Camel @ Royal Albert Hall, Λονδίνο, 17/09/18

Η σελήνη στο πρώτο τέταρτο, οι Camel σε Moonmadness

16/10/2018 @ 12:09

Μία συναυλία ενός από τα αγαπημένα σου συγκροτήματα, τα οποία έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στα ακούσματά σου 15 χρόνια πριν, στο Royal Albert Hall του Λονδίνου, δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη. Πόσω μάλλον όταν στην εν λόγω περιοδεία αποδίδεται εν τω συνόλω ο τέταρτος χρονολογικά αριστουργηματικός τους δίσκος "Moonmadness". Για όσους γνωρίζουν, το συγκρότημα αυτό είναι οι Camel.

Με ώρα έναρξης του live τις 19:30, φτάσαμε εκεί περίπου μία ώρα πριν για να θαυμάσουμε από κοντά το σπουδαίο αυτό κτήριο και για να περιηγηθούμε στο χώρο μέσα και έξω από αυτό. Καθώς, ο κόσμος είχε ήδη αρχίσει να μαζεύεται, μετά από μία βόλτα στον διάδρομο του ισογείου, όπου στους τοίχους του βρίσκονταν φωτογραφίες από τις μεγάλες συναυλίες που έχουν λάβει χώρα εκεί, όπως αυτή του B.B. King με τους Ronnie Wood και Slash το 2011, εισήλθαμε στην κυρίως αίθουσα. Η φήμη της είναι απολύτως δικαιολογημένη. Το λιγότερο που θα μπορούσα να πω για να την περιγράψω; Είναι ανατριχιαστικά εντυπωσιακή.

Σε αγγλικό έδαφος βρισκόμενοι, οι Andy Latimer, Colin Bass, Denis Clement και Peter Jones βρέθηκαν στη σκηνή ακριβώς στις 19:30. Μετά το εισαγωγικό "Aristillus" η απόδοση του δίσκου ξεκίνησε για τα καλά με το "Song Within A Song". Με το προϋπάρχον δέος για τους Camel, τη θύμηση της ακρόασης του δίσκου από το pick up του δωματίου μου, αλλά και με τη μελαγχολία του κομματιού διάχυτη σε όλη την αίθουσα, η συγκίνηση μου ήταν τεράστια σε σημείο δακρύων. Το ορχηστρικό "Chord Change" ανέβασε τη διάθεση και όπως είναι φυσικό, ακολούθησαν όλα τα τραγούδια του δίσκου με τη σειρά που βρίσκονται σε αυτόν. Η μπάντα θα έδινε την τελευταία συναυλία της περιοδείας και όλα τα μέλη της βρίσκονταν σε κορυφαία φόρμα. Αυτό αποδείχτηκε άλλωστε με την άριστη απόδοση του ιδιαιτέρως απαιτητικού εννιάλεπτου έπους "Lunar Sea". Όλοι μας θαυμάσαμε τον Latimer να σολάρει και την τεχνική κατάρτιση και στιβαρότητα του Denis Clement στα drums. Πρέπει να αναφέρω ότι το κοινό μετά από κάθε εκτέλεση χειροκροτούσε, εκτός από όρθιο, τόσο παθιασμένα και παρατεταμένα, που προσωπικά, παρά τις πολυάριθμες συναυλίες που έχω παρακολουθήσει, κάτι τέτοιο δεν έχω δει. Όσον αφορά τον ήχο, όπως είναι αναμενόμενο ήταν εξαιρετικός. Δεν μπορώ όμως να παραλείψω, ότι στο σημείο του θεωρείου στο οποίο βρισκόμουν, υπήρχε ένας ενοχλητικός αντίλαλος από το hi-hat των drums. Λιγότερο εμφανής στα δυνατά σημεία και περισσότερο στα ήρεμα.

Μετά το καθιερωμένο ολιγόλεπτο διάλειμμα η μπάντα βρέθηκε ξανά επί σκηνής για το πολυαναμενόμενο δεύτερο μέρος. Θεωρώ πως οι περισσότεροι θα συμφωνήσουν μαζί μου, πως επρόκειτο για ένα χαμηλότερο των προσδοκιών μέρος. Ο μοναδικός λόγος είναι η επιλογή των κομματιών. Όλα όσα ακούστηκαν είχαν κυκλοφορήσει από το "Rain Dances" του 1977 και μετά και δεν υπήρξε κάποια αντιπροσώπευση από τους τρεις πρώτους δίσκους του συγκροτήματος, οι οποίοι είναι και οι καλύτεροι. Βεβαίως, το αγγλικό κοινό δεν πτοήθηκε από αυτό και συνέχισε να χειροκροτεί θερμότατα σε κάθε τραγούδι. Την τιμητική του είχε το "Dust And Dreams", απ’ όπου επιλέχθηκαν τρία τραγούδια. Στο "Rajaz" το τελευταίο κιθαριστικό solo του άλμπουμ αντικαταστάθηκε από solo σαξόφωνο παιγμένο από τον Peter Jones, ο οποίος άφησε για λίγο τα πλήκτρα. Για καλή μας τύχη το encore που μας επιφύλασσαν ήταν το ανεπανάληπτο "Lady Fantasy" στην ολότητά του. Με την τελευταία νότα του τραγουδιού οι πέντε χιλιάδες διακόσιοι περίπου θεατές σηκωθήκαμε και χειροκροτήσαμε την μπάντα καταιγιστικά. Η συναυλία είχε τελειώσει.

Όλοι οι παρευρισκόμενοι στο Albert Hall ζήσαμε στιγμές υψηλής μουσικότητας από τον Andy Latimer και την παρέα του. Όλα τα μέλη έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους. Άλλωστε, όταν τελείωσε η συναυλία το ρολόι έδειχνε 22:30. Είχαν παίξει συνολικά δύο ώρες και σαράντα πέντε λεπτά. Στις 17 Σεπτεμβρίου μπορεί η σελήνη να βρίσκονταν στο πρώτο τέταρτο, οι Camel όμως ήταν σε "moonmadness"...

Δρακάκης Γιάννης
johndrakakis@yahoo.com

SETLIST

1st part ("Moonmadness"):

Aristillus
Song Within Α Song
Chord Change
Spirit Οf Τhe Water
Another Night
Airborn
Lunar Sea

2nd part:

Uneven Song
Hymn Τo Her
End Οf Τhe Line
Coming Οf Age
Rajaz
Ice
Mother Road
Hopeless Anger
Long Goodbyes

Encore:

Lady Fantasy

  • SHARE
  • TWEET