ASkySoBlack

Δεν είναι κρυφό πως βγαίνοντας από τον κακό χαμό της κλεισούρας, πολλά σχήματα αποφάσισαν πως ο συνδυασμός του shoegaze με το post-hardcore που θυμίζει και λίγο κιθαριστικά το πατροπαράδοτο emo, ήταν η συνταγή για να επανέρθουμε στην πραγματικότητα - βλέπε περιπτώσεις όπως Stay Inside, Fleshwater, Narrowhead και πολλοί ακόμη. Αυτό δημιούργησε μια σταθερά που ενδεχομένως σε λίγο καιρό να μπορούμε να πούμε πως εκτυλίσσεται και σε υπο-σκηνή. Είναι η πηγαία στεναχώρια αυτών των δύο ιδιωμάτων όπου η συνάντησή τους, μπορεί να χτίσει συναίσθημα τόσο αβάσταχτο εκφρασμένο όμως από τόσο δυναμική μουσική που ανακουφίζει κάπως αυτό το τεράστιο βάρος στο στήθος που καμία βαθιά ανάσα δεν διώχνει τελείως.

Οι πιτσιρικάδες ASkySoBlack, δούλεψαν καιρό το υλικό τους και αυτό φαίνεται από χιλιόμετρα. Έτσι καταφέρνουν το "Touch Heaven" να έχει μία δόση ρεαλισμού στον τίτλο του, αφού ο πρώτος τους δίσκος δεν έχει πολλά να ζηλέψει από μια ήδη φτασμένη μπάντα. Παραγωγή σχεδόν ιδανική αλλά και λίγο «μουδιασμένη» όπως θα άρμοζε στον ήχο τους, σε συνδυασμό με κομμάτια που ξεχωρίζουν ως δυνατές αυτόνομες κυκλοφορίες όπως το "Boy Like A Bruise" και το "Carousel House" θέτουν τα θεμέλια για ένα πολύ σταθερό μουσικό οικοδόμημα.

Από το εξώφυλλο ήδη του "Touch Heaven", προμηνύεται πως ο δίσκος είναι ένας ύμνος στην αναβλητικότητα που προκύπτει από το συνεχές άγχος και αβεβαιότητα της εποχής που διανύουμε. Ο πρώτος δίσκος των ASkySoBlack είναι μουσική που θα ακούσεις όταν το δωμάτιό σου βρίσκεται στην κατάσταση του εξωφύλλου. Από τις πιο γλυκές του στιγμές όπως τα "You Sit Useless" και "Every Heart Needs Some Mileage" που αντιπροσωπεύουν τη shoegaze πλευρά τους έως την ένταση του alt "Hold Me Holy" αλλά και το ξέσπασμα του "Did It All Wrong" που κρατά τα ηνία της hardcore καταβολής τους - αχ, και το ιντερλουδιο "It’s A Slow Crush" που το δένει τόσο αρμονικά με το προλεχθέν "Hold Me Holy", οι SkySoBlack διατηρούν τις ισορροπίες του ηχητικού παντρέματος που επέλεξαν με τρόπο αξιοθαύμαστο για τόσο νεαρό συγκρότημα. Χαρακτηριστικό είναι δε, ότι παρά το γεγονός πως το κέντρο βάρος του δίσκου βρίσκεται στη shoegaze μεριά, ο άνθρωπος πίσω από τα φωνητικά και τις βασικές κιθάρες, Jordan Steif, επιλέγει να χρησιμοποιήσει, σε ελάχιστα αλλά κομβικά σημεία scream φωνητικά.

Όλα τα παραπάνω, δείχνουν πως οι ASkySoBlack, λίγο συντηρητικά αλλά εντυπωσιακά ώριμα, χρησιμοποιούν τόσο όσο από όλα τα στοιχεία που επιθυμούν να υπηρετεί ο ήχος τους, χωρίς να παρασύρονται από υπερβολές ή την λύσσα του πρώτου δίσκου να έχει μέσα τα πάντα. Σε ένα περιεκτικό μισάωρο, έντεκα κομμάτια βγαλμένα από το shoegaze του σήμερα με την απαραίτητη post-hardcore επιρροή, το συγκρότημα μας χαρίζει ένα ντεμπούτο στο οποίο θα επιστρέφουμε, δείχνοντας ότι έχει τρομερές προοπτικές όταν ξεθαρρέψει.

Bandcamp | Spotify