Γιάννης Χαρούλης

Μαγγανείες

Minos EMI (2012)
Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 24/05/2012
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Πολύαναμενόμενος δίσκος, ο όποιος είχε αναγγελθεί προ τριετίας. Ο καιρός πέρναγε και ακούγαμε συνθέσεις του άλμπουμ σε συναυλίες και των δύο καλλιτεχνών, η κυκλοφορία όμως αργούσε αδικαιολόγητα. Ήρθε πέρσι μεν "Ο Ελάχιστος Εαυτός" αλλά τούτος εδώ ο δίσκος του Θανάση Παπακωνσταντίνου, δώρο προς τον Γιάννη Χαρούλη, δεν έκανε την εμφάνιση του στην ελληνική δισκογραφία και η ανυπομονησία ήταν ευδιάκριτη στους φίλους και των δύο καλλιτεχνών, που πάσχιζαν γι' αυτή την «ένωση».

Να όμως που επιτέλους οι μελωδίες των κομματιών και οι υπέροχοι αυτοί στίχοι μέσα από την φωνή του Χαρούλη, έρχονται στα αυτιά μας και αυτό μας χαροποίει ιδιαίτερα. Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου υπογράφει τους στίχους και την μουσική λοιπόν, σχεδόν σε όλα τα κομμάτια και δεν σου αφήνει αμφιβολίες για το ποιανού είναι ο δίσκος. Κάνει μπαμ από μακριά περί τίνος πρόκειται και σε ποια περίοδο ήρθε η έμπνευση των περισσοτέρων συνθέσεων. Οι μουσικές διαδρομές του Γιάννη Χαρούλη όλα αυτά τα χρόνια διέσχιζαν δρόμους μεταξύ rock μελωδίων, παραδοσιακών και τοπικών ιδιωμάτων και μιας μοντέρνας ethnic κουλτούρας. Όλα λίγο πολύ κοντά στην ιδιοσυγκρασία του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Το αναμενόμενο πάντρεμα ήρθε σαν ευλογία, οι μουσικές είναι φανταστικές και η φωνή του Γιάννη Χαρούλη απογειώνει τις συνθέσεις, κάτι που πάντα (η φωνή) υστερούσε στα προσωπικά άλμπουμ του συνθέτη, αλλά εδώ μαγεύει όπως οι μαγγανείες, τα ξόρκια και τα μαγικά φίλτρα.

Λύρες, λαούτο, τσέλο, τύμπανα, μπάσο, μαντολίνο, κοντραμπάσο, κιθάρες, κλαρίνο, μελόντικα, καζού, φλογέρα, άρπα, αερόφωνο, τσαράνγκο, λαφτά, καλίμπα, γκάιντα και μια υπέροχη φωνή να τραγουδά τους πανέμορφους στίχους, περισσεύουν για να σε μαγέψουν. Το κομμάτι "Ραμόν" το ακούσαμε και από τον Σαββόπουλο στον "Σαμάνο", χωρίς προσωπικά να μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση τότε, κάτι που φέτος αναδεικνύεται από την φωνή του Χαρούλη και διαφέρει. "Η Ουρά Του Αλόγου" έχει ερμηνευτεί και από την Φένια Παπαδόδημα, ενώ το "Μια Μάνα Που 'Χε Ένα Γιο" έχει ακουστεί αρχικά από την Μελίνα Κανά. Οι "Άγιοι" και η "Ανεμόσκαλα" σου γεμίζουν το πρώτο ποτηράκι με τσίπουρο. Οι "Οδοιπόροι" «μπλέκουν» λίγο ρακί στο ποτήρι σου και τα "Πλύστρα Του Ουρανού" και "Το Σκουλαρίκι" σε μεταφέρουν ήδη μεθυσμένο σε συναυλιακό χώρο. Οι "Μαγγανείες" όνομα και πράμα σε μαγεύουν και τα "Ο Ακίνητος" και "Τότε Και 'Γω" σε καθηλώνουν με μυρωδιές που δύσκολα έχεις ξαναγευτεί στο παρελθόν. Η "Πρώτη Άνοιξη" σε προειδοποιεί πως «θα 'ρθουνε πίσω οι καημοί για να χεις συντροφιά»...

Η δουλειά είναι αξιόλογη. Η αναμονή από ότι φαίνεται άξιζε τον κόπο και το αποτέλεσμα ανταμείβει τους φίλους και των δύο. Η μουσική αλλού rock, αλλού παραδοσιακή, κάπου θεατρική, σε φάσεις ρεμπέτικη και σε σημεία ανατολίτικη. Εδώ ανταμώνουν υπέροχα τα όργανα με τα ξεχωριστά φωνητικά και την ενορχήστρωση μιας παρέας. Εδώ σμίγουν η Κρήτη με την Θεσσαλία και η Δύση με την Ανατολή.

Όταν ένας δίσκος σε κρατεί «μαγκωμένο» από την αρχή μέχρι το τέλος, σημαίνει απλά ότι είναι καθηλωτικός. Όταν οι συνθέσεις καταφέρνουν να σε ανατριχιάσουν σημαίνει ότι είναι αξιόλογες. Όταν οι στίχοι μπορούν να σε «αγγίξουν» και να σε συγκινήσουν σημαίνει ότι ο άνθρωπος έχει ταλέντο. Όταν η φωνή, όλα αυτά μαζί, τα τελειοποιεί τότε μιλάμε για κάτι ξεχωριστό που μόνο το ταλέντο του Θανάση και η χροιά του Γιάννη μπορούν να προσφέρουν.

Δίσκος που μιλάει στην καρδιά και «χαϊδεύει» επίμονα την ψυχή.
  • SHARE
  • TWEET