BIG|BRAVE

Τους λάτρεψα στην περσινή δισκάρα "A Chaos Of Flowers" και γούσταρα εξίσου και το "Nature Morte". Δεν θα πω κάτι διαφορετικό και για το "Vital" μιας και αυτό παραμένει στα αγαπημένα μου. Κάπου το έχασα στο "Leaving None But Small Birds" και δεν είχα τρελαθεί ούτε με το "Ardor".

Έχουν παίξει πολλά ειδή. Πειραματίζονται αρκετά. Μόνο στα παραπάνω που αναφέρω θα βρεις χίλιες δυο διαφορετικές ιδέες και μουσικές. Άλλη προσέγγιση και άλλο ήχο. Αλλά...

Ο δίσκος "OST" των Καναδών είναι μια αυτοσχεδιαστική, μινιμαλιστική δουλειά που λειτουργεί σαν soundtrack για μια φανταστική ταινία. Χρησιμοποιώντας μη συμβατικά όργανα και ακολουθώντας μια ελεύθερη δημιουργική διαδικασία, το συγκρότημα εξερευνά την ένταση, τη σιωπή και την υλικότητα του ήχου, προσκαλώντας τον ακροατή σε μια βαθιά, (όπως αυτοί το φαντάστηκαν) κινηματογραφική εμπειρία. Organ, πειραγμένα ηχεία, ηλεκτρικό πιάνο, ηλεκτρική κιθάρα, βιμπράφωνο με δοξάρι, πιάνο, φωνή, νοιζιές, σωλήνες, εφέ, κασέτες, ηλεκτρονικά, κρουστά και φλάουτο. Αν δεν ξεχνάω κάτι, όλα αυτά φτιάχνουν ένα drone, ambient, noise, ηλεκτροακουστικό, σκοτεινό και μίνιμαλ πείραμα. Βασικά ξεχνάω. Ξεχνάω το βασικό. Ο Mathieu Ball δημιουργεί το δικό του όργανο, το "Το Όργανο", συγγνώμη αν δεν το μεταφράζω σωστά (the instrument το γράφει!), από τις χορδές ενός παλιού πιάνου, το οποίο γίνεται η ραχοκοκαλιά του ήχου του άλμπουμ. Αυτή η χειροποίητη δημιουργία δίνει στο δίσκο έναν πολύ ιδιαίτερο χαρακτήρα, με τα ζεστά και ανατρεπτικά του ηχοχρώματα να αποκαλύπτουν την εξαιρετική φαντασία του συγκροτήματος.

Είναι μια τολμηρή και εξαιρετικά ατμοσφαιρική δουλειά που οδηγεί τον ακροατή σε αχαρτογράφητα ηχητικά τοπία. Δεν απευθύνεται σε φίλους του ήχου τους. Χωρίς να ακολουθούν την παραδοσιακή δομή ενός «κανονικού» άλμπουμ λοιπόν, οι BIG|BRAVE δημιουργούν ένα έργο που μοιάζει περισσότερο με ηχητική πειραματική αυτοσχεδιαστική εμπειρία παρά με απλή μουσική σύνθεση. Το απλή, τι το ‘θελα αναρωτιέμαι.. Η φωνή της Robin Wattie λειτουργεί ως φάρος μέσα σε αυτό το ηχητικό σύμπαν, συνδυάζοντας την ευαισθησία με την ισχύ και την ένταση. Συχνά ενσωματώνεται με τα όργανα με τρόπο που την κάνει να ακούγεται ως μέρος του ηχητικού τοπίου, παρά ως ξεχωριστό στοιχείο.

Δεν έχω πρόβλημα με τον ήχο, κάθε άλλο, έχω ακούσει πολλά παρόμοια, και είχε υπάρξει περίοδος που έψαξα αρκετά drone/ambient/noise παρακλάδια, αλλά δεν μου κολλάει απόλυτα με αυτή την μπάντα. Ίσως ήρθε ο καιρός βέβαια. Και αυτό είναι αποδεκτό. Το 2023 είχα αναρωτηθεί αν ήρθε η ώρα τους να πάρουν άλλο δρόμο, έχασα μια χρονιά, αλλά να που έπεσα μέσα δύο χρόνια μετά!

Συνολικά, το "OST" δεν είναι ένας δίσκος που μπορεί να ακουστεί αποσπασματικά. Απαιτεί την πλήρη προσοχή σου, καθώς οι σύνθετες στρώσεις και οι ηχητικές ιδέες, άντε να τις πω ατμόσφαιρες, ξεδιπλώνονται αργά και απαιτούν την πλήρη αφοσίωση για να κατανοηθούν. Όπως και να έχει είναι πολύ δύσκολο, απόκοσμο, κρύο και απαιτητικό. Δεν θα το βάλω στις καλύτερες δουλειές τους. Δεν θα το βάλω καν στις μέτριες. Αλλά έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον. Ας μην το εντάξουμε καν, κι ας μην το κατηγοριοποιήσουμε καν σαν κανονικό δίσκο της μπάντας.

Bandcamp