Full Of Hell: «Δεν μας ενδιαφέρει να είμαστε πιστοί σε κάποιο είδος ή σκηνή»

    Είναι μερικά συγκροτήματα που νομίζεις πως τα «ξέρεις» επειδή σου το επιτρέπει η δισκογραφική τους πορεία. Οι Full Of Hell είναι μια τέτοια περίπτωση. Εδώ και δεκαπέντε χρόνια, από τις πρώιμες powerviolence ημέρες τους, οι Αμερικανοί έχουν εξελιχθεί σε μια κραταιά και επιδραστική δύναμη του extreme underground. Ανάμεσα στα full lengths, τα split και τα EP, το χαμαιαλεόντιο σχήμα από την Pennsylvania με τις πολλές του συμπράξεις με άλλους μουσικούς, κατέρριψε στεγανά, σύνορα, και δημιούργησε πειραματικά ηχοτοπία δίχως να απαρνιέται το ήθος του.

Φέτος, ήρθε η ώρα να επιστρέψουν με ένα νέο άλμπουμ. Το "Coagulated Bliss" αποτελεί κατά την ταπεινή μου άποψη το κορυφαίο δείγμα γραφής της μπάντας, ένα δίσκο που μετενσαρκώνει το όνομά του. Πειραματικοί, αλλά και αποδεχόμενοι τις ρίζες τους, οι Full Of Hell συμπύκνωσαν κάθε πτυχή τους σε ένα βιωματικό έργο. Έτσι, προσεγγίσαμε τον frontman Dylan Walker για μια εφ’ όλης της ύλης συζήτηση. Ο μουσικός, μας εισήγαγε στις λεπτομέρειες του νέου δίσκου της μπάντας, αλλά μας ανέλυσε με τρομερή ειλικρίνεια και πολύ ενδιαφέρουσες πτυχές της κοσμοθεωρίας τους. Στην κάτωθι συνέντευξη, το πολυσχιδές σχήμα μας συστήνεται και ελπίζουμε να σας πείσαμε να μυηθείτε στον σουρεαλιστικό και υπαρξιακό τους κόσμο.

Καλησπέρα, είμαι ο Αποστόλης και σας καλωσορίζω στο Rocking! Που σε πετυχαίνει αυτή η συνέντευξη;

Γεια σου Αποστόλη! Αυτή τη στιγμή είμαι στο σπίτι μου στην Pennsylvania. Έχει μπει η άνοιξη και προετοιμάζομαι για την επόμενη περιοδεία μας με τους Dying Fetus.

Λοιπόν, σε λίγες ημέρες θα κυκλοφορήσετε το φανταστικό νέο σας άλμπουμ, "Coagulated Bliss". Ποια η ανταπόκριση μέχρι στιγμής;

Μέχρι στιγμής, όλα καλά! Κάθε δίσκος που κυκλοφορούμε φαίνεται πως ανθίζει από αυτόν που προηγήθηκε. Το εν λόγω άλμπουμ είναι πολύ ξεχωριστό για εμάς, και μας αρέσει πάρα πολύ, οπότε αν και εκτιμούμε την θετική ανταπόκριση, δεν μας επηρεάζει και ιδιαίτερα. Ό,τι κάνουμε, το κάνουμε για εμάς.

Είναι το πρώτο LP των Full Of Hell έπειτα από το "Garden Of Burning Apparitions" του 2021. Πώς καταλήξατε πως ήρθε η ώρα για ένα νέο δίσκο, λαμβάνοντας υπόψη τις ενδιάμεσες συνεργασίες και κυκλοφορίες σας;

Είχαμε απλώς άλλες δουλειές να ολοκληρώσουμε πριν από αυτό. Δουλεύαμε πάνω στο 12" split μας με τους Gasp και τις συνεργασίες με τους Nothing και Primitive Man για κάμποσο καιρό ενώ γράφαμε παράλληλα και αυτό το δίσκο, και δεν θέλαμε να βιαστούμε για τίποτα, οπότε εν τέλει κατέληξαν έτσι τα πράγματα.

Θέλαμε να συνθέσουμε αυτό που θα έγραφαν οι Sonic Youth ή οι Butthole Surfers αν ήταν grindcore μπάντες

Σε αντίθεση με τον πιο παλαιομοδίτικο ήχο του προηγούμενου δίσκου σας, το "Coagulated Bliss" κινείται περισσότερο προς πιο πειραματικές και δυσαρμονικές κατευθύνσεις. Ήταν η δημιουργική και η συνθετική διαδικασία διαφορετική αυτή τη φορά;

Ειλικρινά δεν υπάρχει διαφορά. Ανέκαθεν απλώς επικεντρωνόμασταν στο να γράφουμε αυτό που θέλαμε να ακούσουμε. Ο Spencer με βεβαιότητα βούτηξε περισσότερο στην αγάπη του για το noise rock αυτή τη φορά και πιστεύω πως αυτό αντικατοπτρίζεται στις συνθέσεις. Επίσης στραφήκαμε περισσότερο σε πιο παραδοσιακές δομές για συγκεκριμένα κομμάτια. Θέλαμε να δοκιμάσουμε να συνθέσουμε αυτό που θα έγραφαν οι Sonic Youth ή οι Butthole Surfers αν ήταν grindcore μπάντες.

Δεν είμαστε πραγματικά μέρος καμίας σκηνής, ούτε έχουμε κανενός είδους ενδιαφέρον σε τίποτα τέτοιο

Όπως το αντιλαμβάνομαι, δεν συμβιβαστήκατε ποτέ όσον αφορά την αλλαγή και τη μεταμόρφωση του ήχου σας, κάτι προφανές και από τα αρκετά συνεργατικά σας άλμπουμ. Παρ’ όλα αυτά, σε αυτό το άλμπουμ επιστρέφετε στο grindcore ως πρωταρχικό ιδίωμα. Θεωρείτε τους εαυτούς σας μέλη αυτής της σκηνής;

Δεν είμαστε πραγματικά μέρος καμίας σκηνής, ούτε έχουμε κανενός είδους ενδιαφέρον σε τίποτα τέτοιο. Έχουμε συνάψει φιλίες καθ’ όλη μας την πορεία, ανεξαρτήτως ιδιώματος. Συνεργαζόμαστε και παίζουμε με άτομα παρόμοιας οπτικής, τα οποία είναι παθιασμένα για τα όσα δημιουργούν. Δεν θα μπορούσαμε να ενδιαφερόμαστε λιγότερο για το να είμαστε πιστοί σε κάποιο ιδίωμα ή να προσκολληθούμε σε μια «σκηνή».

Γιατί επιλέξατε ως πρώτο single του άλμπουμ το κομμάτι "Doors To Mental Agony";

Επιλέξαμε να μοιραστούμε αυτό πρώτα επειδή φάνταζε το καλύτερο παραδειγμα όσων διαφέρουν αναφορικά με το νέο δίσκο. Είναι απολαυστικό να το παίζουμε ζωντανά και έχει και ένα ισχυρό μήνυμα.

Θα ήθελες να μας εξηγήσεις τις βασικές στιχουργικές θεματικές του νέου δίσκου; Τον αντιμετωπίζετε ως μια κυκλοφορία που ενσωματώνει όλες τις πτυχές της μπάντας;

Ο δίσκος έχει να κάνει, για να το θέσω απλά, με το από πού προερχόμαστε. Ασχολείται με τις προσωπικές εμπειρίες των μελών της μπάντας και τις δυσκολίες που συναντήσαμε μεγαλώνοντας σε επαρχειακές περιοχές.

Το σχετικό δελτίο τύπου αναφέρει πως ο δίσκος δημιουργήθηκε έπειτα από την ολοκήρωση του φορτισμένου "When No Birds Sang", της σύμπραξής σας με τους Nothing. Έχοντας το προνόμιο να παρακολουθήσω το "Full Of Nothing" σετ σας στο Roadburn 2022, λίγο πολύ ήξερα τι να περιμένω. Πόσο άλλαξε το υλικό έπειτα από εκείνη την αποκλειστική εμφάνιση και πώς καταλήξατε να συνεργαστείτε με ένα σχήμα όπως οι Nothing?

Ειλικρινά άλλαξε πολύ. Είχαμε κάνει λίγες πρόβες πριν το Roadburn και το σετ ήταν αρκετά χαλαρό από άποψη λαθών, αλλά έπειτα ήμασταν σε θέση να συγκροτηθούμε και να διορθώσουμε όλες τις λεπτομέρειες στο στούντιο, δίνοντα υπόσταση στα κομμάτια στην ολότητά τους.

Οι συναυλίες σας είναι έντονες! Πως προετοιμάζεστε πενυματικά και φυσικά πριν βγείτε σε περιοδεία;

Έχουμε όλοι τις ρουτίνες μας, αλλά για το μεγαλύτερο μέρος, έχει να κάνει με το να προβάρεις όσο περισσότερο γίνεται! Είναι πολύ σημαντικό για μένα να τραγουδώ κάθε μέρα μέχρι την περιοδεία, ειδικά στα 30 μου. Ανακάλυψα πως χάνω την φωνή μου πολύ πιο εύκολα αν δεν συντηρείται σωστά. Είναι μυικό ζήτημα όπως όλα τα άλλα.

Το "Coagulated Bliss" καταφέρνει να ηχεί ταυτόχρονα χαοτικό και διαφοροποιημένο όσο και συγκεντρωμένο και ευθύ. Υπήρχαν συγκεκριμένες, εξωτερικές και μη, επιρροές που συνεισέφεραν στη διαμόρφωση του άλμπουμ;

Ναι. Εν γένει οι επιρροές μας δεν έχουν αλλάξει δραματικά ανά τα χρόνια, αλλά έχουμε καταφέρει να εστιάσουμε στο πώς θέλουμε η μπάντα να ηχήσει. Νομίζω πως επιρροές όπως οι Melvins, οι Harvey Milk και οι Butthole Surfers λάμπουμ πολύ περισσότερο σε αυτό το δίσκο από ότι παλαιότερα.

Είναι σημαντικό για ένα άλμπουμ να ρίχνει ταχύτητες όταν το χρειάζεται

Όπως πάντα, ο δίσκος περιέχει πιο mid-tempo, sludge και ambient/noise μέρη, όπως το κομμάτι "Bleeding Horizon". Πώς καταλήγετε σε αυτά τα σημεία και σε τι στοχεύετε με την τοποθέτησή τους δίπλα σε συντομότερα και ταχύτερα extreme metal κομμάτια;

Αυτό το κομμάτι συγκεκριμένα είναι έντονα επηρεασμένο από τους Harvey Milk, ένα από τα πιο αγαπημένα μας συγκροτήματα όλων των εποχών. Γενικότερα βέβαια, σε όλους μας αρέσει ένας δίσκος που έχει ένα σβήσιμο και μια ροή.. Είναι σημαντικό για ένα άλμπουμ να ρίχνει ταχύτητες όταν το χρειάζεται. Αυτή η αντίθεση είναι σημαντική για εμάς όταν συνθέτουμε ένα full length δίσκο.

Το "Trumpeting Ecstasy" ήταν πολύ καθοριστικός δίσκος για την μπάντα

Αυτή τη χρονιά, αν δεν απατώμαι, η μπάντα κλείνει 15 χρόνια ύπαρξης, με μια δισκογραφία, μαζική, το λιγότερο. Αν μπορούσες να επιλέξεις ένα δίσκο σας, τον οποίο θα θεωρούσες τον πιο καθοριστικό ή ζωτικό για την ύπαρξή σας, ποιος θα ήταν;

Πέρα από το τωρινό μας άλμπουμ, για το οποίο έχω πολύ έντονα συναισθήματα, νομίζω πως το "Trumpeting Ecstasy" ήταν πολύ καθοριστικός δίσκος για την μπάντα. Ήταν με την κυκλοφορία του όταν άρχισαν τα πράγματα να βελτιώνονται εκθετικά και μας άνοιξε πολλές πόρτες. Επίσης, ήταν πολύ σημαντικό όσον αφορά το artwork. Πρόκειται για τη δεύτερη συνεργασία μας με τον Mark McCoy, αλλά ήταν η πρώτη όπου πραγματικά πετύχαμε εντελώς το εικαστικό κομμάτι για αυτή την περίοδο της μπάντας.

Η συνεργασία μας με τον Merzbow ήρθε στις ζωές μας από μόνη της και έκτοτε τίποτα δεν ήταν το ίδιο

Ανέκαθεν θεωρούσα τους Full Of Hell ως κινητήριο μοχλό της τάσης των συνεργατικών δίσκων, έναντι των split άλμπουμ, στο σύγχρονο underground. Έχοντας κυκλοφορήσει και από τα δύο, πώς καταλαβαίνετε πότε είναι η ώρα για το καθένα; Με άλλα λόγια, τι έρχεται πρώτο, ο ήχος που ψάχνετε ή ο καλλιτέχνης που θα συνεργαστείτε;

Δεν είναι πως προγραμματίζουμε τέτοια πράγματα εκ των προτέρων. Όταν ξεκινήσαμε ως μπάντα δεν είχαμε καμία πρόθεση να συμμετέχουμε σε τέτοιου είδους project, αλλά η συνεργασία μας με τον Merzbow ήρθε στις ζωές μας από μόνη της και έκτοτε τίποτα δεν ήταν το ίδιο. Οι κατευθυντήριες γραμμές για εμάς είναι πως είναι αναγκαίο να έχουμε καλές σχέσεις με την άλλη μπάντα (φίλοι) και να εκτιμάμε τη δουλειά τους. Από εκεί και πέρα, είναι όλα φυσικά. Πολλές φορές αυτά τα πράγματα καταλήγουν να συμβούν έπειτα από μια περιοδεία με κάποια μπάντα, επειδή έρχεστε κοντά και συνειδητοποιείτε πως μοιράζεστε το ίδιο ήθος. Με αυτό έχει να κάνει πάνω από όλα!

Στα μάτια μου, ανέκαθεν προωθούσατε την κοινότητα και τη συνεργατικότητα. Οπότε, υπάρχουν νεότερες μπάντες που θα προτείνατε στο αναγνωστικό μας κοινό;

Φυσικά. Να τσεκάρετε τους Unyielding Love, Deliriant Nerve, Elizabeth Colour Wheel (RIP – σ.σ. το project), Otay Onii, Ingrown, και Crownovhorns.

Η τέχνη στην ολότητά της είναι κοινωνικο-πολιτική, είτε ο δημιουργός το αντιλαμβάνεται είτε όχι

Οι στίχοι σας είχαν ανέκαθεν αυτό το προσωπικό, μα και ασαφές, σουρρεαλιστικό αίσθημα. Θεωρείτε τους εαυτούς σας πολιτικοποιημένη μπάντα με οποιοδήποτε τρόπο; Πώς διαχειρίζεστε όλα όσα συμβαίνουν στην κοινωνία της οποίας είστε μέλη, και σε τι βαθμό ενσωματώνετε αυτές τις σκέψεςι στους δίσκους σας;

Η τέχνη στην ολότητά της είναι κοινωνικο-πολιτική, είτε ο δημιουργός το αντιλαμβάνεται είτε όχι. Όλα όσα γράφω προέρχονται από την προσωπική μου εμπειρία και παρατηρήσεις πάνω στην ύπαρξή μας ως είδος, κοινωνία, κλπ. Το εάν επιλέγω να είμαι επιτηδευμένος στις διατυπώσεις μου ή ηθελημένα κεκαλυμένος, είναι μια άλλη ιστορία. Ανέκαθεν εκτιμούσα καλλιτέχνες που επικάλυπταν σε στρώσεις το μήνυμά τους και δεν επέλεγαν την πιο άμεση οδό, οπότε εκεί είναι που ανήκω φυσικά.

Τελευταίες ερωτήσεις, και θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για το χρόνο σου, σημαίνει πάρα πολλά για μένα. Τι περιμένεις από τη μπάντα στο μέλλον, ας πούμε σε πέντε χρόνια; Υπάρχουν στόχοι τους οποίους θα ήθελες να μοιραστείς; Ο επίλογος είναι δικός σου!

Το μόνο για το οποίο ελπίζω είναι να μπορούμε να συνεχίσουμε να γράφουμε μουσική και να περιοδεύουμε.