Load και ξερό ψωμί

Ο Κώστας Πολύζος με αφορμή τα είκοσι χρόνια από την κυκλοφορία του "Load", θυμάται τα σουρεαλιστικά σκηνικά της εποχής... και κάνει τον απολογισμό του

Από τον Κώστα Πολύζο, 03/06/2016 @ 12:34

Δεν ξέρω να μιλήσω με νούμερα ή στοιχεία, αλλά τα όσα διαδραματίστηκαν το καλοκαίρι του 1996 πρέπει σίγουρα να ήταν μία από τις πιο έντονες στιγμές αμφισβήτησης, σχετικά με κυκλοφορία συγκροτήματος. Το αν κάποια άλλη μπάντα δέχτηκε ποτέ τόσο άδικη και έντονη κριτική με αφορμή νέο δίσκο, λίγη σημασία έχει. Το μόνο βέβαιο είναι πως τους Metallica τότε τους πέρασαν γενεές δεκατέσσερις...

Η αναμονή για την επικείμενη κυκλοφορία ήταν μεγάλη. Κάποια από τα πράγματα που θυμάμαι ήταν η διαφαινόμενη από πιο πριν αλλαγή στο λουκ, οπότε ούτε «έπεσα από τα σύννεφα», ούτε ξενέρωσα ιδιαίτερα όταν οι πρώτες φωτογραφίες «σκάσανε μύτη». Έναν χρόνο πριν είχα δει στο τότε Headbangers Ball πως το καλοκαίρι του '95 είχαν εμφανιστεί στο Monsters Of Rock στο Donington με τον Hetfield κουρεμένο σε στυλ χαίτη και τον Ulrich με εμφανώς κοντότερο μήκος στην κώμη του. Ο Newsted είχε κουρευτεί χρόνια πριν σε κάποιο από τα σκέλη της περιοδείας του "Black Album". Για τον Hammettt, πάλι,... δεν θυμάμαι.

Παρόλο που προσωπικά λάτρεψα αμέσως τον δίσκο, αποδείχτηκε πως πολύ μεγάλη μερίδα του μεταλλικού κόσμου διαφωνούσε. Το τι ακούσαμε από διάφορους ειδήμονες και τι διαβάσαμε στα μουσικά έντυπα δεν λέγεται. Οι πιο «ψαγμένοι» κατηγορούσαν τους Metallica περί ξεπουλήματος και οι υπόλοιποι αρνητές του μεγαλείου του "Load" κρίνανε με σαθρά επιχειρήματα, βάσει προσωπικών κολλημάτων και εμπαθειών κυρίως. Τι μας δείξανε τα είκοσι χρόνια που μεσολάβησαν άραγε;

Metallica Load

Δεν θα πω πως δεν με παραξένεψε κάπως η τόσο δραστική αλλαγή στην εμφάνιση (και στον ήχο φυσικά), γιατί θα πω ψέματα. Άλλο να βλέπεις τέσσερις αγέρωχους μαυροντυμένους μαλλιάδες σε larger than life φωτογραφίες και άλλο να κοιτάς το booklet του "Load". Έφηβος και πρωτομαλλιάς ήμουν και εγώ και οι Metallica μπροστά στα μάτια μου γκρέμιζαν όλα τα στερεότυπα, χωρίς να τους καίγεται καρφί. Μουσική δεν παίζουν, όμως, οι τρίχες, αλλά οι άνθρωποι πάνω στους οποίους φυτρώνουν. Όσοι γκρίνιαζαν υπερβολικά περί του νέου στυλιζαρισμένου λουκ απλά δεν είχαν επιχειρήματα και βάζανε στη μέση την οπτική και υποκειμενική τους αισθητική. Τους χάλασαν τα βαμμένα μάτια, τα σκουλαρίκια, η γύμνια, τα περίεργα ρούχα. Μέχρι και gay τους είπαν κάποιοι πιο τολμηροί, λες και η σεξουαλική προτίμηση παίζει κάποιο ρόλο. Σε δεύτερο επίπεδο η πιο πολυφορεμένη λέξη που ακούστηκε ήταν «ξεπούλημα». Μα αν κάποιος «ξεπουλιέται», αυτό δεν σημαίνει πως γράφει μουσική για να πουλήσει και το κριτήριο δεν είναι καλλιτεχνικό, αλλά βασίζεται στα οικονομικά οφέλη που προσδοκά;

Σκέφτομαι τώρα κι εγώ, αφού αν θέλανε να «κονομήσουν» γιατί δεν βγάλανε ένα "Black Album Pt. II" να «χεστούνε στο τάλιρο»; Γιατί ο Hetfield έβγαλε την ψυχούλα του στο "Mama Said", μια country rock μπαλάντα, και δεν έγραψε ένα νέο "Nothing Else Matters"; Γιατί χαλάσανε χιλιάδες δολάρια να φτιάξουν το πανέμορφο βίντεο του "Until It Sleeps" βασισμένο σε πίνακες του Ιερώνυμου Μπος και δεν φορέσανε απλά μαύρα ρούχα να γυρίσουν ένα ακόμα "Enter Sandman", χωρίς να ιδρώσουν, να κυλιούνται στις λάσπες και να χτυπιούνται πάνω σε σταυρούς; Γιατί κάτσανε και γράψανε δεκατέσσερα τραγούδια εξαντλώντας τα ογδόντα λεπτά διάρκειας ενός CD, ενώ θα μπορούσαν να ξεπετάξουν καμιά δεκαριά πεντάλεπτα και να ξεμπερδεύουν;

Οι περισσότεροι εξ αυτών που ίσως να σκάμπαζαν από μουσική, αλλά μιλούσαν για φτωχό καλλιτεχνικό όραμα και μέτριο δίσκο, είναι εκείνοι που είκοσι χρόνια μετά δεν θέλουν να θυμούνται τις δηλώσεις που κάνανε τότε. Να τα λέμε αυτά. Το πρόβλημα των περισσότερων είναι πως κρίνανε με λανθασμένο τρόπο. Δεν μπορείς να πεις αν το "Load" είναι καλός δίσκος συγκρίνοντάς των με το "Master Of Puppets", ούτε με το "Justice..", ούτε καν με το "Black Album". Επίσης, αν δεν σου αρέσει ο δίσκος δεν σημαίνει απαραίτητα πως δεν είναι καλός. Άρα το ότι ο οπαδός προσπαθούσε να κρίνει έναν hard rock, κατά βάση, δίσκο μέσω ενός heavy metal πρίσματος ήταν ξεκάθαρα η πηγή των περισσότερων αρνητικών σχολίων. Μεγαλώσανε και αυτοί με την σειρά τους όμως, ακούσανε ZZ-Top, Lynyrd Skynyrd και AC/DC και πλέον καταλάβανε το λάθος τους.

Metallica

Το "Load" για εμένα είναι ένας τεράστιος δίσκος μιλώντας με μουσικούς όρους. Είναι όμως τεράστιος γιατί επίσης έδειξε πως το συγκρότημα είχε τις «μπάλες» να αγνοήσει την επιτυχία του προηγούμενου και να βγάλει ένα καταπληκτικό και εντελώς διαφορετικό άλμπουμ γεμάτο με τις hard rock καταβολές του. Η επιτυχία που έχαιραν ήδη έδωσε στους Metallica την ελευθερία να γράψουν ό,τι θέλανε, παίρνοντας τεράστια καλλιτεχνικά -και όχι μόνο- ρίσκα, για τα οποία, όμως, δικαιώθηκαν απόλυτα, είτε βραχυπρόθεσμα, είτε σε βάθος χρόνου. Απλά αναρωτηθείτε πόσοι από εσάς δεν θα αναπαυόσασταν στις δάφνες σας και αντί να το παίξετε safe θα προχωρούσατε σε μια τόσο ριζοσπαστική αλλαγή.

Το "Load" είναι το τελευταίο «10άρι» άλμπουμ που κυκλοφόρησαν. Ένας δίσκος που έκλεισε μια φανταστική πορεία από το γκαράζ-προβάδικο στις αρένες των χιλιάδων εκστασιασμένων ανθρώπων. Από το ακατέργαστο thrash του "Kill 'Em All" και μέχρι να φτάσουμε στην hard rock-ιζουσα αισθητική είχαν μεσολαβήσει τέσσερις ακόμα δίσκοι μνημεία. Κάθε άλμπουμ από το 1983 μέχρι το 1996 ήταν και μια νέα καλλιτεχνική υπέρβαση για εκείνους. Ήταν το στοιχείο της μουσικής ποιότητας, εξέλιξης και ωρίμανσης καθώς και του άνευ περιορισμού οράματος που τους φτάσανε στην κορυφή.

Και όλοι εσείς που λέτε «αν ζούσε ο Burton θα σου έλεγα αν θα βγάζανε Black Album και Load» μην τρέφετε αυταπάτες. Αν ο Cliff-ακος δεν είχε σκοτωθεί εκείνο το μοιραίο βράδυ, το "Load" θα είχε έρθει πολύ πιο νωρίς.

  • SHARE
  • TWEET