να ανασύρει η μνήμη, και μια ξεχωριστή θέση σε αυτό κατέχει η, αργοπορημένη, και πολυαναμενόμενη, πρώτη εμφάνιση των θρυλικών Social Distortion στη χώρα μας.

Παρά τον, φαινομενικά όχι ιδανικό, συγκερασμό της σύνθεσης του φεστιβάλ, η ευκαιρία να βιώσουμε ζωντανά την ένταση των Amenra και να χάσουμε τη φωνή μας στα κλασικά κομμάτια της μπάντας του Mike Ness, ήταν αρκετοί λόγοι ώστε να μεταφερθούμε στη Μαλακάσα από νωρίς το απόγευμα.

Με μια καθυστέρηση της μισής ώρας, οι πόρτες του TerraVibe άνοιξαν και, ως φυσικό επακόλουθο, οι Half Gramme Of Soma ξεκίνησαν το σετ τους αργότερα του προβλεπόμενου. Στην περίπου μισή ώρα που βρίσκονταν στη μικρή σκηνή, όπως όλες οι μπάντες της ημέρας, μπροστά σε ελάχιστα παρευρισκόμενα άτομα που κυρίως αναζητούσαν τη σκιά ελέω του καυτού ήλιου, ξεδίπλωσαν με απολαυστικό ήχο τη δική τους κοπή του stoner, η οποία αντλεί όμορφα αρκετά blues rock στοιχεία μέσα στο fuzz-άρισμά της. Το δεμένο σχήμα αποτέλεσε ιδανική έναρξη, όσο και αν οι συνθήκες δεν τους ευνόησαν, αλλά προς τιμήν του δεν έχασε στιγμή τη διάθεση να γκρουβάρει, γεγονός εκτιμητέο.

Rockwave Half Gramme Of Soma

Ενώ από τα ηχεία έπαιζαν δειλά - δειλά κλασικοί punk ύμνοι, οι Κροταλίας ανέβηκαν στη σκηνή και ο, σχετικά αυξημένος κόσμος ξαναβρέθηκε μπροστά γιατί ήξερε πως αυτό που θα ακολουθούσε θα τον αποζημίωνε. Το punk rock σχήμα είχε πιστό κοινό που τραγουδούσε κάθε του στίχο και χόρευε, και αυτή η ανταλλαγή ενέργειας του επέτρεψε να αποζημιώσει στο έπακρο όσους τους γνώριζαν αλλά και να κερδίσει νέους οπαδούς. Βασισμένοι στο "Ο Τελευταίος Άνθρωπος Στη Γη", του οποίου το ομότιτλο κομμάτι, μαζί με το "Για Μια Θέση Στον Ήλιο", αποτέλεσε σημείο αναφοράς της εμφάνισής τους, οι Κροταλίας ξεδίπλωσαν με ηχητική αρμονία και σωστές μελωδίες το όμορφο punk rock τους και εμείς αναμένουμε με ενδιαφέρον τα επόμενα δισκογραφικά και συναυλιακά τους βήματα.

Rockwave Κροταλίας

Η σκιά είχε αρχίσει να κατακλύζει τον χώρο, ενώ ο κόσμος είχε αυξηθεί σημαντικά. Η επιλογή του να προηγηθούν οι Allochiria των Amenra, ήταν, δεδομένης της ιδιαιτερότητας των δύο τελευταίων ονομάτων της ημέρας, μια σωστή κίνηση. Το έμπειρο εγχώριο σχήμα, δεν κινείται απλώς σε παραπλήσια ηχητικά post/sludge metal χωράφια, αλλά μεταδίδει μια παρόμοια αύρα με κάθε του εμφάνιση. Ο ογκώδης τους ήχος, τα επιβλητικά ξεσπάσματα, η ιδανική μεταφορά σε ζωντανό πλαίσιο των συνθέσεων του φοβερού "Throes", η είδηση για τον ερχομό του πολυαναμενόμενου νέου τους άλμπουμ, τα σκισμένα φωνητικά και η χύμα μα και τόσο οικεία αίσθηση που σου άφηναν, ανέβασαν τον πήχη της βραδιάς.

Rockwave Allochiria

Τα σχεδόν 40 λεπτά που οι Allochiria κυρίευσαν το TerraVibe ήταν η στιγμή που κατά τη γνώμη μου άλλαξε όλο το κλίμα και σκόρπισε στον αέρα της Μαλακάσας την όποια αμηχανία μερίδας του κόσμου. Βλέπετε, εδώ ξεκίνησε μια αλληλεπίδραση μεταξύ ετερόκλητων ακροατηρίων και γενεών που επιδόθηκαν σε headbanging, μπυροποσία, τουλάχιστον όσο αυτές σερβίρονταν ακόμη παγωμένες, και γενικά έδωσαν παλμό. Οι Allochiria, όπου και όποτε τους πετύχεις ζωντανά, είναι εγγύηση, όχι επειδή είναι στάσιμοι, αλλά επειδή παραμένουν σταθερά θελκτικοί και αποφασισμένοι να παίζουν δίχως αύριο. Και τους ευχαριστούμε για αυτό.

Rockwave Allochiria

Παρά την αρχική καθυστέρηση της έναρξης του φεστιβάλ, τα σετ των τριών εγχώριων σχημάτων είχαν προσαρμοστεί κατάλληλα, σε σχέση με το αρχικό πρόγραμμα, οπότε οι Amenra βγήκαν στη σκηνή στην ώρα τους. Χωρίς backdrop, εφέ, πανό, και με έναν ήλιο που δεν έλεγε να δύσει, αλλά και με πλήθος κόσμου που είχε έρθει μόνο για αυτούς, οι Φλαμανδοί ξεχύθηκαν. Οφείλω να ομολογήσω πως οι συνθήκες υπό τις οποίες το σχήμα εμφανίστηκε δεν ήταν οι ιδανικές για να στήσουν την τελετουργία τους, αλλά ποτέ δεν μπορείς να ξεγράψεις ένα τέτοιο συγκρότημα. Με ήχο καμπάνα, και παρά τις ομιλίες μεταξύ του κοινού που περίμενε τους headliners, οι Amenra ήταν ισοπεδωτικοί.

Rockwave Amenra

Σίγουρα, ένας κλειστός χώρος και μια ομοιομορφία οπαδών θα επέτρεπε μεγαλύτερο συντονισμό στις επιβλητικές και αργόσυρτες συνθέσεις τους, αλλά, όσο περνούσε η ώρα και το set χτυπούσε τη φλέβα της πρώιμης και μεσαίας περιόδου της δισκογραφίας τους, οι Amenra αποδείκνυαν και στο πιο δύσπιστο το μέγεθος και τη θέση που κατέχουν στον σύγχρονο σκληρό ήχο. Το "De Evenmens" από το "De Doorn" αγκαλιάστηκε από το ταγμένο και εκδηλωτικό κοινό, αλλά το "Am Kreuz" αποτέλεσε το πρώτο highlight. Ο van Eeckhout όταν γύριζε να μας αντικρύσει ξεσήκωνε επιφωνήματα πόρωσης και θαυμασμού, και η αλήθεια είναι πως δεν υπήρχε άλλη επιλογή όταν γίνεσαι μάρτυρας ενός τέτοιου frontman.

Rockwave Amenra

Περιορισμένοι και ταυτόχρονα αδέσμευτοι, οι Amenra επί μια περίπου ώρα συγκλόνισαν. Όταν έδυσε ο ήλιος και η νύχτα επέτρεψε στον φωτισμό της σκηνής να είναι σύμμαχός τους, τότε ήταν που κορύφωσαν. Το "A Solitary Reign" θα είναι διαχρονικά συγκινητικό και ανατριχιαστικό, ξεσηκώνοντας επιφωνήματα και sing-along, και σε συνδυασμό με το στοιχειωτικό κλείσιμο του "Diaken", το γεγονός πως ένα σχήμα που καθόρισε έναν ολόκληρο ήχο πριν από μια δεκαετία βλέπει κομμάτια από το πρόσφατο παρελθόν του να χρήζουν τέτοιας λατρείας, δηλώνει περισσότερα για αυτούς παρά εμάς. Η Church Of Ra χθες επιβλήθηκε, και με την ελπίδα πως η επόμενη φορά θα είναι περισσότερο στα μέτρα των Βέλγων, μια μεγάλη εμφάνιση, με όλους τους προαναφερθέντες όμως αστερίσκους, έλαβε τέλος, προσφέροντας όμως λίγη από την ευκταία λύτρωση.

Rockwave Amenra

SETLIST

Razoreater
De Evenmens
Plus Près De Toi (Closer to You)
Terziele
Am Kreuz
A Solitary Reign
Diaken

Η σκηνή είχε στηθεί, το πανό πίσω της είχε αναρτηθεί και οι ενισχυτές περίμεναν υπομονετικά το βασανιστήριό τους. Με τον κόσμο να έχει ανέλθει σε κάποιες χιλιάδες άτομα, η μεγάλη ώρα είχε φτάσει και η προσμονή έλαβε τέλος. Οι Social Distortion, με τελευταίο και μέσα σε κραυγές επιφωνημάτων, τον Mike Ness με μαντήλι στο πρόσωπο και καπέλο, φυσικά, ανέβηκε στη σκηνή και η punk rock γιορτή ξεκίνησε. Με έναν φανταστικό ήχο, απόδοση στα κόκκινα, με τη χροιά του Ness να μην «σπάει» στιγμή, το συγκεντρωμένο πλήθος να χορεύει ασταμάτητα και να επιδίδεται σε όλα όσα απαρτίζουν μια αρχετυπική και περήφανη punk συναυλία, οι Social Distortion πραγματοποίησαν επίδειξη δύναμης.

Rockwave Social Distortion

Η δυάδα "Bad Luck" και "Reach For The Sky" έδειξε από νωρίς τις προθέσεις του συγκροτήματος. Χαμόγελα αλλά και συγκίνηση, ειδικά των παλαιότερων και πιστών ακολούθων, κατέκλυσαν το βράδυ, και όλοι μαζί ακολουθούσαμε το πρόσταγμα του σκελετού-χορευτή με το ποτό στο χέρι. Είναι αξιοθαύμαστο το πόσο ταγμένο είναι το κοινό που, παρά τον συναυλιακό κατακλυσμό και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα έδωσε ένα τόσο δυναμικό παρόν. Το σχήμα, το εκτίμησε ιδιαίτερα και πριν καν τελειώσει την εμφάνισή του είχε ήδη αποκαλύψει πως επιθυμεί, μετά την ολοκλήρωση του δίσκου (από τα «θετικά» της πανδημίας), να επιστρέψει στη χώρα μας. Οι Social Distortion ξεδίπλωσαν μια παρέλαση από κομματάρες ώστε τόσο το "I Wasn’t Born To Follow", που σήκωσε την πρώτη σκόνη, μέσα από το "Sex, Love And Rock ‘N’ Roll", που τιμάει τις επιρροές της μπάντας, όσο και το διαχρονικά άφθαρτο "Mommy’s Little Monster" από το εμβληματικό ομώνυμο ντεμπούτο - σταθμό, έχαιραν της ίδιας αντιμετώπισης.

Rockwave Social Distortion

Έτσι, ακούραστοι, εκμεταλλευόμενοι και την εναλλαγή δυναμικών, οι Social Distortion, μερικώς έκπληκτοι με την υποδοχή τους από πλευράς μας, προσέφεραν για περίπου 90 λεπτά μια από τις πιο όμορφες συναυλιακές αναμνήσεις που θα μπορούσε να ζητήσει κανένα. Οι ιστορίες της καθημερινότητας και πόσων ξενυχτιών, η βιωματική τους ταύτιση με το κοινό, η αίσθηση πως, ακόμη και όσα άτομα δεν ήταν εξοικειωμένα με την μπάντα αλλά ήταν παρόντα, εγκληματίζονταν και το απολάμβαναν, αποδεικνύει γιατί τέτοια συγκροτήματα έχουν ακόμη πιστό κοινό, το οποίο οφείλει να αξίζει ακέραιης και σεβαστικής αντιμετώπισης. Οι Social Distortion δεν είναι η χαρά της νοσταλγίας αλλά, ειδικά σε συναυλιακό πλαίσιο, ένας ζωντανός οργανισμός τροφοδότησης ελπίδας και χαράς. Πως αλλιώς να εξηγηθεί ο, μικρός πανικός, του, προσωπικού αγαπημένου, "Machine Gun Blues" μέσα από το, τελευταίο προς ώρας, άλμπουμ της μπάντας, "Hard Times And Nursery Rhymes";

Rockwave Social Distortion

Στο "Prison Bound" χορέψαμε λίγο παραπάνω γιατί επιβαλλόταν, και στο "99 To Life" που ο Ness το προλόγισε με το διακριτικό του ύφος, πήραμε ανάσες για να το τραγουδήσουμε. Με την παρουσίαση μιας νέας σύνθεσης, έληξε το κύριο μέρος της εμφάνισης της μπάντας, και αποχώρησαν προς στιγμήν από το stage. Μπορεί να θεωρώ τη φιλοσοφία του encore ολίγον τι ξεπερασμένη, αλλά ξέραμε πως οι Social Distortion είχαν να μας δώσουν λίγο ακόμα και έτσι έπειτα από τα αναμενόμενα «παρακάλια», επέστρεψαν. Μπάσιμο με "Don’t Drag Me Down" και, πόγκο, pits, χορός, καπνογόνο, επιφωνήματα, χαμόγελα, ναι επαναλαμβάνομαι αλλά οφείλω, εκτόνωση, όλα έγιναν ένα σε μια φανταστική στιγμή και εκτέλεση, με το σόλο να κλέβει τις εντυπώσεις, ως όφειλε.

Rockwave Social Distortion

Ο χαμός συνεχίστηκε στο «επαναστατικό» "Born To Kill" και η ώρα του καταληκτικού αποκορυφώματος είχε φτάσει. Ξέρεις πως έρχονται τα "Story Of My Life" και "Ring Of Fire", γνωρίζεις τι θα συμβεί, αλλά πως μπορείς να κρατηθείς; Στο πρώτο, το συγκρότημα συντονίστηκε με το κοινό εκ νέου, λικνιζόμενο, και το πιο δυνατό τραγούδι της βραδιάς ήταν γεγονός, για ένα κομμάτι συνυφασμένο με έναν εμβληματικό frontman αλλά και πολλές αναμνήσεις της αιώνιας νιότης που πρεσβεύει αυτό το ιδίωμα στις καρδιές του κάθε λάτρη του. Στο δεύτερο δε, όλα ευθυγραμμίστηκαν για ένα δίκαιο και αντάξιο φινάλε.

Rockwave Social Distortion

Οκ, άναψε ξανά καπνογόνο κάπου εκεί, αλλά ας μείνουμε στην ουσία. Οι Social Distortion εμφανίστηκαν επιτέλους στη χώρα μας, και, με όλες τις ενστάσεις του πλαισίου ψύχραιμα δεκτές, πραγματοποίησαν ένα όνειρο. Μπορεί να μην είδαν τη θάλασσα, αλλά σίγουρα έγιναν μάρτυρες ενός κοινού που τους τίμησε όπως τους άξιζε. Δεν έρχονται από τα μέρη μας συχνά τέτοια σχήματα και, οφείλουμε, ύστερα και από το πέρας του φετινού Rockwave, να αναλογιστούμε το γιατί. Σε αυτό το σημείο, οφείλει να αναφερθεί πως όσο σεμιναριακός ήταν ο ήχος όλων των συγκροτημάτων, τόσο ο χώρος και το γενικότερο στήσιμο έδιναν την εντύπωση πως είχαν εμφανή περιθώρια βελτίωσης και προετοιμασίας.

Rockwave Social Distortion

Μια συναυλιακή εμπειρία εξαρτάται από πολλές, όχι εξίσου αλλά σημαντικές, παραμέτρους, και σήμερα η ανάμνηση των εκπληκτικών Social Distortion θολώνει τους προαναφερθέντες αστερίσκους. Υπάρχει μια μερίδα του εγχώριου κοινού που φάνηκε πως αναζητά τέτοιες συναυλίες, και αυτή η σκέψη, σε συνδυασμό με την αμεσότητα που εξέπεμπαν οι Social Distortion χωρίς να θυσιάσουν τον επαγγελματισμό τους, είναι κατά τη γνώμη μου ο επίλογος του φετινού Rockwave Festival, που μας βρήκε να μαγευόμαστε από διαχρονικές κομματάρες και αξιοπρεπέστατες εμφανίσεις γενικότερα, μα κυρίως από τον αέρα μιας τέτοιας προσωπικότητας.

Φωτογραφίες: Αφροδιτη Ζαγγανά

SETLIST

Road Zombie
Bad Luck
Reach For The Sky
Bye Bye Baby
I Wasn’t Born To Follow
Mommy’s Little Monster
Sick Boys
Wicked Game (διασκευή Chris Isaak)
Machine Gun Blues
Prison Bound
Gotta Know The Rules
California (Hustle And Flow)
Tonight
(ακυκλοφόρητη νέα σύνθεση)
99 Το Life
Dear Lover

Encore:

Don’t Drag Me Down
Born To Kill
Story Of My Life
Ring Of Fire (διασκευή Merle Kilgore)

  • SHARE
  • TWEET