BRUIT ≤

Θα περίμενε κανείς πως η ομορφιά θα ήταν ανέγγιχτη σε μια γοητευτική γωνιά του κόσμου όπως η ροζ πόλη της Toulouse - ιδιαίτερη πατρίδα του κουαρτέτου των BRUIT ≤ - όμως, φαίνεται πως η ασχήμια του εφήμερου έπνιξε πια τα πάντα. Το σχήμα αυτό είναι εξάλλου σαφέστατα πολιτικοποιημένο (και έμπρακτα όπως δείχνει το εμπάργκο τους προς το Spotify) και δεν θα περιμέναμε κανενός είδους ωραιοποίηση της πραγματικότητας, μόνο δύσκολες αλήθειες. Τι κι αν είναι απλώς ένα instrumental post-rock γκρουπ; Η αλήθεια πάντα βρίσκει τον τρόπο να προφέρεται.

Μετά από ένα εκπληκτικό ντεμπούτο, οι BRUIT ≤ αποφασίζουν να χτίσουν τον διάδοχο του στηριζόμενοι πρωτίστως στο βάρος του πολιτικού του μηνύματος. Το "Age Of Ephemerality" είναι ένα concept-ικά γραμμένο άλμπουμ που αφιερώνεται στο εφήμερο της τεχνολογίας, στην αναπόφευκτη (;) σκλαβιά που αυτή φέρνει, στην τοξικότητα της κοινωνίας και στην σκληρότητα των αφεντάδων μας. Είναι ένα άλμπουμ πέρα ως πέρα αναρχικό στις ιδέες του κι αυτό, σε συνδυασμό με την μουσική σύζευξη ανάμεσα σε παραδοσιακό post-rock και contemporary classical, υπονοεί με χίλιους δυο τρόπους πως οι τέσσερις ταλαντούχοι Γάλλοι κινούνται ως απευθείας συνεχιστές των τεράστιων Godspeed You! Black Emperor. Είναι τόσο προφανές που σχεδόν δεν χρειάζεται να αναφερθεί.

Η αλήθεια είναι πως οι BRUIT ≤ ξεχώρισαν στο ντεμπούτο τους ακριβώς επειδή έμοιαζαν να είναι πρώτα μια modern classical και δευτερευόντως μια post-rock μπάντα. Στο "Age Of Ephemerality" όμως το πράγμα γίνεται πιο σύνθετο - θα έλεγε κανείς πως αποχώρησε η αθωότητα από τον ήχο τους. Εδώ, ακριβώς επειδή το θέμα είναι πολύ πιο δυστοπικό και τεχνολογικό, η μουσική μοιράζεται ανάμεσα σε πανέμορφα classical θέματα των εγχόρδων, τυπικές κιθαριστικές post-rock κορυφώσεις, ηλεκτρονικά στοιχεία και στουντιακά τρικ, όλα με σκοπό να αποδώσουν ηχητικά την μεγάλη μάχη: από την μία οι δυνάμεις του ολοκληρωτισμού κι από την άλλη η ανθρώπινη ανάγκη για ελευθερία συγκρούονται με μανία, στον πραγματικό κόσμο αλλά και στις πέντε συνθέσεις αυτού του άλμπουμ.

Η μάχη αυτή αποδίδεται ηχητικά με τρόπο συχνά εκπληκτικό. Το υπέροχο intro "Ephemeral" δίνει αυτήν την αίσθηση του sound collage που εξερευνάται λεπτομερώς στο "Data", σύνθεση η οποία συνδυάζει άψογα δυνατά groove, electronica θέματα και καταπληκτική μελωδική ανάπτυξη, δίνοντας ακριβώς αυτή την αίσθηση του κατακερματισμού που χαρακτηρίζει το σύγχρονο lifestyle. Το "Progress/Regress" διαθέτει επίσης μια θαυμάσια πορεία, από την ομορφιά προς τον θόρυβο κι από την ‘’πρόοδο στην ύφεση’’, αποδίδοντας εύγλωττα την προαναφερθείσα σύγκρουση. Είναι ξεκάθαρο πως το concept επηρέασε 100% την μουσική που έγραψαν οι BRUIT ≤ γι αυτό το άλμπουμ. Για καλό ή για κακό, εδώ δεν υπάρχει δημιουργικός αυθορμητισμός μα ξεκάθαρο ηχητικό σχέδιο.

Το άλμπουμ προχωράει σταδιακά προς τα έπη του, με το "Technoslavery/Vandalism" να χτίζει πάνω στην υπέροχη μελωδία του κουαρτέτου εγχόρδων, να αναπτύσσεται στα όρια του τυπικού post-rock και να σβήνει με ένα φανταστικό χορωδιακό μέρος (έξοχα εκτελεσμένο από την ίδια την μπάντα). Η σκιά όμως του 13λεπτου "The Intoxication Of Power" πέφτει επιβλητική: εδώ τα έγχορδα και τα πνευστά θα συνεργαστούν στο να δημιουργήσουν ένα ηχοτοπίο άφταστης ομορφιάς, πριν το τραγούδι στο δεύτερο μέρος του γλιστρήσει σε μια άβυσσο μαξιμαλισμού, συμφωνικού χάους και θορύβου.

Πέραν της ηχοπλασίας και της πειστικής του «σκηνοθεσίας», οι καταπληκτικές αρμονίες του άλμπουμ αποδεικνύουν συνεχώς την κατάρτιση και το κλασικό υπόβαθρο μουσικών. Επιπλέον, οι BRUIT ≤ κινούνται με τρόπο εντυπωσιακό από τον πειραματισμό στην επιβλητικότητα, με αναντίρρητη αισθητική και, κυρίως, με ψυχή. Το "Age Of Ephemerality" είναι γεμάτο καρδιά, από άκρο σε άκρο. Αν κάποιος θελήσει να βρει μειονεκτήματα, θα είναι ακριβώς αυτή η υπερβολή που μόνο η καρδιά μπορεί να γεννήσει: το χάος των reverb θα μπορούσε να είναι και μικρότερο και η παραγωγή λίγο λιγότερο υποκριτική. Ίσως επίσης η χρήση samples με την φωνή του Zuckerberg ή spoken word παραθεμάτων του "1984" να μην είναι ότι πιο πρωτότυπο υπάρχει. Είναι όμως στοιχεία λειτουργικά.

Συγκριτικά με το ντεμπούτο τους, το "Age Of Ephemerality" είναι ένα γενναίο βήμα προς τα εμπρός για τους BRUIT ≤. Φαίνεται πως αυτό το γκρουπ επιχειρεί να χτίσει μια καριέρα πάνω σε μεγάλα νοήματα, αναζητώντας μάλλον συμμάχους παρά ακροατές. Αυτή η πρακτική προσωπικά με κερδίζει, κι από πολλές απόψεις μοιάζει να είναι το μόνο συγκρότημα ικανό να πάρει την σκυτάλη από τους Μεγάλους Παλαιούς του post-rock (τους GY!BE και MONO) και να συνεχίσει τον αγώνα προς ένα νεότερο κοινό. Το παρόν άλμπουμ έχει μεγάλη ποιότητα - παρόλο που η καλλιτεχνική σπουδαιότητα ίσως δεν έχει επιτευχθεί απόλυτα ακόμα, αν θέλουμε να είμαστε πολύ αυστηροί - κυρίως όμως σε κάνει να νιώθεις πως είσαι μέσα στην καταπληκτική φωτογραφία του εξωφύλλου, εκεί που προσπαθείς να δραπετεύσεις από τις κάμερες στους δρόμους ενώ τσιμεντένιοι γίγαντες σε απειλούν. Είναι ένας ωραίος αγώνας, κι ας είναι ανέλπιδος. Εξάλλου, όπως είπε και ο Μάρκος Αυρήλιος, όλα είναι εφήμερα, και αυτά που θυμόμαστε και αυτοί που τα θυμούνται.

Bandcamp