Μια γραμμική ιστορία φαντασμάτων σε κύκλους

(Σχεδόν) Ένας χρόνος πέρασε από το τελευταίο άρθρο γνώμης που κατάφερα να γράψω σε αυτήν εδώ τη στήλη. Δυο όλα κι όλα στη σύνολο της τελευταίας διετίας που άλλαξε τόσο τις ζωές μας, τις συνήθειες, τις προτεραιότητες, τις αναγκαιότητές μας. Και παρόλο που η μουσική δεν έπαψε να ρέει ποτέ, δεν μου έβγαινε να γράψω κάτι. Αλλά θα ξεσκονίσω λίγο το πληκτρολόγιο για χάρη του κ. Tobias Forge.

Ναι, εγώ είμαι που επιμελήθηκα ήδη την παρουσίαση του 5^ου full length άλμπουμ των Ghost, του "Impera", αλλά μετά από (υπερβολικά) πολλές ακροάσεις τόσο του, θέλησα να δευτερολογήσω και να σταθώ λίγο παραπάνω κάποια στοιχεία που ενδεχομένως θα πλάτειαζαν την αρχική παρουσίαση. Για το άλμπουμ, για το συγκρότημα, για τον ιθύνοντα νου του.

Πρώτα από όλα, επί του concept που (χωρίς ιδιαίτερες δεσμεύσεις) διατρέχει τα τραγούδια του "Impera". Η γενική ιδέα αφορά στην άνοδο και πτώση των αυτοκρατοριών που έχει δει αυτός ο κόσμος ανά τα χρόνια, εστιάζοντας περισσότερο στο πώς εν τέλει είναι η αλαζονεία και η ματαιοδοξία οδηγούν νομοτελειακά τις παντοκρατορίες από την κυριαρχία στο τίποτα. From The Pinnacle To The Pit.

Πάντα, μέσα από το περιπαικτικό πρίσμα του έξωαποδω που έχει υιοθετήσει από την απαρχή των Ghost, ο Tobias Forge θέτει ίσως περισσότερο από ποτέ θέματα προς ερμηνεία από τον ακροατή, αν αυτός θέλει να δει τη σοβαρότητα πίσω από το χιούμορ και τις έμμεσες αναφορές . Αν πάλι ο ακροατής δεν κρίνει σκόπιμο να μπει σε αυτή τη διαδικασία μπορεί απλά να εστιάσει στη μουσική μόνο και να περάσει καλά με αυτή, αλλά αξίζει ενδεχομένως να αναζητήσει τις αναφορές σε Donald Trump, Mike Pence, συνωμοσιολόγους κλπ ως πραγματική πηγή/προσωποποίηση κακών σε αυτό τον κόσμο.

Όπως και να έχει, το εν λόγω concept μοιάζει ακόμα περισσότερο επίκαιρο αυτές τις ημέρες, καθώς βιώνουμε έναν πόλεμο που δεν περιμέναμε, και όλες οι περιφερειακές συζητήσεις περί (περασμένων) αυτοκρατοριών και άπληστων ηγετών έχουν έρθει πάλι στο προσκήνιο. Αυτή η σύμπτωση θα έκανε μικρότερη αίσθηση αν δεν είχε προηγηθεί το "Prequelle" όπου, πάλι με την ίδια τεχνοτροπία, ο Tobias είχε βασίσει την ιστορία του γύρω από τον φόβο και τον τρόμο που προκάλεσε κι άφησε πίσω της πανδημία της μαύρης πανώλης (πανούκλα), η οποία έπληξε κυρίως την Ευρώπη τον 14^ο αιώνα. Πόσο μακρινό φαινόταν να ζήσουμε μια νέα παγκόσμια πανδημία τέσσερα χρόνια πριν;

Προφανώς δεν είναι κάποιου είδους προφήτης ο Tobias, ούτε ξέρει κάτι που δεν ξέρουμε οι υπόλοιποι. Στην πραγματικότητα, απλώς τρέφει την έμπνευσή του από μαύρες σελίδες της ανθρώπινης ιστορίας, θεωρώντας ότι αυτή επαναλαμβάνεται και πως είμαστε ανάξιοι να μάθουμε από αυτή. Πιστεύει - για να το πούμε κάπως απλοϊκά - σε μια κυκλική επανάληψη των πραγμάτων.

Την ίδια στιγμή, ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει πως ο κόσμος - όπως κι ο χρόνος - προχωράει μπροστά και κινείται γραμμικά, με τα δεδομένα και το πλαίσιο να διαφοροποιούνται κάθε φορά που η ιστορία δείχνει να επαναλαμβάνεται. Ίσως για αυτό εκπλησσόμαστε τόσο πολύ που υποπίπτουμε στα ίδια λάθη, έστω κι αν και τα βιώνουμε διαφορετικά. Ίδια τα κίνητρα και πολλές οι κοινές αναφορές, διαφορετικά τα μέσα και οι συνθήκες, καθώς οι επιστήμες, η τεχνολογία και συνεπώς οι ίδιες οι ζωές μας εξελίσσονται. Ένας ιδιότυπος συνδυασμός της κυκλικής και γραμμικής εξέλιξης των πραγμάτων.

Επιστρέφοντας στη μουσική, έχει ενδιαφέρον να κάνουμε μια αναλογική προσέγγιση και να ανάγουμε αυτό τον άτυπο συνδυασμό, τόσο στην περίπτωση των Ghost, όσο και γενικότερα στη rock/metal μουσική. Για τους Σουηδούς εξαρχής έχουν ακουστεί πολλά για το πόσο έχουν ξεσηκώσει τους Blue Oyster Cult ή τους Mercyful Fate στα πρώτα τους βήματα ή πόσο απροκάλυπτα '80s στοιχεία ενσωματώνουν στα τραγούδια τους. Κατ’ εμέ ο Tobias (με σημαντική συνεισφορά εξωτερικών συνεργατών) κατάφερε να κάνει την υπέρβαση και να απογειώσει τους Ghost όταν συνδύασε την κυκλική με τη γραμμική πορεία των πραγμάτων, προσαρμόζοντας τον vintage/occult ήχο της εκκίνησης σε σημερινούς όρους. Δηλαδή, από το "Meliora" και μετά. Και, όντας έξυπνος, ικανός και κυρίως με ξεκάθαρο όραμα και στόχους, το καταφέρνει άψογα έκτοτε, με το "Impera" να είναι ένα ακόμα παράδειγμα του πως κάνεις παλιές (και τεσταρισμένες στο χρόνο για την αξία τους) μουσικές συνταγές να ακούγονται τόσο φρέσκιες, δυναμικές, σημερινές.

Το ίδιο ισχύει και γενικότερα για τη rock/metal μουσική. Υπάρχουν καλλιτέχνες που πιστεύουν στη γραμμική εξέλιξη των πραγμάτων και προσπαθούν να παράγουν κάτι νέο με οποιοδήποτε κόστος, κάτι που θα πάει τα πράγματα ακόμα πιο μπροστά, έχοντας ένα αντίστοιχο ακροατήριο που επιζητεί ακριβώς αυτό. Αντίστοιχα, υπάρχουν καλλιτέχνες που επιθυμούν να μείνουν πιστοί στο παρελθόν, αναπαράγοντας ένα είδος όπως ακριβώς το έμαθαν και το αγάπησαν, ελπίζοντας και πως κάποια στιγμή θα έρθει και η δική τους σειρά βασιζόμενοι στην κυκλικότητα των τάσεων και της μόδας. Και υπάρχουν αυτοί που κοιτάνε να βρουν το ιδανικό ματσάρισμα που θα συνδυάσει όλα εκείνα τα διαχρονικά στοιχεία που θεωρούνται κλασσικά και αποτέλεσαν τη βάση για να γιγαντωθούν ως μουσικές το rock και το metal, με κάτι νέο, φρέσκο, διαφορετικό. Πιθανώς αρκετοί οπαδοί των δυο πρώτων κατηγοριών δυσκολεύονται να ακολουθήσουν τους Ghost και εν τέλει μένουν στο να τσακώνονται αν είναι metal, rock ή pop, με βάση τα προκαθορισμένα κριτήριά που έχει θέσει ο καθένας τους. Την ίδια ώρα, ο Tobias Forge μέσω της τρίτης οδού έχει βρει έναν δρόμο στον οποίο αριστεύει, συνεχίζοντας να μεγαλώνει το όνομα των Ghost με κάθε νέα δουλειά.