Sacred Reich, Released Anger @ Eightball, 21/08/17

Μου αρέσει όταν ορισμένοι άνθρωποι ασχολούνται επαγγελματικά με κάτι το οποίο τους ευχαριστεί. Φυσικά αυτό πολλές φορές φέρνει τα αντίθετα αποτελέσματα αφού ο οπαδισμός των συγκεκριμένων επαγγελματιών υπερτερεί της λογικής και κατά συνέπεια ο τελικός απολογισμός τους βρίσκει την επόμενη μέρα με λιγότερα χρήματα στην τσέπη. Δεν ζητώ από κανέναν να τους λυπηθεί αλλά ούτε να τους ευχαριστήσει. Η επαγγελματική επιλογή του καθενός είναι προσωπικό τους ζήτημα και ο καθένας μας αναλαμβάνει το ρίσκο των πράξεών του. Στο τέλος της ημέρας όμως οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι αν ορισμένοι άνθρωποι δεν ρίσκαραν, εμείς δεν θα είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε πάμπολα αγαπημένα μας συγκροτήματα. Αυτές ήταν οι βασικές μου σκέψεις κατά την άφιξή μου στον χώρο του Eightball.

Ο κόσμος έφτασε από νωρίς αφού πριν την έναρξη του live είχε κανονιστεί signing session, μια πανέξυπνη κίνηση η οποία ικανοποιεί τους πάντες. Το venue γεμίζει από νωρίς, ο κόσμος δεν χρειάζεται να περιμένει με τις ώρες την μπάντα ενώ οι μουσικοί είναι ξεκούραστοι και ευδιάθετοι. Εξίσου ευχαριστημένοι ήταν και όσοι βρίσκονταν μέχρι τελευταία στιγμή στον εξωτερικό χώρο αφού άπειρες ήταν οι συναντήσεις παλιόφιλων οι οποίες δημιούργησαν εξ'αρχής ένα πολύ ζεστό κλίμα.

Την βραδιά άνοιξα στην ώρα τους οι Αθηναίοι Released Anger, ένα σφιχτοδεμένο σχήμα που ζει και αναπνέει για το thrash. Με άνεση που έχουν αποκτήσει από τις περασμένες  εμφανίσεις αλλά και την πολυετή εμπειρία τους, κέρδισαν εξαρχής το κοινό το οποίο έδειχνε να γνωρίζει πολύ καλά το υλικό τους. Η θερμή ατμόσφαιρα βοήθησε την μπάντα να πραγματοποιήσει ένα δυναμικό σετ, κατάλληλο για να μας προετοιμάσει για την συνέχεια.

Τριάντα χρόνια από την κυκλοφορία του ιστορικού "Ignorance" και εικοσιεπτά χρόνια μετά την εμφάνιση των Sacred Reich στο «Ελλήσποντος» και οι Αμερικανοί βρίσκονταν επιτέλους ξανά στην πόλη μας. Η γενική απουσία τους από την ενεργό δράση για μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν ο βασικός λόγος που διαμόρφωσε το παρευρισκόμενο κοινό. Μεγάλος μέσος όρος ηλικίας με αρκετούς να θυμούνται την περασμένη εμφάνιση του συγκροτήματος. Οι μικρότερες ηλικίες που γνωρίζουν τους Slayer ή τους Sodom δεν παρευρέθηκαν χάνοντας έτσι την ευκαιρία να παρακολουθήσουν ένα πραγματικά αξιόλογο συγκρότημα.

Αφετηρία με συνθέσεις από το "Ignorance" και το moshpit δεν έχει τελειωμό. Αν και η περιοδεία έχει ως βασικό σκοπό τον εορτασμό του θρυλικού δίσκου η μπάντα δεν δείχνει πρόθυμο να ξεχάσει το, κατά την προσωπική μου γνώμη ανώτερο, "The American Way". Το "Love... Hate" έδεσε απόλυτα με τις συνθέσεις του ντεμπούτου ενώ ο πιασάρικος ρυθμός του "Crimes Against Humanity" έγινε εύκολα αποδεκτός από το κοινό. Οι ανοιχτόμυαλες απόψεις των παρευρισκόμενων έγιναν ολοφάνερες από τις αντιδράσεις στα πρώτα δευτερολέπτων του "31 Flavors" το οποίο δυστυχώς τελικά δεν ακούστηκε. Στο αγαπημένο μου "Who's To Blame" δεν έμεινε κανένα λαρύγγι ανέγγιχτο για να επανέλθει το moshpit με το "I Don't Know".

Το υπόλοιπο της βραδιάς, το οποίο θεωρώ ότι δεν άφησε κανέναν παραπονεμένο, εξελίχτηκε με την ίδια ένταση αλλά και στο ίδιο ευχάριστο κλίμα. Το συγκρότημα σε άψογη φόρμα ενώ η φωνή του Phil Rind θυμίζει αρκετά τον νεότερο εαυτό του. Κράξαμε ελαφρά τον Τραμπ στο "The American Way", τραγουδήσαμε στην γνωστή διασκευή του "War Pigs" ενώ η βραδιά έκλεισε ιδανικά με το "Surf Nicaragua" και την υπόσχεση ότι δεν θα χρειαστούν άλλα 27 χρόνια για να μας επισκεφτούν.

Οι thrashers ανανέωσαν το ραντεβού τους για το επερχόμενο live των Tankard, εμείς ονειρευόμαστε Suicidal Tendencies με Lombardo στα drums, το Eightball έζησε άλλη μια μαγική βραδιά και τα κόκκαλα των παλιόγερων πάνω και κάτω από το το stage μάλλον πονούν ακόμα. Μπράβο τους όμως, το λέει η καρδούλα όλων τους.

Φωτογραφίες: Γιάννης Βόλκας