«A Buyer's Guide»: Megadeth

Οδηγός δισκογραφίας για μια από τις σημαντικότερες και σπουδαιότερες μπάντες στην ιστορία του heavy metal

Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 19/02/2016 @ 11:54

Είναι μάλλον δύσκολο να προλογίσει κανείς τους Megadeth, χωρίς να πει κάποια προφανή πράγματα. Πρόκειται για την μπάντα που έφτιαξε ο Dave Mustaine όταν οι Ulrich / Hetfield αποφάσισαν ότι δεν θα άντεχαν τον περίεργο χαρακτήρα του και την ροπή στις καταχρήσεις.

Γεμάτος θυμό κι όρεξη για εκδίκηση, αλλά χωρίς να χάσει την τάση του προς τις καταχρήσεις ο Mustaine έφτιαξε το αντίπαλο δέος στην πρώην του μπάντα, βάζοντας χωρίς λόγο κάθε φορά τον εαυτό του στην σκιά της σύγκρισης. Κι αν οι Megadeth δεν έγιναν ποτέ Metallica, το 95% των metal συγκροτημάτων δεν κατάφερε ποτέ να γίνει Megadeth...

Ο πιο σταθερός συνοδοιπόρος του Mustaine όλα αυτά τα χρόνια ήταν ο συνονόματος Ellefson στο μπάσο, ο οποίος -με εξαίρεση την ταραχώδη περίοδο 2003-2010- ήταν πάντα στο πλευρό του από το 1983 και την απαρχή των Megadeth.

Megadeth

Την περίοδο 1990-1998 -όσο κι αν φαντάζει δύσκολο δεδομένου του περίεργου χαρακτήρα του Mustaine- η μπάντα όχι μόνο είχε σταθερό line-up, αλλά έμελε να κυκλοφορήσει τέσσερα αριστουργήματα, καθιστώντας τους Megadeth μια από τις καλύτερες δισκογραφικά μπάντες της εν λόγω δεκαετίας. Πλέον, το line-up των Mustaine, Ellefson, Friedman, Menza λογίζεται ως «κλασικό». Όχι άδικα...

Megadeth

Μετά από μια παταγωδώς αποτυχημένη προσπάθεια να κινηθεί σε εμπορικά μονοπάτια με το "Risk" ξεκίνησε μια παρατεταμένη ασαφής περίοδος για τους Megadeth, με συνεχείς αλλαγές μελών και ανεβοκατεβάσματα στην ποιότητα των κυκλοφοριών.

Megadeth

Σημαντικό σημείο στην πορεία της μπάντας ήταν κάπου στο 2003 όταν ο Mustaine δήλωσε πως κοιμήθηκε πάνω στο ταλαιπωρημένο από τις καταχρήσεις χέρι του, φτάνοντας σε σημείο να του πουν οι γιατροί ότι δεν θα ξαναπαίξει κιθάρα και πως όλα τελείωσαν. Μαζί με αυτό έχει αναγκαστεί να προχωρήσει σε επέμβαση στον αυχένα του (λόγω της ζημιάς από το πολύ headbanging - πόσο πιο metal;) και γενικά έχει ταλαιπωρηθεί αρκετά από διάφορα θέματα στην ταραχώδη ζωή του.

Megadeth

Μερικά σημεία αναφοράς στην πορεία της μπάντας:
- Ο Vic, η περίφημη mascot των Megadeth που κοσμεί την πλειονότητα των εξωφύλλων της μπάντας,
- Οι καυστικοί, κοινωνικοπολιτικοί στίχοι του Mustaine,
- Οι φοβεροί κιθαρίστες που έχουν βρεθεί κατά καιρούς στο πλευρό του Mustaine: Chris Poland, Marty Friedman, Al Pitrelli, Chris Broderick, Kiko Loureiro κ.ά..

Μετά από όλα αυτά, έχει βρει την ειρήνη με τον Θεό (και τους Metallica) και πλέον έχει δίπλα του το πιο δυνατό line-up από την εποχή του κλασικού, με τον Kiko Loureiro (Angra) στις κιθάρες και τον Chris Adler (Lamb Of God) στα τύμπανα, καθώς κι ένα νέο άλμπουμ ("Dystopia") που μετά από χρόνια τραβάει ξανά το ενδιαφέρον του κόσμου, παρ' όλο που τα χρόνια της δόξας τους μοιάζουν να έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.

Megadeth

Love / hate φιγούρα και φωνή ο Mustaine, αλλά οι Megadeth είναι αδιαμφισβήτητα μια από τις κορυφαίες μπάντες που ανέδειξε ποτέ το heavy metal.

 
Megadeth - Rust In Peace

Rust In Piece
(Capitol, 1990)

Το γεγονός ότι το "Rust In Peace" αποτέλεσε το μοναδικό άλμπουμ που κατάφερε να «κυνηγήσει» το "Black Album" και το "Painkiller", καταλήγοντας τρίτο στην ψηφοφορία των αναγνωστών μας για το «καλύτερο metal άλμπουμ της δεκαετίας του '90» λέει πολλά από μόνο του. Κεφάλαιο στην ιστορία του thrash, αλλά και του metal γενικότερα, είναι από εκείνα τα άλμπουμ που δεν θα έπρεπε να αλλάξει απολύτως τίποτα, ούτε στην παραγωγή, ούτε στο artwork, ούτε φυσικά στο σεμιναριακό παίξιμο των Mustaine, Friedman, Ellefson και Menza. Η «κλασική» σύνθεση των Megadeth στην πρώτη της παράσταση μας πήρε τα μυαλά με ύμνους σαν το "Holy Wars... The Punishment Due", τον κιθαριστικό ορυμαγδό του "Hangar 18" και το ανεπανάληπτο "Tornado Of Souls".

 

Megadeth - Countdown To Extinction

Countdown To Extinction
(Capitol, 1992)

Λέγεται πως, όταν βγήκε αυτό το άλμπουμ, μεγάλο μέρος των οπαδών τους δήλωνε απογοητευμένο, ως και θυμωμένο, με την ψηφιακή παραγωγή και τις μειωμένες ταχύτητές του. Μου φαίνεται αδιανόητο ότι υπήρχε (ενδεχομένως να υπάρχει ακόμα) κόσμος που γκρινιάζει για ένα άλμπουμ σαν το "Countdown To Extinction". Η έμπνευση και η ορμή του Dave Mustaine είναι ακόμα στο ζενίθ τους, μόνο που η καλλιτεχνική του ανησυχία τον οδηγεί σε μουσικά μονοπάτια που εξελίσσουν τον ήχο της μπάντας και μαζί τους τον ήχο ολόκληρης της metal μουσικής. Δεν γίνεται να αμφισβητείς για την αξία αυτού του άλμπουμ, όταν έχεις τραγούδια σαν το "Symphony Of Destruction", το "Sweating Bullets", το ομώνυμο ή οποιοδήποτε άλλη από τις οκτώ υπόλοιπες συνθέσεις του άλμπουμ ως τεκμήρια.

 

 
Megadeth - Peace Sells... But Who's Buying?

Peace Sells... But Who's Buying
(Capitol, 1986)

Δεν ήταν τόσο κακό το "Killing Is My Business... And Business Is Good!", αλλά με το ντεμπούτο άλμπουμ των Megadeth ο Dave δεν θα μπορούσε να κοντράρει τους Metallica, σωστά; Ε, με το "Peace Sells... But Who's Buying" κατάφερε να τους κοιτάξει στα μάτια, δημιουργώντας έναν από τους σημαντικότερους κι επιδραστικότερους thrash metal δίσκους. Πείτε μου ποιος thrashάς δεν προσκυνάει στο "Wake Up Dead" και αν η μπασογραμμή του "Peace Sells" δεν έφτιαξε σχολή στο metal songwriting. Οι καυστικοί στίχοι / τίτλοι, το φανταστικό εξώφυλλο και όλα όσα έκαναν τους Megadeth «κλασικούς» είναι εδώ, για πρώτη φορά τόσο πειστικά. Μέχρι κι ο ίδιος ο Lars Ulrich είπε τα καλύτερα γράφοντας τα liner notes της deluxe επανέκδοσης πριν μερικά χρόνια.

Megadeth - Youthanasia

Youthanasia
(Capitol, 1994)

Αν η κατάταξη της δισκογραφίας των Megadeth γινόταν μόνο με υποκειμενικά κριτήρια, το "Youthanasia" πιθανότατα θα το τοποθετούσα στην κορυφή της λίστας μου, καθώς είναι ένα από τα πιο αγαπημένα άλμπουμ όλων εποχών για τον γράφοντα. Δεν είναι thrash, είναι heavy. Δεν έχει την ορμή, αλλά έχει την ωριμότητα. Και περιλαμβάνει μερικά από τα καλύτερα τραγούδια που έγραψε ο Mustaine, παρέα με τους υπόλοιπους της κλασικής σύνθεσης. Από το hit του συγκλονιστικά αυτοβιογραφικού "A Tout Le Monde" στον ύμνο εκδίκησης "Reckoning Day", ως την ανυπέρβλητη μπασογραμμή και το κολλητικό ρεφρέν του "Family Tree" και ολοκληρωμένες συνθέσεις σαν το "I Thought I Knew It All" που ποτέ δεν θα καταλάβω γιατί δεν θεωρείται μεταξύ των κορυφαίων που έγραψε ποτέ αυτή η μπάντα.

 

 
Megadeth - Cryptic Writings

Cryptic Writings
(Capitol, 1997)

Το "Cryptic Writings" σηματοδοτεί το τέλος της χρυσής εποχής των Megadeth, αλλά δεν πρέπει να διαφεύγει σε κανέναν ότι ανήκει σε αυτή. Συμπληρώνει μια τετράδα τέλειων δίσκων και κοιτάζει στα μάτια τους προκατόχους του, ανεξάρτητα αν τους βρίσκει λιγότερο heavy και thrash από ποτέ. Εν αρχή τα τραγούδια, με το "Cryptic Writings" να περιλαμβάνει δώδεκα τραγουδάρες, εκ των οποίων κάποια κλασικά ("Trust", "She-Wolf"), κάποια δυνητικά hits ("Almost Honest", "Use The Man", "Secret Place"), κάποια εξαιρετικά και διαφοροποιημένα δείγματα του ταπεραμέντου του Dave ("I'll Get Even", "Sin") και άλλα που απλά υπενθυμίζουν τι είδους riff master είναι ο Dave ("The Disintergrators", "Vortex"). Στο "Cryptic Writings" οι Megadeth για τρίτη συνεχόμενη φορά επέδειξαν πόσο σπουδαίο είναι να εξελίσσεσαι με μέτρο.

 

Megadeth - The World Needs A Hero

The World Needs A Hero
(Sanctuary, 2001)

Το "The World Needs A Hero" είναι το μετά-τραυματικό άλμπουμ, που κλήθηκε να αποδείξει ότι υπάρχει ζωή στους Megadeth και χωρίς τους Friedman, Menza και μετά την απογοήτευση του "Risk". Οι Megadeth μπορεί να μην υπήρξαν το ίδιο καλοί με την χρυσή εποχή τους, αλλά αυτό δεν αναιρεί ότι το εν λόγω άλμπουμ είναι αξιόλογο, ειδικά αν συνυπολογίσουμε τις συνθήκες κάτω από τις οποίες δημιουργήθηκε. Υπάρχουν κάποια σημαντικά ατοπήματα, όπως η απόπειρα συνέχισης του "Hangar 18" ή ο ψυχαναγκασμός με το "Call Of Kthulu" στο "When", υπάρχουν και δυο-τρεις μέτριες συνθέσεις, αλλά τραγούδια σαν τα "Dread And The Fugitive Mind", "1000 Times Goodbye", "Disconnect" και "Burning Bridges" απέδειξαν ότι ο Dave δεν θα ξέχναγε την τέχνη του τόσο εύκολα. Άξιος συμπαραστάτης του ο Al Pitrelli (Alice Cooper, Savatage) που κατάφερε να γεμίσει σε ικανοποιητικό βαθμό τα μεγάλα παπούτσια του Marty Friedman.

 

Megadeth - The System Has Failed

The System Has Failed
(Sanctuary, 2004)

Ένα άλμπουμ βγαλμένο μέσα στην παράνοια της κατάρρευσης του Dave Mustaine, με τους Megadeth διαλυμένους και τον ίδιο στα όρια της καταστροφής, να υποστηρίζει ότι κόντεψε να χάσει το χέρι του. Αρχικά, σκέφτηκε να το κυκλοφορήσει ως προσωπικό δίσκο, αλλά τελικά η εμπορική λογική (ορθώς) τον ώθησε να το βγάλει κάτω από το όνομα της μπάντας του. Πρόκειται για ό,τι καλύτερο έχει βγάλει στην μετά-"Cryptic Writings" εποχή ως και σήμερα, με τρομακτικά riff ("Blackmail The Universe", "Kick The Chair"), ασύλληπτα ρεφρέν ("The Scorpion"), ένα «χιτάκι» ("Died Dead Enough"), μια ωδή μουσικά και στιχουργικά στα '80s ("Back In The Day") και φυσικά χολή κατά του Ulrich ("Something I'm Not"). Με τη συνδρομή του παλιόφιλου Chris Poland στις lead κιθάρες και του εξωπραγματικού Vinnie Colaiuta στα ντραμς, ο Mustaine μεγαλούρησε και πάλι.

 

 
Megadeth - Hidden Treasures (EP)

Hidden Treasures (EP)
(Capitol, 1995)

Ήταν μια περίοδος που ότι έπιαναν ο Mustaine και η παρέα του κατέληγε χρυσός. Επίσης, ήταν μια εποχή που ήταν επικερδές να γράφεις τραγούδια για ταινιών και σειρών και επικρατούσε η μόδα των tribute άλμπουμ. Κάπως έτσι μαζεύτηκαν αρκετά τραγούδια για να συνθέσουν ένα EP, μόνο που το "Hidden Treasures" διαφέρει πολύ από ανάλογες κυκλοφορίες άλλων συγκροτημάτων. Διότι, εδώ έχουμε δυο τραγούδια που δικαιωματικά μπαίνουν σε best-of της μπάντας και τα οποία προτάθηκαν μάλιστα και για Grammy, το "Angry Again" (από το τρομερό εκείνο OST του "Last Action Hero") και το "99 Ways To Die" (από την ταινία των Beavis And Butthead), τρεις ακόμα τραγουδάρες ("Diadems", "Go To Hell", "Breakpoint") και δυο διασκεδαστικές διασκευές σε Black Sabbath και Alice Cooper. Ο τίτλος του EP είναι ολόσωστος, ενώ κάποιοι ίσως το πρόλαβαν ως bonus disc του "Youthanasia".

 

 
Megadeth - Risk

Risk
(Capitol, 1999)

Ανάθεμα κι αν κατάλαβε κανείς γιατί οι Megadeth κυκλοφόρησαν το (τουλάχιστον πετυχημένα τιτλοφορούμενο) "Risk". Να ήταν ότι έταξαν στον Mustaine μεγάλη εμπορική επιτυχία αν γράψει alternative rock τραγούδια για το ραδιόφωνο; Ίσως να χάθηκε η χημεία μετά την φυγή του Nick Menza; Μήπως βιαζόταν να ολοκληρώσει το τελευταίο άλμπουμ με την Capitol; Όπως και να έχει, οι Megadeth βρίσκονται έξω από τα νερά τρους και ακούγονται απογοητευτικά μέτριοι και άνευροι, παρ' όλο που (μεταξύ μας ε) τραγούδια σαν τα "Prince Of Darkness", "I'll Be There" και "Time The Beginning" όπως και κάνα δυο ακόμα δεν είναι και τόσο άσχημα. Για Megadeth δεν κάνουν, όμως. Μάλλον, η πικρή αλήθεια είναι ότι ο Mustaine πάλι ψάρωσε από τον Lars Ulrich που τον είχε προτρέψει να παίρνει περισσότερα ρίσκα, σε ένα άλμπουμ που δεν το έσωσε ούτε το remaster, ούτε τίποτα...

 

 
Megadeth - Rude Awakening

Rude Awakening
(Sanctuary, 2002)

Όλως περιέργως οι Megadeth δεν κυκλοφόρησαν κανένα επίσημο live άλμπουμ μέχρι το 2002, μια περίοδο που τα live DVD έβγαιναν κατά κόρον και πούλαγαν σαν ζεστό ψωμί. Μπορεί να μην τους βρίσκει στην καλύτερη φάση τους, αλλά το "Rude Awakening" αποτέλεσε (τουλάχιστον στο οπτικοακουστικό κομμάτι του) πειστικό τεκμήριο ότι οι Megadeth ήταν ακόμα ζωντανοί και ακμαίοι. Κι αν ο ανεμιστήρας του (αταίριαστου) Jimmy DeGrasso ήταν κάπως παράταιρος, το παίξιμό του ήταν ικανοποιητικό, αλλά έτσι κι αλλιώς καλύπτεται από τον πολύ καλό (αν κι επίσης όχι απόλυτα ταιριαστό) Al Pitrelli στις κιθάρες. Το setlist είναι πλήρες και παρ' όλο που το "That One Night" είναι πιο εντυπωσιακό σκηνικά και το "Countdown To Extinction: Live" πιο άρτιο παικτικά, το "Rude Awakening" παραμένει συνολικά η πιο γεμάτη live κυκλοφορία των Megadeth. Βέβαια, αρκεί και μόνο ο τρόπος με τον οποίο προλογίζει ο Mustaine το "Mechanix"...

 

A Compilation

80 λεπτά μουσικής (η διάρκεια ενός CD δηλαδή) με 17 ύμνους να χωράνε και άλλες τόσες αγαπημένες κομματάρες να μένουν εκτός, μέσα από την πολύ πλούσια σε αριθμό δισκογραφία των Megadeth.

1. Wake Up Dead (Peace Sells... But Who's Bying?)
2. Peace Sells (Peace Sells... But Who's Bying?)
3. In My Darkest Hour (So Far, So Good... So What!)
4. Holy Wars... The Punishment Due (Rust In Peace)
5. Hangar 18 (Rust In Peace)
6. Tornado Of Souls (Rust In Peace)
7. Symphony Of Destruction (Countdown To Extinction)
8. Sweating Bullets (Countdown To Extinction)
9. Countdown To Extinction (Countdown To Extinction)
10. Reckoning Day (Youthanasia)
11. A Tout Le Monde (Youthanasia)
12. I Thought I Knew It All (Youthanasia)
13. Angry Again (Hidden Treasures [EP])
14. Trust (Cryptic Writings)
15. She-Wolf (Cryptic Writings)
16. Dread And The Fugitive Mind (The World Needs A Hero)
17. Die Dead Enough (The System Has Failed)

  • SHARE
  • TWEET