Fyear

Πίσω από το παράξενο όνομα και το εντυπωσιακό εξώφυλλο βρίσκεται μια νέα οκταμελής μπάντα-κολεκτίβα από το Montreal του Καναδά. Από την σύνθεση και μόνο προκύπτουν συμπεράσματα: δύο spoken word καλλιτέχνες, δύο βιολιστές, δύο ντράμερ, μια pedal steel κιθάρα, electronics και μπάσο σαξόφωνο. Το πράγμα φωνάζει experimental από χιλιόμετρα και η σφραγίδα της αγαπημένης Constellation δεν αφήνει περιθώρια για αντιρρήσεις.

Κάτω από την ηγεσία του Jason Sharp στο σαξόφωνο και του ποιητή/αφηγητή Kaie Kellough, οι Fyear είναι ένα σχήμα που συνδέει το spoken word με avant-garde μουσικές πρακτικές. Είναι ξεκάθαρο πως το project βρίσκεται αρκετά κοντά σε σχήματα όπως οι Irreversible Entanglements και (κυρίως) η Matana Roberts, με λιγότερη όμως έμφαση στην jazz και μεγαλύτερη διάθεση για πειραματισμό. Η ομώνυμη σύνθεση του άλμπουμ αποτελεί μια μεγάλη κατασκευή 40 λεπτών που χωρίζεται σε επτά μέρη κι εμπερικλείει δεκάδες διαφορετικές ηχητικές αναφορές.

Αν υπάρχει κάτι κοινό και στις επτά συνθέσεις είναι το spoken word του Kellough και της Tawhida Tanya Evanson. Η μουσική ουσιαστικά συνοδεύει τις λεκτικές περιπλανήσεις των αφηγητών, σε μια ποίηση που εστιάζει σε οικολογικά και φιλοσοφικά ερωτήματα αναφορικά με το μέλλον του πλανήτη. Σε μέρη μάλιστα όπως το "Mercury Looms" και το "Counter Clock", οι κορυφώσεις αφορούν λεκτικά ρυθμικά μοτίβα που λειτουργούν ως μεγάλα κρεσέντο. Αυτό σημαίνει αναπόφευκτα ότι η μουσική μένει συχνά σε δεύτερο ρόλο, πράγμα που, κατά την γνώμη μου, κόβει κάτι από την δύναμη και την φόρα που θα μπορούσαν να έχουν οι Fyear. Μια δύναμη που δεν κρύβεται στην γυμνή free jazz του "Trajectory" ή στο οριακά progressive rock του "Precipice".

Εκεί που το άλμπουμ φαίνεται σαν να κινείται ανάμεσα στα genres, δεν ξεχωρίζει απλώς. Θα έλεγα πως αποκαλύπτει πως θα μπορούσε να είναι από τα απόλυτα experimental άλμπουμ της χρονιάς, ως ένα αεικίνητο και πολυπρισματικό ηχητικό δημιούργημα που αδυνατεί να χωρέσει σε καλούπια. Εμμένοντας όμως πολύ στην spoken word του φύση, κερδίζει στο πόσο πολιτικό ακούγεται και χάνει στο πόσες χαμένες μουσικές ευκαιρίες σπαταλάει. Συχνά παραμένει σε παρατεταμένα ambient χωράφια που μοιάζουν σαν να μην εκμεταλλεύονται τα διαθέσιμα όργανα.

Ακόμα και με αυτά τα σχόλια όμως, οι Fyear παραδίδουν ένα άλμπουμ με δύναμη και ουσία, μία δουλειά που αποπνέει μια γνήσια forward-thinking μουσική ματιά και μια ποιητική κρισιμότητα που, κάθε φορά, αναδεικνύει το πόσο απαραίτητη είναι. Το άλμπουμ κυλάει γρήγορα κι αφήνει πίσω του μια αίσθηση αφύπνισης, ενώ ταυτόχρονα η μουσική του τροχιά μοιάζει σύντομη και ανολοκλήρωτη. Κοινώς, θέλεις να ακούσεις κι άλλο, κι είναι πάντα καλό όταν ένα σχήμα σε αφήνει πεινασμένο.

Οι Fyear ίσως μπορέσουν στο μέλλον ακόμα και να μεγαλουργήσουν, και υπονοούν πως έχουν και τα εργαλεία και το ταλέντο για κάτι τέτοιο. Για την ώρα, μας χαρίζουν ένα πολύ ενδιαφέρον και αξιομνημόνευτο ντεμπούτο που αποτελεί μια δυνατή εναλλακτική πρόταση. Μια πρόταση που δεν πρέπει να μείνει απαρατήρητη από τους ανήσυχους και ανορίοτους experimental ακροατές και τους εραστές της περιπετειώδους μουσικής. Υπάρχει φωτιά πίσω από τον καπνό.

Bandcamp