King Dude, Manos Six & The Muddy Devil @ Temple, 19/09/24

Υπάρχουν κάποιοι δημιουργοί που είναι ιδιαιτέρως αγαπημένοι στην Ελλάδα. Και παρόλο που οι περισσότεροι από αυτούς τα έχουν τα χρονάκια τους κι έχουν αφήσει αρκετά πίσω τους το καλλιτεχνικό τους ζενίθ, συχνά συναντάμε κι ανθρώπους με λιγότερα χρόνια στις πλάτες τους που έχουν ακόμη κάτι να πουν στο σήμερα.

Μια τέτοια περίπτωση θεωρώ πως αποτελεί και ο King Dude, ο οποίος μετά από 7 χρόνια επέστρεψε στην Αθήνα, για τέταρτη φορά μέσα σε μία δεκαετία. Και μπορεί το Temple να μην γέμισε τόσο όσο θα άρμοζε σε μια τέτοια βραδιά, όμως όσοι τυχεροί ήμασταν εκεί, φύγαμε γεμάτοι ικανοποίηση από αυτή τη συναυλία που περισσότερο έμοιαζε με σύναξη μιας κοινότητας ανθρώπων που τους ενώνει η αγάπη για τη μουσική. Και τι μουσική ε; Ουσιαστικά κατάμαυρη, γεμάτη goth πινελιές, και χωρίς ίχνος ποζεριάς.

Την βραδιά άνοιξαν ιδανικά οι Manos Six & The Muddy Devil, ένα συγκρότημα στο οποίο συμμετέχουν μέλη των Skull & Dawn, οι οποίοι είχαν ανοίξει τις τρεις προηγούμενες συναυλίες του King Dude επί Αθηναϊκού εδάφους. Επιβλητικοί στη σκηνή, με μάσκες και, γενικότερη, σκοτεινή αμφίεση, τα μέλη του σχήματος ξετύλιξαν το ιδιαίτερο ηχητικό τους όραμα που μπλέκει την country με το black, το goth και την americana, χτίζοντας ατμόσφαιρες που ενώνουν τη μυσταγωγία με τον θόρυβο.

Το συγκρότημα ήταν άκρως εντυπωσιακό live, κάνοντας μέχρι και τον King Dude που είχε πάρει θέση δίπλα στο bar υπογράφοντας δίσκους, πολλές φορές να γυρίσει προς το μέρος τους για να τους θαυμάσει. Όμως αυτή ήταν, σε γενικότερες γραμμές, η αντίδραση όλων μας καθώς το γκρουπ, κομμάτι με κομμάτι, μας παρέσερνε όλο και πιο βαθιά στα σκοτεινά τους μονοπάτια. Με το banjo να έχει κεντρικό ρόλο αλλά χωρίς να επικαλύπτει τα υπόλοιπα όργανα, οι Manos Six & The Muddy Devil μας παρουσίασαν παλιά και καινούργια κομμάτια ενώ έκλεισαν την εμφάνιση τους με μια συγκλονιστική εκτέλεση του "You Are My Sunshine" που άφησε τους πάντες με το στόμα ανοιχτό, επιβεβαιώνοντας πως πρόκειται για ένα από τα πιο ενδιαφέροντα εγχώρια σχήματα εκεί έξω.

Λίγο πριν τις 23:00, ο King Dude με την κιθάρα του και ο Gary, στενός φίλος του που θα αναλάμβανε κάποιες ρυθμικές ενορχηστρώσεις, ανέβηκαν στη σκηνή και, πολύ σύντομα, κατάφεραν να ενώσουν το κοινό σε μια παρέα αποφασισμένη να περάσει καλά. Ανταλλάζοντας ατάκες και κάνοντας συχνά χιούμορ μεταξύ τους, οι δύο μουσικοί μας ένταξαν στον μικρόκοσμό τους και μας επέτρεψαν να γίνουμε μέρος ενός στενού κύκλου όπου τα όρια μεταξύ δημιουργού και κοινού παύουν να είναι τόσο διακριτά, κάνοντας όλους τους συμμετέχοντες να αισθάνονται πως βιώνουν μια ξεχωριστή εμπειρία.

Ο King Dude μας μίλησε για την ζωή στην Αυστραλία όπου διαμένει πλέον μόνιμα, για την εμπειρία της πατρότητας, για το πόσο χαίρεται να επιστρέφει στην Ελλάδα και, φυσικά, για τον Εωσφόρο που μας συντρόφευσε όλο το βράδυ. Μέσα σε μιάμιση ώρα κατάφερε να χωρέσει περισσότερα από 20 τραγούδια, με το "Lucifers The Light", χάρη στην ένθερμη συμμετοχή του κοινού, να μετατρέπεται στο αδιαμφισβήτητο highlight της εμφάνισης του με τον ίδιο να δηλώνει πως πρόκειται για το καλύτερο live της ζωής του και δεν θα τον πείραζε να πέθαινε μετά από αυτό.

Παρά τα πολλά τραγούδια που είχε ήδη παίξει, μετά το τέλος του κυρίους set, ο King Dude επέστρεψε στη σκηνή με όρεξη για παραγγελιές όπου αποπειράθηκε να παίξει όλα όσα του ζητούσε το κοινό. Κάποια τα θυμόταν καλά, κάποια λιγότερο, και κάποια καθόλου αλλά αυτό δεν επηρέασε στο ελάχιστο το όμορφο κλίμα της βραδιάς που έκλεισε θριαμβευτικά με το "I Was Evil".

Ευγενής σε όλα του, χωρίς ίχνος επιτήδευσης, και συνδυάζοντας την μαυρίλα με την ελαφράδα, ο King Dude αποδείχθηκε εξαιρετικός οδηγός και συνοδοιπόρος σε μια περιήγηση στην σκοτεινή πλευρά των blues. Και, φυσικά, ο ναός της Ιάκχου αποδείχθηκε για μία ακόμη φορά το ιδανικό καταφύγιο προκειμένου να μεταλάβουμε ξανά το φως το αληθινό.

Φωτογραφίες: Μιχάλης Κουρής