Playgrounded: «Ακόμα και στο πιο πηχτό σκοτάδι, αναζητούμε το παράθυρο διαφυγής»

Οι Playgrounded επιστρέφουν με το "Athens. Gravity. Death." την Παρασκευή 9 Μαΐου 2025 στο Piraeus Club Academy, σε μια βραδιά που υπόσχεται να συνοψίσει και να αναγεννήσει όλη τους τη διαδρομή.

Από τα λασπωμένα λιβάδια του ArcTanGent στο ηχητικό σύμπαν του "The Death of Death" και από τις οικογενειακές στιγμές του Pelagic Fest ως την κρυστάλλινη σύνδεση με το ελληνικό κοινό, οι Playgrounded διανύουν μια πορεία γεμάτη σκοτεινή ποίηση, τεχνική αρτιότητα και συλλογικό όραμα. Λίγες μέρες πριν την πολυαναμενόμενη συναυλία τους στην Αθήνα – την πρώτη τους headline εμφάνιση σε κλειστό χώρο εδώ και χρόνια - ο φίλος και κιθαρίστας Μιχάλης Κοτσιράκης ανοίγει την καρδιά του για το τι σημαίνει να δημιουργείς μέσα στο χάος, να αντέχεις μέσα στη βαρύτητα και να παίζεις live σαν να είναι η τελευταία φορά.

Καλησπέρα, Μιχάλη! Χαίρομαι που τα λέμε και από εδώ.

Καλησπέρα! Θεοδόση. Καιρό έχουμε να τα πούμε.

Ας ξεκινήσουμε αμέσως με το αν ετοιμάζετε κάτι νέο; Τι έρχεται μετά το "The Death Of Death";

Πράγματι δουλεύουμε νέο υλικό με σκοπό να συγκεντρωθεί σε ένα επόμενο άλμπουμ. Ξέρουμε ότι θα εκδοθεί από την Pelagic Records και λίγα ακόμα πράγματα που είναι ίσως πολύ νωρίς για να μοιραστούμε. Συγχρόνως δουλεύουμε τον ήχο και το φωτιστικό show για το επερχόμενο live της 9ης Μαϊου.

Πώς πάει αυτό; Επειδή σας ξέρω ρωτάω.

Ε ναι! Αρκετά εντατικά θα έλεγα. Θέλουμε να προσέξουμε τα πάντα.

Πώς ήταν στο Pelagic Fest;

Ήταν πραγματικά ιδιαίτερη εμπειρία, ειδικά για μας η μέρα που παίξαμε! Ξεχώρισα τους Hippotraktor και φυσικά το σετ των The Ocean με ολόκληρο το Pelagial, έναν πολύ αγαπημένο μου δίσκο. Ήταν οικογενειακή η ατμόσφαιρα, ξαναβρήκαμε φίλους και μέλη αγαπημένων συγκροτημάτων που γνωρίσαμε τα προηγούμενα χρόνια σε περιοδείες και φεστιβάλ. Νιώσαμε πολύ έντονο παλμό στη διάρκεια του σετ μας. Φοβερός και ο χώρος, αν κάποιος το σκέφτεται για το 2025 edition το προτείνω ανεπιφύλακτα. Δυστυχώς τη δεύτερη μέρα οι Psychonaut και ο Ihsahn ακύρωσαν αλλά θα εμφανιστούν στο φετινό!

Για πες μας καμιά ιστορία από το ArcTanGent στα λιβάδια του Bristol;

Είναι πολλές! Κατ’αρχάς δεν είχα την εμπειρία τόσο μεγάλου φεστιβάλ ούτε σαν θεατής και έχω να πω ότι η λασπουριά και το ψιλόβροχο αξίζουν το ρίσκο και ίσως και να προσθέτουν και κάποια γοητεία στην όλη εμπειρία. Σταχυολογώ:

Τον γιγάντιο ήχο των Swans να μου δονεί το στομάχι και τα ρούχα.Τα χαμόγελα των Psychonaut στη διάρκεια του σετ μας και το άραγμα μαζί τους στα εν λόγω λιβάδια.Διάφορους μεθυσμένους και μεθυσμένες από μπάντες να μπαίνουν στο βαν μας και να ψάχνουμε τα cottage airbnb τους χωρίς σήμα στο κινητό.Το νερό του φεστιβάλ, σε τενεκεδάκι αναψυκτικού και επιγραφή Liquid Death.Και τους πέντε Playgrounded να μπαίνουμε δύσπιστοι στο live του Devin Townsend και να κοιταζόμαστε με τα σαγόνια στο πάτωμα μετά από τα 5 πρώτα λεπτά

Θυμάμαι να μου το λες πέρσι αυτό. Ήταν τόσο ε;

Ναι ήταν σίγουρα ένα από τα πιο ολοκληρωμένα rock shows που έχουμε δει στη ζωή μας.

Ποια ήταν η πιο αξέχαστη συναυλία που έχετε παίξει μέχρι σήμερα;

Ξανά, θα απαντήσω προσωπικά, η παρουσίαση του The Death Of Death στην Αθήνα ήταν σημάδι για τόσες αρχές και τέλη που νομίζω δεν θα μπορέσει ποτέ να σβηστεί από τη μνήμη μου.

Στην Αθήνα έχουμε να σας δούμε από τότε με The Ocean Collective και LLNN; Σε κλειστό χώρο; Τι να περιμένουμε να ακούσουμε τώρα; Βάσει τίτλου "Athens. Gravity. Death." είναι σαν μια ανασκόπηση;

Νιώσαμε ότι είχε έρθει ξανά η ώρα για ένα δικό μας live στην Αθήνα μετά από αυτό τον μεγάλο κύκλο. Όντως, θα παρουσιάσουμε υλικό από όλη μας την πορεία μέχρι σήμερα, όπως το λες, σαν μια ανασκόπηση, ένα κλείσιμο μιας σημαντικής περιόδου για το συγκρότημα. Είναι και ένα άνοιγμα, μια αρχή γι’ αυτά που έρχονται και θέλουμε να τη γιορτάσουμε με τους ανθρώπους μας στην πόλη μας. Αυτό είναι και πρακτικό, θα πειραματιστούμε με τεχνικές που θέλουμε να εξερευνήσουμε κι άλλο στο εγγύς μέλλον.

Να μην περιμένετε, να έρθετε νωρίς για να ακούσετε τους φοβερούς Part Of The Theory!

Τι σημαίνει αυτή η συναυλία για εσάς και τελικά τι σημαίνει να παίζετε στην Ελλάδα; Νιώθω ότι είναι για όλους διαφορετικά εδώ από οπουδήποτε αλλού. Το νιώθετε κι εσείς;

Η Ελλάδα πάντα μετράει αλλιώς, έχει πιο μεγάλο βάρος και πιο μεγάλη ευθύνη. Είναι πράγματι διαφορετικά, τουλάχιστον εγώ νιώθω ότι το κοινό είναι πιο απαιτητικό με τις εγχώριες μπάντες. Σα νότιοι έχουμε και μεις τη φήμη του πιο ζεστού κοινού, του πιο ξεχωριστού, και είναι αλήθεια. Μου έκανε εντύπωση μια εμπειρία στην Πορτογαλία όπου είχαμε αυτή την πολύ θερμή νότια υποδοχή σαν ξένη μπάντα σε φεστιβάλ και μας έλεγαν από ντόπιες μπάντες ότι αυτοί το βιώνουν διαφορετικά το δικό τους κοινό. Στα live που καταφέρνουμε να συντονιστούμε με το Ελληνικό κοινό η εμπειρία είναι ασύγκριτα πιο βαθιά.

Αν μπορούσατε να κάνετε μια συναυλία σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, χωρίς κανέναν περιορισμό, πού θα ήταν και γιατί;

Το όνειρό μου είναι η Νότια Αμερική. Βλέπω την εμπειρία του να παίζεις ζωντανά σε ξένες χώρες ως τον καλύτερο τρόπο να ταξιδεύεις και να γνωρίζεις ανθρώπους σε πραγματικές συνθήκες και μάλιστα προνομιακές αφού το κοινό έρχεται με διάθεση ανοίγματος και κουβέντας. Ή βιώνεις τον τρόπο και τις συνθήκες εργασίας και συνεργασίας με τους τεχνικούς και διοργανωτές. Θέλω λοιπόν να δω με αυτόν τον τρόπο την Αργεντινή και τη Χιλή που εκτός από μαγική φύση έχουν πολλές κοινές κοινωνικές, πολιτικές και αισθητικές αναφορές με τους Έλληνες.

Ζούμε σε μια εποχή γεμάτη αβεβαιότητα . Από γεωπολιτικές κρίσεις μέχρι κοινωνικές ανισότητες. Πώς επηρεάζει αυτή η πραγματικότητα τη μουσική σας και το μήνυμα που θέλετε να περάσετε μέσα από τη συναυλία σας ή κάποιο νέο τραγούδι/δίσκο;

Η θέασή μας, η οπτική μας στην πραγματικότητα είναι αυτή της ανθρώπινης υπόθεσης. Ακόμα και όταν εκφράζουμε μύχια συναισθήματα (κάτι που πολλοί θα περιέγραφαν ως αυστηρά προσωπικό) τα κοιτάμε μέσα από το πρίσμα του κοινού τόπου, της παρηγοριάς, της αλληλεγγύης. Δεν έχουμε όλες τις φορές στόχο ένα στενά πολιτικό μήνυμα, αν και συμβαίνει κι αυτό, πάντα όμως αναζητάμε την κοινότητα, το μοίρασμα, το μαζί.

Σε έναν κόσμο που μοιάζει να διαλύεται - με πολέμους, ακροδεξιά άνοδο και καταστολή κάθε αντίστασης - νιώθετε πως η μουσική μπορεί πραγματικά να αποτελέσει μια μορφή αντίστασης ή απλά γίνεται soundtrack της παρακμής;

Ακόμα και αν πιστεύαμε ότι δεν επηρεαζόμαστε από αυτή την παρακμή νομίζω ότι θα ήταν μία πλάνη. Το πνεύμα της εποχής, οι αξίες και τα όρια της σκέψης εμφανίζονται μέσα σε κάθε ανθρώπινη πράξη, πόσο μάλλον στην καλλιτεχνική. Εισβάλλουν στους πόρους της με κάθε πιθανό τρόπο, δεν μπορεί λοιπόν αυτή η βαρβαρότητα που βλέπουμε γύρω μας να μην εκφραστεί και στη μουσική. Η πρόθεσή μας όμως είναι ακόμα και στο πιο πηχτό σκοτάδι να βρούμε το παράθυρο της διαφυγής, και αν δεν το βλέπουμε να μιλήσουμε γι’ αυτό και να δώσουμε την δική μας μουτζούρα για το πώς μοιάζει και πού μπορεί να βρίσκεται.

Υπάρχει κάποιο τραγούδι που ξεχωρίζετε ιδιαίτερα από τη δισκογραφία σας; Αν ναι θα προτιμούσα κάποιο που έχει μείνει στην καρδιά σου για εξωμουσικούς λόγους! Και να εξηγήσεις!

Ξεχωρίζω το "Crossing" από τον δίσκο "In Time With Gravity". Μουσικά γιατί ήταν η πρώτη φορά που νιώσαμε και οι πέντε ότι βρήκαμε τον ήχο των Playgrounded. Εξωμουσικά γιατί ανακαλεί τη μυρωδιά από κάθε δωμάτιο του σπιτιού στην οδό Rozenlaan και κάθε υπόγειο προβάδικο δίπλα στα ποτάμια του Ρότερνταμ όπου γράφτηκαν οι νότες του.

Σκέφτεστε να εξερευνήσετε νέους ήχους ή να κάνετε συνεργασίες με άλλους καλλιτέχνες;

Στο υλικό που δουλεύουμε υπάρχουν στοιχεία και τεχνικές που ίσως να μην έχουν ξανακουστεί από μας, όμως με κάποιο τρόπο ό,τι δουλεύουμε ακούγεται πολύ Playgrounded. Το ενδεχόμενο των συνεργασιών το αφήνουμε ανοιχτό, πάντως αν το κάνουμε θα είναι γιατί εξυπηρετεί μία πολύ συγκεκριμένη πρόθεση.

Στα παλιότερα κομμάτια σας είχαμε δει και ωραία video. Ποιος ασχολείται με αυτό; Θα ξαναδούμε;

Εργαστήκαμε πολύ σκληρά πολύς κόσμος για να φτιαχτούν αλλά νομίζω ότι συμβολή των εξαιρετικών Δημήτρη Αναγνώστου (σκηνοθεσία) και Γιάννη Καραμπάτσου (διεύθυνση φωτογραφίας) ήταν κρίσιμη για το τελικό αποτέλεσμα. Το θεωρώ σχεδόν βέβαιο ότι θα δουλέψουμε κι άλλο σε αυτή τη μορφή έκφρασης.

Θα συνεχίσουμε να ακούμε ηλεκτρονικά στοιχεία στην μουσική σας; Η κατεύθυνσή σας παραμένει η ίδια;

Εμπνεόμαστε και επηρεαζόμαστε και από την ηλεκτρονική μουσική, σκοπός μας όμως είναι ο ήχος μας να μην είναι ένα rock πασπαλισμένο με "ηλεκτρονικά στοιχεία" αλλά μία ενιαία γλώσσα όπου τα εκφραστικά μέσα υπηρετούν οργανικά το όλο. Όποια και αν είναι αυτά.

Η ελληνική prog σκηνή έχει δυναμώσει τα τελευταία χρόνια. Έχουμε δει άλματα και μπάντες να ακούγονται επιτέλους και εκτός συνόρων. Πιστεύετε ότι υπάρχει χώρος για το prog να αναπτυχθεί κι άλλο στην Ελλάδα; Λείπει κάτι που χρειάζεται απαραίτητα για επιπλέον επιτυχία;

Και εγώ πιστεύω ότι έχει δυναμώσει! Νομίζω ότι οι μουσικές προτάσεις είναι πολύ ενδιαφέρουσες και πως όσο το κοινό μαθαίνει και στηρίζει ειλικρινά τους καλλιτέχνες του χώρου τόσο η «επιτυχία» θα έρχεται οργανικά και όχι σαν αυτοσκοπός.

Όταν δεν ασχολείστε με τη μουσική, τι σας γεμίζει δημιουργικά; Έχετε χόμπι ή ασχολίες που σας εμπνέουν στον ήχο σας; Παίζει κανείς τένις;

Ο τραγουδιστής των Playgrounded Σταύρος Μαρκόνης εκτός από διακεκριμένος συνθέτης κινηματογράφου είναι και φέρελπις τενίστας με εμπειρία 6 μηνών αλλά προοπτικές σερβοελβετικού βεληνεκούς. Μπροστά σε τέτοια καριέρα οι ασχολίες των υπολοίπων ωχριούν (χαχα).

Μια τελευταία κουβέντα για τον κόσμο που σας αγαπάει. Τι μήνυμα θέλετε να τους αφήσετε;

Σας αγαπάμε και εμεις, προσοχή μη ματιαστούμε μόνο! Αν σας βγάλει ο δρόμος θα σας δούμε στο Piraeus Club Academy στις 9 Μαϊου. Ετοιμάζουμε ένα ξεχωριστό show, είναι ίσως ο μόνος τρόπος που ξέρουμε σαν ομάδα για να ανταποδώσουμε την αγάπη αυτή!

Ευχαριστώ, θα τα πούμε εκεί!

Και εγώ ευχαριστώ φίλε μου εκ μέρους όλης της μπάντας για την πρόσκληση. Θα τα πούμε σύντομα.