Om @ Piraeus Academy, 02/06/18

From the pain-sheath life ascends, the non-returner sees

Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 05/06/2018 @ 16:37

Τους είχαμε δει στο υπόγειο του An και μετά πέρασαν από το Gagarin205. Ο κόσμος των δυο προηγούμενων συναυλιών τους, μαζί, δεν ήταν ούτε ο μισός με αυτόν που τους είδε στην Πειραιώς το Σάββατο. Ξεκινάω με τον κόσμο καθώς η προσέλευση ήταν εντυπωσιακή. Ούτε εγώ, ούτε κανείς, ούτε οι διοργανωτές, ούτε ίσως και οι ίδιοι δεν περίμεναν αυτή την λαοθάλασσα. Η ουρά για την είσοδο ξεκίναγε από την Πειραιώς και έφτανε μέχρι πίσω από το ΙΚΑ Πετραλώνων στην οδό Κειριαδών. Εντυπωσιακό όσο και κουραστικό φυσικά.

Αυτός ο λαός προκάλεσε αρκετό συνωστισμό και πολλαπλασίασε την ζέστη του χώρου. Όσο θυμάμαι και από τις προηγούμενες εμφανίσεις τους η ζέστη τους ακολουθεί πιστά, όμως εχτές δεν ήταν Φλεβάρης, είχε έξω άνω των 30 βαθμών Κελσίου και μέσα όλοι νιώσαμε ότι βράζουμε. Οι συνθήκες ήταν πολύ μακριά από τις ιδανικές για να παρακολουθήσεις την τελετουργία και την κατάνυξη που πρέπει να σου προσφέρει η μουσική τους. Μια μουσική και κατ’ επέκταση ένα συγκρότημα μοναδικό. Η έναρξη της εμφάνισης καθυστέρησε και λογικό ήταν για περισσότερο από μισή ώρα.

Om

Όταν αυτό έγινε ο κόσμος και το χειροκρότημα ακούστηκε βαθύ, δυνατό και ο όχλος εντυπωσιακός. Οι πρώτες νότες του μπάσου μας τσίμπησαν λίγο και μας έκαναν μια όμορφη εισαγωγή. Θα ξεκινήσω ανάποδα. Πρώτα από τα τύμπανα. Όσο κι αν τον αποθέωσα, πριν από μερικούς μήνες στην εμφάνιση των Grails ο Emil Amos, αυτήν τη φορά, ήταν ο τροχός που έσπασε και πέταξε κάτω την άμαξα. Πολλά λάθη, μερικά προβλήματα, αλλαγή στο πετάλι για την κάσα αν είδα καλά, πολλές πεταμένες μπαγκέτες και ένα εκνευριστικό ύφος που κούραζε. Τον θεωρώ και είναι αξιόλογος και ιδιαίτερα καλός μουσικός, αλλά εκτός ότι του έλειπε η ενέργεια, μου φάνηκε ότι δεν είχε και καθόλου όρεξη. Μου έλειψαν πολλά σημεία από τα κομμάτια και μερικές φορές έλειπαν και πολλά βασικά γεμίσματα. Ο Lichens, κατά κόσμον Robert Lowe, ανέλαβε να «γεμίσει» αυτά τα κενά με διάφορα όργανα, πειραγμένα φωνητικά και κυρίως πλήκτρα και ντέφι. Επίσης μου έλειψε η έκσταση που συνήθως βγάζει όταν γουστάρει τρελά, αλλά δεν θα τον κρίνω ως αρνητικό.

Om

Στο "State Οf Non-Return" ευτυχώς ο Al Cisneros προσέφερε τον πρώτο - και για μερικούς τον τελευταίο - ενθουσιασμό. Η ρυθμική καμπούρα μας έκανε να κουνηθούμε, να ανασηκώσουμε τις φτέρνες μας και να αρχίσουμε να ξεσκουριάζουμε τους σβέρκους μας. Τσιγάρα, ιδρώτας και μπύρες έδιναν και έπαιρναν, τα οποία αντικαταστάθηκαν γρήγορα με νερά και απελπισμένες προσπάθειες εντοπισμού λίγης δροσιάς, έστω μιας ανάσας αέρα. Μέσω της απορίας (και της δικαιολογημένης αγανάκτησης) αν υπήρχε εξαερισμός ή δείγμα κλιματισμού, απολαμβάναμε τα υπνωτικά φωνητικά του και ανατριχιάζαμε στα λόγια του "Empathy release me, and the phoenix rise triumphant. And walks onto the certitude ground, the soul's submergence ends". Φυσικά εντυπωσιακός. Φυσικά αφοσιωμένος όσο μπορούσε στο μπάσο. Φυσικά φανταστικός στο παίξιμο του, έκανε τα πάντα σχεδόν μόνος του. Κοπάναγε, φώναζε, γύρναγε κοίταζε και ίσως μάλωνε τους άλλους, θύμωνε αλλά τελικά ξανά έπεφτε στο δικό του μοναδικό ταξίδι. Όσοι κατάφεραν να τον ακολουθήσουν είναι παραπάνω από τυχεροί. Οι ψαλμοί συνεχίστηκαν και στα "Sinai" και "Meditation..." τα οποία κράτησαν την ατμόσφαιρα σε αρκετά ικανοποιητικά επίπεδα. Ψαλμωδίες θορύβου, βρομιάς, σκόνης και βάθους. Ο ήχος αν και γινόταν κομμάτι το κομμάτι καλύτερος δεν είχε την ένταση που αρμόζει και δεν κατάφερε να τρίξει για τα καλά τα θεμέλια του.

Om

Μετά την μέση σκοτείνιασαν όλα. Τα φώτα σταμάτησαν να προσπαθούν να ακολουθούνε τον ρυθμό και το σκοτάδι έπεσε βαρύ. Ο κακός αρχικά ήχος έγινε μέτριος και προς το τέλος σχετικά καλός. Ευχάριστη έκπληξη το παίξιμο του “Thebes” στο οποίο πραγματικά και οι τρεις ήταν άψογοι, το κομμάτι κύλησε φανταστικά και η ατμόσφαιρα γέμισε με βρομιά και σκόνη. Οι τολμηροί του κοινού που κρατούσαν τον ρυθμό μπροστά και έδωσαν ότι είχαν από τις πρώτες νότες άρχισαν να φεύγουν σηκωτοί προς τα έξω. Θες η ζέστη, θες οι ουσίες, θες το μπάσο, θες όλα μαζί; Έκαναν πολύ κόσμο να γονατίσει.

Δεν καταφέραμε να δούμε την μεγάλη τους αξία καθόλη την διάρκεια της εμφάνισης. Γενικά οι συνθήκες δεν βοήθησαν. Όσο εντυπωσιακός να ήταν ο πολύς κόσμος, νιώθω ότι για να εισβάλλει κάποιος στην μουσική τους χρειάζεται καλύτερες συνθήκες, μικρότερο χώρο, καλύτερο ήχο και περισσότερο επαφή με τους ίδιους. Δεν αμφισβητούμε την αξία τους, δεν θα σταματήσουμε να απολαμβάνουμε τα κομμάτια τους, αλλά με τίποτα δεν απολαύσαμε όλοι αυτό που πραγματικά μπορούν να μεταδώσουν. Εύχομαι αρκετός κόσμος να κατάφερε να μπει για τα καλά στον ήχο τους και να διαφωνεί μαζί μου. Εύχομαι οι παρατηρήσεις που κάνω να συμφωνούν τελικά με πολύ λίγους. Είμαι σίγουρος ότι όσοι έμειναν δέκα και δεκαπέντε λεπτά μετά το τέλος ακόμα όρθιοι εκεί περιμένοντας μάταια μια επιστροφή, απήλαυσαν κάθε δευτερόλεπτο. Μακάρι λοιπόν όλοι να υπνωτιστήκαν όσο πρέπει από τον Al. Το αξίζει αυτό το παλικάρι και με το παραπάνω. Είδαμε μια τεράστια μπάντα που φτιάχνει απίστευτες μουσικές.

Φωτογραφίες: Δανάη Φωκίου

SETLIST

Gethsemane
State Of Non Return
Sinai
Meditation Is The Practice Of Death
Cremation Ghat
Thebes
Bhima's Theme
  • SHARE
  • TWEET