High On Fire, Pelican @ AN Club, 07/12/07

14/12/2007 @ 06:36
2005: Λίγες μέρες πριν το live των Mastodon στο Gagarin205, η ατυχία χτυπά τη πόρτα των High On Fire και συγκεκριμένα του Matt Pike, ο οποίος έσπασε το χέρι του και η μπάντα αναγκάστηκε να ακυρώσει την εμφάνισή της, δίνοντας τελευταία στιγμή τη σκυτάλη στους Inveracity για να καλύψουν το κενό. Τα υπόλοιπα ανήκουν στην ιστορία...

2007: Τα ίδια άτομα που εκείνη τη μέρα γκρίνιαζαν, «σπαζόντουσαν» και φώναζαν το όνομα των High On Fire μέσα στο κατάμεστο Gagarin τελικά συναντήθηκαν σε ένα pit στο AN Club. Αυτή τη φορά, ο Matt και η παρέα του ήταν μαζί μας, με τα riffs του "Devilution" να μαρτυρούν μόνο ένα πράγμα: Η στιγμή είχε έρθει και άξιζε την αναμονή!



Η αρχή του report πιστεύω σας προδιαθέτει γι' αυτό που ακολουθεί. Για να ξεκαθαρίσουμε τα πράματα, στο live παρευρέθηκα ως οπαδός και των δύο γκρουπ. Μπορεί το "City Of Echoes" να μη μου άρεσε όσο θα ήθελα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν πήγα με το σκεπτικό να «σνομπάρω» τους Pelican, οι οποίοι μάλιστα έδωσαν μία αρκετά ικανοποιητική εμφάνιση. Για να είμαστε ακριβείς, ήταν απολαυστικότατοι, ειδικά στο πρώτο μισό του set. Τα κομμάτια έβγαιναν πιο groovy και δυναμικά στη live εκδοχή τους, με το feeling να ελέγχει και τους δικούς μας ρυθμούς. Γουστάραμε και «χτυπιόμασταν» ρε αδερφέ και έκανε «μπαμ» πως το νέο υλικό ακούγεται πολύ καλύτερα στις live εκτελέσεις. Το ίδιο μάλιστα παρατήρησα και στο φετινό live των Isis όσον αφορά τα τραγούδια του "In The Absence Of Truth". Τελικά το ίδιο «ρεύμα» που σε ανεβάζει, μάλλον κάπου στο τέλος σε παραπλανά...

Το ατυχές της υπόθεσης: Το δεύτερο μισό της εμφάνισης δεν ήταν τόσο καλό όσο το πρώτο. Όχι ότι κουραστήκαμε, απλά οι τελικές εντυπώσεις δεν έφτασαν τις προσδοκίες μας. Οι περισσότεροι δυστυχώς δε βιώσαμε το «σοκ» που περιμέναμε. Μιλώντας ως οπαδός, είμαι στη μέση κατάσταση. Ούτε με «τρέλαναν», ούτε όμως με απογοήτευσαν. Όσον πάλι αφορά το set list, μία απ' τα ίδια: περιλάμβανε αρκετές καλές επιλογές, που όμως δεν κάλυψαν τα όποια παράπονα του κοινού. Για παράδειγμα επέλεξαν μόλις ένα track από το "Australasia", ενώ άφησαν απ' έξω το "Last Day Of Winter". Το μόνο σίγουρο είναι πως οι γνώμες των παρευρισκομένων διέφεραν τόσο, όσο και τα μουσικά τους γούστα. Όσα θέματα / ερωτήματα δημιουργήθηκαν, σίγουρα θα απαντηθούν στην επόμενη (;) επίσκεψη τους...

Πάμε λοιπόν στο γκρουπ της βραδιάς, τους High On Fire. Οι φίλοι των Pelican ίσως τώρα με λοξοκοιτούν, αλλά τι να κάνουμε; Οι «H.O.F.» στάθηκαν μακράν ανώτεροι στο σανίδι, με το set list να είναι εξαιρετικό, καθώς περιείχε τραγούδια απ' όλους τους δίσκους τους. Έκλεισαν μάλιστα εκτός προγράμματος με τον Matt να δηλώνει «this is the first song I ever wrote for this band» και το "Blood From Zion" να «χτυπά» τα αυτιά των ήδη κατά-ιδρωμένων οπαδών.



Η εικόνα καθ' όλο το set τους ήταν η εξής: Οι περισσότεροι παρακολουθούσαν από απόσταση, μερικοί μάλιστα έφυγαν λίγο μετά τους Pelican (!), ενώ 30 «λιωμένοι» οπαδοί τα 'χαν «σπάσει» όλα στο pit, καθώς περίμεναν δύο χρόνια για αυτή τη στιγμή (ξέρετε ποιοι είστε). Φοβερή εντύπωση μου έκαναν οι Jeff Matz (bass - παλαιότερα έπαιζε στους Zeke) και Des Kensel (drums), καθώς το rhythm section ήταν απίστευτα «δεμένο» και σίγουρα αποτέλεσε έναν από τους βασικούς παράγοντες που βοήθησαν την κατάσταση στις δυσμενείς συνθήκες. Βλέπετε, για κακή μας τύχη, ο ήχος ήταν μέτριος προς κακός και τα φωνητικά δεν πολυακούγονταν. Αν δηλαδή κάποιος μου πει πως δεν τους ευχαριστήθηκε λόγω αυτού, θα το καταλάβω.



Αν πάλι θέλετε τη γνώμη μου, έπαιξαν τόσο δυναμικά, που μετά το δεύτερο track δεν είχε τόση σημασία το θέμα του ήχου. Απέδειξαν ότι είναι μπάντα με απίστευτο «τσαμπουκά», και έχουν ΨΥΧΗ, κάτι που λείπει από τόσα σημερινά γκρουπ του χώρου. Αν και «μουσικά» δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που θα δηλώσω, αυτό είναι το «νόημα» του αληθινού heavy metal. Να δίνεις το 100% του «είναι» σου στο studio, και το 150% στο live. Και μα το Θεό, όταν «έσκαγαν» οι μπασσογραμμές του "Death Is This Communion" κατάλαβα ότι ο όρος «επικό stoner thrash» υφίσταται και ότι αυτή είναι η ουσία των High On Fire. Η βρωμιά τους μας «τίναζε», οι ταχύτητες μας τσίτωναν και το feeling μας έκανε να τραγουδάμε σε κάθε ευκαιρία. Όταν με ρωτάνε «τι σημαίνει το heavy metal για σένα» απαντάω πως είναι αληθινή μουσική, για αληθινούς ανθρώπους. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Matt, σ' ευχαριστούμε που ήρθες, έστω και αργοπορημένα!

Υ.Γ.: Ο drummer των Pelican ήταν απίστευτα «respect», καθώς φορούσε μπλουζάκι "Sardonic Wrath". Έδωσε ένα ξεχωριστό «χρώμα» στη βραδιά.

Pelican set list (δίχως σειρά, με κάποιες επιφυλάξεις προς το τέλος):

Far From Fields / Bliss In Concrete / City Of Echoes / Dead Between The Walls / March To The Sea / Red Ran Amber / Sirius / Pink Mammoth / Aurora Borealis / Lost In The Headlights / A Delicate Sense of Balance / Drought (;)

High On Fire set list:

Fury Whip / Waste Of Tiamat / Eyes And Teeth / Cometh Down Hessian / Death Is This Communion / Speedwolf / Cyclopian Scape / Rumors Of War / Face Of Oblivion / Turk / Baghdad / Devilution / (encore) / Blood From Zion

  • SHARE
  • TWEET