Το υπέροχο σκοτάδι των Bauhaus

Μια αναδρομή στην καριέρα τους με αφορμή τα 40 χρόνια από την ίδρυση τους

Από τον Αντώνη Αντωνιάδη, 10/12/2018 @ 14:59

Οι Bauhaus ανήκουν στην κατηγορία των συγκροτημάτων που η περίοδος που ήταν ενεργοί μοιάζει, εκ πρώτης όψεως, δυσανάλογη με το καλλιτεχνικό στίγμα που άφησαν πίσω τους. Ήρθαν, εγκαινίασαν ένα ολόκληρο μουσικό είδος, και, στο απόγειο της καριέρας τους, επέλεξαν να διαλυθούν αφήνοντας πίσω τους τέσσερις αριστουργηματικούς δίσκους και μερικά αξεπέραστα singles που ξεχωρίζουν χάρη στην ιδιαίτερη και απαράμιλλη αισθητική τους.

Η ιστορία τους ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1970 όταν οι Craze, η μπάντα που αποτελούνταν από τους Daniel Ash στην κιθάρα και στη φωνή, David J. Haskins στο μπάσο και στη φωνή, και τον Kevin Haskins στα ντραμς, διαλύθηκε. Ο Ash στη συνέχεια απευθύνθηκε στον παλιό συμμαθητή του Peter Murphy ώστε να δημιουργήσουν μαζί ένα νέο συγκρότημα. Και μπορεί ο Murphy να μην είχε γράψει ποτέ μουσική ή στίχους όμως, μην έχοντας και τίποτα να χάσει, αποφάσισε να το δοκιμάσει. Αρχικά, οι τρεις τους, χωρίς τον David J., επέλεξαν το όνομα S.R. ενώ στη συνέχεια, και αφού ο Haskins μπήκε στο συγκρότημα, άλλαξαν το όνομα τους σε Bauhaus 1919, μια σαφή αναφορά στο καλλιτεχνικό κίνημα της δεκαετίας του 1920. Και κάπως έτσι, την Πρωτοχρονιά του 1978, έδωσαν την πρώτη τους συναυλία στο Wellingborough.

Bauhaus

Εγκαταλείποντας το 1919 από το όνομα τους και παρά το γεγονός ότι δεν μετρούσαν ούτε δυο μήνες ύπαρξης ως συγκρότημα, οι Bauhaus αποφάσισαν να μπουν στο στούντιο Beck και να ηχογραφήσουν ένα demo. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, προέκυψε και το πρώτο επίσημο single τους με, πρωτοφανή για τα δεδομένα του είδους, συνολική διάρκεια 9:36 λεπτών. Πένθιμο, σκοτεινό, και ζοφερό σχεδόν στα όρια του γκροτέσκου, το "Bela Lugosi's Dead" μπορεί να είχε πάνω του έντονη τη σφραγίδα του David Bowie και στόχο την εξερεύνηση των μουσικών δρόμων που είχαν ανοίξει οι Joy Division και οι Siouxsie and the Banshees, όμως εγκαινίασε ένα νέο μουσικό κεφάλαιο που μπέρδευε την κληρονομιά του glam rock με το post-punk εισάγοντας μέσα στοιχεία gothic θεματολογίας και ρομαντικής βρετανικής παρακμής.

Το "Bela Lugosi's Dead" θεωρείται ευρέως το πρώτο gothic τραγούδι και, παρόλο που το συγκρότημα όταν το έγραψε είχε έντονη σατυρική διάθεση, η ατμόσφαιρα, η εμφάνιση τους, και, φυσικά, οι στίχοι διαχώρισαν τους Bauhaus από την υπόλοιπη post-punk σκηνή της εποχής και τους άνοιξαν τον δρόμο για την ηχογράφηση ενός session στη θρυλική εκπομπή του John Peel και τη συνεργασία τους με την 4AD. Από εκεί κυκλοφόρησε και το single με τη διασκευή τους στο "Telegram Sam" των T-Rex, ενώ στη B-side του single συναντά κανείς το αριστουργηματικό "Crowds", ένα τραγούδι που δεν έπαιξαν ποτέ live.

Λίγο νωρίτερα, τον Νοέμβριο του 1980, το συγκρότημα κυκλοφόρησε και τον πρώτο του δίσκο. Το "In the Flat Field" λοιδορήθηκε από τον Βρετανικό μουσικό Τύπο της εποχής, με τον Andy Gill του NME να γράφει για το συγκρότημα ότι μοιάζουν με "Hip Black Sabbath" και για τον δίσκο ότι αποτελείται από "εννιά βογγητά άνευ νοήματος που στερούνται ενδιαφέροντος", όμως αγκαλιάστηκε από τα underground fanzines, λατρεύτηκε από μια σημαντική μερίδα του κοινού, και στην πορεία αναγνωρίστηκε ως αυτό που είναι: μια σκοτεινή κι απεγνωσμένη κατάθεση ψυχής, ένας δραματικός οργασμός γεμάτος ηχητικές κορυφώσεις, ένας δίσκος ορόσημο για μια ολόκληρη εποχή και για ένα ολόκληρο μουσικό ρεύμα.

Τα single "Kick In The Eye" και "Passion Of Lovers" που κυκλοφόρησαν μετά τη μετακόμισή τους στην Beggars Banquet, οδήγησαν στον δεύτερο δίσκο τους. Με περισσότερα πλήκτρα, ακουστικές κιθάρες, κι επιρροές ακόμη και από τη reggae, το "Mask", που κυκλοφόρησε έναν χρόνο μετά το ντεμπούτο τους, αποτελεί μάλλον την πιο ολοκληρωμένη και φιλόδοξη δουλειά του συγκροτήματος. Εδώ καταφέρνουν και ισορροπούν άψογα μεταξύ γοτθικού σκοταδιού και μιας κάπως πιο pop προσέγγισης δημιουργώντας το ιδανικό soundtrack για ένα ξέφρενο party νεκροζώντανων.

Από εκεί και πέρα άνοιξε ο δρόμος των Bauhaus προς την αναγνώριση με τη διασκευή τους στο "Ziggy Stardust" να σκαρφαλώνει στη θέση #15 των Βρετανικών charts και να τους εξασφαλίζει μια τηλεοπτική εμφάνιση στην εκπομπή Top of the Pops. Μη θέλοντας να αφήσει το momentum να χαθεί, το συγκρότημα κυκλοφόρησε στη συνέχεια το "The Sky's Gone Out" το οποίο έφτασε στη θέση #4 των charts. Μια ακόμη δυναμική διασκευή, αυτή τη φορά στο "Third Uncle" του Brian Eno, άνοιγε τον τρίτο τους δίσκο που έδειξε να απομακρύνεται από το post- punk παρελθόν του συγκροτήματος και φανέρωσε την ανάγκη των Bauhaus να στραφούν προς άλλα, πιο εκλεπτυσμένα αλλά εξίσου σκοτεινά, μουσικά μονοπάτια.

Bauhaus

Ο τελευταίος τους δίσκος με τίτλο "Burning From The Inside" κυκλοφόρησε το 1983, μια εβδομάδα μετά τη διάλυση του συγκροτήματος. Ο τίτλος είναι εμπνευσμένος από τη φωτιά που πήρε ένα αυτοκίνητο, καθώς οι David J. και Daniel Ash καπνίζανε χασίς μέσα σε αυτό, με αποτέλεσμα να καεί “από μέσα”. Οι δυο τους αποφάσισαν να αρχίσουν να τον ηχογραφούν χωρίς τον Peter Murphy, ο οποίος εκείνο το διάστημα περνούσε μια βαριά πνευμονία, ενώ ανέλαβαν και τα φωνητικά σε κάποια τραγούδια του δίσκου. Αυτό, σε συνδυασμό με το γενικότερο κακό κλίμα, οδήγησε τελικά στο τέλος του συγκροτήματος κλείνοντας τον κύκλο που είχε ανοίξει πριν από μόλις πέντε μόλις χρόνια. Και μπορεί τα "She's In Parties" και "Slice Of Life" να ξεχωρίζουν, όμως συνολικά ο δίσκος καταφέρνει να συνεχίσει από εκεί που σταμάτησε ο προηγούμενος, ανακατεύοντας στοιχεία απ' όλη τη μέχρι τότε πορεία τους, και πετυχαίνοντας το «τέσσερα στα τέσσερα» που εξασφάλισε στο συγκρότημα μια άκρως ζηλευτή υστεροφημία.

Και από εκεί, ο καθένας πήρε τον δρόμο του. Ο Murphy δημιούργησε το βραχύβιο σχήμα Dalis Car, μαζί με τον μπασίστα των Japan, ενώ στη συνέχεια ξεκίνησε μια πλούσια solo καριέρα που τον ανέδειξε σε έναν από τους σημαντικότερους δημιουργούς της γενιάς του. Τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος δημιούργησαν το 1985 το πετυχημένο σχήμα των Love and Rockets, όνομα εμπνευσμένο από το comic των αδερφών Hernandez, το οποίο τελικά διαλύθηκε το 1999.

Οι τέσσερις τους ένωσαν ξανά τις δυνάμεις τους το 1998 και το 2005 ενώ, το 2008, κυκλοφόρησαν το αξιοπρεπέστατο "Go Away White". Δυστυχώς όμως, η συνεργασία των τριών μελών με τον Murphy ήταν αρκετά επεισοδιακή με αποτέλεσμα το συγκρότημα να ανακοινώσει μετά την κυκλοφορία του δίσκου ότι αυτό είναι το οριστικό τέλος και πως δεν θα ακολουθούσε κάποια περιοδεία.

Και ούτε η επέτειος των 40 χρόνων από τη δημιουργία τους δεν στάθηκε δυνατή ώστε να τους φέρει πάλι κοντά, αν και η σύμπραξη και η περιοδεία των Peter Murphy με τον David J. μ' ένα setlist αφιερωμένο στους Bauhaus, η οποία σε λίγες μέρες θα περάσει και από τη χώρα μας, είναι σίγουρα ένα γεγονός που γέμισε χαρά όλους όσους έχουν χορέψει κάποια στιγμή στον ρυθμό του St. Vitus.

  • SHARE
  • TWEET