School Of Rock #6: V/A - "Greasy Truckers - Live At Dingwalls Dancehall"

Τροφή προς βρώση για τους αμετανόητους Κυνηγούς Χαμένων Θησαυρών σε καταγώγια βινυλίων της Υφηλίου τούτη η διπλή, ζωντανά ηχογραφημένη συλλογή

Από τον Χρήστο Κισατζεκιάν, 11/10/2013 @ 11:50

V/A
"Greasy Truckers - Live At Dingwalls Dancehall"
(Virgin Records – 1974)

Line-up:
Τα μέλη των τεσσάρων σχημάτων που συμμετέχουν εδώ είναι δεκάδες, οπότε απλά αναφέρω τις μπάντες που εμφανίζονται και είναι οι Camel, Henry Cow, Gong & Global Village Trucking Company

Ένα μόλις βήμα πριν την ολοκλήρωση της «υπόσχεσης» που έδωσα δημοσίως, τούτη τη βδομάδα σκάβω βαθιά στο γόνιμο υπέδαφος της Rock 'n' Roll εποποιίας παρουσιάζοντας ένα πανσπάνιο, διπλό, ζωντανά ηχογραφημένο (επί τω πλείστων) θησαυρό που, ναι, θα ξεδιψάσει τους αρρωστημένους συλλέκτες και ελιτιστές της στήλης που έως τώρα ίσως ένιωσαν «παραμελημένοι»... Και λέω ένα βήμα πριν, αφού το μόνο πλέον που απομένει είναι να παρουσιάσουμε από το βήμα αυτό ένα «αυριανό» διαμάντι του χώρου που θα φτάσει στα χέρια μας πρόωρα λόγω ιδιότητος. Γεγονός που ήδη συνέβη για να είμαι ειλικρινής και μάλιστα με απρόσμενα ιδιαίτερη εγχώρια κυκλοφορία του Βορρά, απλά είμαστε ακόμη πολύ «νέοι» για να τολμήσουμε κάτι τέτοιο, οπότε κάντε απλά λιγάκι υπομονή και θα επανέλθουμε!

Το πώς έγινα ένας από τους είκοσι χιλιάδες τυχερούς κατόχους του εν λόγω εγχειρήματος σε τούτο το ντουνιά, επιτρέψτε μου να το κρατήσω ως Rock 'n' Roll Story εδώ, αφού είναι τέτοια όπως θα δείτε.

Καταρχήν ομολογώ δημοσίως ότι έψαξα πάρα μα πάρα πολύ ώστε να συλλέξω τις παρακάτω πληροφορίες, όχι μόνο στο ατέρμονο διαδίκτυο, μα και στην προσωπική μου βιβλιοθήκη, ευχόμενος να σταθώ αντάξιος της περίστασης... Ξεκινώ από το περιεχόμενο. Κάθε πλευρά του διπλού βινυλίου περιέχει ένα από τα παραπάνω τέσσερα αναφερόμενα σχήματα. Το album ανοίγει πανηγυρικά θα έλεγα (σ.σ.: ο βήχας και ο έρωτας δεν κρύβονται!) με την καλύτερη των περιπτώσεων: με το τζαμαριστό "Gods Of Light Revisited", part I, II & III, ένα μικρό έπος από την εποχή που οι Camel για μένα προσωπικά ήταν στο απόγειό τους. Latimer, Bardens, Ferguson και Ward! Οι οπαδοί τους απλά το θεωρούμε α-πό-κτη-μα, αφού έως πρόσφατα που συμπεριλήφθηκε στην επανέκδοση του ιστορικού ομώνυμου debut album τους, δεν υπήρχε πουθενά! Μιλάμε για ένα μικρό αριστούργημα του Προοδευτικού Κινήματος της Rock σκηνής.

Στη δεύτερη πλευρά του πρώτου δίσκου οι μοναδικοί Henry Cow πειραματίζονται σφόδρα. Τόσο, που για να είμαι ειλικρινής, ελάχιστοι από εμάς θα βρουν νόημα στα εικοσιδύο λεπτά της ασταμάτητης φλυαρίας τους με ήχους και αφηρημένες «εικόνες». Και εδώ ακριβώς έχουμε το μοναδικό μη «ζωντανό» ηχογράφημα της συλλογής, αφού λόγω τεχνικών προβλημάτων στο Dingwalls Dancehall στο Camden Town του Λονδίνου, οι headliners της βραδιάς στριμωχτήκαν σε δέκα μονάχα λεπτά της ώρας set list και έτσι ηχογράφησαν τη δική τους συμμετοχή στα Manor Studios της Virgin μια εβδομάδα αργότερα.

Την πλευρά Γ' διακατέχει το πιο άγνωστο σχήμα της παρέας με τέσσερα art/folk/rock τραγούδια. Τους Global Village Trucking Co. αποτελούσαν οι Jon Owen (κιθάρες, φωνητικά), John Mackenzie (μπάσο), Mike Medora (κιθάρες), Jimmy Lascelles (πλήκτρα, φωνητικά) και Simon Stewart (τύμπανα). Μπάντα-δημιούργημα του κοινοβίου Norfolk, ουδέποτε διεκδίκησαν δισκογραφικό συμβόλαιο. Αντιθέτως, τους έφτανε και τους περίσσευε να παίζουν σε αυτοχρηματοδοτούμενα Free Road Festivals όπου να 'ναι, αυτοσχεδιάζοντας εκούσια επί σκηνής.

Τέλος, στην τέταρτη και τελευταία πλευρά βρίσκουμε τους θρυλικούς Gong, που εδώ επονομάζονται Planet Gong On Earth, και τον Steve Hillage να αναγράφεται Stevie Hillside-Village! Τα δυο live tracks τους συμπεριλαμβάνονται παρότι ηχογραφημένα αντίστοιχα στην Τυνησία ("General Flash of the Hallucinations") και στο Sheffield City Hall ("Part 32 Floating Anarchy") τον Ιούνιο και τον Οκτώβριο της χρονιάς εκείνης.

Πώς προέκυψε τώρα τούτη η κυκλοφορία. Οι Greasy Truckers ήταν η αντίστοιχη Λονδρέζικη ομάδα ακτιβιστών, αναρχικών, αριστεριστών (αντικαπιταλιστών βρε αδελφέ!) και καλλιτεχνών του δρόμου με 'κείνη των Diggers που πρωτοστάτησε στο San Francisco τις χρονιές 1967-1968 με ηγετική του φυσιογνωμία τον γνωστό ηθοποιό Peter Coyote. Οι οποίοι όμως με τη σειρά τους είχαν ως πρότυπό τους το αντίστοιχο βρετανικό κίνημα των English Diggers που ιδρύθηκαν το 1649.

Διοργανώνοντας καλλιτεχνικά δρώμενα, συναυλίες και Φεστιβάλ με ελεύθερη είσοδο μα και ανακυκλώνοντας μεταχειρισμένα αγαθά των οποίων τα έσοδα μοιράζονταν σε άπορους, κατάφεραν να εκδώσουν το 1972 το πρώτο, εξίσου σπάνιο, διπλό, ζωντανά ηχογραφημένο "Greasy Truckers Party" σε είκοσι μόλις χιλιάδες αντίτυπα με αντίτιμο μόλις μιάμιση λίρα Αγγλίας! Λογικό και επόμενο το ότι πουλήθηκαν όλα μονομιάς. Σκοπός της ομάδας ήταν τότε με τα έσοδα να καταφέρει να χτίσει ένα Hostel στην περιοχή Notting Ηill Gate.

Το "Live at Dingwalls Dancehall" έμελλε να είναι το δεύτερο και τελευταίο τους εγχείρημα και ηχογραφήθηκε με το κινητό στούντιο της Virgin. Αυτό καθαυτό το l.p. δεν βρίσκεται καθόλου εύκολα! Και αν βρεθεί, πονά η τσέπη σου για να το αποκτήσεις. Όμως το περιεχόμενό του έχει σιγά-σιγά μοιραστεί και εκδοθεί σε αντίστοιχα box sets και re-issues των εν λόγω σχημάτων.
Καλό βόλι!

Recommended releases

Προηγήθηκε το αντίστοιχο "Greasy Truckers Party" ένα χρόνο πριν, όπου συμμετείχαν οι Hawkwind, Man, Brinsley Schwarz & Magic Michael. Εφόσον δεν το κατέχω στη δισκοθήκη μου, το μόνο που μπορώ να προτείνω είναι να ψαχτούμε όλοι μαζί ώστε να δούμε αν στέκει ισάξιο του παρουσιαζόμενου συλλεκτικού έργου.

«Αν έχεις τύχη διάβαινε». Και όχι μόνο, γιατί μερικά πράγματα κερδίζονται σε τούτη τη Ζωή...

Αύγουστος 2002. Με βασικό πόλο έλξης το "Canterbury Fair" Festival και το ανυπέρβλητο line-up του που ανέστηνε και πεθαμένους (σ.σ.: είδα επί σκηνής και πήρα συνεντεύξεις από Jack Bruce, Fish, Deke Leonard (MAN), Kevin Ayers (Soft Machine), Arthur Brown κ.ά.), επένδυσα τις Καλοκαιρινές μου διακοπές στη Βρετανία και στην Ουαλία με νοικιασμένο αμάξι, δέκα μερόνυχτα. Φιλοξενούμενος του φίλτατου και νυν εκλεκτού συναδέλφου Γιώργου Μάκκα (www.gmakkas.com) που σπούδαζε τότε στο Newport University στην εξειδίκευση της Φωτογραφίας ως Ντοκουμέντο, έμεινα τις πέντε από αυτές στην πανέμορφη σοφίτα της Φάρμας Cwm των Martin Orbach & Juliet Noble στο Hereford, στα σύνορα Αγγλίας-Ουαλίας, όπου παρασκευάζεται το ονομαστό πρόβειο παγωτό "Shepherds Ice Cream" (σ.σ.: απίθανη γεύση, εντελώς βιολογικό προϊόν!). Την τέλεια φιλοξενία της οικογένειας θέλησα να ανταποδώσω μονομιάς φωτογραφίζοντας με τον επαγγελματικό εξοπλισμό μου όλη την παραγωγική διαδικασία, τις εγκαταστάσεις της Φάρμας και το κατάστημα λιανικής στο διπλανό χωριό. Γνωστό κουσούρι μου, το να κοιτώ ξένες δισκοθήκες όπου τις συναντώ. Η συλλογή του Martin διόλου ευκαταφρόνητη. Οκλαδόν λοιπόν, ανακάλυψα μεταξύ άλλων και τον παρουσιαζόμενο θησαυρό. Η άναρθρη κραυγή μου μόλις αντίκρισα το διπλό βινύλιο προφανέστατα εντυπωσίασε τον ιδιοκτήτη, τόσο, που τρεις μέρες αργότερα, τη μέρα της αναχώρησης μου, τον είχε έτοιμο σε συσκευασία δώρου και μου τον παραχώρησε. Εννοείται πως στην αρχή δεν τον δέχθηκα ακριβώς επειδή ξέρω τι σημαίνει «Η Δισκοθήκη Μου»! Όμως εν τέλει νίκησε κατά κράτος η ατελής πλευρά του εαυτού μου και η λατρεία μου προς τους Camel... Ως αντάλλαγμα, του έστειλα όλες τις φωτογραφίες που τράβηξα κατά τη διαμονή μου, δώρο, μαζί με το περιεχόμενο του διπλού δίσκου αντιγραμμένου σε CD-R.
Σημειωτέον, δεκατρία χρόνια πέρασαν και δεν τον έχω συναντήσει ακόμη πουθενά!
Αυτά είναι.

CWM Farm

Iggy Pop

Rock of Gods Festival, Αθήνα

14/07/1996

Όσοι το ζήσαμε, γνωρίζουμε πως ουσιαστικά, ως το πρώτο μεγάλο Φεστιβάλ «σκληρής» μουσικής ορίζεται το "Rock Of Gods" που έλαβε μέρος στην Αποβάθρα 3 στο λιμάνι του Πειραιά το τριήμερο 12,13 & 14 Ιουλίου του 1996 και ήταν προάγγελος του "Rock Wave Festival". Ήταν μια ιστορική συνεργασία δυο μεγάλων εταιριών διοργάνωσης συναυλιών, της Άνωσης και της Didi Music/Big Star Promotion, που πάντρεψε μοναδικά γραφεία μετάκλησης, ιδιώματα και κυρίως, ακροατές από μια μεγάλη γκάμα ακουσμάτων. Από τους Violent Femmes και τον Moby έως τους Slayer, ζήσαμε έντονες βραδιές που χαράχτηκαν βαθιά στη μνήμη...

Σε τούτη τη νέα μηνιαία στήλη που θα συνοδεύει το εβδομαδιαίο "School Of Rock" επέλεξα λοιπόν ως πρώτη παρουσιαζόμενη στιγμή από το φωτογραφικό μου αρχείο τον πολυαγαπημένο μας Iggy Pop. Πρόκειται για ένα αρχείο που πάει πίσω στα 1989, ξεπερνώντας τα έξι χιλιάδες ονόματα και φτάνει έως και... αύριο, αφού θα ανανεώνεται διαρκώς με κάθε νέα κάλυψη συναυλίας στη χώρα μας και στο εξωτερικό.

Αν διάλεξα τον ιλιγγιώδη Iggy, είναι επειδή η σειρά των τεσσάρων επιλεγμένων καρέ που δημοσιεύτηκαν εκείνο τον Σεπτέμβρη στο ιστορικό περιοδικό «Ποπ & Ροκ» είναι ένα από τα «φυλακτά» μου. Συναυλιακό Ρεπορτάζ θα το αποκαλούσα. Τι συνέβη; Ως είθισται, οι φωτογράφοι είχαμε περιθώριο τα τρία πρώτα τραγούδια μέσα από τη μπάρα που χωρίζει κοινό και σκηνή, τα photo pits. Άρα όλα έγιναν μπροστά στα μάτια μας, στα τρία μέτρα. Σε ανύποπτη στιγμή, «ενθουσιώδης» θεατής εκσφενδόνισε γεμάτο πλαστικό μπουκαλάκι νερού, κλειστό, με το καπάκι του. Αποτέλεσμα; Το σκληρό σημείο του καπακιού βρήκε ψηλά στο μέτωπο τον αεικίνητο τραγουδιστή και προφανώς πέτυχε φλέβα, αφού ευθύς αμέσως το αίμα κύλησε ποτάμι, ασταμάτητο, σε σημείο που μετά από ένα-δυο λεπτά της ώρας να φτάσει έως και τον αφαλό του!

Τα καρέ που κατάφερα εγώ και οι συνάδελφοί μου ήταν αρκετά. Όμως τέσσερα από αυτά, στην περίπτωσή μου, αποτύπωναν γλαφυρά όλη τη φάση, από την αρχή έως το τέλος, με κορυφαίο τούτο εδώ (σημ: το τρίτο κατά σειρά) όπου ο Iggy σταματά για μια στιγμή να χτυπιέται, κοιτά ξανά το χέρι του και συνειδητοποιεί για δεύτερη φορά πως δεν πρόκειται για ιδρώτα, μα για αίμα. Η συνέχεια ήταν αναμενόμενη... Άρχισε να κοπανά τα πάντα, καβάλησε πάνω στους ενισχυτές και τους κουνούσε για να τους ρίξει, έκανε κωλοδάκτυλα προς το κοινό, έως και έβγαλε το ένα του παπούτσι(!) και το πέταξε με δύναμη προς τα εκεί από όπου προήρθε το ιπτάμενο μπουκάλι.