Angelo Perlepes' Mystery: «Η φάση του «πληρώνω, άρα υπάρχω» με προσέβαλε ως καλλιτέχνη»

Μια από τις πλέον σεβαστές και ιστορικές μορφές της ελληνικής metal σκηνής, ο Άγγελος Περλεπές και οι δικοί του Mystery δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Με αφορμή, λοιπόν, την επερχόμενη εμφάνιση των Mystery το Σάββατο 5 Απρίλιου στο Piraeus Club Academy και την αναμενόμενη δισκογραφική τους επιστροφή, επικοινωνήσαμε μαζί του, με τη συνέντευξη που προέκυψε να αποτελεί μια ειλικρινής, αξιοπρεπή και ρεαλιστική οπτική ενός ανθρώπου που βρίσκεται στο χώρο σχεδόν από τις απαρχές του, τουλάχιστον για τα εγχώρια δεδομένα.

Παίρνοντας τα πράγματα από την εκκίνησή τους, τι σας ενέπνευσε να σχηματίσετε τους Mystery το 1986 και πώς προέκυψε η αρχική σύνθεση της μπάντας;

Δύο πράγματα, αφενός να μιμηθώ τους ήρωες μου και τα συγκροτήματα που με ενέπνευσαν και τελικώς σημάδεψαν και αφετέρου να εκφράσω αυτό που είχα μέσα στην ψυχή μου. Η αρχική σύνθεση αποτελείτο από γειτονόπουλα που ήθελαν να παίξουν rock.

Μπορείτε να μοιραστείτε κάποιες στιγμές που σας έχουν μείνει χαραγμένες στη μνήμη από τις πρώτες σας εμφανίσεις, εκείνη την εποχή;

Θυμάμαι κυρίως την φτωχή υλικοτεχνική υποδομή που όταν την δει κάποιος από τις φωτογραφίες της εποχής μένει άναυδος. Από την άλλη μεριά, θυμάμαι την αδρεναλίνη σχεδόν να «φαίνεται» στην ατμόσφαιρα, με άλλα λόγια, ανάβλυζε το πάθος.

Πώς προέκυψε η ευκαιρία να συμμετάσχετε με το κομμάτι "Mystery" στη θρυλική συλλογή "Greece Attacks" το 1989;

Αν θυμάμαι καλά, Ο Nigel Foxxe των Thanatos πληροφόρησε τον τότε τραγουδιστή του γκρουπ Άγγελο Ρηγόπουλο για την δημιουργία της συλλογής και με την σειρά του, ρώτησε κι εμένα εάν θα ήθελα να είμαστε μέρος της (πρώτης) συλλογής ελληνικού metal. Επειδή όμως υπηρετούσα την θητεία μου στο στράτευμα, έπρεπε να παρθεί άδεια για να ηχογραφηθεί το κομμάτι και μάλιστα σε ιδιαίτερα περιορισμένο χρόνο.

Έπρεπε να επιλέγω μουσικούς συνεργάτες με γνώμονα την επίτευξη του οράματός μου και όχι της παρέας

Το πρώτο σας ομώνυμο LP κυκλοφόρησε το 1991, παρουσιάζοντας έναν νεοκλασικό μουσικό πλούτο που ανακαλούσε κιθαρίστες όπως ο Richie Blackmore και ο Yngwie Malmsteen, μεταξύ άλλων. Για τα εγχώρια, δε, δεδομένα, αυτό που παρουσιάσατε υπήρξε πρωτόγνωρο. Τι θυμάστε από εκείνο το άλμπουμ και την ανταπόκριση που είχε από το κοινό της εποχής;

Είχα ένα ιδιαιτέρως αποκρυσταλλωμένο όραμα για το πως πρέπει να εκτελεί και να ηχεί το συγκρότημα με αποτέλεσμα να έχω αποκοπεί από τα ακούσματα της εποχής, εξ ου και το τόσο διαφορετικό μουσικό και λυρικό περιβάλλον του πρώτου άλμπουμ. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μην μπορεί να «εισπράξει» άμεσα ο μέσος ακροατής την πρόταση των Mystery, κάτι που εκτιμήθηκε αρκετά χρόνια αργότερα.

Ποιες προκλήσεις αντιμετωπίσατε κατά τη διάρκεια αυτών των χρόνων και πώς τις ξεπεράσατε; Ας πούμε, βλέποντας την ιστορία σας, πολλά μέλη άλλαξαν στα χρόνια που μεσολάβησαν των δύο πρώτων δίσκων σας, παρόλο που υπήρχατε συναυλιακά ενεργοί…

Κυρίαρχο ζήτημα ήταν η υπόθεση της στρατιωτικής θητείας και κατ’ επέκταση, της μουσικής ως επάγγελμα. Αυτά τα δυο θέματα αποτελούσαν τροχοπέδη για κάθε σχήμα της εποχής εξ ου και η κατάληξη της πλειονότητας αυτών στην διάλυση. Πέραν αυτού όμως και μιλώντας επί προσωπικού, από ένα σημείο και μετά έπρεπε να επιλέγω μουσικούς συνεργάτες με γνώμονα την επίτευξη του οράματός μου και όχι της παρέας, καταλήγοντας έτσι σε αλλαγές μελών.

Ποια θέματα και εμπνεύσεις επηρέασαν τη δημιουργία του "Tales..." το 1999; Νομίζω αυτό είναι και το αγαπημένο μου άλμπουμ σας, στα αυτιά μου είναι σαν αδελφάκι των κυκλοφοριών του Malmsteen εκείνης της περιόδου, που απολαμβάνω πάρα πολύ.

Η θεματολογία εκείνου του άλμπουμ αναφερόταν, δίχως να είναι concept, στην πάλη Καλού και Κακού μέσα από Γραφές, ταινίες και προσωπικές εμπειρίες! Αυτά θυμάμαι αμυδρά μιας και πάνε πολλά χρόνια από τότε που κυκλοφόρησε. Από μουσικής πλευράς, ήταν σαφώς ένα βήμα εμπρός από όλες τις απόψεις σε σχέση με το πρώτο πόνημα.

"Fatal Passion" και "Destiny" ακολούθησαν αρκετά σύντομα τότε. Πως θεωρείτε ότι διέφεραν από τις προηγούμενες δουλειές σας όσον αφορά τις μουσικές λεπτομέρειες; Μάλιστα, είναι και τα δύο άλμπουμ που έχετε τον ίδιο τραγουδιστή, τον Δημήτρη Συργιάννη…

Σε αυτά τα δύο άλμπουμ συνέβη κάτι σημαντικό. Ήταν τα δύο έργα στα οποία καταστάλαξα όσον αφορά την ενορχήστρωση, οργάνωση κι εν τέλει στον ήχο των Mystery με μια συνειδητή επιστροφή στις απαρχές της πορείας μου, δηλαδή στην δεκαετία του ‘70. Το επερχόμενο πόνημα θα το πιστοποιήσει στο έπακρο!

Αυτό πλέον δεν ονομάζεται «καριέρα» αλλά «χόμπι» και μάλιστα ακριβό

Έχετε δώσει headline συναυλίες, αλλά και ανοίξει για ονόματα όπως οι Riot και οι Anvil. Μπορείτε να θυμηθείτε μια ιδιαίτερα αξέχαστη live εμφάνιση από την πορεία σας;

Κοίτα, υπήρξαν τόσες πολλές και σημαντικές συνυπάρξεις και αλληλεπιδράσεις με συγκροτήματα του εξωτερικού που θα μπορούσα να διηγούμαι για κάνα... δίμηνο! Παρ’ όλα αυτά, δεν θα ξεχάσω τις δύο βραδιές, προπαραμονή και παραμονή Πρωτοχρονιάς του 2017, στην Ρόδο όπου παίζαμε μέσα στην μεσαιωνική καστροπολιτεία και μέσα σε ένα μεσαιωνικό οίκημα! Αξέχαστο...

Τι οδήγησε στην αδράνεια της μπάντας από το 2006 έως το 2014, αλλά και κατόπιν; Γενικά, έχουν περάσει πάνω από 20 χρόνια από τον τελευταίο δίσκο σας, και μόλις πρόσφατα ξεκινήσατε να είστε πάλι ενεργοί σαν μπάντα…

Στο γεγονός ότι διαφώνησα με την… νέα τάξη πραγμάτων όπως αυτή είχε διαμορφωθεί στην ελληνική metal σκηνή. Εδώ θα πρέπει να τονίσω ότι ΔΕΝ διέλυσα το όχημα αλλά το «πάρκαρα» θέλοντας να τονίσω την αντίθεση και την απέχθειά μου στην παρούσα κατάσταση. Η φάση του «πληρώνω, άρα υπάρχω» με προσέβαλε ως καλλιτέχνη και ως άνθρωπο. Ήταν ο μοναδικός τρόπος να αντιδράσω αλλά και μετά το ξεπαρκάρισμα να καταστήσω σαφές ότι δεν επρόκειτο να ενδώσω. Διότι αυτό πλέον δεν ονομάζεται «καριέρα» αλλά «χόμπι» και μάλιστα ακριβό. Άρα τα περί Τέχνης «πήγαν περίπατο», τα περί διεθνούς καριέρας αποδείχτηκαν ένα κακόγουστο αστείο και κατά συνέπεια σταμάτησε να με ενδιαφέρει το όλο ζήτημα. Επιπλέον εμφανίστηκαν μπάντες με… «ειδικότητα», μία άνευ προηγουμένου λατρεία στο retro που ήταν και αυτό που μου προκάλεσε απύθμενο εκνευρισμό μιας και άρχισε το ακροατήριο να μην ακούει τι μουσική πρόταση έχω να κάνω, αλλά εάν θα παίξω κάτι από τα κλασικά κομμάτια ή εάν θα… σπάσω την κιθάρα μου. Αρκετά...

Έχετε συμμετάσχει σε διάφορες tribute συλλογές μέσα στα χρόνια. Τί σημασία έχουν για εσάς τα τραγούδια που διασκευάσατε (βλ. "Child Of The Damned" από Warlord και "Sign Of The Crimson Storm" από Riot) και πως προσεγγίσατε τις εκάστοτε εκτελέσεις;

Το σημαντικό για μένα είναι σε μια τέτοια προσπάθεια να περάσει η σύνθεση από το προσωπικό μου αισθητήριο και τον ήχο μου. Για μένα ήταν «παράσημο» το ότι οι συνθέτες των κομματιών συμφώνησαν στο γεγονός ότι οι συνθέσεις τους μετετράπησαν σε κομμάτια των Mystery.

Πώς έχει εξελιχθεί το στυλ παιξίματος σας από την ίδρυση της μπάντας έως τώρα; Ποιες επιρροές έχουν διαμορφώσει το μουσικό σας ταξίδι όλα αυτά τα χρόνια;

Όταν ένα σχήμα θα γίνει 40 ετών το 2026 αυτομάτως σημαίνει ότι έχει πιά δική του υπόσταση, ζωή κι εξέλιξη. Πρόκειται για ένα συγκρότημα που δημιουργήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του ‘80 και διένυσε δεκαετίες συλλέγοντας μουσική εμπειρία και Γνώση. Στο επερχόμενο άλμπουμ πιστεύω πως θα φανεί το από που έρχεται, τι «έμαθε» στην διάρκεια της πορείας του και πως τα «μεταφράζει» όλα αυτά. Το αυτό ισχύει και για την προσωπική μου προσέγγιση μετά από δεκαετίες ενασχόλησης με το αντικείμενο.

Γνωρίζετε, υποθέτω τα προσωνύμια που σας έχουν χαρίσει ανά τα χρόνια οι ακροατές ως ο «Έλληνας Blackmore», ή ο «Malmsteen της Μεσογείου». Πως αισθάνεστε για αυτούς του χαρακτηρισμούς;

Πρέπει να τονιστεί ότι μόνο κολακευτικά δεν ήταν αυτά τα σχόλια πίσω στην δεκαετία του ‘80, το εντελώς αντίθετο μάλιστα. Το μόνο που με ικανοποιεί είναι όταν κάποιος καταφέρνει να κοιτάξει κάτω απ’ αυτά και βλέπει και φυσικά βιώνει πιο σημαντικά πράγματα. Κυρίως η επαφή με ξένους συναδέλφους που δεν έχουν προκαταλήψεις και στεγανά και βεβαίως αυτά που μου σημειώνουν για τους Mystery και για μένα προσωπικά, αποτελούν και την κορυφαία επιβράβευση όσον αφορά την μουσική μου πρόταση.

Κοιτώντας πίσω, υπάρχει κάτι που θα κάνατε διαφορετικά στην καριέρα σας;

Κατηγορηματικά όχι! Διότι αυτό ήμουν εκεί και τότε!

Είστε ένας μουσικός που έχει ζήσει όλη την πορεία από τα ‘80s μέχρι και σήμερα, οπότε πώς βλέπετε να έχει εξελιχθεί η ελληνική hard rock & metal σκηνή από τότε μέχρι και τις μέρες μας;

Δεν παρακολουθώ την σκηνή μετά το 2000 και δεν μπορώ να εκφέρω άποψη.

Τι συμβουλή θα δίνατε σε νέους μουσικούς που εμπνέονται από το παίξιμο και τη δουλειά σας;

Να ασχοληθούν με την Τέχνη και όχι με την «αγοραπωλησία». Ίσως περισώσουν κάτι απ’ τον εαυτό τους.

Πώς επηρεάζουν οι συνεργασίες την καλλιτεχνική σας δημιουργικότητα; Για παράδειγμα, βλέπουμε νέο lineup στην μπάντα, νέο τραγουδιστή τον πολύ καλό Billy Vass, και τώρα διαφαίνεται ότι θα έχουμε σύντομα το νέο άλμπουμ που περιμένουμε εδώ και καιρό…

Οι συνεργασίες επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό διότι είναι οι προσωπικές επιλογές μου που θεωρώ ότι θα προσφέρουν το καλύτερο δυνατόν στο έργο. Είναι ευτυχής συγκυρία η επάνοδος του Τάκη Αβραμόπουλου στο μπάσο μετά από χρόνια αποχής, οι νεοφερμένοι Θάνος Δημητρογιάννης στα τύμπανα και Στέλλα Κοντογιάννη στα φωνητικά, όπως και οι Mike G. και Μαρία Περλεπέ επίσης στα φωνητικά. Τέλος, ο Billy, γνωστός μου από παλιά έκλεισε τον κύκλο με το να είναι μέρος της καταραμένης αυτής συμμορίας.

Εν τέλει, τι μπορούμε να περιμένουμε οι ακροατές των Mystery για τα επόμενα χρόνια; Ήδη αναμένουμε την εμφάνιση σας αρχές Απριλίου με ανυπομονησία…

Ευελπιστώ κάποια ακόμη έργα όσο μου επιτρέπεται να μπορώ να συνθέτω και να παίζω με αξιοπρέπεια.